ความสัมพันธ์ที่ไม่ควรเกิดขึ้น(3)

“เดี๋ยวอังกูร แกกลับมาก่อนเรื่องที่แกเมาแล้วไป

ทำร้ายคนเมื่อคืน ฉันยังไม่ได้เคลียร์กับแกเลย เฮ้อ ให้ตายสิลูกคนนี้”

เมา? ทำร้ายคน? เกิดอะไรขึ้นกับคุณอังกูรกันแน่

ไอลดาได้แต่นึกสงสัยเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาแล้วสิ

‘ถามดีไหมนะ’ ความสงสัยยิ่งทวีคูณ อยากรู้ก็อยาก เกรงใจก็เกรงใจความคิดขอไอลดากำลังขัดแย้งกัน

“เอ่อ คือเรื่องคืนมันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” ไอลดา

กัดฟันถามดู

“ก็เจ้าอังโดนหนูเกวบอกเลิกแล้วก็เลยไปเมาหัวราน้ำที่ร้านของเจ้าทินนะสิแค่นั้นไม่พอ ยังไปท้าตีกับลูกค้าคนอื่นจนโดนจับเข้าคุกอีก”

“คุณพระ ! ” ไอลดาอุทานออกมาพร้อมสีหน้าตกใจ

“เฮ้อ แม่เลยกลุ้มใจเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

“ทำไมคุณเกวถึงได้ขอเลิกกันล่ะคะ ในเมื่อก็เห็นรักกันดีอยู่เลย”

“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแต่เรานะกินข้าวได้แล้ว

เดี๋ยวต้องกินยาอีก”

ไอลดายอมทำตามแต่โดยดี แต่ก็กินได้น้อยเหมือนแมวดมเพราะคำพูดที่ดูน้อยใจของอังกูรบวกกับเป็นความห่วง คนที่เพิ่งโดนคนรักทิ้งก็เลยกินข้าวไม่ลง

เกวลินคือคนรักของอังกูรที่คบกันมานานโดยอังกูรเป็นฝ่ายจีบเธอก่อนเพราะชอบในบุคคลิกที่มั่นใจในตัวเอง ดูแลตัวเองเก่ง

เกวลินมีฐานะยากจนจึงจำเป็นต้องหางานทำและอังกูรที่เป็นคนเสนอตัวบอกว่าถ้ายอมคบจะช่วยพาเข้ามาทำงานในบริษัท ดังนั้นทั้งคู่จึงได้ตกลงคบกันมาจนถึงเดือนที่แล้วที่เกวลินขอลาออกและก็ขอเลิกกับอังกูร

ไอลดาเสียดายความสัมพันธ์นี้ของคนทั้งคู่และยอมรับเลยว่าเธออิจฉาเกวลินมากจริง ๆ ที่ได้เป็นฝ่ายถูกรักจากตัวของอังกูร คนที่เธอหลังรักมานานแรมปี

‘เป็นฉันแทนได้ไหมที่คุณจะรักและอยากใช้ชีวิตครอบครัวด้วยกันในอนาคต’ ดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่ความคิดในความฝันที่ไอลดารู้อยู่คนเดียวเท่านั้น

หลายวันผ่านไป....

อังกูรยังคงไปดื่มเหล้าจนเมาตามผับหรือบาร์ไม่หยุดหย่อนและมักโดนหิ้วกลับจากร้านของทินกรเพื่อนสนิทของเขา จนบางทีก็สร้างโมโหและรำคาญให้เป็นคนแม่มาก ๆ อังกูรจึงชอบหนีไปไม่ให้ใครตามเจอและพบอีกทีก็สภาพเมาแอ๋ไปแล้ว

ไอลดานั่งเฝ้าคอยอีกคนกลับบ้านทุกวัน ตั้งแต่ที่อังกูรออกไปเมา ต่อให้รอจนเช้าก็ยังคงมานั่งรอทุกวันไม่ขาดเสียจนคุณนายพิจิกตราดุด่ากับลูกชายตัวดีก็แล้ว

อังกูรหรือจะสนใจแถมยังหมางเมินใส่หรือพูดจาเสียดสีใส่ไอลดาอยู่ตลอดเวลาอีกต่างหาก

วันนี้อีกคนกลับมาแล้ว ในสภาพเมาเละมากกว่าทุกวันโดยมีทินกรพามาส่งเพราะอังกูรไม่มีสติเมาหลับไปแล้ว

“คุณทินพาไปที่โซฟาเลยค่ะ เดี๋ยวดาจัดการต่อเอง”

“ผมต้องขอโทษที่รบกวนคุณดาด้วยนะครับเพราะ

ไอ้เพื่อนเวรมันอาละวาดจนร้านผมเละหนักมาก เลยต้องรีบกลับไปจัดการจริง ๆ ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจทำอยู่แล้ว”

“คุณดาใจดีจังเลยนะครับ ผมละอยากให้เพื่อนผมมันตาสว่างสักทีว่าคุณแสนดีแค่ไหน”

“ฉันไม่หวังอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ” ทินกรยิ้มให้กำลังใจและขอตัวกลับไปเคลียร์ร้านก่อน

ไอลดาพยุงอีกฝ่ายขึ้นไปบนห้องด้วยความทุลักทุเล จัดการปลดเสื้อผ้าออก เตรียมน้ำมาเช็ดตัวให้คนเมาที่ไม่ได้สติเพื่อให้นอนหลับอย่างสบายตัว

“อื้อ เลิกวุ่นวายกับฉันสักที คนจะนอน”

“อดทนหน่อยนะคะ คุณจะได้นอนสบาย ๆ ไงค่ะ”

