ตอนที่3 แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ผ่านไปหลายอาทิตย์ คุณหญิงพรแก้วได้ฤกษ์ยามแต่งงานของหลานชาย ถือเป็นเรื่องดีสำหรับทุกคนไม่น้อย ยิ่งทศวรรษเอง ชายหนุ่มยิ่งดีใจที่จะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เขารักเสียที

เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาอย่างทศวรรษมานั่งดื่มเหล้าสละโสดกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มอย่างกีรกิต และพงศ์เทพ

“ดีใจด้วยนะเว้ยไอ้ธาม ที่สุดท้ายมึงก็ได้แต่งงานกับคนที่มึงรักเสียที” กีรกิตพูด พร้อมยกแก้วเหล้าให้เพื่อน

“กูก็ดีใจด้วย มา ๆ ชนแก้ว” พงศ์เทพพูด ก่อนจะยกแก้วน้ำสีอำพันมาชนแก้วกับเพื่อน

“ขอบใจพวกมึงมากว่ะ คืนนี้กูไม่อยู่ดึกนะ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันงานแล้ว กูอยากจะทำตามที่น้องตาขอ”

“ขออะไรวะ”

“ขอให้เลิกเที่ยวไงล่ะ กูไม่อยากให้น้องตาเสียใจกับนิสัยเดิม ๆ ของกู” เพื่อนทั้งสองคนมองหน้ากันไปมา ก่อนจะหัวเราะออกมา

“กูไม่คิดว่ามึงจะมีวันนี้ ทุกทีเห็นเที่ยวไม่หยุด” ใช่ เพื่อนของเขาพูดไม่ผิดเลยสักนิด เมื่อก่อนทศวรรษเป็นคนชอบเที่ยว ชอบดื่ม เรื่องผู้หญิงก็มีอยู่แล้ว

“คนเรามันเปลี่ยนได้เสมอ เพื่อคนที่เรารัก”

“แหม เบื่อคนเห่อเมียจริง ๆ ก็จริงของมึง น้องตาดีขนาดไหน ใครบางจะไม่รู้ ผู้หญิงอะไรเพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งนิสัย มารยาท ฐานะ แต่กูรู้มาว่าน้องตามีพี่สาวฝาแฝดนิ เธอมีแฟนรึยังวะ”

เพล้ง! เสียงวางแก้วในมือของทศวรรษดัง จนเพื่อน ๆ มองตามที่จู่ ๆ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที เพียงแค่เอ่ยถึงผู้หญิงอีกคน

“ถึงไม่มีกูว่าพวกมึงอย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้เลย คนอะไรแปลกคน กูยังไม่เข้าใจอยู่เนี่ย เธอมีหน้าตาเหมือนน้องตาทุกอย่าง แต่นิสัยนี้ต่างกันอย่างฟ้ากับนรก”

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ มึงดูท่าจะเกลียดว่าที่พี่เมียเอามาก ๆ เลยนะ”

“แน่นอน คอยดูนะ หลังแต่งงานกูจะพาน้องตาออกไปจากบ้านหลังนั้น วัน ๆ เห็นก็อดสงสารน้องตาไม่ได้ โดนพี่สาวตัวดีด่าไม่เว้นแต่ละวัน” เขาพูด พร้อมยกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่พอใจ ทุกครั้งเมื่อนึกถึงภาริณี

อีกด้านของภาริณี

หญิงสาวมาคุยกับลูกค้า พร้อมทั้งอภิวรรษและเลขาของชายหนุ่ม แต่พอรู้ว่าสถานที่นัดคุยกันคือผับแห่งนี้ ใบหน้าสวยของหญิงสาวก็เผยความเรียบนิ่งออกมา เธอไม่ชอบสถานบันเทิงแบบนี้ ถ้าหากไม่เห็นแก่หน้าของรุ่นพี่หนุ่มก็คงหนีกลับไปแล้ว

“ดื่ม ๆ กันก่อนครับคุณอภิวรรษ แหม วันนี้มีสาว ๆ สวย ๆ มาด้วยถึงสองคนเลยนะครับ” สายตาของภาริณีพยายามอดกลั้น เธอเกลียดนักผู้ชายที่ทำสายตาแบบนี้กับเธอ

“ไม่ทราบว่าชื่ออะไรกันบ้างครับ” ชายวัยสี่สิบ ถามก่อนจะยิ้มมุมปากมองมาที่เธอ

“เอ่อ นี่คุณภาริณี และคุณสกาวเดือน” อภิวรรษแนะนำอย่างเป็นมารยาท เขาไม่น่าพาพวกเธอมาเลย ถ้ารู้ว่าจะมาเจออะไรแบบนี้

