Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 3
“งั้นดาวขอตัวไปคณะก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเข้าเรียนแล้วค่ะ”
“อ๋อ ครับ... เดินดีๆ นะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ปกป้องยืนมองร่างอรชรของอิงดาวที่เดินเยื้องย่างจากไปด้วยความพึงพอใจ เขาไม่เคยรู้สึกถูกตาต้องใจผู้หญิงคนไหนเท่านี้มาก่อนเลย
เขายกมือขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเอาไว้ “ทำไมหัวใจเต้นแรงแบบนี้วะ”
“ชอบเขาเหรอ”
ข้าวหอมเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ กับร่างสูงใหญ่ของเพื่อน และถามหยั่งเชิงออกไป ภาวนาให้ปกป้องบอกว่าไม่ใช่ หรือแค่โกหกว่าไม่ใช่ก็ยังดี แต่สิ่งที่หล่อนได้ยินคือ...
“ใช่ ฉันตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้เข้าอย่างจังเลย หอม”
หัวใจของหล่อนแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ก็ต้องฝืนยิ้มบางๆ ให้กับเพื่อน
“เขาเป็นดาวมหา’ลัยน่ะ”
“เฮ้ย นี่เธอรู้จักคุณดาวด้วยหรือ”
“อืม” หล่อนกัดฟันพยักหน้ารับ “ก็เขาเป็นถึงดาวมหา’ลัยนี่น่า ทำไมฉันจะไม่รู้จักล่ะ”
“แล้วทำไมฉันเพิ่งเจอเธอนะ นี่ก็เรียนมาจะจบเทอมอยู่แล้ว” ปกป้องยังคงตาลอย พูดถึงอิงดาวไม่หยุด
“ก็ช่วงที่เขามีกิจกรรมกัน นายไม่ได้มานี่ แล้วปกตินายก็ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียนอยู่แล้ว”
“แต่ตอนนี้ฉันสนใจแล้วว่ะหอม”
หัวใจของหล่อนแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี แต่ก็จำต้องฝืนยิ้มเอาไว้
“เอาจริงเหรอ ป้อง”
“อืม จริง” ปกป้องพยักหน้าจริงจัง “คนนี้ฉันฉันจริงจัง ฉันอยากได้คุณดาวมาเป็นแฟน”
น้ำตาของหล่อนไหลซึม แต่ก็ต้องกะพริบไล่ให้มันไหลกลับเข้าไปภายในอก
“ก็... ก็ดีนะ ถ้าหากนายมีแฟนเป็นตัวเป็นตน สาวๆ จะได้เลิกมาขอไลน์นายสักที”
หล่อนพูดกลั้วหัวเราะ ทั้งๆ ที่ภายในอกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“นั่นก็แค่ผลพลอยได้ แต่ประเด็นหลักก็คือ ฉันต้องจีบคุณดาวให้สำเร็จ”
“ฉัน... เอาใจช่วยนะ” หล่อนก้มหน้าลงมองปลายเท้าของตนเองอย่างชอกช้ำ “เอ่อ... ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะป้อง”
“ปวดขี้อีกแล้วเหรอ”
“เอ่อ... ใช่...”
“อะไรกันน่ะ เมื่อตอนก่อนกินข้าวเที่ยงก็จัดหนักไปแล้ว นี่เธอท้องเสียหรือเปล่าเนี่ย”
“แค่... ท้องอืดๆ น่ะ ฉันขอตัวก่อนนะ”
หล่อนกำลังจะเดินจากไป แต่แขนถูกมือใหญ่ของปกป้องคว้าเอาไว้เสียก่อน
“แล้วอย่าขี้นานล่ะ ฉันรอตรงนี้ โอเคไหม”
“โอ... โอเค”
ข้าวหอมฝืนยิ้มเล็กน้อย และบิดแขนออกจากอุ้งมือใหญ่ของปกป้อง จากนั้นก็เดินน้ำตาไหลรินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก
อดทนเอาไว้ข้าวหอม อย่างน้อยๆ การรักษาความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนเอาไว้ มันก็ยังจะทำให้หล่อนได้ใกล้ชิดกับปกป้องในทุกๆ วัน
หญิงสาวสั่งตัวเองในอกด้วยความชอกช้ำใจ...
