ตอนที่3 คืนเข้าหอ

ตอนที่3 คืนเข้าหอ

"เป็นอันเสร็จเรียบร้อยครับ ยินดีด้วยครับในตอนนี้พวกคุณทั้งสองเป็นสามีภรรยากันถูกต้องตามกฎหมายแล้ว"เสียงเจ้าหน้าที่เอ่ยบอก แต่ทว่าคนตัวเล็กรู้สึกตะหงิดใจที่เหมือนไม่มีชื่อเขียนเอาไว้ว่าเป็นดาริกาแต่ไม่ทันได้ถามอะไรผู้ชายอีกคนเหมือนจะเป็นเลขาของธิติวัฒน์ก็จัดการเก็บเอกสารทุกอย่างแล้ว

"นี่ก็ดึกมากแล้วผมไม่รบกวนเจ้านายแล้วนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ"ธิติวัฒน์พยักหน้าก่อนจะมองเลขาคนสนิทกับเจ้าหน้าที่อำเภอเดินออกไปจากห้อง โดยมีดารากานต์อ้าปากค้างอยู่ เดี๋ยวพอจะมาก็มาพอจะไปก็ไปเลย

บรรยากาศในห้องสุดหรูในยามนี้ต้องอยู่ในความเงียบงันทันที หญิงสาวเองก็ไม่รู้จะเอ่ยหรือพูดอะไรออกมาอีก เธอได้แต่หัวเสียกับเรื่องที่เกิดขึ้นผู้ชายคนนี้มัดมือชกเสียดื้อๆ แบบนี้จะเป็นยังไงต่อไปกัน เธอได้แต่ภาวนาว่าในวันพรุ่งนี้พี่สาวฝาแฝดเธอจะกลับมาสักทีเรื่องราวบ้าๆ พวกนี้จะได้จบลงสักที

"พี่ขอตัวอาบน้ำก่อนนะครับ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะลุกขึ้น หญิงสาวได้แต่พยักหน้าไม่ได้ตอบอะไรพอเห็นคนตัวสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำ มือเรียวก็หยิบโทรศัพท์ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าที่เธอให้มารดาเอาเข้ามาไว้ในห้องแห่งนี้ก่อนหน้านี้แล้ว

ดารากานต์รีบกดโทร.หาพี่สาวฝาแฝดทันที ในตอนแรกไม่มีใครติดต่อได้เลยจนกระทั่งในตอนนี้พอเห็นว่าโทรศัพท์ของดาริกาเปิดเครื่องแล้วใบหน้าสวยก็เผยความดีใจออกมา แต่ทว่าก็ไม่มีท่าทีว่าจะมีใครกดรับสายของเธอเลย วันจึงทำให้คนตัวเล็กเผยมีหน้าหงุดหงิดออกมา

"รับสายสิคะพี่ริน พี่ทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย!"เรื่องราวในวันนี้วุ่นวายก็เพราะพี่สาวของเธอคนเดียว ในตอนแรกก็เห็นรักกันดีกับผู้ชายคนนี้แต่พอถึงวันแต่งงานทำไมถึงได้หนีไปเสียดื้อๆ แบบนี้ได้กัน ความซวยมันจึงตกอยู่ที่เธอนี่ไง ยิ่งคิดใบหน้าสวยก็ยิ่งขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากัน

ดารากานต์ถอนหายใจออกมาอย่างยอมแพ้เมื่อพยายามติดต่อพี่สาวแต่อีกฝ่ายก็ไม่รับสายเลย วันนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ เอาเป็นว่าพักผ่อนก่อนดีกว่าค่อยมาคิดหาทางอีก อีกอย่างคืนนี้เธอต้องเอาตัวรอดจากผู้ชายคนนี้ให้ได้ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดบ้าทำอะไรกับเธอรึเปล่า ไม่ใช่พอเห็นว่าเธอคือดาริกาแล้วจะทำเรื่องแบบนั้นกับเธอได้

"คิดอะไรอยู่หื้ม?"

"ว้ายนี่คุณ!"เพราะมัวแต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยหญิงสาวจึงไม่รู้ว่าชายหนุ่มในตอนนี้ออกมาจากห้องน้ำแล้ว พอรู้ตัวอีกทีคนตัวสูงก็เข้ามากอดเธอจากทางด้านหลังมันจึงทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจจนร้องกรี้ดออกมา

ธิติวัฒน์ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยที่เห็นท่าทางของหญิงสาว บอกตามตรงไม่อินเลยสักนิดไอ้ท่าทีพวกนี้ ถ้าไม่ต้องการเขาก็คงไม่กล้าเอาตัวเองมาสวมรอยเป็นพี่สาวของตัวเองหรอก เขาไม่รู้ว่าเธอทำแบบนี้เพราะอะไรนอกจากเงินแล้วเธอมีอะไรแอบแฝงอีกที่เขาไม่รู้รึเปล่า

