ปีศาจราคะ1

"หยางหยาง..." หลินหลินกระซิบกระซาบคล้ายกับว่าอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าไม่ได้อยู่กันเพียงลำพังสองต่อสองภายในห้องของคอนโดแห่งนี้

"ว่า..." ชายหนุ่มรับคำสั้นๆ ขณะวางช้อนในมือลงข้างถ้วยข้าวต้มก่อนจะปรายสายตาขึ้นมองหลินหลินอย่างรอฟังว่าหญิงสาวจะเอ่ยสิ่งใด เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเริ่มคุยกับหญิงสาวตรงหน้าได้เป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น

"จริงๆแล้ว ก็ไม่ต้องถึงขั้นฆ่าใครหรอกนะ แค่..." หลินหลินเขยิบเก้าอี้ของตัวเองเข้าใกล้หลี่หงจินหยางอีกนิดก่อนพูดกระซิบกระซาบต่อเนื่องด้วยสายตาแพรวพราวรอยยิ้มร้ายกาจ

"แค่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ไปไหนไปกัน แค่นั้น"

จบคำก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หน้าชายหนุ่ม

หลี่หงจินหยางเพียงก้มมองใบหน้านั้นของหลินหลินนิ่งๆ

รอยยิ้มของหญิงสาวเขาดูได้ไม่ยากว่านางกำลังจะหลอกล่อเขาด้วยจริตมารยาของสตรีเพศ

เขาเพียงแค่นึกขันจึงยกมุมปากขึ้นส่งยิ้มน้อยๆตอบกลับไป

แต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มเพียงเล็กน้อยนี้ทำใครบางคนถึงกับชะงักงัน หน้าร้อนผ่าว

หลินหลินถึงกับยิ้มเก้อค้างกลางอากาศด้วยสีหน้าเหรอหราอย่างโง่งม

นั่นเขายิ้มใช่มั้ย

ใช่? ไม่ใช่?

เขายิ้ม!

หลินหลินกรีดร้องอยู่ในใจด้วยใบหน้าที่ตีเนียนเรียบเฉย

เธอเพียงกลอกตากลมโตมองบนก่อนเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นแก้เก้อ ขณะเขยิบเก้าอี้ถอยกลับออกมา แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มในถ้วยต่อ พลางคิดในใจ

ไม่ได้นะหลินหลิน

แกจะเป็นซุปตาร์ใจแตกไม่ได้

หยางหยางของเธอคงไม่ย่องเข้าห้องของเธอแน่

แต่...

ไม่แน่ว่าเธอนั่นแหล่ะที่จะเป็นฝ่ายย่องเข้าหาเขา

แค่ก แค่ก

หลินหลินถึงกับสำลักข้าวต้มเมื่อคิดถึงภาพว่าเธอย่องเข้าห้องของชายหนุ่มแล้วทำมิดีมิร้ายเขา

หลี่หงจินหยางยังคงก้มหน้ามองหลินหลินนิ่งๆ รอยยิ้มน้อยๆแต่ร้ายกาจกว่ามากยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของเขา

เขาพอจะจับความคิดของนางได้

คิดจะใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเขาหรือ

ไม่ง่ายนักหรอก

"เช่นนั้น" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มสีหน้าเรียบเฉยแต่แววตาทอประกายเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ

"เจ้ากับข้า...เราควรอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ใช่หรือไม่"

หลินหลินยิ่งหน้าแดงเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาของเขาที่ไม่ใช่แค่ฉายแววดุดันเหมือนเคย ก่อนพยักหน้าหงึกๆกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิดแล้วโพล่งออกมาอย่างมั่นหน้า ซ่อนความคิดชั่วร้าย

"แน่นอน ท่านต้องคอยติดตามข้าเพื่อปกป้องข้า แค่นั้น ไม่มีอะไรเกินนั้น โอเค๊!"

หลี่หงจินหยางเพียงมองตอบหลินหลินด้วยมาดเรียบนิ่งเหมือนเดิมเพิ่มเติมขึ้นมาคือคิ้วขมวดกันมุ่น

ประโยคแรกๆเขาพอเข้าใจ แต่...โอเค๊ นี่มันอะไร?

"เขาเรียกว่าบอดี้การ์ด" หลินหลินขยายความ แต่เหมือนว่าจะไม่ได้ช่วยอะไร เพราะชายหนุ่มยิ่งเพิ่มปมที่คิ้วเข้มมากยิ่งขึ้นแม้สีหน้าจะยังคงเฉยชา

หญิงสาวถึงกับหัวเราะคิก

น่ารักอ่ะ!

เธอจึงอธิบายต่อ "คล้ายกับองครักษ์ประจำตัวองค์หญิงอย่างไรเล่า ท่านเป็นองครักษ์ ส่วนข้าเป็นองค์หญิง"

หลี่หงจินหยางถึงกับถลึงตาใส่ นางช่างบังอาจ!

