ตอนที่ 10 ได้คือจะเอาศอก

ตอนที่ 10 ได้คืบจะเอาศอก NC20++ 

"อย่าเกร็งสิ กดตัวลงมาครั้งเดียวจะเจ็บน้อยกว่านะ" ฉันจึงพยายามทำตามที่คุณปราณบอก

"งื้อ อ้า!" ฉันร้องสุขสมออกมา เมื่ออาจารย์หนุ่มโน้มตัว ใช้ปากครอบยอดปทุมถันสีสวย ลิ้นเปียกชื้นน้ำลายตวัดเลียเม็ดเล็ก ๆ สองข้างสลับไป

ร่างกายอ่อนระทวย หวามไหวจนสรรหาคำเปรียบเปรยได้ยาก โชคดีที่คุณปราณประคองฉันเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคงหงายหลังเสียหลักไม่เป็นท่า

"อ๊ะ...โอ๊ย!"

ในเวลาเดียวกันสะโพกฉันกดทับแก่นกายใหญ่ ความเป็นคุณปราณที่ฉันปรารถนาครอบครองเข้าไปโพรงเนื้ออุ่นนุ่ม ชายหนุ่มกัดฟันคล้ายอดทนรอไม่ไหว เป็นฝ่ายกระแทกกระทั้นขึ้นด้านบนส่งแรงเข้าหาฉันก่อน

ปึก!

เกิดเสียงเนื้อกระทบกัน ท่อนเอ็นอุ่นฝ่าช่องทางคับแคบผ่านจนได้เลือด ฉันรู้สึกได้ถึงแผลสดที่เพิ่งฉีกขาดจากการร่วมรักครั้งแรก แต่ยังทนไหวเลยไม่ห้ามปรามเขาอีก

ถึงแม้เมื่อกี๊เขาจะไม่รอให้ฉันปรับตัวเลยก็ตาม แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันก็เจ็บแค่ตอนแรกเท่านั้น

"คุณปราณ ลินอยากขออะไรหน่อย อ้า"

จากความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์เสียวซ่าน ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกระแสเลือดพลุ่งพล่านเป็นตัวช่วยให้ฉันสะลืมสะลือ เจ็บหน่วงน้อยลง

ฉันยังพอควบคุมสติได้บ้างเล็กน้อย เลยนึกบางอย่างได้ อยากใช้ช่วงเวลานี้เรียกร้องอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ จากความสัมพันธ์ของพวกเราที่ไม่มีแม้ชื่อเรียก

"อืม! จบแล้วค่อยคุยกัน"

คุณปราณผละปากห่างจากเต้าฉัน พลางส่งเสียงอืมแผ่วเบาผ่านลำคอหนาอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก จากนั้นเขาเขยื้อนจมูกโด่งเป็นสันขึ้นมาคลุกเคล้าสูดดมตามซอกคอระหง

ตั่บ ๆ ๆ!!

ขณะเอวสอบส่งพละกำลังกระทุ้งหน่วงเข้ามาใส่ฉันไม่ยั้งแรง ดุดันจนร่างกายโยกสั่นคลอน ร่องฉันขมิบรัดถี่ยิบ ระบม และเจือความสุขสม

อดคิดดีไม่ได้เลยว่าช่วงล่างฉันถ้าผ่านค่ำคืนเร่าร้อนนี้ไปได้ สภาพมันคงไม่ยับเยินหรอกนะ ทำฉันอย่างกับอดกระหายมานาน...แต่เขาเพิ่งบอกฉันนี่นาว่าห่างหายจากเซ็กซ์มาแล้วประมาณ 1 ปี

"อ๊ะ อ๊า สะ...เสียวค่ะ คุณปราณ ลินเสียว" ฉันหวีดร้องเสียงหวานระงมทั่วห้องนอนกว้าง ร่อนเอวบางเร่า ๆ ด้วยจังหวะร้อนแรงรับ ดันความเป็นเขาแบบเนื้อแนบชิดเนื้อ

ปั่ก ๆ ๆ!

ฉันเคยอ่านเจอข้อมูลเกี่ยวกับการร่วมรักมาบ้าง เสียงครวญครางจะช่วยให้คู่ขารู้สึกกะปี้กระเป่า ปลุกเร้าอารมณ์บนเตียงได้หลายเท่า...และเสร็จสุขได้ยากกว่าปกติอีกด้วย

"เสียงดีนี่ ตกลงเธออยากฟังเสียงฉัน หรืออยากมาครางให้ฉันฟังกันแน่ ซี้ด!" เขายกยอชื่นชม

"ทั้งสองค่ะ อ๊ะ"

ฉันได้ใจ คำพูดลามกนั้น ส่งผลให้มวนท้อง รีบเร่งถาโถมเอวรับบทสวาทจากเขา พวกเรากระแทกกลับสู้รับกัน ด้วยท่วงท่าที่ฉันนั่งคร่อมตักแกร่ง ไม่มีใครยอมกัน น้องสาวฉันเสียดสีอย่างหนักหน่วง จนแสบ ๆ ร้อน ๆ รู้สึกกระสันในคราวเดียวกัน

กระทั่ง...ร่างกายฉันเกร็งกระตุก หอบเหนื่อย โอบกอดอาจารย์หนุ่มเอาไว้แน่น เอวสอบควงกายใหญ่รอบ ๆ ช่องทางรักอีกระลอก คราวนี้เขาสะบัดสะโพกหนารัวเร็วอย่างกับปืนกล...เอวดีชะมัด!

