ตอนที่ 5 หน้าที่ใหม่

หน้าที่ใหม่

“สรุปว่าเป็นใครกัน ที่กล้ามาหาลูกถึงที่บ้านที่พ่อกับแม่ไม่อยู่” พัฒน์พงษ์เค้นถามเอาความจริงกับลูกสาวขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินสิบทิศเอ่ยเช่นนั้น

พจีกานต์จึงส่งหลานชายที่อุ้มอยู่ในตอนนี้ ให้แก่พิมพาพาออกไปจากตรงนี้ทันที เพราะเห็นว่าพ่อของเธอต้องการที่คุยกับเธอ

“ก็เพื่อนรุ่นเดียวกับพี่เพชร พี่พีลูกป้าณียังไงละพ่อ เขาไม่ได้มาหาแพทสักหน่อย น่าจะมาหาพี่เพชรหรือละมั้งคะ แพทก็ไม่ได้ถาม” เธอจึงบอกพ่อออกไปตามตรง เพราะเธอก็ไม่ได้ที่คิดจะปิดบังพ่อของเธออยู่แล้ว

“อยู่ให้ห่าง ๆ ลูกชายบ้านนั้นเลยน่ะ” พัฒน์พงษ์สั่งห้ามขึ้นมาทันที ที่ทราบว่าคนที่มาบ้านตอนที่เขาไม่อยู่นั้นคือใคร

“อะไรกันค่ะคุณพี่ เด็ก ๆ เขาก็ไปมาหาสู่กันตามประสาคนที่เคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ” นิษฐาพูดขัดขึ้นมาทันที ที่พึ่งจะเดินเข้ามาภายในบ้าน

“ก็ตอนนี้ทุกคนไม่ใช่เด็กกันแล้ว คุณก็รู้ว่าลูกชายเพื่อนคุณ เจ้าชู้ยังกับอะไรดี ผมไม่ยอมให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเรา ไปเป็นหนึ่งในคู่นอนหรือตัวเลือกของลูกชายบ้านนั้นหรอกน่ะ” พัฒน์พงษ์พูดขึ้นมาอย่างเด็ดขาด

“แพทก็ไม่ได้คิดที่สนใจอยู่แล้วนี้ค่ะพ่อ” พจีกานต์จึงพูดขึ้นมา เมื่อเริ่มเห็นว่าพ่อกับแม่จะเริ่มขึ้นเสียงใส่กัน เมื่อพูดถึงชายหนุ่มที่มาบ้านในวันนี้

“แล้วเขาพูดอะไรกับลูกบ้างหรือเปล่าแพท” พัฒน์พงษ์จึงหันมาถามเอาความจริงทางลูกสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กันกับสิบทิศ

“เขาบอกว่า ว่าหลังจะพาพ่อกับแม่มาที่บ้านค่ะ” เธอตอบพ่อออกไปตามตรง เพราะไม่ได้เก็บเอาคำพูดของปฐพีมาใส่ใจอยู่แล้ว

“ดีเหมือนกัน แม่ก็ไม่ได้เจอปราณีมานานมากแล้วด้วย” นิษฐาพูดขึ้นมาอย่างดีใจ

สิบทิศเมื่อเห็นว่าตัวเองหมดหน้าที่ตรงนี้แล้ว และเขาก็รู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นคนนอก จึงจะเดินออกไปจากสถานการณ์ตรงนี้ เพื่อให้ครอบครัวเขาได้คุยกัน

“สิบทิศ!” พัฒน์พงษ์เอ่ยเรียกเขาเอาไว้เสียก่อน

“ครับคุณพงษ์” สิบทิศจึงหันกลับมาขานรับพัฒน์พงษ์ ที่เรียกเขาเอาไว้

“ฉันมีงานใหม่ให้นายทำ” เสียงเข้มผู้ทรงอำนาจของบ้านหลังนี้เอ่ยขึ้นมาทันที

“ครับ คุณพงษ์ว่ามาได้เลย” เขาน้อมรับทุกคำสั่งของเจ้าของบ้านหลังนี้ทันที โดยที่ไม่ทันได้ทราบว่างานอะไร

“งานต่อไปที่นายต้องทำคือ ให้นายคอยดูแลยัยแพท” พัฒน์พงษ์เอ่ยขึ้นมาทันที

“อะไรน่ะ!!!” ทำเอาทุกคนที่ได้ยินต่างอุทานออกมาอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมายทันที และมองหน้ากับสลับไปมา

“ต่อไปนี้ นายสิบทิศจะคอยมาดูแลยัยแพท และทุกที่ที่ยัยแพทไป จะมีนายสิบทิศคอยขับรถรับส่งไปให้ และทุกอย่างที่เกี่ยวกับยัยแพทด้วย จะเป็นหน้าที่ของนายสิบทิศทั้งหมด ส่วนเงินเดือน...” พัฒน์พงษ์พูดขึ้นมาเสียงดังฟังชัดทุกคำ

“ผมขอไม่รับเงินเดือนนะครับ เพราะเท่าที่ทุกวันนี้มันก็มากเกินพอแล้ว” สิบทิศรีบปฏิเสธทันควัน และถ่อมตนทันที เพราะทุกวันนี้พัฒน์พงษก็จ่ายเงินให้เขาเยอะมากพอแล้ว มากกว่าคนสวน แม่บ้านหลังนี้เสียอีก

