ตอนที่ 7 พักผ่อน

พักผ่อน

บ้านเทพารัตน์

ครอบครัวของปฐพีกลับมาที่บ้านทันที เมื่อกลับมาจากบ้านของพัฒน์พงษ์ ส่วนปราโมทย์นั้น เมื่อมาถึงบ้าน ก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดเตรียมไปทำงานต่อที่บริษัททันที โดยไม่สนใจแม่ลูกเลย

“ตาพี แม่ถามแกจริง ๆ น่ะ แล้วลูกก็ต้องตอบแม่ออกมาตามตรงด้วย” ปราณีพูดขึ้นมาทันที ที่เดินเข้ามาภายในบ้านของตัวเอง และนั่งลงที่โซฟากลางห้องรับแขกของบ้าน

“ครับแม่” ปฐพีทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาอีกตัวใกล้ ๆ กัน พร้อมกับยกขาขึ้นมาไขว่ห้างอย่างสบายใจ ก่อนที่จะขานรับคำแม่ออกไป

“ลูกจริงจังกับหนูแพทจริง ๆ หรือว่าแค่อยากจะได้แค่ตัว เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ผ่านมาเหมือนเช่นทุกครั้ง ได้แล้วก็ทิ้ง” ปราณีถามเข้าประเด็นทันที เพราะไม่ค่อยมั่นใจในตัวของลูกชายเท่าไหร่

“ก็...” ปฐพีอ้ำอึ้งไม่กล้าตอบทันที เมื่อเจอแม่ถามออกมาแบบนี้อีกแล้ว

“เอาตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองเลย ว่ารู้สึกอย่างไร เมื่อได้อยู่ใกล้หนูแพท” ปราณีพูดออกมา เพราะไม่อยากจะเชื่อด้วยว่าลูกชายที่เจ้าชู้ประตูดิน แบบนี้จะรักใครเป็น

“ตอนนี้ก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกันครับแม่ ผมยังตอบอะไรออกมาไม่ได้ เพราะผมก็ยังไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกัน” ส่วนปฐพีเองก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน ว่าที่จริงแล้วอยากได้หญิงสาว เพราะต้องการแค่ตัว หรือว่าอะไรกันแน่

“แปลว่าคิดจะเล่น ๆ เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ อย่างนั้นเหรอ” ปราณีถามออกมา เมื่อได้ยินลูกชายตอบแบบนั้น

“ผม...”

“ถ้าไม่คิดที่จะหยุดกับใคร ก็อย่าไปดึงหนูแพทเข้ามาเป็นหนึ่งในตัวเลือกเลย” ปราณีพร่ำสอนออกมาทันที เพราะไม่อยากให้ลูกเอาผู้หญิงมาเป็นตัวเลือกในความใคร่ของตัวเอง

“แล้วถ้าผมบอกว่า ผมอยากได้มาเป็นแม่ของลูกล่ะ” เขาพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าแม่ของเขา

“เอาตามตรงแม่ก็อยากได้หนูแพทมาเป็นลูกสะใภ้น่ะ เพราะเท่าที่แม่เคยเจอตั้งแต่เด็ก หนุแพทก็เป็นคนน่ารักคนหนึ่งเลย และอีกอย่างแม่เห็นหลานชายของนิษฐาแล้ว แม่อยากได้หลานขึ้นมาทันทีเลย แม่เลยอยากให้แกจริงจังกับใครบ้าง ไม่ใช่เล่น ๆ เหมือนทุกวันนี้ อายุแกก็เยอะแล้วน่ะตาพี” ปราณีพูดขึ้นมาตามตรงว่าการไปเจอครอบครัวของนิษฐาในครั้งนี้ ความรู้สึกของตัวเองเปลี่ยนไปทันที เพราะอยากได้หลานเหมือนนิษฐาบ้าง

“เรื่องมีหลาน ไม่ต้องห่วงหรอกครับแม่ ถ้าผมจีบน้องแพทติดเมื่อไหร่ แม่รอผูกแขนรับขวัญหลานได้เลย” ปฐพีพูดขึ้นมาอย่างมั่นใจในตัวเอง เพราะคนอย่างเขาเพียงแค่กระดิกนิ้ว ผู้หญิงพร้อมถวายกายมาให้ทุกรายอยู่แล้ว นับปราสาอะไรกับคนปากเก่งอย่างพจีกานต์ สักวันเธอต้องมาสยบให้กับคารมของเขาอยู่แล้ว เรื่องโปรยเสน่ห์เขาไม่เคยเป็นรองใครอยู่แล้ว

“รีบไปแต่งตัวได้แล้ว มัวเสียเวลาอะไรอยู่อีก เรื่องรับขวัญหลาน แกไม่ต้องห่วงหรอกตาพี พ่อจะยกหุ้นทั้งหมดที่มีให้เลย แต่ตอนนี้แกเข้าบริษัทไปทำหน้าของตัวเองที่รับปากไว้ได้แล้ว” ปราโมทย์สวนขึ้นมาทันที เมื่อเห็นลูกชายยังคุยอวดโอ้อยู่ ตั้งแต่กลับมา

“อนุโลมสักวันไม่ได้หรือครับพ่อ นี้มันก็จะบ่ายแล้วน่ะ” เสียงเอ่ยออดอ้อนผู้เป็นพ่อขึ้นมาทันที เมื่อพ่อพูดถึงเรื่องงาน

“พ่อเสียเวลากับแกมาครึ่งวันแล้วน่ะ รีบ ๆ ตามไปที่บริษัทล่ะ” ปราโมทย์ไม่ได้พูดอะไรให้มากความ เพราะตัวเองเป็นคนเด็ดขาดอยู่แล้ว และเดินออกไปทันที ที่พูดกับลูกชายจบ

“โธ่ พ่อ!”

