ก็คนมันไม่ได้รัก(2)

กอหญ้าโบกมือลาเพื่อนก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนโซฟาห้องรับแขกในสภาพที่ตอนนี้สติอยู่ไม่เต็มร้อย

ภีมเดชเดินไปส่งแขกด้วยใบหน้าบึ้งตึงไร้คำพูดใดๆจนธนาเองก็ต้องรีบกลับเพราะรับรู้ได้ว่าอารมณ์ของเจ้าของบ้านตอนนี้น่าจะไม่พอใจ

“มีความสุขมากนักใช่ไหม”

คนร่างสูงเดินมาช้อนร่างสาวน้อยที่กำลังเมาเพื่อพาขึ้นไปบนห้องนอน เขาทิ้งคำถามไว้ด้วยความรู้สึกที่แสนจะอัดอั้นในใจถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ตอบอะไรเธอแต่เขาเตรียมทุกอย่างไว้สำหรับฉลองในวันครบรอบแต่สิ่งที่ได้มาคือการกลับบ้านมาในสภาพนี้ของภรรยา

“จะดื่มเพื่ออะไร”

“ก็จะได้เมา เมาแล้วก็จะได้ไม่ต้องรู้สึกอะไร อย่างน้อยธนาก็ทำให้ฉันยิ้มได้”

หญิงสาวที่ถึงแม้จะพยายามพูดแต่เสียงก็อู้อี้ลิ้นพันกัน ลืมตามาตอบชายหนุ่มที่กำลังมองจ้องหน้าเธอพร้อมด้วยหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม การดื่มทำให้เธอไม่ต้องรู้สึกอายหรือกลัวอะไรอีกต่อไปเธอกล้าพอที่จะแสดงความน้อยใจและเสียใจออกมา

“ที่ผ่านมาผมคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ดีจึงไม่อยากจะล่วงเกินให้ต้องเสื่อมเสีย เพราะยังไม่แน่ใจว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้ไหมแต่ดูจากการกระทำของคุณแล้ว คุณคงผ่านผู้ชายมามากแล้วคงจะเสียใจที่ผมไม่ยอมนอนด้วย”

“ใช่ค่ะ พูดอีกก็ถูกอีก มีผัวแต่ผัวกลับไม่นอนด้วยสงสัยผัวจะให้ไปนอนกับคนอื่น”

สิ้นเสียงของคนเมาปากกล้าก็ถูกปากอุ่นบดขยี้ซุกไซ้ซอกคอด้วยความรู้สึกที่ทั้งโมโหและหวงอย่างบอกไม่ถูก

“ทำเป็นหรือคะ ! นึกว่าเป็นแต่นอนเฉย ๆ ”

กอหญ้าเมื่อมีจังหวะที่ปากบางสีชมพูของเธอหลุดพ้นจากพันธนาการของอีกฝ่าย หญิงสาวก็พ่นคำพูดที่แสนจะดูถูกเพราะมันอัดอั้นอยู่ในความรู้สึกที่ผ่านมา เขาดูถูกเหยียดหยามเธอมามากพอแล้วด้วยการทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน วันนี้เธอจะขอเอาคืนบ้าง

“มันจะเกินไปแล้วนะ”

ชายวัย 40 ที่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ไม่เป็นรองใครเขาทนไม่ไหวกับคำดูถูกเหยียดหยามอีกแล้ว โดยเฉพาะเหตุการณ์วันนี้มันทำให้เขารู้สึกว่าภรรยากำลังมองเขาเป็นเพียงแค่ผู้ชายที่อยู่ร่วมบ้านจึงกล้าพาผู้ชายอีกคนเข้ามาในสภาพที่เธอเมามายแบบนี้

มือหนาที่วันนี้กล้าพอจะแตะเนื้อต้องตัวทุกส่วนของเจ้าสาวที่อยู่กับเขามาจนครบ 1 เดือน สาละวนกับการถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของอีกฝ่ายให้ออกไปจากเรือนร่างบางที่ตอนนี้สองมือกำลังปัดป้องตัวเองแต่ก็ดูคล้ายกับเธอกำลังสนองเขาด้วยความรุนแรงในอีกรูปแบบ

