บทที่ ๑ พ่ายสวาทสาวอ้วน

เอี๊ยด!

เสียงเบรกรถอย่างกะทันหันดังขึ้นพร้อมกับร่างน้อยเสียหลักล้มกลิ้งไปกับพื้นถนน ส่วนรถคันหรูก็หักพวงมาลัยจอดเทียบข้างฟุตปาธ โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ร่างอวบอ้วนกลิ้งไปกับพื้นถนน เพื่อนๆ ในชุดนักศึกษาต่างพากันกรีดร้องดังลั่นด้วยความตกใจ เมื่อรถทุกคันจอดนิ่งสนิท เพื่อนของคนที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นถนนก็วิ่งกรูกันเข้าไปดูเพื่อนของตน อีกส่วนหนึ่งก็วิ่งไปดูเจ้าของรถยนต์ยุโรปคันหรู

“ขนมผิงเป็นอะไรไหม!” เพื่อนคนหนึ่งเขย่าร่างเธอแรงๆ เมื่อเห็นว่าเธอยังหลับตาอยู่

อือ...

“ระ...เราไม่เป็นอะไรหรอก แค่เจ็บและตกใจนิดหน่อย”

เธอปรือตามองเพื่อนที่เขย่าปลุกตนเอง เมื่อตะกี้เธอผิดเองที่เดินข้ามถนนโดยไม่ได้มองรถ เนื่องจากรีบจะไปขึ้นรถตู้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด และตอนนี้เธอคงตกรถเที่ยวสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว

ทางด้านเจ้าของรถยนต์ยุโรปคันหรูหลังจากจอดรถนิ่งสนิทก็กระชากประตูรถให้เปิดออก ลงจากรถแล้วเดินไปหาคนที่วิ่งตัดหน้ารถตัวเองทันทีด้วยความหงุดหงิด เห็นอยู่ว่ารถแล่นมายังจะวิ่งตัดหน้าไม่ดูตาม้าตาเรือ ดีแค่ไหนที่เขาหักหลบได้ทัน หากไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น ร่างสูงใหญ่เดินจ้ำอ้าวไปยังคนที่โดนเพื่อนพยุงตัวขึ้น

“วิ่งไม่ดูรถอย่างนั้นอยากตายรึไงหา!” พอมาถึงปุ๊บก็ต่อว่าทันทีด้วยความฉุดจัดโดยไม่ได้สนใจจะมองหน้าอีกฝ่าย เขาเท้าสะเอวฉับพลางมองไปรอบๆ และก็เห็นว่าตอนนี้มีคนมามุงดูเต็มไปหมด บางคนยกมือถือถ่ายคลิปวิดีโอไว้ แต่เรื่องอะไรเขาจะสนใจ

“ขะ...ขอโทษค่ะ” ขนมผิงเอ่ยขอโทษอย่างรู้ความผิดตนเองดี

“ถ้าอยากตายก็ไปวิ่งตัดหน้ารถคันอื่น อย่ามาตัดหน้ารถฉัน” วิลหันมากระแทกเสียงต่อว่า แต่พอได้เห็นใบหน้าของคนที่นั่งตัวสั่นอยู่กับพื้นก็รีบเปลี่ยนคำทันควัน

“ขนมผิง...เป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นว่าเป็นสาวอ้วนที่ตนรู้จักก็ถลาเข้าไปหา ผลักเพื่อนของเธอออกห่างแล้วประคองร่างอ้วนเอาไว้แทน ทำเอาทุกคนที่กำลังมุงดูกันอยู่มึนงง และที่งงกว่าใครๆ คือเพื่อนของสาวเจ้าเนื้อนั่นเอง

“คะ...คุณวิล” ขนมผิงเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงสั่นด้วยความตกใจ

“ไม่เป็นไรนะ ไปหาหมอกัน” ว่าแล้วก็ช้อนร่างอ้วนขึ้นอุ้มทันที แม้จะหนักจนเกือบอุ้มไม่ไหวแต่เขาก็กัดฟันอุ้มไปจนถึงรถของเขา ท่ามกลางสายตาเพื่อนนักศึกษาของคนเจ็บและไทยมุงทั้งหลายที่มองตามอย่างอึ้งๆ แม้ว่าขนมผิงจะดิ้นรนขัดขืนแต่เขาก็ไม่แคร์ไม่สนใจ ก่อนที่เพื่อนๆ ของขนมผิงจะวิ่งตามมาติดๆ หลังจากตั้งสติได้