"อา...ต้องฉลอง" หลินหลินเอ่ยขึ้นก่อนลุกขึ้นไปที่ตู้เย็นโดยไม่เคยจะสนใจสีหน้าดุดันของอีกฝ่ายแต่อย่างใด

วันนี้เธอได้บทนางเอก ไม่ต้องทำรายงานเอง แล้วก็ได้ใส่ชุดสีแดงงามเด่นที่สุดในอีเว้นประจำวัน

และวันพรุ่งนี้เธอจะมีหนุ่มเหนือธรรมชาติสุดหล่อเป็นบอดี้การ์ดให้ฟรีๆ

อา...ต้องฉลอง ต้องฉลอง เบียร์อยู่ไหน เธอคิดในใจอย่างอารมณ์ดี

หลี่หงจินหยางเพียงมองตามร่างระหงสมส่วนของสตรีตรงหน้านิ่งๆด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก

สตรีนางนี้ นางร้ายกว่าที่เขาคิด!

หลินหลินหยิบขวดเบียร์ในตู้เย็นขึ้นมาก่อนจะเปิดขวดแล้วกรอกใส่แก้วตรงด้านหน้าของชายหนุ่มหนึ่งใบและอีกหนึ่งใบสำหรับตนเอง

เธอยกแก้วของเธอขึ้นชนกับแก้วของชายหนุ่มนิดนึงก่อนยกขึ้นจรดริมฝีปากของตัวเองแล้วดื่มลงคอ

หลี่หงจินหยางมองน้ำสีอำพันในแก้วจึงพอจะเข้าใจได้ว่ามันเป็นเครื่องดื่มชนิดหนึ่งซึ่งอาจจะเป็นเหล้าของคนในยุคนี้ เขาจึงลองยกขึ้นดื่มบ้าง

"รสชาติดีหรือไม่" เธอถามเขาเมื่อเห็นเขายกแก้วขึ้นดื่มอึกใหญ่

"ดียิ่ง" ชายหนุ่มตอบตามความรู้สึก

เขาคิดว่ามันดีจริงๆแต่มันค่อนข้างจะอ่อนไปถ้าเทียบกับเหล้าในแคว้นต้าหลี่

หลินหลินมองหยางหยางของเธอนิ่งๆ

เธอเริ่มคิดแผนร้ายกาจได้อีกแล้ว

เธออยากเห็นเทพบุตรแสนเย็นชาของเธอ

เมา...

หึหึ!

หญิงสาวทำสีหน้ากรุ้มกริ่มก่อนเทเบียร์ใส่แก้วให้ชายหนุ่มอีก

หลี่หงจินหยางยกขึ้นดื่มอีก

เธอก็คอยรินเพิ่มให้อีก

ทั้งสองคนจึงนั่งดื่มเบียร์ด้วยกันอย่างสบายอารมณ์

ฝ่ายหนึ่งนั่งดื่มเบียร์อย่างสุขุม

อีกฝ่ายหนึ่งนั่งดื่มเบียร์ด้วยจิตใจคิดลึกฟุ้งซ่านมากมาย

อืม...

เดี๋ยวนะ!

ถ้าเขาเมาแล้วเกิดบ้ากามขึ้นมา เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แล้วจะทำไงล่ะ

แค่เขาปรายตามองมาแว่บเดียวก็เข้าประชิดร่างของเธอได้แล้ว แบบนี้เธอจะวิ่งหนีทันได้ไง

ไม่ได้! ไม่ได้!

หลินหลินคิดในใจได้ดังนั้นจึงรีบเก็บเบียร์เข้าตู้เย็นหลังจากดื่มไปได้เพียงสามขวด และเธอเองก็เริ่มจะมึนๆ

โดยในมโนมีแต่ภาพของผู้ชายตรงหน้ากำลังเล่นบทเลิฟซีนกับเธออยู่

เธอกำลังคิดไปไกล…

ในขณะที่หลี่หงจินหยางยังไม่ได้รู้สึกรู้สาใดๆ เขาเพียงปรายตามองตามการกระทำอันแปลกพิลึกอยู่ตลอดเวลาของสตรีนางหนึ่ง ที่บัดนี้ใบหน้าขาวนวลเนียนของนางเริ่มมีสีแดงระเรื่อ

หลินหลินเก็บเบียร์เข้าตู้เย็นเสร็จเรียบร้อยก็เดินมาเก็บถ้วยบนโต๊ะทั้งของตัวเองและของชายหนุ่มไปล้างที่อ่างล้างจานอย่างเร็วก่อนจะหมุนตัวเดินฉับๆเข้าห้องนอนของตนไปอย่างมุ่งมั่น

ชายหนุ่มได้แต่มองตามอย่างงุนงงกับการกระทำอันแปลกตาแปลกใจไปหมดเสียทุกอย่างของสตรีนางนี้