"เป็นอะไรไปครับที่รัก ตกใจพี่ทำไมกัน แค่กอดเองมากกว่ากอดเราก็เคยทำร่วมกัน"ดารากานต์ชะงักนิ่งไป เธอจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายทำอะไรมากไปกว่านี้แน่นอน ถึงยังไงเขาก็เคยเป็นสามีของพี่สาวเธอ พวกเขาสองคนจากที่ฟังคำพูดของชายหนุ่มก็คงเคยหลับนอนกันแล้ว เพราะงั้นเธอจะไม่ยอมให้เรื่องบ้าๆ เกิดขึ้นแน่นอน แต่ทว่าคำพูดที่ธิติวัฒน์เอ่ยออกไปนั้นที่ว่ามากกว่านี้ก็เคยทำนั่นก็หมายถึงการจูบต่างหาก ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการความสุขจากร่างกายของดาริกา แต่เพราะว่ารักมากและก็อยากให้เกียรติเธอ อีกอย่างไม่นานก็จะแต่งงานกันอยู่แล้วเขาจึงอยากให้ถึงเวลานั้นก่อน ถึงบุคลิกเขาจะดูเป็นผู้ชายมากรัก แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย เขาเป็นพวกฝั่งใจในรัก และไม่เคยนอกใจใครถ้าหากไม่โดนกระทำก่อน นี่แหละคือเขา

"ปะ ปล่อยดะ เอ่อ รินก่อนนะคะ รินเหนื่อยอยากจะนอนแล้ว"เธอพยายามพูดให้เป็นปกติที่สุดไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงอีกคน

"รินก็นอนไปสิครับ เดี๋ยวพี่ทำเอง"

"ทะ ทำอะไรคะ?"หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความตกใจกับคำพูดของชายหนุ่มที่เอ่ยออกมา จนทำให้เธอต้องสะบัดตัวออกห่างจากอ้อมแขนของชายหนุ่มทันที

"ไม่เอาน่าริน คืนนี้คืนเข้าหอของเรานะครับ"ธิติวัฒน์ยังคงเอ่ยออกไปพร้อมจับจ้องใบหน้าสวยของหญิงสาวตรงหน้า คนอื่นอาจจะไม่รู้ว่าเธอไม่ใช่ดาริกาแต่ก็อย่างที่บอก เขาแอบรักเธอมาตั้งนานทำไมจะแยกไม่ออกผู้หญิงสองคนนี้แตกต่างกันตรงไหน หลายคนอาจจะไม่เคยสังเกตว่าใต้ตาของดาริกาจะมีไฝ่เล็กๆ อยู่บนใบหน้า แต่ดารากานต์ไม่มี

"รินไม่พร้อมค่ะ!"หญิงสาวรีบปฏิเสธออกไปทันที

"แต่พี่พร้อม รินปฏิเสธพี่ไม่ได้นะครับ รินเป็นเมียพี่แล้ว"

"เอ๊ะก็บอกไม่พร้อมไงคะ!"ชายหนุ่มแอบยิ้มในใจในท่าทางของหญิงสาวตรงหน้า ถ้าเป็นดาริกาจริงเธอรีบเข้าหาเขาแล้ว มีหลายครั้งที่เขากับเธอเกือบทำมากกว่าจูบ ดาริกาต้องการแต่เป็นเขาที่ผละออกจากร่างเล็กก่อน

"ว้าย! นี่คุณปล่อยฉันนะคะ!"ดารากานต์หวีดเสียงดังออกมาเมื่อถูกคนตัวสูงผลักลงบนเตียงกว้าง เธอไม่ได้ต้องการให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ พอห้ามเขาแล้วแต่เขาก็ยังไม่สนใจแบบนี้จะให้เธอทนได้อีกยังไงกัน

"ไม่แทนตัวเองว่ารินแล้วเหรอ?"โทนเสียงของชายหนุ่มฟังดูแปลกไป ดารากานต์มองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ไม่ห่างจากหน้าของเธอด้วยความสงสัย หรือว่าเขารู้แล้วว่าเธอไม่ใช่ดาริกา

"หึ ไม่เล่นละครต่อแล้ว?"เมื่อเห็นแววตาสงสัยของคนใต้ร่าง ชายหนุ่มก็เอ่ยออกมาต่อ ดูเหมือนพอคนตัวเล็กได้ยินอย่างนี้ก็เบิกตาโตกว้างด้วยความตกใจทันที

"นี่คุณ?"

"ใช่ผมรู้ รู้ว่าคุณไม่ใช่ดาริกา!"ดารากานต์กลืนน้ำลายลงคอฮึกใหญ่เมื่อได้ยินอย่างนั้น เขารู้ตอนไหน หรือว่ารู้ตั้งแต่แรก แล้วถ้ารู้แบบนี้จะให้เธอจดทะเบียนสมรสทำไม เขาต้องการอะไรกันแน่ คำถามมากมายมันแล่นสู่หัวสมองของหญิงสาวเต็มไปหมด ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ

"หึ เอาล่ะงานแต่งก็แต่งไปแล้ว ทะเบียนสมรสก็จดแล้วต่อไปถึงเวลาทำหน้าที่เมียได้แล้ว!"คนอย่างเขาไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบ ผู้หญิงคนนี้รวมถึงครอบครัวเธอหลอกลวงครอบครัวเขาเพราะหวังที่จะได้เงินสินสอดจำนวนหลายสิบล้าน ไหนจะเรื่องธุรกิจอีก เขาจะปล่อยเธอไปได้ยังไงกัน ยิ่งนึกถึงสิ่งที่หญิงสาวทำไว้ชายหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกโมโหขึ้นมา เขาจะทำให้เธอรับรู้ว่าเขาไม่ใช่ไอ้โง่ที่ให้พวกเธอหลอกได้

"ไม่นะ นี่คุณหยุดทำบ้าๆ นะ!"