มาเฟียอัครา

ตอนที่ 2

มาเฟียอัครา

อัคราเดินเข้ามาด้านในคฤหาสน์ ก่อนมองสำรวจรอบๆและพบว่าที่นี่นั้นเปลี่ยนไปมาก ขณะที่ชายหนุ่มกำลังกวาดตามองไปรอบบริเวณ แพรทองก็เดินสวนออกมา หญิงสาวมองเขาก่อนจะยกมือไหว้ อีกฝ่าย อัคราเห็นอย่างนั้นก็เอ่ยทักทาย

“ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีใช่ไหม”

หญิงสาวพยักหน้า เธอไม่ได้พูดอะไรนอกจากภาษากายเพราะส่วนตัวไม่ได้สนิทสนมกับอัครา อีกอย่างทั้งสองก็ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก นับตั้งแต่วันที่เธอมาอยู่บ้านหลังนี้ก็เจอชายหนุ่มนับครั้งได้

“แม่ฉันอยู่ข้างในหรือเปล่า”

หญิงสาวพยักหน้าตอบรับอีกครั้ง เนื่องจากว่าเธอนั้นมีงานด่วนต้องไปทำจึงตัดสินใจเดินเลี่ยงออกไปโดยไม่ได้สนทนาอะไรกับชายหนุ่ม อัครามองตามจนรับสายตา ก่อนที่สเตฟานนั้นจะเตือนสติอีกฝ่ายด้วยการสะกิดที่ไหล่

“นายครับ เข้าไปด้านไหนก่อนดีกว่าครับ”

อัคราถอนหายใจยาวรู้สึกเบื่อที่อีกฝ่ายนั้นจู้จี้จุกจิกอยู่ตลอดเวลา เขารู้ว่าสเตฟานหวังดีและเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยม แต่ทว่าในบางเรื่องกลับไม่ค่อยรู้ใจเขาเท่าไหร่นัก

ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวอีกครั้งก่อนที่จะเห็นว่ารถหรูนั้นกำลังเคลื่อนตัวออกไปนอกคฤหาสน์ เขาจำได้ครั้งแรกที่พบกันเธออายุเพียงไม่กี่ปี ตอนนั้นเธอยังตัวเล็กมากและดูขี้กลัว แต่ตอนนี้เธอโตเป็นสาวสวยสะพรั่งเสียแล้ว

ชายหนุ่มอดที่จะมองตามไม่ได้ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างดึงดูดสายตาของเขาให้จับจ้องไปที่เธอ

อัครายังคงจำได้เสมอในตอนนั้นเขากับ แพรทองไม่ค่อยได้เจอกันบ่อย เนื่องจากอีกฝ่ายถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ประถม ตอนแรกเขาคิดว่าแม่นั้นเป็นคนส่งไปเองแต่เพิ่งรู้ทีหลังว่าเป็นความต้องการของหญิงสาวที่อยากไปอยู่โรงเรียนประจำ เขาไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงได้อยากไปอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ที่เข้มงวดแบบนั้น แต่กว่าที่หญิงสาวจะเรียนจบประถม เขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศพอดี และได้รู้ข่าวคราวของเธอจากผู้เป็นแม่บ้างในบางครั้ง ได้ยินว่าเธอเรียนโรงเรียนประจำถึงมัธยมต้น หลังจากนั้นก็กลับมาช่วยงานที่บ้านช่วงมัธยมปลาย

อรัญญาเล่าให้ลูกชายฟังเสมอว่าแพรทองนั้นเป็นคนเฉลียวฉลาด สามารถคิดคำนวณรวมทั้งวิเคราะห์งานยากๆ แบบที่เด็กวัยเดียวกันนั้นไม่สามารถทำได้ แพรทองเรียนเก่งได้เกรดดีมาโดยตลอด คุณครูที่โรงเรียนก็ชื่นชมทำให้อรัญญานั้นภูมิใจในตัวหญิงสาวเป็นอย่างมาก

แม้ว่าแม่ของเขาจะเอ็นดูแพรทองมากแค่ไหนแต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยอิจฉา กลับกันยังรู้สึกดีใจที่หญิงสาวนั้นมีโอกาสได้เล่าเรียนและมีชีวิตที่สุขสบาย

ด้านแพรทอง เธอเดินทางมาที่ธนาคารตามคำสั่งของคุณหญิงอรัญญา เนื่องจากอีกฝ่ายมอบอำนาจให้มามาจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สิน หลังจากที่ทำธุระเสร็จสิ้นหญิงสาวก็โทรหาเพื่อนสนิทเพื่อนนัดมาเจอกันที่ห้างสรรพสินค้า

“ถึงไหนแล้ววีณา ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้างแล้วนะ ทำธุระที่ธนาคารเสร็จแล้ว”

ปลายสายขอให้แพรทองไปรอที่ร้านอาหารญี่ปุ่น หญิงสาวจึงรีบวางสายก่อนจะเดินตรงไปยังร้านประจำสมัยมัธยมปลายที่ชอบมากันเป็นประจำ

“รอนานไหม”

หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง สวมชุดเดรสรัดรูปนั่งลงตรงข้ามแพรทองพร้อมทั้งเอ่ยทักทาย เธอรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้รับการติดต่อจากเพื่อนสนิท หลังจากที่แพรทองเรียนจบก็แทบจะไม่ติดต่อใครเลย วีณารู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นมีงานมากมายต้องทำ

“ฉันคิดว่าจะนานกว่านี้ ว่าแต่เธออยู่แถวนี้หรือทำไมมาเร็วจัง”

แพรทองเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่เธอนั้นจะกวักมือเรียกพนักงานบริการให้มารับออเดอร์หญิงสาวยังคงจำได้เสมอว่าเพื่อนแต่ละคนชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร นี่เปรียบเสมือนความสามารถพิเศษของแพรทองเลย เธอเป็นคนที่จดจำอะไรได้แม่นยำเสมอ