ท่องยุทธภพ2

"ท่านเข้าใจคำว่าลูกเจ้าขุนมูลนายมั้ย" หลินหลินถามขึ้นอย่างนึกสนุก

"ไม่เข้าใจล่ะสิ หึ!" แต่เหมือนหญิงสาวจะสนุกอยู่คนเดียวเพราะอีกฝ่ายยังคงมีสีหน้านิ่งเฉยสุดๆ

"ท่านเป็นลูกของเจ้ากรมอะไรแบบนั้นรึเปล่า หรือว่า... อย่าบอกนะ ว่าเป็นลูกเจ้าเมือง อืม...ดูจากท่าทางของท่านแล้วก็ใกล้เคียงนะ" หลินหลินยังคงเดาต่ออย่างสนุกสนานลืมความง่วงไป

แม้ชายหนุ่มจะยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉยแต่แววตาของเขาคล้ายอ่อนลงเริ่มลดความระแวดระวังคลางแคลงใจ ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"แคว้นที่ข้าจากมามีชื่อว่าแคว้นต้าหลี่" คราวนี้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายพูดขึ้นบ้างจึงเรียกความสนใจจากหลินหลินได้ทันที

"แล้วไง" หญิงสาวต่อคำอย่างเป็นกันเองมากกว่าเดิมขณะกลอกตาคิดตาม (ㄉㄚˋ) ต้า แปลว่า ใหญ่ , ยิ่งใหญ่

"หลี่มาจากสกุลของราชวงศ์ผู้ครองแคว้นแผ่นดินใหญ่" จบคำของชายหนุ่มหลินหลินถึงกับตาโตเบิกกว้าง ตาสองข้างสว่างวาบในทันที

เขาชื่ออะไรนะ หลี่หงจินหยาง ใช่มั้ย?

อา...

นอกจากหล่อดูดีมากๆแล้วยังน่าคบหาอีกด้วยนะน่ะ

"เอาล่ะ หยางหยาง" หลินหลินเริ่มต้นประโยคใหม่ด้วยท่าทางเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น

ในขณะที่ชายหนุ่มเพียงถอนหายใจเพียงนิดเพราะยังไม่คุ้นชินจริงๆกับชื่อที่หญิงสาวมอบให้

"ข้าจะให้ท่านนอนในห้องนู้น" หญิงสาวกล่าวพลางวาดมือชี้นิ้วออกไปตามทาง

ชายหนุ่มเพียงปรายตามองตามไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

ในขณะที่หลินหลินยังคงเอ่ยต่อ "เก็บข้าวของเสียหน่อยจัดห้องอีกนิด ก็ใช้ได้ อ่อ... หวังว่าท่านคงไม่สามารถทะลุกำแพงได้หรอกนะ ห้ามทะลุกำแพงมาห้องข้านะ ฟังเข้าใจหรือไม่ แล้วก็...สำคัญที่สุดเลย...ก็คือ...เวลาส่วนตัว... ห้ามเลย...ห้ามยุ่ง...เข้าใจ๊"

แม้หยางหยางของหลินหลินจะยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลงแต่ดูจากแววตาของเขาแล้วคล้ายกับว่าเขากำลังพยายามทำความเข้าใจในภาษาแปลกๆผิดๆถูกๆของหญิงสาวอยู่อย่างเต็มกำลัง

บรรยากาศของชายหนุ่มและหญิงสาวผู้ที่ได้พบเจอกันแบบผิดแปลกจากธรรมชาติปกติจึงเริ่มดีขึ้นตามลำดับ

หลินหลินยังคงคำนวณผลได้ผลเสียเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันกับผู้ชายแปลกประหลาดที่สุดในชีวิตอยู่ตลอดเวลา

วันต่อมา...

ภายในห้องเสื้อบุรุษแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆกันกับคอนโดของหลินหลิน

"เอาชุดนี้ เปลี่ยนให้เขาเลยค่ะ" หลินหลินเอ่ยขึ้นกับพนักงานที่เป็นผู้ชายของห้องเสื้อแห่งหนึ่ง

วันนี้หลินหลินไม่มีงานอะไร ส่วนเรื่องเรียนตอนบ่ายก็ขอลาอาจารย์ด้วยเหตุผลเบสิคว่าติดงานด่วนเป็นที่เรียบร้อย

เธอจึงได้พาหยางหยางของเธอออกท่องยุทธภพเป็นครั้งแรก

อันดับแรกเธอต้องเปลี่ยนการแต่งตัวให้เขาก่อน ไม่เช่นนั้นคงจะมีแต่คนมองเขาแน่ๆ เพราะว่าการแต่งตัวของเขาในรูปแบบเดิมนั้น มันออกจะเรียกความสนใจจนเกินไป

แค่เพียงเป็นเธอเดินมาคนเดียวก็สามารถเรียกสายตาจากคนทั่วไปได้มากแล้ว แต่นี่ยังมีผู้ชายหล่อเหลารูปร่างสูงใหญ่แต่งตัวแปลกประหลาดคล้ายหลงยุคมาอีก วันนี้ทั้งวันหลินหลินคงโดนทึ้งจากผู้คนของสาธารณะชนเป็นแน่

