เรื่องราวในอดีตที่ปกปิด

ตอนที่ 4

เรื่องราวในอดีตที่ปกปิด

“คุณพ่อครับเหมือนมีนาจะไม่รู้เรื่องที่ครอบครัวเราเคยถูกครอบครัวของเขาทำร้าย เธอรู้แต่เพียงว่าที่ต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อล้างหนี้และก็เอาบ้านคืน”

เตชินรู้สึกสงสัยที่ทำไมหญิงสาวดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวทั้งที่ตัวเขาเองก็ยังรู้เรื่องราวในอดีตโดยมีบิดาคอยเล่าให้ฟัง

“ก็ในเมื่ออุดมมันเป็นคนเลวทำร้ายครอบครัวเราแล้วเรื่องอะไรมันจะเล่าความเลวของมันให้ลูกสาวตัวเองรู้”

ชายหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของบิดาในเมื่อครอบครัวฝ่ายนั้นคือคนที่ทำร้ายครอบครัวเขาอุดมคงไม่ต้องการให้ลูกสาวรับรู้เรื่องนี้เพราะมันอาจจะทำให้มีนาไม่ยอมมาเป็นเมียล้างหนี้ในครั้งนี้

“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับหน้าตาคุณอุดมดูเป็นคนซื่อๆไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะทำร้ายครอบครัวเราไว้เลวร้ายถึงเพียงนี้ โชคดีที่คุณพ่อสามารถแก้ปัญหาจนครอบครัวเราไม่ต้องล้มละลาย ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะทำให้พวกเขาได้รู้ว่าการไม่เหลืออะไรมันเป็นอย่างไรถึงแม้ว่าสุดท้ายเราก็ต้องคืนบ้านให้เขาแต่สิ่งที่เขาจะไม่ได้รับกลับไปนั่นคือความสุขของลูกสาว เพราะมีนาจะต้องโดนทําร้ายหัวใจให้เจ็บที่สุดตลอดเวลา 2 ปีที่อยู่ที่นี่”

เตชินรับรู้จักบิดาว่าครอบครัวของมีนาร่วมมือกับนักธุรกิจหลายคนหลอกลวงพ่อของเขาให้เกือบล้มละลายถึงแม้ว่าโสภณจะไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ลูกชายฟังแต่เตชินก็รับรู้และฝังใจมาตลอดว่าครอบครัวของอุดมเป็นเพียงแค่เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดใช้มิตรภาพที่พ่อของเขามีให้ทำลายทุกอย่างจนในที่สุดแม่ของเขาต้องตรอมใจจนล้มป่วย

“พ่อยังไม่เห็นลูกจะทำอะไรเลยนะมีนาก็ดูมีความสุขดี”

โสภณใช้เวลาส่วนมากอยู่ที่บ้านหลังนี้กับมีนาและเขาก็เห็นว่าหญิงสาวยังคงใช้ชีวิตตามปกติไม่เคยมีสักครั้งที่โสภณจะเห็นเธอร้องไห้หรือทำอะไรให้เขารู้สึกว่าเธอกำลังเจ็บช้ำ

“เธอเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้แค่ไม่กี่เดือนเอง ผมยังอยากให้เธอรู้สึกเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นและสุดท้ายเธอจะได้รู้ว่าการเป็นเมียลับๆที่ไม่มีศักดิ์ศรีมันเจ็บปวดแค่ไหน”

เตชินที่วางแผนทุกอย่างไว้แล้วเขาตั้งใจจะทำให้มีนาตายใจรู้สึกว่าการเป็นเมียของเขามันเป็นชีวิตที่ราบเรียบ เธอก็แค่อยู่ที่นี่ให้ครบ 2 ปีและเมื่อเธอรู้สึกไว้วางใจ เขาก็เตรียมจะทำให้เธอเจ็บและเสียใจที่สุดอย่างสาสม

“ขนมบัวลอยค่ะกำลังร้อนๆเลย”

