22 อคติNC

ผ้าแพร...

"สรุปคุณน้องจะไม่ยอมยกหนูแพรให้พี่ใช่มั้ยคะ" 

"ค่ะขอโทษจริงๆ ค่ะคุณพี่"

"ถ้าอย่างนั้นเงินทุนที่คุณน้องขอกู้จากพี่หนึ่งร้อยล้านพี่คงต้องขอกลับไปพิจารณาก่อนดีกว่าละกันนะคะ"

"คุณพี่คะเรื่องนี้เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ"

"คุณน้องอย่าลืมว่าพี่ยังไม่ได้ลงนามเซ็นเอกสารนะคะ" 

"คุณพี่"

"ถ้าคุณน้องยอมยกหนูแพรให้พี่พี่ก็จะเซ็นต์อนุมัติเงินกู้จำนวนหนึ่งร้อยล้านบาทให้ค่ะแต่ถ้าไม่...เรื่องเงินร้อยล้านพี่ก็คงต้องขอกลับไปพิจารณาอีกที เอาล่ะค่ะ พี่จะให้เวลาคุณน้องคิดและตัดสินใจสามวันนะคะ คุณน้องคงจะรู้ว่าคำตอบที่พี่ต้องการคืออะไร"

หลังจากที่คุณป้าแม่ของคินกับคินกลับไปแล้วฉันก็ตกอยู่ในบรรยากกาศที่ตึงเครียดทั้งพ่อทั้งแม่รวมถึงพลอยใสต่างมองฉันราวกับตัวปัญหา

"แกมันตัวซวยฉันเกลียดแกนังแพรต่อไปนี้แกจะไม่ใช่พี่ของฉันอีกต่อไป ฮือออ ฮือออ"

"พลอยไม่ร้องนะคะลูกแม่เห็นแล้วใจจะขาด"

"ฮือออ แม่ขา พลอยไม่ยอมนะพลอยชอบพี่อคินพลอยต้องได้หมั้นกับพี่อคินไม่ใช่นังแพร"

"แกมันตัวซวยจริงๆเลยนะยัยแพร แกทำให้พวกเราต้องเดือดร้อน" ฉันทำได้แค่ก้มหน้าก้มตารับฟังอย่างเดียวซึ่งฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำผิดอะไรกับเรื่องนี้

"แกเคยคบกับพี่อคินได้ยังไงกัน น้ำหน้าอย่างแกพี่อคินเค้าจะมาสนใจด้วยเหรอห๊ะ แกไปอ่อยเขาใช่มั้ย!!!"

"พี่เปล่านะ"

"อย่ามาตอแหล ระดับพี่อคินน่ะผู้หญิงที่เค้าควงแต่ละคนสวยๆทั้งนั้นน้ำหน้าอย่างแกน่ะเทียบอะไรไม่ได้เลยสักนิด ฉันมั่นใจว่าแกคงไปอ่อยเค้า แกคงเอาตัวเข้าแลกสินะใช่มั้ย" ฉันถูกพลอยใสดูถูกต่อว่าต่างๆนาๆโดยที่พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรแต่พอฉันแย่งฉันกลับถูกต่อว่าดุด่า ฉันพยายามกล้ำกลืนฝืนความรู้สึกไม่ให้ร้องไห้ออกมา

"แกมันตัวกาลกิณีฉันไม่น่าให้แกเกิดมาเลยจริงๆ" แม่พูดใส่หน้าฉันก่อนจะพาพลอยใสขึ้นไปชั้นบน ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากเกิดมาเลยเกิดมาแล้วต้องเจอกับอะไรแบบนี้ 

"แกจำเอาไว้เลยนะว่าแกทำให้ครอบครัวเดือดร้อนทำให้น้องเสียใจ" พ่อพูดกับฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก พออยู่คนเดียวฉันก็ปล่อยน้ำตาออกมาอย่างฝืนไม่ไหวอีกต่อไป

"ฮึก ฮึก ฮึก ฮือออ  ฮือออ"

อคิน...

"แม่ครับผมถามจริงแม่รู้เรื่องผมกับ...ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"อันที่จริงแม่รู้ได้ไม่นานหรอก เพราะถ้าแม่รู้เร็วกว่านี้แม่คงไม่ปล่อยเวลาให้มันเนิ่นนานขนาดนี้ แม่ไม่คิดเลยนะว่าเรากับหนูแพรจะเคยคบกัน แต่แม่ก็ดีใจ"

"ดีใจ??ดีใจอะไรครับ"

"ก็ถ้าไม่มีเรื่องนี้แม่ก็คงไม่รู้ว่าจะเอาเหตุผลอะไรมาอ้างกับบ้านโน้น"

"แม่ดูเอ็นดูผ้าแพรมากเลยนะครับ"

"อืมใช่ แม่เคยเจอหนูแพรแค่ไม่กี่ครั้งตอนไปบ้านโน้น ครั้งแรกก็ตอนที่หนูแพรเกิดหนูแพรน่ะเกิดหลังคินแค่ไม่กี่เดือนเองนะ แกเป็นเด็กน่ารักมาก แล้วอีกครั้งก็ตอนที่หนูพลอยใสเกิดแม่ก็เจอหนูแพรกำลังนั่งเล่นอยู่คนเดียวแต่แม่ไม่ทันได้เข้าไปคุยด้วยจนกระทั่งก่อนกลับแม่กะจะเดินไปหาหนูแพรปรากฏว่าแม่เจออะไรรู้ไหม"