เวลาผ่านไปซักพัก หยางหยางก็ออกมาในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาว ส่วนผมของเขาที่ยาวสยายเธอเพียงให้เขามัดเอาไว้เพราะรู้ดีว่าไม่สามารถตัดออกได้ เพราะจากที่เธอได้ศึกษามาจึงทำให้เธอรู้ว่าเรื่องผมของเขามันค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่

และการที่เธอเลือกชุดที่แสนจะธรรมดาให้หยางหยางก็เพราะว่าตัวเขานั้นดูจะไม่ธรรมดาอย่างแรง ถ้าขืนเลือกชุดที่ดูดีกว่านี้เดี๋ยวใครมาฉกไป

เธอค่อนข้างหวงเจ้าที่ของเธอมากเลยทีเดียว

ของๆใคร ใครก็ต้องหวงรึเปล่า

เขาเป็นเจ้าที่ของเธอ!

อุตส่าห์ทะลุมิติมาหาเธอ!

ของเธอคนเดียว...

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่

หลินหลินพาหยางหยางนั่งรถยนต์ส่วนตัวของเธอให้พุ่งทะยานมาตามทาง

ซึ่งมันก็สามารถสร้างความตื่นเต้นให้ชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แสดงอาการตระหนกตกใจหรือกระโตกกระตากอะไร

แต่แววตาคมเข้มของเขาที่คล้ายสั่นไหวน้อยๆนั่น ทำเอาหลินหลินถึงกับหลุดหัวเราะอย่างนึกเอ็นดู

เธอไม่เคยเจอผู้ชายที่แบบว่า มีบุคลิกสุขุมนุ่มลึก ดูเก่งกาจ ดูยิ่งใหญ่ แต่ก็เหมือนเด็กน้อยเวลาอยู่กับเธอ

ช่างน่ารัก!

หลินหลินเลือกที่จะพาหยางหยางออกมานอกเมืองให้ไกลหน่อย

และเธอก็ต้องแต่งตัวให้มิดชิดพร้อมทั้งใส่แว่นกันแดดอันใหญ่กินพื้นที่ครึ่งใบหน้า

เหตุผลก็เพราะยังไม่พร้อมเจอปาปารัชซี่หรือนักข่าวสายบันเทิงที่ชอบจะบังเอิ๊ญบังเอิญเจอกันบ่อยๆ

ซึ่งเดิมทีหยางหยางของเธอดูจะแปลกตาแปลกใจกับการแต่งตัวของเธออยู่มาก แต่เขาก็สามารถใช้เวลาแค่เพียงไม่นานในการปรับตัว

เพราะเมื่อมองออกไปยังผู้คนรอบด้านแล้วนั้นเขาพบว่าทุกคนเป็นเหมือนผู้หญิงข้างกายของเขากันหมด

"อยู่ที่นี่ ต่อหน้าผู้คน เราจะเรียกกันว่า ท่านกับข้า ไม่ได้นะ เราต้องเรียกกันว่าฉันกับคุณ หรือนายอะไรแบบนี้ จะได้ดูไม่ผิดปกติจนเกินไป เข้าใจ๋..." หลินหลินพาหยางหยางเดินชมเมืองไปพลางอธิบายอะไรต่างๆนานาไปตลอดทาง

ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะทำแค่เพียงใช้ความสงบหยุดความเคลื่อนไหวด้วยมาดเรียบนิ่งทรงพลังอยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับหลินหลิน

เธอชอบนะ! กับท่าทางของเขาแบบเนี้ย ถูกใจเธอจริงๆ รู้สึกเหมือนได้ควงผู้นำประเทศออกเดท

ตามความคิดของเธอแล้วนอกจากจะได้ผู้ชายในมาดที่ไม่ธรรมดามาควงแล้ว เธอยังอาจจะให้เขาเป็นบอดี้การ์ดไปในตัวให้เธออีกด้วย

มันเป็นความใฝ่ฝันเล็กๆน้อยๆ ในแบบสาวน้อยวัยสิบแปดอย่างเธอ

ด้วยความที่เธอเป็นดาราวัยรุ่นที่ขึ้นชาร์ตซุปตาร์ การจะไปไหนมาไหนย่อมต้องมีเพื่อนมีฝูงเอาไว้เพื่อคอยช่วยเหลือพึ่งพิง

แต่ในเมื่อเธอไม่มีเพื่อน

และเธอก็ไม่คิดจะคบใครเป็นเพื่อนให้ปวดหัว

เธอก็จะใช้ประโยชน์จากเจ้าที่ของเธอให้คุ้มค่า

เธอไม่สนใจหรอกว่าจะผิดหรือถูก

ชีวิตของคนเราอะไรที่เรียกว่าผิดอะไรที่เรียกว่าถูกเธอเองก็ยังไม่ค่อยจะแน่ใจ

ด้วยเพราะเหตุการณ์ที่เธอประสบพบเจอมาตั้งแต่จำความได้

เธอมักจะเจอแต่สิ่งที่เรียกว่าเวรกรรมและโชคชะตา

มันดูจะไม่มีอะไรที่เรียกได้ว่าถูกต้องเอาเสียเลยตั้งแต่เกิดมา