“ใครนะ เกว...นั่นเธอใช่ไหมเกวลินของฉัน” แขนหนาของอังกูรรวบตัวของไอลดาเข้ามาใกล้

ใบหน้าของอังกูรไล่สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ อย่างแปลกใจเพราะเป็นกลิ่นใหม่ที่ดูคุ้นเคย แต่ก็ดูไม่ใช่น้ำหอมกลิ่นเดิมของคนรักเขา

“เกวเปลี่ยนน้ำหอมกลิ่นใหม่ใช่ไหม ผมชอบกลิ่นนี้นะ มันหอมและไม่ฉุนดี ฉีดมันบ่อย ๆ ได้ไหม”

ไอลดาหน้าร้อนผ่าว แม้สรรพนามจะไม่ใช่ชื่อเธอ แต่เธอกำลังดีใจที่อีกคนชอบกลิ่นบนตัวเธอมากขนาดนี้

‘ถ้าชอบกลิ่นของฉัน คุณช่วยชอบตัวตนของฉันด้วย

เลยจะได้ไหมนะ’ หญิงสาวแอบคิดในใจ

ในหัวของอังกูรมันมึนตื้อไปหมด เขาพยายามคิดว่ากลิ่นที่คุ้นเคยนี้เหมือนเคยได้กลิ่นจากไหนกัน แต่ก็นึกไม่ออก ช่างมันเถอะเขาไม่อยากรู้แล้ว เขาเพียงแค่อยากกอดคนตรงหน้านี้ให้แน่นเอาไว้ก็พอ

ความต้องการบางอย่างต่างหากละที่รอคอยเขาอยู่ นิ้วเรียวยาวไล่แกะกระดุมเสื้อนอนที่ไอลดาสวมใส่อยู่ออกจนหมด หญิงสาวรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไร เธอขืนตัวเล็กน้อยเพื่อหยุดสิ่งที่ไม่ควร แต่จุมพิตที่เร่าร้อนดูดกลืนสัมมาสติให้หายไปกับอากาศ

“อา จูบวันนี้มันช่างหวานและน่ารักเสียจริง นี่ถึงขั้นแกล้งปรับให้เหมือนคนไม่เคยจูบเพื่อทำให้ผมตื่นเต้นใช่ไหม”

ไอลดาอยากจะตอบว่าไม่ใช่ ก็เธอไม่ใช่เกวลินตัวจริงสักหน่อย แฟนก็ไม่เคยมีแล้วจะไปจูบเก่งเทียบกับใครได้กัน เธอคิดอย่างเขินอาย

“อา ตรงนี้เองแฉะแล้ว ให้ผมเข้าไปเลยได้ไหม”

ไอลดาส่ายหน้าก็เธอไม่เคยมีอะไรกับใคร จะให้เธอยอมง่าย ๆ ตอนนี้เลยมันก็คง...

“ไม่นะ ขอร้องฉันไม่เคยทำกับใครมาก่อน ยะ...อย่า ! ”

ไอลดาร้องห้ามไม่ทันแล้ว สิ่งที่แข็งร้อนนั้นเข้ามาภายในจนไอลดาร้องเสียงดังอย่างเจ็บจุก

“อา....แน่นมากเหมือนไม่เคยโดนมาก่อนเลย สุดยอด”

จังหวะการขยับเร่งเร้าขึ้นยิ่งเมื่อภายในชื้นแฉะรัดสิ่งที่ร้อนลุ่มแน่นเท่าไร อังกูรก็ยิ่งเสพสุขและขยับสะโพกแรงมากขึ้นเท่านั้น

“จะเสร็จแล้ว อา คุณละเป็นไงบ้าง รู้สึกดีไหม”

แน่นอนว่ามันดีจนสติของไอลดาไม่สามารถโต้กลับคำถามของอังกูรได้ ในหัวมันขาวโพลนไปหมด ความรู้สึกราวกับโดนโยนขึ้นสูงสลับร่วงลงมาที่พื้น

“อา จุก ดาจุก อ๊า”

เสียงของไอลดาครางแผ่วเบาอย่าง

สุขสมปนทรมาน แต่อังกูรยังคงยัดเหยียดตัวตนเข้าไปจนหน้าท้องบางขึ้นเป็นลำและยิ่งเร็วมากขึ้นตามความเสียวจนกระทั่ง......

“ประตูสวรรค์เปิดออก ไอลดาเองก็คายน้ำหวานออกมาจนเปียกไปทั่วเช่นกัน ความสุขสมครั้งนี้บอกได้เลยว่ามันมีมากล้นเหลือเกิน

แสงแรกของวันใหม่ได้ฉายขึ้นมาแล้ว ไอลดาแม้จะโดนใช้ร่างกายอย่างหนักจนได้นอนพักไปไม่นานก็ตื่นขึ้นมาตามกลไกของร่างกายที่เคยชินกับการตื่นเช้าประจำ

เธอค่อย ๆ ยันกายขึ้นหันมองคนที่หลับข้างกาย น้ำตาแห่งความรู้สึกผิดกำลังจะไหลออกมา

“ฉันรู้ดีว่าการมีความสัมพันธ์ครั้งนี้ของพวกเรามัน

ไม่ควรแต่ความรู้สึกอัดอั้นในใจมันทำให้ฉันหยุดไม่ได้ ฮึก ฉันรักคุณมากนะคะ...คุณอังกูร” ไอลดาบอกรักด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด

นี่คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับคนในดวงใจมากขนาดนี้ ร่างบางจัดการหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วหันกลับไปมองคนที่นอนหลับบนเตียงอีกครั้งแล้วเดินจากไปอย่างเงียบเชียบ…..