“คุณภาริณีนี้สวยไม่เบาเลยนะครับ ไม่ทราบว่ามีแฟนรึยัง” องอาจถามด้วยแววตาเป็นประกาย ท่าทางของชายวัยกลางคนทำให้ภาริณีรู้สึกไม่ชอบอยู่มาก

“มีแล้วค่ะ” เธอตอบเสียงนิ่ง

“แหม เสียดายนะครับที่เรารู้จักกันช้าไป”

“คุณองอาจครับนี่เอกสารทางบริษัท ขอบคุณที่คุณพิจารณาบริษัทของเรา”

“ไม่เป็นปัญหา ผมเชื่อใจบริษัทคุณดี ยิ่งมีพนักงานสวย ๆ อย่างคุณภาริณีด้วยแล้ว ไม่ต้องลังเลอะไรเลย” องอาจพูด ก่อนจะเซ็นตกลงไป

“ชนแก้วกันครับ มา ๆ” เขายกแก้วเหล้า ทุกคนจำต้องทำตามเพื่อเอาใจ ภาริณีดื่ม ก่อนจะวางแก้วลง เธอไม่ชอบดื่มมากเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่อยากเสียมารยาทจึงดื่มพอเป็นพิธีเท่านั้น

“แหม คุณภาริณี ดื่มอีกสิครับ เพื่อความสัมพันธ์ ไม่สิเพื่อการทำงานของเราสองบริษัท” เธอมองหน้าอภิวรรษ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับองอาจอีกครั้ง เธอดื่มไปสองสามแก้วก็เริ่มเวียนหัวแล้ว หญิงสาวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน เธอลุกขึ้นเดินไปอย่างรีบ ๆ ท่ามกลางคนมากมายที่เต้นไปมา สายตาเหยี่ยวของทศวรรษมองเห็นเธอก็มองตามอย่างไม่ละสายตา

คงไม่ต้องเดา เพราะต้องเป็นภาริณีแน่ ผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยไม่มาเที่ยวที่แบบนี้แน่นอน

“ไอ้แก่หัวงู ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย” ภาริณีบ่น ก่อนจะล้างมือ เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ได้ชื่อว่าที่น้องเขยยืนอยู่ ภาริณีไม่สนใจ เธอเลือกที่จะเดินผ่านไป แต่ทว่าคำพูดของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“ฉันสงสัยนะว่าผู้หญิงอย่างเธอได้นิสัยใครมา ถึงได้แตกต่างจากคนในครอบครัวขนาดนี้ เที่ยวกลางคืน ดื่มเหล้า” สายตาของชายหนุ่มมองใบหน้าหญิงสาวอย่างเหยียดหยาม จนภาริณีไม่พอใจกับสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาที่เธอ ผู้ชายคนนี้มีสิทธิ์อะไรมาตัดสินว่าเธอดีหรือไม่ดี ทศวรรษไม่ควรมายุ่งวุ่นวายกับเธอเลยด้วยซ้ำ

“นี่ การที่ฉันทำแบบนี้ มันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ”

“ถ้าเธอไม่หน้าตาเหมือนน้องตา ฉันก็คงไม่สนใจหรอก ใครเห็นอาจจะเข้าใจผิดว่าเป็นน้องตามาเที่ยวแบบนี้”

“หึ ถ้าฉันเลือกได้ ฉันก็ไม่อยากหน้าตาเหมือนยัยตาแม้แต่น้อย อย่าคิดนะว่าพอจะมาเป็นน้องเขยฉัน แล้วจะมาสั่งสอนฉันได้ เพราะสำหรับฉัน นายก็คือคนนอกคนหนึ่ง” ภาริณีมองตาเขียวใส่ ก่อนจะกดเบอร์โทรไปหาอภิวรรษ

“พี่อามค่ะ ภาขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีปวดหัว ต้องขอโทษด้วยนะคะพี่อามที่ไม่ได้อยู่ต่อ ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่อาม” ชายหนุ่มฟัง ก่อนจะทำหน้าไม่พอใจ ทีเขา...เธอไม่เคยพูดดีเลย ไม่ว่าจะเด็กหรือโต ในสายตาเธอก็เกลียดแต่เขา หญิงสาววางสาย ก่อนจะเดินออกไปทางหลังร้าน เธอไม่อยากเข้าไปพบกับนายองอาจอะไรนั้น