กอหญ้าสติที่อยู่ไม่เต็มตัวทำให้เธอสับสนไปหมด ใจหนึ่งก็รู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่เขาทำเพราะมันควรจะเกิดขึ้นนานแล้ว ในฐานะที่เธอเป็นภรรยาแต่อีกใจก็รู้ว่าทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาไม่ได้รักเธอแต่ด้วยความว้าเหว่และเหงาในหัวใจทำให้หญิงสาวหมดแรงที่จะต่อสู้ เธอพร้อมจะปล่อยตัวและหัวใจไปกับทุกสัมผัสที่สามีตีทะเบียนมอบให้

พายุแห่งความหึงมันพัดทวีคูณภายในหัวใจไม่มีใครรู้เรื่องราวความเจ็บปวดความรักที่เคยเกิดขึ้นของภีมเดชที่ทำให้เขาไม่ไว้ใจที่จะรักใครง่าย ๆ วันนี้เขารู้แล้วว่าตลอดเวลาที่เขาพยายามทำเฉยเมยกับภรรยาแท้ที่จริงแล้วเขาแค่กลัวตัวเองจะตกหลุมรักและวันนี้ความหึงมันบังตาเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอรู้ว่าเขาคือสามี

ลมทะเลในฤดูมรสุมพัดแรงขึ้นเมื่อได้รับสิ่งกระตุ้นเร้าอารมณ์จากเรือนร่างบางที่ตอนนี้บิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่านเสียงครางจากในคอฟังดูคล้ายกับเสียงแห่งความสุขที่ดังมาจากที่ใดสักแห่ง

ความบริสุทธิ์ ความหอมหวานของสาวน้อยวัยแรกแย้มทำให้ภีมเดชรู้ตัวว่าทุกคำดูถูกที่เขาพ่นว่าเธอออกไปรวมทั้งความคิดในใจทุกอย่างมันคือสิ่งที่ผิด เขาคือผู้ชายคนแรกของเธอและเธอก็คือภรรยาที่สุดแสนจะขาวสะอาดที่ผ่านมาเขามัวแต่ปกป้องหัวใจตัวเองจนลืมไปว่าผู้หญิงคนนี้ก็มีก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจแล้วเธอก็มีความรู้สึกเหมือนกัน

รสสวาทแห่งอารมณ์จบสิ้นไปแล้วทิ้งไว้แค่เพียง ความหอมหวานที่คละคลุ้งไปด้วยความเสียใจของคนทั้งสองที่ต่างก็เสียใจด้วยคนละเรื่องกัน ความเมาทำให้ร่างกายของสาวน้อยที่ตอนนี้อ่อนเพลียไปหมดทั้งตัวหลับไหลผ่านค่ำคืนนี้ไปได้แต่มันก็มีเพียงหยดน้ำตาที่ยังคงไหลมาไม่ขาดสาย แม้ว่าเจ้าตัวจะปิดเปลือกตาหลับสนิทก็ตาม

“เย็นนี้จะกลับมากินข้าวไหมคะ”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้ความรู้สึกของ กอหญ้าแย่ลงเพราะเธอคิดว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันไม่ควรจะเป็นแบบนี้แต่อย่างน้อยเธอก็ได้เป็นภรรยาของเขาในแบบที่ผู้หญิงคนอื่นเป็นวันนี้เธอก็ควรจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด

“ไม่”

คนถามน้ำตาไหลทันทีสุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เขายังคงเฉยชาเว้นระยะระหว่างเธอกับเขา ทั้งที่ตอนนี้ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้วเขาได้ทั้งร่างกายและหัวใจของเธอไปแต่ทำไมถึงได้ทำเหมือนเธอเป็นเพียงแค่สายลมที่เขามองไม่เห็นแล้วไม่มีค่าใดๆแบบนี้

ตลอดเวลา 1 เดือนที่ผ่านมากอหญ้าเฝ้าบอกตัวเองมาโดยตลอดว่าความไม่สนิทและไม่ค่อยมีโอกาสพูดคุยกันจึงทำให้ภีมเดชยังไม่กล้าพอที่จะแตะเนื้อต้องตัวเธอในฐานะภรรยาแต่เมื่อไหร่ที่ความสัมพันธ์แบบนั้นเกิดขึ้น เขาคงจะหันมาใส่ใจแล้วดีกับเธอแต่วันนี้หญิงสาวรู้แล้วว่าทุกอย่างที่คิดมันไม่มีอะไรถูกเลย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผู้ชายอย่างภีมเดชก็ไม่มีวันเปิดใจรักภรรยาที่เขาไม่ต้องการ