ตอนที่ 5 ความรู้สึก(ผิด) ที่เริ่มก่อตัว

ความรู้สึก(ผิด) ที่เริ่มก่อตัว

และเมื่อวันเวลาเดินทางมาถึงช่วงปิดภาคเรียนแรกของชีโน่และเดียน่าก็มาถึง ซึ่งธนาเองก็ลั่นสัจจะวาจาไว้กับผู้อุปการะคุณอย่าง พนาซึ่งก็คือปู่ที่ชุบเลี้ยงชีวิตของเขา และเขตแดน พ่อของเดียน่า และวันนี้ทุกคนต้องเดินทางไปเยี่ยมหาผู้อาวุโส ตามที่ธนาเคยได้บอกไว้เมื่อหลายเดือนก่อน

“ผมไม่ไปได้ไหมครับ พ่อไปกับพี่เดียร์เถอะ” ชีโน่เอ่ยออกมา เมื่อทุกคนนั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องรับแขก เตรียมตัวที่จะขึ้นรถแล้ว

“ก็แล้วแต่น่ะ โตมากแล้วนี้ พ่อก็ไม่อยากบังคับ” ธนาพูดบอกไปแบบไม่ได้บังคับฝืนใจ เพราะลูกชายก็โตมากพอแล้ว

“ขอบคุณครับ ผมไปแล้วน่ะ มีนัดเตะบอลกับเพื่อน” ชีโน่เอ่ยขอบคุณพ่อ แล้วรีบลาไปหาเพื่อนทันที เพราะมีนัดกันตามประสา

“ยิ่งโต ยิ่งแต่ตีตัวออกห่าง” ธนาพูดออกมาคนเดียว เมื่อลูกชายเดินออกไปพ้นตรงนั่นแล้ว แต่ก็พอที่จะทำให้เดียน่าที่อยู่ตรงนั้นได้ยินไปด้วย

“ผู้ชายก็แบบนี้แหล่ะค่ะ” เดียน่าเสริมขึ้นมาทันที

“ไปกันเถอะ รถจอดรอนานแล้ว” ธนาเอ่ยบอก พร้อมกันเดินนำหน้าไปขึ้นรถก่อนทันที

“เชิญครับนาย น้องเดียร์ แล้วนายน้อยละครับ” เวลาที่ทำหน้าเปิดประตูรถให้แก่เจ้านายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกลับถามด้วยความแปลกใจ ที่ไม่เห็นลูกชายเจ้านายหนุ่มของพวกเขาตามมาด้วย

ธนาไม่ได้เอ่ยตอบลูกน้อง แต่กลับเดินขึ้นรถไปอย่างเงียบๆ โดยไม่ได้สนใจคนที่เดินมาตามหลังเลยว่าจะเป็นยังไง

“ชีโน่ออกไปหาเพื่อน ไปกันแค่นี้ก็พอ มึงจะสาวความยาวเพื่ออะไรว่ะ ไอ้เวลา” ธนาตอกกลับเวลาทันที ที่ขึ้นมานั่งบนรถ

“เชิญครับน้องเดียร์” เวลาจึงหันมาทางเดียน่าที่เดินมารออยู่ทางด้านหลัง แบบไม่พูดไม่กล่าวสักคำ ผายมือให้เดินอ้อมไปทางอีกฝั่ง ของคนขับ

“ใครอนุญาตให้นั่งข้างหน้า” เสียงเข้มของธนาพูดขึ้นมาเสียก่อน เมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังจะเดินตามลูกน้องไปทางอีกฝั่ง

เมื่อได้ยินคำสั่งเข้มของธนา เดียน่าจึงได้แต่ยืนนิ่งถอนหายใจยาว และก็ต้องขึ้นไปนั่งข้างๆ กับร่างสูงที่ออกคำสั่งมา

“เป็นอะไร” ธนาเอ่ยถามเดียน่า เมื่อเห็นว่าตั้งแต่ขึ้นมาบนรถ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งชิดกับขอบห่างกันกับเขาเป็นคืบ แถมไม่ยอมพูดอะไร

“คือ...” เดียน่าไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เพราะเธอก็ตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย ที่จะได้เจอหน้าผู้มีพระคุณของพ่อเธอ เพราะเป็นครั้งแรกด้วยที่จะได้เจอหน้าสักที เพราะตั้งแต่ที่จำความได้ เขตแดนพ่อของเธอก็ไม่เคยพาไปหา พนาเลยสักครั้ง

“ปู่ทวดท่านใจดี เธอจะกลัวอะไรฉันก็ไปด้วยอยู่ ไม่ได้ให้เธอไปเผชิญหน้าคนเดียวเสียหน่อย” ธนาเอ่ยบอกหญิงสาวเชิงให้กำลังใจ เพราะเห็นท่าทีที่ดูไม่ปกติเหมือนเช่นทุกวันของเธอ และอาการวิตกที่แสดงออกอย่างเห็นได้ชัดของเดียน่า

อีกด้าน

“ไหนว่า พ่อมึงจะพาไปบ้านปู่ทวดมึงไง ทำไมถึงตีตัวออกมาหาพวกกูได้” แทนไท เพื่อนร่วมชั้นของชีโน่ถามขึ้น เมื่อได้ข่าวมาว่าพ่อของชีโน่จะพาไปเยี่ยมปู่ทวด แต่กลับเห็นชีโน่ปลีกตัวออกมายังจุดรวมตัวของพวกเขาได้