อุณหภูมิอุ่นร้อน และเหงื่อกาฬไหลพลั่กตามแผงอกกำยำ ช่วยให้ฉันสุขสม ปล่อยสายธารออกมาปะปนกับเลือดสาวได้ไม่ยาก และฉันว่าครั้งนี้ฉันเสร็จสมเยอะกว่าทุกครั้งที่ใช้อุปกรณ์ซะอีก

"คะ...คุณปราณตักคุณปราณเปียกแฉะไปหมดแล้ว"

"อืม" ฉันหลุบสายตามองตักแกร่งที่แฉะไปด้วยน้ำเมือกใสจากตัวฉันที่หลั่งไหลไม่ขาดสาย หากแต่อีกคนไม่ได้สนใจ เขาเปล่งเสียงสบถคำหยาบออกมา บดฟันดังกรอด ๆ เด้งสะโพกสอบด้วยจังหวะเร่าร้อน

คุณปราณชักแก่นกายออกมาจากตัวฉัน เขาชักรูดมันด้วยฝ่ามืออีกสองครั้ง น้ำกามขาวขุ่นจึงกระฉูด ถูกปลดปล่อยเป็นจำนวนมาก

ฉันนิ่งอึ้งตกอยู่ในห้วงความตะลึง แก้มสองข้างพลันเห่อร้อน จดจ้องน้ำรักซึ่งพวยพุ่งออกมาจากยอดปลายหยักไม่วางตา บางส่วนกระเซ็นเปื้อนตามท่อนขา และหน้าท้องแบนราบของฉัน ภาพตรงหน้าจึงยั่วสวาท ปลุกอารมณ์กายขึ้นมาอีก

"มองแบบนั้นหมายความว่ายังไง" คุณปราณหายใจหนัก ๆ ยกบั้นท้ายฉันขึ้น ก่อนจะเสียบลูกรักเขาเข้ามาอีกครั้ง เอ่ยถามหน้าตาเฉย

"ปะ...เปล่าค่ะ" ในขณะฉันไม่สามารถปฏิเสธทัน...เขาเริ่มบทรักต่อ แต่ฉันเจ็บระบมไปทั้งตัวแล้วนะ คุณปราณหื่นเกินไปหรือเปล่า?

"อยากชิม?"

"ลินชิมไปแล้วค่ะ"

พอคิดถึงการกระทำก่อนหน้านี้ฉันรีบก้มงุดทันที ความเผ็ดร้อนของเขาถึงกับทำให้ฤทธิ์เหล้าในตัวฉันหายมลายไป เจ้าของสุ้มเสียงทุ้มต่ำหัวเราะเฮอะฮะในลำคอต่อคำตอบกระเง้ากระงอด

"คืนนี้เธอได้ชิมมันอีกแน่นอน"

นั่นแหละความปรารถนาของฉันเกิดผล ได้มีอะไรกับเขาสมใจ และเพิ่มท่าร่วมรักเผ็ดร้อนเป็นของแถมอีกด้วย...

โอ๊ยฉันอยากร้องบอกเขาจริง ๆ 'คุณปราณขา ฉันปวดเอว ปวดก้นไปหมดแล้วนะ บีบเคล้นมันเบา ๆ มือหน่อย ฉันร้องขอล่ะ!'

ฉันจะ...จุกม๊ากกก

ฉันเมื่อยล้าเกินกว่าจะแค่นเสียงบอก จึงยอมตามน้ำ เลยเถิด จวบจนถึงเช้า แต่เอาเข้าจริง ๆ ฉันก็มีความรู้สึก และอารมณ์ตอบสนองร่วมกับเขาอยู่ดี ถึงแม้ปากจะพยายามปฏิเสธห้ามปราม

เช้าวันต่อมา

"อื้อ!" ฉันครางเสียงแหบแห้งประห้วงในลำคอเมื่อสัมผัสเย็นเฉียบจากของเหลวแตะลงมาบนหน้าผาก ก่อนจะเคลื่อนไหวช้าเนิบมาที่ลำคอระหง

