มาเฟียอัครา(2)

หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง สวมชุดเดรสรัดรูปนั่งลงตรงข้ามแพรทองพร้อมทั้งเอ่ยทักทาย เธอรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้รับการติดต่อจากเพื่อนสนิท หลังจากที่แพรทองเรียนจบก็แทบจะไม่ติดต่อใครเลย วีณารู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นมีงานมากมายต้องทำ

“ฉันคิดว่าจะนานกว่านี้ ว่าแต่เธออยู่แถวนี้หรือทำไมมาเร็วจัง”

แพรทองเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่เธอนั้นจะกวักมือเรียกพนักงานบริการให้มารับออเดอร์หญิงสาวยังคงจำได้เสมอว่าเพื่อนแต่ละคนชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร นี่เปรียบเสมือนความสามารถพิเศษของแพรทองเลย เธอเป็นคนที่จดจำอะไรได้แม่นยำเสมอ

“ฉันจัดอีเว้นท์อยู่ข้างล่าง”

วีณามีอาชีพเป็นออแกไนซ์ ที่สำคัญยังเป็นเจ้าของบริษัท และเธอยังเป็นลูกสาวของนักการเมืองชื่อดัง ด้วยความที่หญิงสาวนั้นเป็นคนเกเรจึงเคยถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำ ทำให้สนิทสนมกับแพรทอง

วีณาเป็นคนโผงผางตรงไปตรงมา เธอไม่คบใครมั่วซั่วและมักจะกลั่นกรองก่อนเสมอ

แม้ว่าแพรทองจะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจ

“ช่วงนี้คงยุ่งน่าดู ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า”

“ไม่หรอก ฉันมีลูกน้องตั้งหลายคน พวกนั้นจัดการได้อยู่แล้ว”

เธอเทรนลูกน้องทุกคนเองกับมือ มอบวิชาความรู้ให้แบบจัดเต็มเพื่อที่ทุกคนนั้นจะสามารถทำงานแทนเธอได้

“ว่าแต่เธอหายไปไหนมาช่วงนี้ฉันส่งข้อความไปก็ไม่ค่อยอ่าน”

“ไม่ค่อยว่าง ช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะ ลูกชายคุณหญิงกลับมา งานฉันคงจะมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลย”

คุณหญิงอรัญญาอยากใช้เวลาอยู่กับลูกชายให้มากที่สุด ถึงได้มอบหมายงานให้หญิงสาวหลายอย่าง แต่เพราะแพรทองนั้นมีแผนอยากจะลางานสักระยะ เธอจึงได้รีบเคลียร์ทุกสิ่งทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในวันสองวัน ทำให้งานรัดตัวจนแทบไม่ได้ออกไปไหน

“ลูกชายคุณหญิงอรัญญาได้ยินว่าหล่อมาก จริงหรือเปล่า”

วีณาเอ่ยถาม แต่เธอไม่ได้คิดอะไรเพราะส่วนตัวนั้นมีแฟนอยู่แล้ว ที่สำคัญก็กำลังจะแต่งงานกันด้วย

“ก็หล่อนะ”

“ก็หล่อนะแปลว่าไม่หล่อล่ะสิ ว่าแต่เธออยู่บ้านเดียวกับเขาไม่นึกหวั่นไหวบ้างหรือ”

ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเห็นแพรทองมีความรัก มีผู้ชายตามจีบเป็นพรวนแต่ก็ปฏิเสธจนหน้าหงายกันทุกคน

“ฉันจะไปหวั่นไหวได้ยังไง ฉันกับเขาเจอกันไม่ถึงสิบครั้ง”

หญิงสาวว่าอย่างนั้น แต่ต่อให้เจอกันมากกว่านี้เธอก็ไม่แน่ใจว่าจะหวั่นไหวกับชายหนุ่มหรือเปล่า ชีวิตเธอเคยใกล้ชิดผู้ชายมาหลายคนแต่ก็ไม่ได้รู้สึกชอบใคร

หลังจากที่พูดคุยกับเพื่อนสนิทอยู่พักใหญ่ แพรทองก็ขอตัวกลับเมื่อเห็นว่าเวลานั้นเริ่มเย็นแล้วอีกอย่างมีรายงานเกี่ยวกับเรื่องสำคัญเข้ามา เธอจึงต้องรีบกลับคฤหาสน์ก่อน