“ลูกสาวฉันดื้อ ต่อไปต้องฝากนายด้วย ผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบ นายก็ช่วยคัดกรองตัดสินใจได้เลยว่าผ่านไม่ผ่าน” พัฒน์พงษ์พูดขึ้นมากับเขา และตบที่ไหล่เขาเบา ๆ อีกด้วย

“คุณพี่/คุณพ่อ” สองแม่ลูกพูดขึ้นมาพร้อมกันทันที

“ทุกอย่างตามนี้ นายจะนอนที่บ้านหลังนี้ หรือบ้านนายก็ได้ ส่วนนี้กุญแจรถใช้คันของฉันได้เลย” พัฒน์พงษ์หากได้สนใจคำค้านของภรรยาและลูกสาวไม่ หันมาพูดกับสิบทิศ แถมยื่นกุญแจรถของเขาใหแก่สิบทิศทันที

“ครับ”

“ส่วนแพท ต่อไปก็เชื่อฟังพี่เขา หากว่าหนูดื้อ พ่ออนุญาตให้พี่เขาจัดการได้เลยตามความเหมาะสม” แล้วพัฒน์พงษ์จึงหันพูดกับทางลูกสาวของตนบ้าง

“คุณพ่อ”

“ถ้าภายในหนึ่งปีหลังจากนี้ หนูพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่เหมือนทุกวันนี้ พ่อจะคืนอิสรภาพให้แก่หนู และเลิกจ้างนายสิบทิศ” พัฒน์พงษ์พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

“แต่แพทไม่ใช่เด็กแล้วน่ะ” หญิงสาวทำหน้าไม่พอใจพูดกับพ่อของเธอขึ้นมาทันที ด้วยน้ำเสียงที่งอแงเหมือนเด็ก

“แพทยังเป็นเด็กเสมอสำหรับพ่อครับ เชื่อพ่อน่ะ และอย่าดื้อกับพี่เขามากล่ะ” พัฒน์พงษ์เอ่ยปลอบลูกสาว พร้อมกับมือที่ลูบศีรษะเธอเบา ๆ อย่างเอ็นดู

“ถ้าอย่างนั้น แพทขอตัวก่อนนะคะ”

เธอเอ่ยบอกพ่อของเธอ แล้วหันมาทางชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทันที ด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจมากนัก

“ส่วนพี่ มานี่เลย...” เธอลากแขนเขาออกไปด้วยทันที เพราะอย่างจะทำข้อตกลงกันสองต่อสอง โดยที่ไม่ให้พ่อของเธอรู้

“คุณแพทมีอะไรครับ” เขาถามเธอขึ้นมาทันที เมื่อเธอลากเขาออกมาคุยที่สวนหลังบ้าน ซึ่งเป็นกำแพงที่ทางเข้าออกติดกันกับที่เขาเดินเข้าออกบ้านนี้เป็นประจำ

“ทำไมพี่ไม่ปฏิเสธพ่อฉัน” เธอถามเขาขึ้นมา เพราะว่าเขาไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของพ่อเธอทุกอย่างก็ได้

“คงไม่ทันแล้วครับ เพราะผมรับปากท่านไปแล้วด้วย ผมไม่อยากผิดคำพูดต่อผู้ใหญ่” สิบทิศรีบปฏิเสธทันที

“ถ้าอย่างนั้น เราไปบอกพ่อพร้อมกัน ว่าพี่ไม่เต็มใจรับงานนี้ เดี๋ยวที่เหลือฉันรับผิดชอบเอง” พจีกานต์รีบคว้าแขนของเขา เพื่อที่จะเดินกลับเข้าบ้านไปอีกครั้ง

“เต็มใจครับ” เสียงนุ่มของเขาพูดขึ้นมาเสียก่อน

“ไอ้พี่ทิศ” เธอจึงตวาดเสียงใส่เขาขึ้นมาทันที

“พูดเพราะ ๆ หน่อยครับ พี่กลับแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน อยากไปไหนก็บอกพี่นะ” สิบทิศกำลังจะกลับออกไป

“ไปคืนนี้เลย” เธอพูดขึ้นมาก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไป

“...” สิบทิศหันกลับมามองเธอ แต่กลับไม่พูดอะไร พร้อมกับทำหน้างงไม่เข้าใจในสิ่งที่ได้ยิน

“งงทำไม ก็มีพี่ไปด้วย พ่อคงไม่ว่าอะไรหรอก”

“แล้วอยากไปไหน” เขาจึงถามเธอขึ้นมา

“ต่างจังหวัดสักสองสามวัน พักสมองก่อนที่จะไปทำงานที่บริษัทไง แบบนี้ไม่ดีเหรอ” พจีกานต์พูดบอกเขาออกไป

“ดีสิครับ แต่เดินทางพรุ่งนี้เช้าไม่ได้เหรอ”

“เดินทางคืนนี้แหล่ะ ไปถึงโน้นเช้า ก็จะได้ดีเที่ยวเลย”

สิบทิศไม่เอ่ยอะไรตอบ เมื่อเธอพูดขึ้นมาแบบนี้ เพราะถึงเขาจะพูดอย่างไร่ก็ขัดใจเธอไม่ได้อยู่ดี เขาจึงเดินออกจากที่นี่ไปบ้านของตัวเองทันที