หลังเลิกเรียน ปกป้องพาหล่อนแวะร้านไอศกรีมข้างทาง ซึ่งเป็นร้านโปรดที่หล่อนมักจะชวนเขามากินเป็นประจำช่วงที่มีเงินค่าขนมเหลือ
“ป้องแวะที่นี่ทำไมเหรอ”
“ก็พาเธอมากินไอติมไงล่ะ ชอบร้านนี้นี่”
“แต่เรานัดกันว่าปลายเดือนนะ นี่เพิ่งจะกลางเดือนเอง” หล่อนมองหน้าปกป้องอย่างแคลงใจ แต่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถคันงามอมยิ้ม ก่อนจะเอามือมาแตะที่แขนของหล่อน
นี่เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าการถูกเนื้อต้องตัวจากเขา ทำให้หล่อนคิดเลยเถิดตลอดเวลา แม้จะรู้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเพื่อนก็ตาม
“ฉันเลี้ยงเธอเอง”
“อย่าเลยป้อง ฉันเกรงใจน่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันมีตังเธอก็รู้นี่”
ใช่ ปกป้องบ้านรวยมาก และเขาก็มีเงินมากินที่มหาวิทยาลัยแน่นกระเป๋า แต่หล่อนไม่เคยคิดเอาเปรียบเขาเลย เพราะทุกครั้งที่กินข้าวหรือซื้ออะไรกินกัน หล่อนจะแชร์กับเขาตลอด แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการเงินของหล่อนก็ตาม แต่นี่มันคือกฎของความเป็นเพื่อนระหว่างกันที่หล่อนตั้งขึ้นมา และสุดท้ายปกป้องก็ยอมรับกติกาของหล่อนอย่างไม่มีทางเลือก
“ฉันรู้ แต่เราตกลงกันแล้วนี่น่า ลืมไปแล้วเหรอป้อง”
ศีรษะทุยสวยของปกป้องส่ายไปมา ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยและก้าวลงไปจากรถ หล่อนจำต้องก้าวตามลงไปเช่นกัน
เขาเดินมาหยุดใกล้ๆ ก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันไม่ได้ลืมหรอก ใครจะไปลืมกติกาโง่ๆ ของเธอได้กันล่ะ หอม”
“ไม่ลืม งั้นก็กลับกันเถอะ เอาไว้ปลายเดือนเราค่อยมากินไอติมกัน”
หล่อนเห็นปกป้องยืนนิ่งเล็กน้อย ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยจะขยับ
“ฉันมีเรื่องให้เธอช่วยน่ะ ก็เลยพามาเลี้ยง”
“อ๋อ”
หล่อนพยักหน้าหงึกๆ และก็คิดไปคนละทางกับความเป็นจริง
“จะให้ช่วยทำรายงานใช่ไหมล่ะ”
“ไม่ใช่”
“อ้าว แล้วเรื่องอะไรล่ะ” หล่อนงงคิดไม่ออก
ปกป้องจ้องหน้าของหล่อน ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง
“ช่วยไปขอเบอร์ของคุณดาวให้ฉันหน่อยนะ หอม”
ความชาดิกกัดกินตั้งแต่ปลายเท้าลามขึ้นมายันศีรษะ ก่อนจะไหลทะลักไปรวมตัวกันในก้อนเนื้อที่หน้าอกด้านซ้าย ดวงตาของหล่อนมีหยาดน้ำตาซึม แต่ก็ต้องรีบกะพริบขับไล่ เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะหึงหวงปกป้อง
ก็แค่เพื่อนกัน...
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