"เจออะไรครับ"

"ก็เจอคินกำลังนั่งเล่นขายของกับหนูแพรอยู่น่ะสิ"

"ผมเนี้ยะนะล่นขายของ"

"อืม แม่ยังแอบถ่ายวีดีโอไว้อยู่เลยน่าจะอยู่ในมือถือเครื่องเก่าที่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหนไว้หาเจอแล้วแม่จะเอามาให้คินดูแต่คลิกอาจจะไม่ชัดเท่าไหร่เพราะสมัยนั้นกล้องมือถือไม่ได้ชัดเท่าเดี๋ยวนี้"

"ผมไม่อยากดูหรอกครับ"

"คินไม่พอใจอะไรหนูแพรบอกแม่ได้ไหม ทำไมคินถึงตั้งท่ารังเกียจหนูแพรทั้งที่คินกับหนูแพรเคยคบกัน"

"หึ ถ้าแม่รู้แม่อาจจะยกเลิกเรื่องจะอยากได้ยัยนั่นมาเป็นลูกสะใภ้ก็ได้"

"มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอลูก"

"แม่จำวันที่ไอ้เหี้ยพีทขอยกเลิกงานหมั้นกับลินได้ไหมคะ"

"อื้มจำได้สิตอนนั้นพี่สาวเราเสียใจมากจนถึงกับคิดสั้นฆ่าตัวตาย"

"เพราะยัยแพรนี่แล่ะครับเป็นต้นเหตุ"

"ห๊ะ??"

"แม่คงไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยพีทกับแพรเค้ารู้จักสนิทกัน ที่ไอ้เหี้ยพีทมาขอเลิกเรื่องการหมั้นกับลินก็เพราะมันมีคนที่มันรักอยู่แล้วนั่นก็คือผ้าแพร"

"คินแน่ใจเหรอ"

"ผมเห็นกับตา วันนั้นผมไปหาไอ้เหี้ยพีทเพื่อจะเคลียร์กับมันให้รู้เรื่องพอถึงบ้านแล้วแม่รู้มั้ยว่าผมเจอกับอะไร ผมเจอผ้าแพรกอดกับไอ้เหี้ยพีทแล้วสายตาไอ้เหี้ยพีทที่มองผ้าแพรผมดูออกว่ามันรู้สึกยังไง"

"ลูกคิดแบบนั้นจริงๆเหรอว่าคนที่พีทรักคือหนูแพร"

"ผมมั่นใจไม่งั้นสองคนนั้นคงไม่กอดกันกลมขนาดนั้น"

"บางทีสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะคิน หนูแพรเธอเป็นคนดีแม่มั่นใจ"

"ผมพูดให้แม่ฟังขนาดนี้แล้วแม่ยังเห็นว่ายัยนั่นดีอยู่อีกเหรอยัยนั่นเป็นต้นเหตุทำให้ไอ้พีทมาขอยอกเลิกงานหมั้นกับลูกสาวแม่นะ"

"ถ้าคินฉลาดใช้สมองมากกว่าอารมณ์คินจะรู้ว่าสิ่งที่คินคิดเองเออเองทั้งหมดมันคืออคติที่คินมีต่อหนูแพร ไม่ว่ายังไงแม่ก็เชื่อว่าหนูแพรเป็นเด็กดีและเหมาะจะเป็นลูกสะใภ้แม่"

"แม่!!!"

"แม่ง่วงแล้วอยากพักผ่อนแม่ขอตัวก่อนนะ คินจะนอนบ้านหรือกลับคอนโดก็แล้วแต่เลยนะลูกแม่ไปละ รักนะครับลูกมาให้แม่หอมที จุ๊บ" หลังจากแม่หอมแก้มผมเสร็จแม่ก็เดินอารมณ์ดีขึ้นไปยังชั้นบนของบ้านส่วนผมก็นั่งหัวเสีย เสียอารมณ์กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ที่จู่ๆผมกับผ้าแพรต้องกลับมาเกี่ยวข้องกันอีกครั้ง

คอนโด...

ตัั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คินทำไมวันนี้รุนแรงจัง" เมนี่พูดด้วยน้ำเสียงขาดๆหายๆเมื่อผมกระแทกตัวตนจนใส่ร่องของเธออย่างเร่าร้อนและรุนแรง

"วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี เธอก็รองรับอารมณ์ฉันหน่อยละกันเมนี่"

ปั่ก ป่ก ปั่ก ปั่ก

"ซี๊ดดดด อ่าาาาาาาาา" หลังจากปลดปล่อยความต้องการเสร็จผมก็ดึงถุงยางออกแล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะข้างเตียงก่อนจะเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำเพื่อให้อารมณ์เย็นลง

"ดูท่ายังอารมณืค้างอยู้นะ เดี๋ยวแมนี่ช่วย" หลังจากนั้นเมนี่ก็นั่งลงแล้วจัดการออรัลเซ็กส์ให้ผมอย่างถึงใจ

บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ

"อ่าาา แบบนั้นเมนี่ ดูดอีกดูดแรงๆ อ่าาาา"จากนั้นผมกับเมนี่ก็มาจบกันที่เตียงอีกรอบ

ผมนอนเอามือก่ายหน้าผากคิดว่าถ้าผมกับผ้าแพรต้องหมั้นต้องแต่งงานกันจริงๆผมจะทำยังไงผมต้องทำตัวเป็นผัวที่ดีหรือเปล่า หึ แต่อย่าหวังเลยว่าผมจะเป็นแบบนั้น