“กูก็เอาพวกมึงไปอ้างไง” ชีโน่พูดบอกเพื่อนออกไปตามตรง เพราะเขาใช้เพื่อนมาอ้างจริงๆ นั้นแหล่ะ แต่ในทางเป็นจริง พ่อก็คงไม่อยากจะบังคับเขามากกว่า เพราะพ่อเลี้ยงเขามาแบบตามใจตลอด

“แล้วมึงก็ปล่อยให้พ่อมึงไปกับพี่สาว” อเล็กซ์ เพื่อนอีกคนพูดขึ้นมา

“อื้ม...ทำไม” ชีโน่พยักหน้ารับ แล้วถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของเพื่อนว่าต้องการที่จะสื่อถึงอะไรกันแน่

“มึงไม่ห่วงพี่สาวมึงหน่อยหรือว่ะ ปล่อยให้ไปกันสองคนกับพ่อมึง” แทนไทถามสวนขึ้นมาบ้าง เพราะพวกเขาก้รู้ว่าสถานะทางครอบครัวของชีโน่เป็นมายังไง

“สองคนที่ไหน พี่เวลาคนขับรถก็ไปด้วย อีกอย่างพ่อกับพี่เดียร์ ก็เหมือนพ่อกับลูกกันเสียมากกว่า ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน” ชีโน่เอ่ยตอบกลับไป

“แปลกตรงที่พ่อมึงเป็นผู้ชายยังไงล่ะ แถมชีวิตก็โสดอีก แล้วพี่เดียร์ก็โตเป็นสาวแล้วน่ะ และอีกอย่างทั้งสองก็ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันนี้แหละคือเรื่องแปลก” แทนไทนเสริมขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับพูดชวนให้ชีโน่ได้คิดตาม

“พี่เดียร์ไม่ใช่สเปคพ่อกูหรอก แล้วอีกอย่าง คนอย่างพ่อกูอะน่ะ ก็คงไม่เอาพี่เดียร์เหมือนกัน อย่าว่าแต่อย่างนั้นอย่างนี้เลย พ่อกูก็ไม่ค่อยจะชอบพี่เดียร์หรอก แค่จำใจต้องเลี้ยงดู เพราะเป็นลูกสาวของคนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาก็แค่นั้นเอง พอพี่เขาบรรลุนิติภาวะเมื่อไหร่ พ่อก็จะปล่อยให้พี่เขามีอิสรภาพเอง” ชีโน่พูดขึ้นตามความคิดที่ตัวเองคิดไว้

“เหรอ...อย่าลืมน่ะไอ้โน่ ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ” แทนไทพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“แล้วพวกมึงจะมาจู้จี้จุกจิก กับครอบครัวของกูทำไมกัน และทำไมกูต้องเอาเรื่องครอบครัวตัวเองมาเล่าให้พวกมึงฟังกันด้วยว่ะ กูเนั้นก็พิลึกคน” ชีโน่พูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ และพอนึกอะไรขึ้นมาได้ว่าทำไมเขาต้องเอาเรื่องครอบครัวมาเล่าให้เพื่อนฟังด้วย เขาก้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“มึงก็ลองเก็บเอาคำพูดของพวกกูไปคิดบ้างน่ะไอ้โน่” อเล็กซ์พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“อื้ม...ว่าแต่วันนี้ พวกมึงนัดกูมาทำไม” ชีโน่พยักหน้าให้ แล้วถามทั้งสองขึ้นมา ว่านัดรสมตัวกันเพราะอะไร

“ปลดปล่อยบ้างเถอะเพื่อน อยู่ใต้อาณัติพ่อมากก็ไม่ดี” แทนไทพูดขึ้นพร้อมกับตบไหล่ชีโน่เบาๆ

“กูก็แหกกฎของพ่อกูตลอดอยู่นี้ไง” ชีโน่พูดขึ้นมา

“ไปเว้ย...หาจีบสาวกันดีกว่าพวกเรา” อเล็กซ์เปลี่ยนเรื่องขึ้นมา พร้อมกับชวนกันไป ทำในสิ่งที่อยากจะลองทำกันขึ้นมา

ส่วนทางด้านธนา ที่กำลังเดินทางมาถึงในเขตอาณาจักรของปู่ทวดคือเขตมาเฟียใหญ่ดีๆนี้เอว หญิงสาวได้แต่นั่งก้มหน้านิ่ง เพราะตั้งแต่ที่รถแล่นเข้ามาจากประตู ก็มีชายชุดดำยืนเรียงแถวกันต้อนรับมากมาย บางคนก็มีอาวุธครบ ทำเอาเธอนึกกลัวขึ้นมาทันที

“อยู่กับคุณธนาว่าน่ากลัวแล้ว บ้านหลังนี้...เฮ้อ...จะรอดไหมเดียร์เอ้ย” เดียน่าเอ่ยพึมพำอยู่บนรถคนเดียวเมื่อธนาลงจากรถไปแล้ว

“บ่นอะไรอยู่คนเดียว รีบลงมาได้แล้ว” เสียงเข้มพูดกับหญิงสาวภายในรถขึ้นมา

เดียน่าจึงต้องกัดฟันสู้ ก้าวเท้าลงจากรถอย่างกล้าๆกลัวๆ และเดินตามธนาเข้าไปยังภายในตัวบ้านหลังใหญ่ ที่มีชายชุดดำมากมายยืนเรียงแถวกันที่หน้าประตู