ก็แค่สงสาร

ตอนที่ 3

ก็แค่สงสาร

“ก้านแก้ว”

หญิงสาวที่กำลังหมดเรี่ยวแรงเดินออกจากร้านด้วยหัวใจที่คิดว่าปัญหาของเธอคงมีทางแก้แค่เพียงทางออกเดียวหยุดเดินหันหลังมาตามเสียงเรียกเพราะเธอจำได้ดีเสียงของผู้ชายที่เธอมาขอความช่วยเหลือจากเขาในวันนี้

“เอาเป็นว่าผมจะยอมช่วยคุณเพราะถึงเด็กคนนั้นจะใช่ลูกหรือไม่ใช่ลูกของผม ผมก็คงไม่ใจไม้ไส้ระกำปล่อยให้คุณไปตัดสินใจที่จะจบชีวิตของเขาเพียงเพราะปัญหาของคุณได้หรอก”

ศรุตยังคงทำปากแข็งทั้งที่หัวใจของเขากำลังรู้สึกเป็นห่วงทั้งผู้หญิงตรงหน้าและอีกหนึ่งชีวิตในท้องแต่เขาไม่อาจจะทำให้เธอรู้ได้ว่าเขากำลังรู้สึกหวั่นไหวเพราะตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอมันเป็นความรู้สึกที่มากกว่าแค่คนรู้จักกันเพราะคืนนั้นเขาเองก็เมาแล้วก็เป็นไปตามธรรมชาติของหญิงชายที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกันสองต่อสอง

“คุณพูดจริงๆใช่ไหม ขอบคุณนะคะ”

ก้านแก้วพูดจบเธอก็ทรุดลงไปกองกับพื้นรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นลมจากอาการแพ้ท้องที่มีได้เกือบเดือนอีกทั้งข้าวกลางวันที่ยังไม่ได้กินทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดแรง

วันนี้ศรุตจึงต้องทำหน้าที่ไปส่งหญิงสาวยังที่พักของเธอและสภาพที่เขาเห็นก็ทำให้คนขับรู้สึกตกใจถึงแม้เขาจะรู้จากน้องสาวว่าก้านแก้วมาจากครอบครัวที่ยากจนแต่ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ลำบากถึงเพียงนี้ คืนนั้นที่เธอกับเขามีความสัมพันธ์กันหญิงสาวรีบหนีออกมาจากคอนโดของเขาจึงไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน

“คุณพักที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว”

ชายหนุ่มถามก่อนที่อีกฝ่ายจะเปิดประตูและก้าวลงจากรถเพราะจากสภาพภายนอกที่เขาดูมันไม่มี ความปลอดภัยเอาเสียเลย

“ก็ย้ายมาอยู่ตั้งแต่ได้งานที่บริษัทนี้ค่ะ ตอนเรียนก็อยู่หอของมหาวิทยาลัย ”

ศรุตขอที่จะตามหญิงสาวขึ้นไปส่งถึงบนห้องโดยอ้างว่าเขากับเธอคงมีแผนการที่ต้องนัดหมายกันให้เข้าใจเพราะทั้งคู่ตกลงที่จะเดินทางไปหาพ่อแม่ของก้านแก้วในวันหยุดสัปดาห์นี้เลย

“ประตูแบบนี้ถีบทีเดียวก็หลุด คุณไม่กลัวบ้างหรือไงเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว”

ท่านประธานใช้มือหมุนลูกบิดไปมาส่ายหัวด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยชอบใจนักเพราะสำหรับเขาแล้วการที่เราจะอยู่ที่ไหนความปลอดภัยต้องมาก่อน

“กลัวค่ะ แต่กลัวไม่มีเงินจ่ายค่าห้องมากกว่า ห้องเล็กๆแบบนี้ค่าเช่าก็เกือบ 3000 แล้วนะคะถ้าจะต้องไปอยู่ดีกว่านี้ก็คงจะไม่เหลือเงินส่งไปให้พ่อกับแม่อีกอย่างการที่จะหาห้องเช่าใกล้ๆกับที่ทำงานมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

ก้านแก้วไม่อยากเห็นสายตาของอีกฝ่ายเพราะมันทำให้รู้สึกว่าเขากำลังสมเพชกับการเป็นอยู่ของเธอ

“เรามาคุยเรื่องที่จะไปหาพ่อกับแม่ฉันดีกว่าค่ะ”

