เริ่มต้นพินัยกรรม(1)

ตอนที่ 3

เริ่มต้นพินัยกรรม

ทนายติดต่อมาเพื่อมอบพินัยกรรมอีกฉบับให้กับอัครนัยในฐานะทายาทลำดับที่ 1 เมื่อชายหนุ่มเปิดอ่านก็พบกับคำสั่งเสียของพ่อ สายตาคมกวาดอ่านตัวอักษรในแผ่นกระดาษอย่างตั้งใจ ก่อนที่เขาจะยกยิ้มบางพร้อมกับหยิบโฉนดที่ดินตึกใหญ่มาคลี่ดูทีละแผ่น

“คุณท่านยกหนี้ให้กับคุณปราโมทย์และต้องการให้คืนที่ดินทั้งหมดให้ด้วยครับ”

เสียงแหบแห้งเอ่ยขึ้น เนื่องจากช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยเขาถึงมีอาการระคายเคืองคอ ทนายจึงไออยู่ตลอดเวลา จนอัครนัยต้องขอให้ทนายไปพักผ่อนก่อน

ชายหนุ่มจัดแจงเรื่องเอกสารเรียบร้อย เขาก็เดินทางมาหาปราโมทย์ แต่ในวันนี้กลับไม่เจอมาริสาเนื่องจากหญิงสาวออกไปซื้อของกับเมธาวิน

“มาหาผมมีธุระอะไรอีกหรือครับ”

ปราโมทย์เอ่ยถามก่อนที่เขาจะรินน้ำชาให้ชายหนุ่มรุ่นลูก เนื่องจากแก่ตัวลงเขาจึงมักจะดื่มชาอยู่บ่อยครั้ง อย่างช่วงนี้อากาศแปรปรวนบ่อยเผลอจิบน้ำเย็นนิดเดียวก็จะป่วยเอาได้

“ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยด้วยครับเกี่ยวกับหนี้สินของคุณอา”

ปราโมทย์พยักหน้า ทุกวันนี้เขายังคงจ่ายหนี้เข้าบัญชีธนาคารของอัครนัย แม้ว่าอิศราจะจากไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ฉวยโอกาสหักลบกลบหนี้ของตัวเอง

อัครนัยยื่นซองเอกสารให้ชายวัยกลางคน เขาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายสงสัยและได้แจ้งความประสงค์ของผู้เป็นพ่อ

“ก่อนที่พ่อจะเสียชีวิตได้ทำพินัยกรรมฉบับนี้เอาไว้ เพราะต้องการยกหนี้ให้กับคุณอาและคืนโฉนดที่ดินทั้งหมดครับ”

ปราโมทย์มือสั่นยามที่เขาเปิดซองเอกสารและหยิบโฉนดที่ดินออกมาดู เพียงครู่เดียวดวงตาก็เริ่มพร่ามัวจากหยาดน้ำที่ก่อตัวขึ้น ไม่คิดว่าวาระสุดท้ายของอิศราจะนึกถึงเขาเช่นกัน

“ขอบคุณนะคุณนัย พ่อคุณเป็นคนดีมาก ผมเชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่จะระลึกถึงความดีของท่านตลอดไป”

ตลอดชีวิตของอิศราทำแต่ความดี เขามักจะช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นอยู่เสมอ เหตุผลนี้จึงมีคนมากมายเสียใจต่อการจากไปของเขา

“ผมยินดีด้วยนะครับคุณอา ส่วนหนี้สินที่ คุณอาชำระมาผมจะคืนให้นะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณนัย แค่นี้ผมก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว”

เขาไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณอิศราอย่างไร นับตั้งแต่วันแรกที่เจอกันก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ และคอยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มาโดยตลอด จวบจนกระทั่งเขามีลูกสาวและลูกชายก็ยังมาส่งเสียเรื่องการศึกษา ผลักดันทั้งสองให้ได้เรียนสูงๆ และยังสนับสนุนเงินทุนให้มาริสาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงที่เกิดวิกฤต อิศราก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ แต่เพราะปราโมทย์เกรงใจ จึงได้นำโฉนดที่ดินของเขามอบไว้ให้อีกฝ่ายเก็บเอาไว้เป็นหลักประกัน

“ผมไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณพ่อของคุณยังไงดี เอาเป็นว่าหลังจากนี้ถ้ามีอะไรอยากให้ผมช่วยบอกได้เลยนะครับคุณนัย ผมยินดีช่วยเหลือเต็มที่ ต้องเกรงใจเลยนะครับ”