อีกด้าน

ทางด้านพจีกาน์และสิบทิศ เมื่อตั้งแต่ที่มาถึง ชายหนุ่มก็หลับยาว จนเวลาล่วงเลยมาคล้อยบ่ายแล้ว ชายหนุ่มก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย

เธอที่ตอนแรกตั้งใจจะเดินออกไปเล่นแถว ๆ ชายหาด แต่ก็ต้องหมดอารมณ์ เพราะคนที่มาด้วยกลับหลับเป็นตาย ใครจะถ่ายรูปให้เธอเอาไปอวดเพื่อนหากไม่ใช่เขา

“หาว!!!” เสียงหาวนอนจากคนตัวโตที่นอนอยู่บนโซฟาดังขึ้นมา

พจีกานต์ที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ตรงนั้น คอยชำเรืองมองดูเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“เมื่อยชะมัดเลยไม่ได้ขับรถทางไกลแบบนี้มานานแล้ว” เสียงบ่นของคนที่พึ่งจะลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยความยากลำบาก เพราะเพลียจากการขับรถ และอดหลับอดนอนมาทั้งคืน

“...” หญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกตัว ไม่เอ่ยอะไร กลับเอาแต่จ้องหน้าเขาโดยที่ไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำ

“คุรแพทจ้องหน้าผมทำไมครับ” สิบทิศภามออกไปทันที เมื่อเห็นว่าหญิงสาวจ้องหน้าเขาอยู่ไม่ยอมพูดหรือถามอะไรออกมา

“หลับหรือซ้อมตายกันแน่” เธอพูดขึ้นมาทันที

“คุณหนูแพทครับ ผมขับรถมาให้คุณแถมอดหลับอดนอนมาทั้งคืน ส่วนคุณก็หลับมาตลอดทาง” เขาพูดเสียงดังขึ้นมาทันที

“นี่พี่...” เธอตวาดเสียงใส่เขาทันที ใช่เขาพูดถูกทุกอย่าง เพราะเธอก็หลับมาตลอดทางจริง ๆ นั่นแหล่ะ ตั้งแต่ที่ขึ้นรถออกมา

“ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ได้เที่ยวหรอกครับ เดี๋ยวผมขออนุญาตพ่อของคุณให้ อยากอยู่เป็นเดือนเลยก็ยังได้” เขาที่รู้ทันเธอ พูดขึ้นมาทันที

“นี่พี่ประชดฉันหรือยังไง” เธอขึ้นเสียงใส่เขาทันที

“เปล่า ผมพูดจริง”

เขาพูดเพียงแค่นั้น ก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา และต่อสายไปหาพ่อของเธอในทันทีที่พูดจบ เขาทำอย่างที่พูดจริง ๆ โดยไม่สนใจเธอเลย

“สวัสดีครับคุณพงษ์...ครับถึงตั้งแต่เช้าแล้วครับ...พอดีคุณแพทอยากอยู่เที่ยวต่ออีกหลายวัน ผมเลยโทรฯมาขออนุญาตจากคุณพงษ์ก่อนครับ...ครับไม่ต้องห่วงครับ จะดูแลให้เป็นอย่างดีเลยครับ สวัสดีครับ” เขาคุยกับพ่อของเธออยู่สักพัก แลพวางสายลง

“พ่อพูดอะไรบ้าง” พจีกานต์ถามขึ้นมาทันที ที่เขาวางสายกับพ่อของเธอ

“ไม่ได้พูดอะไรมากหรอกครับ ท่านก็แค่เป็นห่วงคุณตามประสาของคนเป็นพ่อ และท่านก็ยังบอกด้วยว่า อยากเที่ยวนานเท่าไหร่ ก็แล้วแต่คุณแพทเลย แต่กลับไปจะไม่มีโอกาสมาเที่ยวแบบนี้อีกแล้วน่ะ” เขาพูดบอกเธอออกมาตามตรง

“เข้าใจแล้ว ก็กลับไปตั้งใจจะเข้าไปช่วยงานพี่เพชรที่บริษัทแหล่ะ อยากให้พ่อได้พักบ้าง ท่านก็แก่แล้ว” เธอพูดเสียงอ่อนลงมา

“ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วครับ จะไปพาไปหาอะไรทานลองท้องก่อน เย็น ๆ ค่อยไปเดินถ่ายรูปกัน” เขาบอกเธอขึ้นมาอีกครั้ง