หญิงสาวเริ่มชวนเข้าเรื่องเพราะไม่อยากเห็นชายหนุ่มเดินมองรอบห้องด้วยสายตาแบบนี้มันยิ่งทำให้ตัวเธอเองรู้สึกสมเพชในโชคชะตาชีวิตที่เกิดมาไม่ได้มีครอบครัวร่ำรวยเหมือนใครเขาแถมตอนนี้เธอเองก็กลายเป็นลูกที่ไม่ได้ดั่งใจของพ่อและแม่

ศรุตนั่งฟังแผนการที่หญิงสาววางไว้เขาไม่เสนอ ความคิดเห็นใดๆทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดีทั้งที่ตัวเขาเองไม่ได้คิดจะทำตามอย่างที่เธอบอก

“อะไรกันคะ”

ก้านแก้วมองแบงก์พันหลายใบที่ผู้ชายตรงหน้ากำลังยื่นให้เธอด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ยื่นเงินจำนวนมากมายให้เธอแบบนี้

“ในเมื่อตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าเด็กในท้องของคุณเป็นลูกของผมไหมแต่อย่างน้อยผมก็อยากจะดูแลให้เขาสุขภาพแข็งแรงกินดีอยู่ดี เอาเงินจำนวนนี้ไปหาของที่มีประโยชน์กินไม่ต้องปฏิเสธเพราะผมไม่ได้กำลังให้คุณแต่ผมกำลังให้กับเด็กที่กำลังจะเกิดมา”

ศรุตพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกด้วยการมองออกไปทางอื่นเพราะเขาไม่อยากให้ก้านแก้วเห็นแววตาของเขามันอาจจะทำให้เธอรู้ว่าเขาเชื่อว่าอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมาคือสายเลือดของเขาเอง

“ขอบคุณนะคะ”

“เรื่องอะไร” ชายหนุ่มหันมามองหน้าเพื่อรอฟังคำตอบ

“ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพ่อกับแม่แล้วเรื่องเงินที่คุณให้เพราะความจริงคุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรเลยถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาคงบอกให้ฉันไปเอาเด็กออกแล้ว”

คนพูดเสียงสั่นศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงของเธอมันหมดสิ้นความบริสุทธิ์ที่เธอหวงแหนมาตลอดมันกลับถูกทำร้ายเพียงเพราะความใจง่ายของตัวเองแล้ววันนี้บาดแผลนั้นมันก็ไม่จางหายแต่มันกลับสร้างอีกหนึ่งชีวิตเพื่อเป็นของขวัญให้เธอรู้ว่าชีวิตของเธอเคยผิดพลาดมาแล้ว

“ไม่ต้องมาทำท่าซึ้งอะไรแบบนี้ที่ผมช่วยเหลือก็เพื่อสิทธิมนุษยชนเพื่อความเป็นสุภาพบุรุษ ความจริงผมก็เป็นแค่คนทั่วไปที่อยากทำตัวหล่อๆเท่ๆไม่อยากจะให้คุณว่าได้ว่าเป็นผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบแต่ผมบอกคุณไว้ก่อนเลยนะว่าทุกอย่างจะเป็นแค่แผนที่คุณวางไว้ เสร็จจากธุระเรื่องนี้เราสองคนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันรอจนกว่าเด็กคนนี้จะคลอดออกมาตรวจดีเอ็นเอถ้าเขาเป็นลูกของผม ผมจะรับผิดชอบเขาในฐานะพ่อเท่าที่ผมทำได้”

ชายหนุ่มพูดจบก็ทำท่าจะหันหลังเดินออกจากประตูแต่กลับเดินย้อนกลับมาอีกครั้งพร้อมก็หยิบโทรศัพท์ของ ก้านแก้วที่วางอยู่ที่โซฟาขึ้นมากดโทรเข้าเครื่องของเขา

“มีอะไรจะได้นัดหมายกันง่ายๆ ปิดห้องดีๆด้วยล่ะแล้วก็รีบอาบน้ำผมเคยได้ยินมาว่าคนท้องเขาไม่อยากให้อาบน้ำตอนกลางคืน”

ศรุตเผลอยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะรีบเดินหันหลังออกจากห้องเช่าที่สภาพเป็นได้แค่เพียงที่ซุกหัวนอนเท่านั้นโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้สำหรับก้านแก้วแล้วมันคือการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับชีวิตเธอ การเปลี่ยนแปลงที่มันคงทำให้เธอรู้สึกผิดไปจนวันตาย