บทย่อ
“ผมคิดถึงคุณ ผมปล่อยคุณไปไม่ได้จริงๆ ขนมผิง...อา” วิลเอ่ยเสียงพร่าพลางซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลาที่มีหนวดเครารกครึ้มกับใบหน้าสวย ก่อนจะเลื่อนไปยังซอกคอสั้นของสาวอ้วน “อื้อ ปะ...ปล่อยก่อนค่ะ มะ...มีอะไรเราคุยกันก่อนไหมคะคุณ อ้ะ...อ๊าย!” แล้วสาวจ้ำม่ำก็ร้องด้วยความตกใจเมื่อมือของเขาตะปบและขยำเต้าอวบอูมของเธอ “ผมคิดถึงคุณ ผมขอได้ไหม ไม่ไหวแล้วขนมผิง อื้ม...” *พ่ายสวาทสาวอ้วน -------------------------------- *หวานรักสาวอวบ “เฮียแฟรงค์จ้างอวบนะคะ คุณสมบัติอวบมีไม่เยอะหรอกค่ะ อวบก็แค่นอนกินบ้านกินเมือง อ้อ...ไม่นิยมกินแกลบนะคะ ถ้าจ้างอวบ เฮียแฟรงค์อาจจะล้มละลายได้เลยนะคะ เพราะกินดุค่ะ กินทุกอย่างที่ขวางหน้า กินไม่เหลือคราบอะไรงี้ค่ะ กินดุเหมือนหมูก็อวบหุ่นเหมือนหมู แต่ไม่กินรำนะจ๊ะเฮียแฟรงค์” คำพูดคำจาของน้องสาวข้างบ้านทำให้เขาแทบกุมขมับจนอยากจะเดินกลับบ้านไม่อยากพูดถึงข้อตกลงระหว่างตนและสาวเจ้าต่อ บอกเลยว่าเขา ‘กลัว’ กลัวถิรมนมากตอนนี้ และไม่ใช่มองไม่ออกว่าเธอคิดยังไงกับตัวเอง “เฮียแฟรงค์เงียบคือคิดหนักหรือประทับใจอวบคะถึงนิ่งใบ้กินแบบนี้” “เฮียจริงจังนะอวบ” เขาบอกเธออีกครั้งเมื่อเห็นเธอยังพูดเหมือนเป็นเรื่องตลกอยู่ “อวบก็จริงจังค่ะ ที่พูดมาน่ะจริงจังทุกอย่าง และถ้าเฮียจะให้อวบเป็นเมียเป็นไม้กันหมาให้ เฮียก็ต้องยอมหมดตัวนะคะ มีรถขายรถ มีบ้านขายบ้านเพื่อมาซื้อรำให้อวบกิน” คำพูดของเธอทำให้เขาเบนสายตาไปทางเพื่อนรัก พี่ชายของหญิงสาว “ถ้าไม่เลือกยัยอวบตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วนะไอ้แฟรงค์” คนเป็นพี่ชายของสาวอวบและเพื่อนสนิทตนดันเต็มที่และเขาเองก็มองไม่เห็นใครในเวลานี้ที่จะช่วยได้นอกจากเธออย่างที่จรณะบอกนั่นแหละ คงต้องเป็นยัยน้องสาวตัวอวบข้างบ้านนี้แล้ว “งั้นอวบก็พูดสิ่งที่อวบจะให้เฮียทำมา แล้วเฮียค่อยพูดเรื่องของเฮีย” สุดท้ายเขาต้องพึ่งพาเธอจริงๆ เพราะมีแค่เธอคนเดียวอย่างเพื่อนบอกนั่นแหละ “โอเคค่ะ เงินเดือนห้าหมื่นบาท ห้ามต่อรองถ้าจ่ายไม่ไหวก็เลิกคุยค่ะ” แม้จะแอบชอบแอบรักและโอกาสมาถึงหน้าบ้าน แต่เรื่องเงินก็สำคัญกว่าสำหรับเธอ แน่แหละเธองก “ตกลงห้าหมื่น แล้วห้าหมื่นเนี่ยทำอะไรได้บ้าง” ที่ถามเพราะมันต้องมีการแสดงโอบกอด หอมแก้มให้แม่เห็นบ้างเพื่อที่ท่านจะได้เชื่อว่าเขาและถิรมนนั้นรักกันจริงไม่ได้มาหลอก “ห้าหมื่นคือค่าจ้างรายเดือนค่ะเฮียแฟรงค์ ไม่รวมค่าอย่างอื่น ถ้าจับมือถือแขนคิดครั้งละห้าร้อย แต่ถ้ากอดจูบไซ้คอลูบคลำมีเซ็กซ์สำหรับเฮียแฟรงค์ฟรีค่ะ” สาวอวบพูดยิ้มๆ “อวบ!” สองเสียงเข้มเรียกชื่อยัยน้องพร้อมกัน แต่คนถูกเรียกปิดปากหัวเราะขำ คิกๆๆ “อวบพูดจริงนะคะเฮียโอบเฮียแฟรงค์ จับมือจับแขนครั้งละห้าร้อย กอดจูบลูบคลำไซ้คอมีเซ็กซ์ฟรีค่ะ ฟรีกับเฮียแฟรงค์คนเดียวค่ะ ว่าไงคะ รับได้ไหมคะเฮียแฟรงค์” คำพูดของยัยน้องน้อยทำเอาฐาปนัทหืดขึ้นคอจนติดอ่าง ส่วนจรณะเพื่อนรักเองก็คงรู้สึกเหมือนกันกับเขาเช่นกันในตอนนี้
บทที่ ๑ พ่ายสวาทสาวอ้วน
เอี๊ยด!
