เริ่มต้นใช้หนี้(2)

สะโพกของทั้งคู่กระแทกเข้าหากันเหมือนดังเกลียวคลื่นที่ไหลกระทบซอกหินความรู้สึกที่เสียวซ่านและความบริสุทธิ์ที่กำลังจะถูกพรากไปทำให้มือเล็กจิกลงที่กลางแผ่นหลังเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมด ไฟสวาทที่กำลังลุกโชติช่วงค่อยๆทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นจนในที่สุดความต้องการก็ถูกปลดปล่อยเหลือไว้แค่เพียงความเสียใจของสาวน้อยร่างบางและความรู้สึกที่ชนะของของเตชิน ผู้ชายที่คิดว่าวันนี้เขาได้แก้แค้นให้ครอบครัวแล้ว

“เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้เรียบร้อยด้วยเพราะผมไม่ชอบนอนอะไรที่มันเปรอะโดยเฉพาะกลิ่นคาวมันทำให้ผมจะอ้วก”

เตชินหันมาพูดกับหญิงสาวที่พึ่งได้ชื่อว่าเป็นเมียพร้อมกับมองชายตาไปยังคราบน้ำบางอย่างที่อยู่บนผ้าปูที่นอน เหมือนตาที่เขามองมายังมีนามันเป็นแววตาที่สะใจไม่มีความรู้สึกอ่อนโยนอยู่ในนั้นเลย

ประตูห้องนอนปิดลงแล้วมีนาใช้สองมือปิดหน้าร้องให้ เธอพยายามเก็บซ่อนเสียงสะอื้นไว้เพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน ทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นเธอเป็นคนเลือกเองและมันก็เพิ่งเริ่มต้น เธอยังต้องใช้ชีวิตอยู่กับซาตานร้ายอยู่ในบ้านที่ดูกี่ครั้งก็เหมือนจะเป็นคุกขังเธอไว้อีก 2 ปี วันนี้เธอจะร้องไห้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายไม่มีอะไรที่เธอจะต้องเสียใจอีกแล้ว หญิงสาวจะมองไปข้างหน้าเพื่อรอวันที่เธอจะได้บ้านและทุกอย่างคืน

มีนาต้องใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่ต่างอะไรกับนางบำเรอและคนรับใช้ เธอต้องทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนที่แม่บ้านทุกคนทำเมื่อถึงช่วงกลางคืนเธอก็มีหน้าที่ปรนเปรอความสุขให้กับเตชินตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะไม่หาความสุขจากเรือนร่างเธอ จากวันแรกที่เธอรู้สึกเสียใจจนวันนี้หญิงสาวเริ่มรู้สึกว่ามันก็เป็นเพียงแค่หน้าที่หนึ่ง เขาและเธอต่างก็ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรต่อกันทั้งนั้น ภายใต้กิจกรรมที่เสร็จแต่ละคืนมันไม่เคยมีอ้อมกอดหรือจูบที่ทำให้เธอรู้สึกได้ว่าสิ่งที่เธอเสียไปมันมีคุณค่ากับผู้ชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ เลยสักนิด