มีนายกถ้วยขนมมาให้โสภณถึงห้องรับแขกแววตาของหญิงสาวมองมาที่ชายชรามันเป็นแววตาที่โสภณแสนคุ้นเคยเพราะมันคือดวงตาคู่สวยที่เหมือนกับกานดาแม่ของมีนาและเป็นอดีตคู่หมั้นที่เคยเกือบจะได้แต่งงานกับเขา

“อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรใช่ไหมดูแล้วเธอก็ดูมีความสุขดี”

หญิงสาวไม่ตอบเธอเพียงแค่ส่งรอยยิ้มมุมปากให้กับ ชายรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อ สำหรับเธอแล้วที่นี่มันไม่เคยมีความสุขแต่เธอก็จำเป็นต้องอยู่

“แป้งบัวลอยเป็นสูตรของคุณแม่ค่ะ ฉันเจอสูตรที่แม่จดบันทึกไว้ที่สมุดก็เลยเอาลองมาทำไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณลุงไหม”

โสภณแทบจะกลืนขนมบัวลอยไม่ลงเกือบจะสำลักออกมาเพราะคำพูดของหญิงสาวทำให้เขาหวนคิดถึงผู้หญิงที่เขารักที่สุดและเธอก็คือสาเหตุของความแค้นที่ทำให้เขาเลือกที่จะกลายเป็นพ่อไม่ดีโกหกลูกชายเพื่อหวังให้เตชินแก้แค้นแทน

“คุณลุงรู้จักคุณแม่ของหนูไหมคะ”

มีนาถามเพราะไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาคุย เธออยู่ที่บ้านหลังนี้นอกจากแม่บ้านวันๆเธอก็แทบจะไม่ได้คุยกับใครเลย

“มีอะไรก็ไปทำ ฉันอยากอยู่คนเดียว”

โสภณไม่อาจที่จะตอบคำถามหญิงสาวได้แค่เพียงเขาได้ยินชื่อหรือรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับกานดามันก็ทำให้ความรู้สึกเก่าๆของเขากลับมาอีกครั้ง

ชายชราหวนคิดถึงความรักครั้งเก่าที่เขาเคยได้หมั้นหมายกับกานดาจนเกือบจะได้แต่งงานกันทั้งที่เขาก็รู้ว่าการหมั้นในครั้งนี้ฝ่ายหญิงไม่ได้เต็มใจแต่ความรักที่บังตาทำให้เขายอมทำทุกอย่างเพื่อได้แม่ของมีนามาครอบครองแต่สุดท้ายก็ไม่เป็นอย่างที่เขาคิดเมื่อกานดาตัดสินใจหนีงานแต่งงานไปอยู่กับอุดมและนี่ก็คือสาเหตุของความแค้นทั้งหมดแต่มันไม่ใช่สิ่งที่โสภณเล่าให้ลูกชายฟังเพราะเขาจะไม่มีทางบอกเตชินเด็ดขาดว่าสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกแค้นครอบครัวของมีนาเกิดจากการผิดหวังในความรักแต่เขาต้องการให้เตชินรู้แค่เพียงว่าครอบครัวของมีนาหักหลัง เพื่อที่ลูกชายจะได้ทำให้อุดมรู้ว่าการที่ไม่สมหวังในความรักมันเป็นยังไงและความรักที่เจ็บปวดที่สุดก็คือความรักที่พ่อมีต่อลูกเมื่อวันนี้อุดมก็กลายเป็นพ่อที่ต้องขายลูกกินมันคือความสะใจที่โสภณได้แต่ยิ้มให้กับตัวเองเพราะไม่เคยมีใครรับรู้ความจริงเรื่องนี้นอกจากวิภาภรรยาที่รักเขาที่สุดและเธอก็จากไปเมื่อรู้ว่าตลอดเวลาหลายปีที่อยู่ด้วยกันมาเขาไม่เคยรักเธอเลย