ก็คนมันไม่ได้รัก(1)

ตอนที่ 2

ก็คนมันไม่ได้รัก

“วันนี้เป็นวันครบรอบ1 เดือนแต่งงานของเรา”

กอหญ้าถึงแม้จะรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาสามีที่ถูกต้องของเธอไม่เคยสนใจกับเรื่องแต่งงานแต่เธอก็แค่เพียงหวังว่าการที่พูดย้ำเตือนแบบนี้อาจจะทำให้เขาหันมาสนใจวันนี้เป็นพิเศษ

“แล้ว ! ”

ท่านประธานที่ยังคร่ำเคร่งกับงานให้คำตอบกลับแบบสั้นๆทำให้หญิงสาวตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรต่อ เธอเดินออกมาจากห้องทำงานของเขาด้วยความผิดหวังและตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อนชายคนสนิททันที

“วันนี้มารับเราไปกินข้าวหน่อยสิ”

ธนาคือเพื่อนสนิทคนเดียวของกอหญ้าและหญิงสาวก็เป็นคนเดียวที่รู้ความลับว่าธนาเป็นชายรักชายด้วยหน้าตาทางสังคมและครอบครัวที่ยังไม่ให้การยอมรับในเรื่องนี้ทำให้ธนาต้องปิดบัง ทุกอย่างไว้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายคนคิดว่าเขากับกอหญ้าเป็นแฟนกันจนวันที่หญิงสาวแต่งงานทุกคนก็จึงคิดว่าเขากำลังอกหัก

“คงต้องให้เวลาเขาหน่อยตอนนี้ก็คงเหมือนคนเพิ่งจีบกันใหม่ๆยังไม่ได้สนิทอะไรมากมาย อย่าไปถือสาคุณภีมเขาเลยอายุเขาก็มากกว่าเธอตั้งหลายปีจะให้เขามาหวานเป็นวัยรุ่นก็คงจะไม่ได้”

เพื่อนชายคนสนิทพยายามพูดให้กอหญ้ารู้สึกดีขึ้นถึงแม้ว่า ธนาเองก็ไม่ได้รู้สึกอย่างที่พูดออกไปแต่รู้ว่าถ้ายิ่งพูดก็จะยิ่งทำให้เพื่อนรู้สึกแย่ไปกว่าเดิม

“ต้องอีกนานแค่ไหน ฉันก็แค่อยากมีชีวิตเหมือนผู้หญิง คนอื่นทั่วไปที่มีสามีแล้วก็เท่านั้น”

กอหญ้าไม่กล้าพอที่จะบอกกับธนาว่าเธอกับเขายังไม่ได้นอนด้วยกันด้วยซ้ำ ใกล้ชิดกันที่สุดก็คงเป็นแค่จับมือเวลาที่เดินข้ามถนนนอกจากเวลานั้นเธอกับเขาแทบจะเป็นเหมือนคนรู้จักกันธรรมดา หญิงสาวได้แต่เก็บความลับนี้เอาไว้เพราะคิดว่าถ้าเธอเล่าให้ใครฟังก็คงมีแต่คนรู้สึกขำและสมเพชในความเป็นผู้หญิงที่ไม่มีใครต้องการ

“ลองปล่อยมีลูกสิ บางทีอาจจะทำให้เธอกับเขาดูรักกันมากขึ้นนะ”

ธนาพูดออกไปตามความคิดเพราะถึงแม้เขาจะเป็น ชายรักชายแต่ก็อยากมีโอกาสสักครั้งได้เป็นพ่อคนแต่มันก็เป็นไปไม่ได้จึงคิดว่าการมีลูกจะทำให้ภีมเดชรู้สึกรักในตัวกอหญ้าเพราะมันจะกลายเป็นการเริ่มต้นครอบครัวอย่างแท้จริง

หญิงสาวผู้รู้ความลับอยู่เพียงคนเดียวได้แต่ยิ้มเจื่อน เธอไม่กล้าพอที่จะบอกกับเพื่อนว่าเธอจะมีลูกได้อย่างไรกันแค่นอนจับมือยังไม่เคย

“ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ก็เลยพูดน้อยไม่ค่อยใส่ใจกับรายละเอียดแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าเขาเหมือนเบื่อไม่อยากเห็นหน้าฉันอย่างนั้น”

“เราไม่มีทางรู้หรอกว่าคุณภีมคิดอย่างไร เธอก็อย่าคิดมากบางทีทุกอย่างอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็อย่างที่บอกคุณภีมอายุ 40 แล้วจะให้เขามามีมุมหวานแหววเหมือนวัยรุ่นมันก็คงจะไม่ใช่บุคลิกของเขา ก่อนแต่งงานเธอก็เห็นแล้วว่าเขาก็เป็นคนไม่ค่อยพูด นิ่งเฉยจนเหมือนไร้ความรู้สึก บางทีเธอแค่พยายามเอาใจและรอเวลาทุกอย่างมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิดก็ได้”

ธนาหวังว่าความสนิทสนมของทั้งคู่ในเวลาที่ค่อย ๆ ผ่านไปจะทำให้เพื่อนของเขามีความสุขมากขึ้นแต่ทุกคำที่พูดก็เป็นเพราะว่าเพื่อนคนนี้ยังไม่รับรู้ถึงรายละเอียดการแต่งงานที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางร่างกาย

“ทำไมดื่มขนาดนั้นกลับไปบ้านไม่กลัวคุณภีมว่าเอาหรือไง”

กอหญ้าปกติแล้วเธอไม่เคยดื่มแต่วันนี้ วันสำคัญในชีวิตเธออยากจะให้มันผ่านพ้นไปเร็ว ๆ เมื่อกลับไปถึงบ้านก็อยากจะล้มตัวลงนอนไม่รับรู้เรื่องอะไรอีกจึงคิดว่าความเมาจะช่วยเธอได้

ธนาขับรถไปส่งเพื่อนสาวยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งเป็นบ้านที่เธออาศัยอยู่กับภีมเดชแค่เพียงสองคน ทันทีที่ไปถึงก็หวังว่าสามีของเพื่อนจะรีบออกมารับภรรยาแต่พบแค่เพียงความว่างเปล่า ธนาจึงต้องทำหน้าที่แบกคนเมาเดินเข้าไปในตัวบ้านแทน

“สวัสดีครับคุณภีม กอหญ้าดื่มหนักไปหน่อยผมก็เลยมาส่งไม่กล้าให้กลับเอง”

สามีที่นั่งรอภรรยากลับมาบ้านด้วยหวังว่าเย็นนี้เขาจะพาเธอไปเลี้ยงฉลองวันครบรอบแต่งงาน 1 เดือนแต่กลับพบว่าจนดึกป่านนี้กอหญ้าก็ยังไม่กลับเมื่อพบว่าภรรยาไปดื่มเมากับผู้ชายคนอื่นอารมณ์ของภีมเดชตอนนี้มันไม่เหมือนกับเขาในเวลาปกติเอาเสียเลย

“ขอบคุณมากนะธนาที่อย่างน้อยก็ทำให้ฉันผ่านค่ำคืนนี้ไปได้ มีความสุขที่สุดเลย”

กอหญ้าโบกมือลาเพื่อนก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนโซฟาห้องรับแขกในสภาพที่ตอนนี้สติอยู่ไม่เต็มร้อย

ภีมเดชเดินไปส่งแขกด้วยใบหน้าบึ้งตึงไร้คำพูดใดๆจนธนาเองก็ต้องรีบกลับเพราะรับรู้ได้ว่าอารมณ์ของเจ้าของบ้านตอนนี้น่าจะไม่พอใจ