เสียงเบรกรถอย่างกะทันหันดังขึ้นพร้อมกับร่างน้อยเสียหลักล้มกลิ้งไปกับพื้นถนน ส่วนรถคันหรูก็หักพวงมาลัยจอดเทียบข้างฟุตปาธ โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ร่างอวบอ้วนกลิ้งไปกับพื้นถนน เพื่อนๆ ในชุดนักศึกษาต่างพากันกรีดร้องดังลั่นด้วยความตกใจ เมื่อรถทุกคันจอดนิ่งสนิท เพื่อนของคนที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นถนนก็วิ่งกรูกันเข้าไปดูเพื่อนของตน อีกส่วนหนึ่งก็วิ่งไปดูเจ้าของรถยนต์ยุโรปคันหรู
“ขนมผิงเป็นอะไรไหม!” เพื่อนคนหนึ่งเขย่าร่างเธอแรงๆ เมื่อเห็นว่าเธอยังหลับตาอยู่
อือ...
“ระ...เราไม่เป็นอะไรหรอก แค่เจ็บและตกใจนิดหน่อย”
เธอปรือตามองเพื่อนที่เขย่าปลุกตนเอง เมื่อตะกี้เธอผิดเองที่เดินข้ามถนนโดยไม่ได้มองรถ เนื่องจากรีบจะไปขึ้นรถตู้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด และตอนนี้เธอคงตกรถเที่ยวสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว
ทางด้านเจ้าของรถยนต์ยุโรปคันหรูหลังจากจอดรถนิ่งสนิทก็กระชากประตูรถให้เปิดออก ลงจากรถแล้วเดินไปหาคนที่วิ่งตัดหน้ารถตัวเองทันทีด้วยความหงุดหงิด เห็นอยู่ว่ารถแล่นมายังจะวิ่งตัดหน้าไม่ดูตาม้าตาเรือ ดีแค่ไหนที่เขาหักหลบได้ทัน หากไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น ร่างสูงใหญ่เดินจ้ำอ้าวไปยังคนที่โดนเพื่อนพยุงตัวขึ้น
“วิ่งไม่ดูรถอย่างนั้นอยากตายรึไงหา!” พอมาถึงปุ๊บก็ต่อว่าทันทีด้วยความฉุดจัดโดยไม่ได้สนใจจะมองหน้าอีกฝ่าย เขาเท้าสะเอวฉับพลางมองไปรอบๆ และก็เห็นว่าตอนนี้มีคนมามุงดูเต็มไปหมด บางคนยกมือถือถ่ายคลิปวิดีโอไว้ แต่เรื่องอะไรเขาจะสนใจ
“ขะ...ขอโทษค่ะ” ขนมผิงเอ่ยขอโทษอย่างรู้ความผิดตนเองดี
“ถ้าอยากตายก็ไปวิ่งตัดหน้ารถคันอื่น อย่ามาตัดหน้ารถฉัน” วิลหันมากระแทกเสียงต่อว่า แต่พอได้เห็นใบหน้าของคนที่นั่งตัวสั่นอยู่กับพื้นก็รีบเปลี่ยนคำทันควัน
“ขนมผิง...เป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นว่าเป็นสาวอ้วนที่ตนรู้จักก็ถลาเข้าไปหา ผลักเพื่อนของเธอออกห่างแล้วประคองร่างอ้วนเอาไว้แทน ทำเอาทุกคนที่กำลังมุงดูกันอยู่มึนงง และที่งงกว่าใครๆ คือเพื่อนของสาวเจ้าเนื้อนั่นเอง
“คะ...คุณวิล” ขนมผิงเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงสั่นด้วยความตกใจ
“ไม่เป็นไรนะ ไปหาหมอกัน” ว่าแล้วก็ช้อนร่างอ้วนขึ้นอุ้มทันที แม้จะหนักจนเกือบอุ้มไม่ไหวแต่เขาก็กัดฟันอุ้มไปจนถึงรถของเขา ท่ามกลางสายตาเพื่อนนักศึกษาของคนเจ็บและไทยมุงทั้งหลายที่มองตามอย่างอึ้งๆ แม้ว่าขนมผิงจะดิ้นรนขัดขืนแต่เขาก็ไม่แคร์ไม่สนใจ ก่อนที่เพื่อนๆ ของขนมผิงจะวิ่งตามมาติดๆ หลังจากตั้งสติได้