แพรทองขับรถหรูเข้ามาด้านใน ก่อนที่เธอนั้นจะหยิบเอกสารทั้งหมดที่ปริ้นจากบริษัทใส่แฟ้ม

ภายในห้องโถงใหญ่ สเตฟานมีสีหน้าเคร่งเครียด เขาหาจังหวะระหว่างที่เจ้านายนั้นกำลังคุยกับคุณหญิงอรัญญา กระซิบบอกอัคราถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“นายครับของที่เราส่งมาถูกตีกลับกะทันหัน”

อัคราได้ยินแบบนั้นคิ้วเข้มก็ขมวดแน่น เขาหันมองผู้เป็นแม่ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะถอนหายใจยาว ชายหนุ่มรู้ดีว่าผู้เป็นแม่นั้นคิดคัดค้านเรื่องที่เขาต้องการนำเข้าอาวุธเถื่อน และเชื่อว่านี่ต้องเป็นฝีมือของอีกฝ่ายอย่างแน่นอน

“ผมรู้นะว่าเป็นฝีมือแม่”

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น คุณหญิงอรัญญาไหวไหล่เล็กน้อย เธอไม่ได้รู้สึกยี่หระแม้ว่าลูกชายนั้นจะโกรธจนหน้าแดง สิ่งที่เธอทำก็เพื่อปกป้องเขา ในช่วงนี้กฎเกณฑ์ต่างๆเปลี่ยนไปมาก หน่วยงานก็ไม่ได้รับใต้โต๊ะง่ายๆเหมือนเมื่อก่อน เพราะมีรัฐบาลใหม่ที่เข้ามาจัดการดูแลระบบให้รัดกุมและมีความโปร่งใสมากขึ้น

ฉะนั้นเธอจึงไม่อยากให้ลูกชายเสี่ยง แม้ว่าในต่างประเทศเขาจะมีอิทธิพลเป็นอย่างมาก แต่สำหรับที่นี่แล้วต้องใช้เวลาสักระยะเพื่อผูกสัมพันธ์กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง

“แม่รู้ว่าลูกใจร้อน แต่แม่อยากให้ลูกคิดถี่ถ้วนให้ดีก่อน ลูกก็รู้ว่าตอนนี้การเมืองในประเทศเรามันไม่นิ่ง ลูกจะทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ไม่ได้ อีกอย่างหากถูกจับไม่ใช่แค่แม่ที่จะได้รับผลกระทบ ตัวลูกเองก็เช่นกัน”

คุณหญิงอรัญญาพยายามอธิบายให้ลูกชายเข้าใจ แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มนั้นจะดื้อรั้นและโกรธ ผู้เป็นแม่หนักกว่าเดิม อาวุธล็อตนี้มีลูกค้าสั่งจองเอาไว้แล้ว และเขาเชื่อว่าผู้เกี่ยวข้องจะไม่หักหลังอย่างแน่นอน

แต่คุณหญิงอรัญญาที่รู้เรื่องราวภายในประเทศดี เธอมั่นใจว่าอย่างไรเสียลูกชายก็จะต้องถูกหักหลัง รัฐบาลใหม่ค่อนข้างเข้มงวด ไม่มีทางที่จะปล่อยผ่านสินค้าผิดกฎหมายให้เข้าประเทศอย่างแน่นอน

“ผมว่าแม่ก้าวก่ายงานของผมเกินไปแล้ว”

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ แต่ที่แม่ทำก็เพื่อปกป้องลูก ลูกไม่จำเป็นต้องเชื่อ ลูกจะโกรธแม่ก็โกรธไป เพราะยังไงแม่ก็สามารถปกป้องลูกได้สำเร็จแล้ว”

คุณหญิงอรัญญาไม่สนใจท่าทีฉุนเฉียวของ ลูกชาย ขณะนั้นแพรทองเดินเข้ามาพร้อมเอกสารสำคัญ เธอยื่นให้คุณหญิงก่อนที่จะรายงานเรื่องที่อีกฝ่ายนั้นมอบหมายให้ไปทำ

