บทที่ 3

"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ"

"ฉันบอกว่าฉันขอติดไว้ก่อนได้ไหม หรือคุณจะลดให้ฉันล่ะ..ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือ 50 บาท"

" 50 บาท?..คุณพกเงินวันล่ะกี่บาท" เพราะก่อนหน้านั้นเธอควักออกมาให้เขา 20 บาท และตอนนี้ในกระเป๋าเธอเหลือแบงค์ 50 อีกหนึ่งใบ ซึ่งขาดไป 10 บาท ถึงจะครบ 3 เท่าของ 20 บาท

"วันละหนึ่งร้อย..ก็ฉันซื้อข้าวกินตอนเที่ยง และนี่ก็คือตังค์ทอน"

วันละ 100 บาท เหลือ 70 บาท แสดงว่าทั้งวันเธอกินแค่ 30 บาท?..ชายหนุ่มเริ่มคำนวณเงินหนึ่งร้อยบาทที่เธอใช้ทั้งวัน

"คุยอะไรกันอยู่" ดารินเห็นเพื่อนไม่เดินตามมาที่รถ ก็เลยเดินกลับมาดู

"ไม่มีอะไรหรอก"

"แกยืมเงินฉันก่อนก็ได้นะ" ดารินรู้ว่าปัญหาใหญ่อีกเรื่องของช่อชบาก็คือเงิน

"ถ้าฉันยืมแก ฉันก็ต้องได้ใช้หนี้แกอีกอยู่ดี" เพราะหนี้เก่าที่ยืมมาทำกิจกรรมของทางมหาวิทยาลัย ก็ยังใช้หนี้เพื่อนไม่หมดเลย

"ถ้างั้นไม่เป็นไร ผมไม่เอาก็ได้" ชายหนุ่มหันหลังทันทีที่พูดจบ เพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกผิด

"อย่าเพิ่งไปสิคุณ" ช่อชบารีบหยุดเขาไว้ก่อน "คุณเอาเลขบัญชีมา อีกสองวันฉันจะโอนมาให้" เพราะเธอได้เงินมาเรียนวันละหนึ่งร้อย ถ้าประหยัดหน่อยคงจะพอใช้หนี้เขาได้อีกคน..

"หึ" อะไรของผู้หญิงคนนี้ เขาก็เลยแกล้งเอาเลขบัญชีธนาคารของคนที่รู้จักให้เธอไป อยากจะลองดูสิว่า เธอจะโอนกลับมาให้จริงไหม

22 : 00 น.

"แกไม่ต้องเข้าไปส่งฉันก็ได้ จอดตรงนี้แหละ" กว่าจะกลับมาถึงก็ปาเข้าไปดึกดื่น

"ซอยบ้านแกเปลี่ยวจะตาย เดี๋ยวฉันเข้าไปส่ง ไม่ได้ลำบากอะไรสักหน่อย" ดารินเลี้ยวรถเข้าไปในซอยเล็ก ๆ เพราะบ้านของช่อชบาอยู่เกือบสุดซอย

"ขอบใจนะเพื่อน..เรื่องชุดเดี๋ยวฉันซักแล้วจะไปคืนให้นะ" ชุดสวยที่เธอใส่ไปออกงานคืนนี้ ก็ไม่พ้นยืมเพื่อนอีกนั่นแหละ

"ถ้าแกชอบฉันให้แกก็ได้นะ"

"ฉันคงไม่เอามันมาใส่อีกแล้วล่ะ" เพราะมันคือชุดที่ใส่ไปงานแต่งของแฟนเก่า..คิดแล้วเศร้า

"กลับมาแล้วเหรอลูก"

"ทำไมคุณยายยังไม่นอนอีกคะ" พอส่งเพื่อนแล้วช่อชบาก็รีบเข้าบ้าน

"ยายรอหนูกับแม่ของหนู"

"แม่ยังไม่กลับเหรอยาย"

"สงสัยร้านยังไม่ปิดมั้ง" แม่ของเธอเป็นลูกจ้างร้านเนื้อย่างเกาหลี ที่เปิดอยู่หน้าชุมชน

ส่วนยายก็เดินไม่ได้..จะว่าเดินไม่ได้เลยก็ไม่ใช่พอจะขยับกายเข้าห้องน้ำหรือหาอะไรกินเองได้บ้าง

"ยายเข้านอนก่อนดีกว่าเดี๋ยวชบาจะออกไปดูแม่ที่ร้าน" ช่อชบาพายายเข้านอน แล้วเธอก็เดินกลับออกมาที่หน้าปากซอย

เช้าวันต่อมา..

"สายอีกแล้ว" หญิงสาวรีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะไปมหาวิทยาลัยตอนนี้เธอเรียนอยู่ปี 4 ใกล้จะจบแล้ว

"เมื่อคืนแม่บอกให้กลับมานอนก่อนก็ไม่กลับ" ดอกแก้วก็คือแม่ของช่อชบา

"จะให้ชบาทิ้งแม่เดินกลับดึก ๆ คนเดียวได้ยังไง" หญิงสาวรีบเดินออกจากบ้านทันทีที่พูดจบ

"เดี๋ยวก่อนชบาไม่เอาเงินเหรอลูก" ร้านที่แม่เธอทำงานอยู่ จ่ายเป็นเงินสดให้คนงานหลังเลิกงานทุกวัน

ถ้าวันไหนเป็นวันหยุดช่อชบาก็ไปทำงานพิเศษที่ร้านนี้เหมือนกัน แต่เธอก็ให้แม่เป็นคนรับเงินทั้งหมด

สองชั่วโมงผ่านไป..

ติ่ง~

"ใครโอนเงินเข้ามา 60 บาท" ผู้ชายที่มีอายุหน่อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความที่เพิ่งจะถูกส่งเข้ามาในเครื่อง