“ตอนนี้สินค้าพวกนั้นถูกตีกลับไปยังประเทศต้นทางแล้วค่ะคุณหญิง”

อัคราหันมองแพรทองด้วยสายตาแข็งกร้าว เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นผู้ร่วมขบวนการเขาก็โกรธเคืองเธอไปด้วย

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ หวังว่าลูกจะไม่นำความผิดกฎหมายเข้าประเทศอีก”

ชายหนุ่มถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะตวัดสายตามองหญิงสาวอีกครั้ง แต่แพรทองไม่ได้สนใจเพราะเธอนั้นไม่แม้แต่จะมองหน้าชายหนุ่มเลย หญิงสาวกำลังจัดเอกสาร เพราะเร็วๆนี้เธอตั้งใจว่าจะลาหยุดยาว จึงต้องรีบเคลียร์งานทั้งหมดให้เสร็จสิ้น

“ผมว่าแม่คิดมากเกินไป คนพวกนั้นรับเงินผมไปแล้ว ยังไงก็ต้องทำงานให้ผม”

ชายหนุ่มมั่นอกมั่นใจ สำหรับที่ต่างประเทศเขามีอิทธิพลพอสมควร และสามารถใช้เงินซื้อหน่วยงานต่างๆเพื่อให้อำนวยความสะดวกเกี่ยวกับธุรกิจ แต่สำหรับที่นี่เขายังเป็นเพียงแค่เด็กอ่อนหัดในสายตา ผู้เป็นแม่ ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของอัครา เขาควรที่จะค่อยๆเป็นค่อยๆไป ศึกษาดูทิศทางลมให้ดีเสียก่อน ไม่ใช่หุนหันพลันแล่นแบบนี้ไม่อย่างนั้นอาจจะเสียหายไปถึงอนาคต

คุณหญิงอรัญญาไม่สนใจเธอก้มอ่านเอกสารปล่อยให้ลูกชายนั้นโมโห แพรทองเดินเลี่ยงออกไปเมื่อเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี แต่ขณะที่เธอนั้นกำลังจะเข้าห้องแขนข้างหนึ่งก็ถูกกระชากอย่างแรง หลังบางถูกดันติดกำแพงก่อนที่ชายหนุ่มนั้นจะปิดประตู

“เธอใช่ไหมที่เสี้ยมแม่ฉัน”

แพรทองมีสีหน้าเรียบเฉย เธอเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆดันชายหนุ่มออก

“ฉันไม่ได้มีความสามารถมากขนาดนั้นนะคะ อีกอย่างฉันรู้สึกว่าคุณกำลังดูถูกคุณหญิงอยู่ คุณคิดว่าคนอย่างคุณหญิงจะให้ใครมาเสี่ยมได้ง่ายๆหรือคะ”

คุณหญิงอรัญญาไม่ใช่คนโง่ เธอนับว่าเป็นคนที่เฉลียวฉลาด ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่ยอมให้ใครมาปั่นหัวได้โดยง่าย การที่อัคราคิดแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับ การดูถูกคุณหญิงอรัญญา

“ฉันไม่เชื่อ ถ้าไม่ใช่เธอเป็นคนหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องสินค้าฉัน แล้วแม่ฉันจะรู้ได้ยังไง”

“คุณหญิงเป็นแม่คุณนะคะ ต้องรู้ดีว่าคุณคิดจะทำอะไร”

หญิงสาวว่าอย่างนั้น แม่ลูกย่อมรู้ทันกันเสมอ คุณหญิงอรัญญาเป็นคนเฉลียวฉลาด เธอไม่เชื่อว่า ลูกชายนั้นจะกลับมาตัวเปล่าโดยไม่เอาอะไรมาเลย

“อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอพยายามเสี้ยมแม่ฉัน”

“ฉันไม่คิดจะทำแบบนั้นค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องทำ”

หญิงสาวเอ่ยและเปิดประตูเชิญชายหนุ่มออกไป อัคราพ่นลมหายใจ ก่อนที่จะเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด แพรทองมองตามชายหนุ่มและค่อยๆปิดประตูลง