ดวงตาฉันที่เป่งบวมจากการร้องไห้ เหตุจากรสสวาทอันถึงใจค่อย ๆ ปรือตาลืมขึ้นมามอง ถึงแม้ยังรู้สึกนอนได้ไม่เต็มอิ่ม และอยากพักผ่อนต่อก็ตาม ทันทีที่ฉันขยับร่างกายฉันก็ต้องเบ้หน้า สองข้างขมับปวดหนึบ ๆ ร้องโอดโอยออกมา ราวกับกระดูกจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ปวดร้าวทั้งส่วนเอว ทั้งสะโพก และอะไรต่อมิอะไร

อย่างแรก...ฉันก้มมองเนื้อตัวตนเอง ซึ่งตอนนี้กลายเป็นริ้วแดง ๆ จากฝีมือของใครบางคน พลันความจำเมื่อคืนโชกโชนอย่างกับไฟร้อนก็หลั่งไหลเข้ามาในโสตประสาท

ฉันได้คิดทบทวนเรื่องราวอีกครั้ง จึงรีบกลอกกลิ้งสายตามองหาอาจารย์หนุ่มด้วยแก้มสองข้างที่ผ่าวร้อน

"ฉันจัดหนักไปหน่อยเธอเลยมีไข้"

ซึ่งฉันก็ต้องรีบกะพริบตาปรับแสง เมื่อคุณปราณหย่อนตัวนั่งริมเตียงด้านข้างตัวฉัน ในมือหนามีผ้าขนหนูชุบน้ำพอหมาด ๆ เช็ดตัวให้ฉันอย่างเบามือ ต่างจากชายหนุ่มเมื่อคืนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอย่างเร่าร้อนบนเตียงกับฉันโดยสิ้นเชิง

"ลินป่วยเหรอคะ"

"อืม เสียงของเธอก็หาย"

ฉันเม้มปากแน่น หลุบตามองลำตัวที่มีเพียงผ้าห่มผืนหนาปกปิดภาพโป๊เปลือย เสียงฉันแหบแห้ง และเบาหวิวมาก เพราะกิจกรรมรักที่ใช้เสียงหวีดร้องสุขสมมากเกินไป...ฉันเริ่มอยากจะขอน้ำเปล่าสักแก้วแล้วล่ะ

แต่คุณปราณกลับเอาเรื่องอย่างว่าขึ้นมาพูดหน้าตาเฉย ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด คงมีแต่ฉันนั่นแหละเขินอายตัวเป็นเกลียว ยังไม่รวมถ้อยคำที่เขาขอปลดปล่อยภายในตัวฉันอีกนะ เขาหื่นกระหายแบบเงียบ ๆ จริง ๆ

"แล้วเรื่องของเรา..."

"ห้ามบอกใคร รู้ใช่ไหมว่ามันควรเป็นความลับ รู้กันแค่สองคน" คุณปราณกำชับสั่งฉันเสียงเข้มขึ้น ขณะมือหนายังคงทำการเช็ดคราบไม่พึงประสงค์บนตัวฉัน

"ลินทราบดีค่ะ" การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อีกฝ่ายทำไปโดยไม่ได้คิดเยอะ กลับส่งผลให้ฉันรู้สึกดี...แฝงด้วยความจุกหน่วงกลางอก ต่อถ้อยคำห้ามจากปากเขา

"เธอจะขออะไรฉัน" ยังจำได้สินะ ฉันเคยอยากขออะไรเล็กน้อยกับเขา แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะยอมหรือไม่?

"ถะ...ถ้าอย่างนั้นช่วงเวลาที่เราทำแบบนี้ด้วยกันอยู่ คุณปราณอย่ามีอะไรกับผู้หญิงคนไหน นอกจากลินได้ไหมคะ"

เอื้อนเอ่ยขอร้องวิงวอนเสียงกระท่อนกระแท่น ถึงแม้ความต้องการของฉันจะเห็นแก่ตัว และจงใจผูกมัดเขาไว้กับฉันก็ตาม...แต่เขาเป็นคนเลือกนี่ว่าจะยอมรับไหม?

"ได้คืบจะเอาศอก"

"นั่นสินะ ใคครจะยอมรับกัน ลินผิดเองค่ะที่คิดน้อยไปหน่อย" ฉันคลี่ยิ้มบนใบหน้าจาง ๆ ยิ่งป่วยยิ่งอ่อนไหวง่าย จนต้องเบือนหน้าไปอีกทาง พอมองเขาเสมือนตอกย้ำความเจ็บบางอย่างในใจฉัน

"ฉันไม่ยอมรับ เพราะเรื่องผู้หญิงฉันไม่ได้นอนกับใครพร่ำเพรื่อขนาดนั้น"

"แล้วกับลินละคะ"

"ฉันคงเกิดอยากลองพอดี" ถึงแม้เป็นคำตอบที่ตรงประเด็น ไม่อ้อมค้อม แต่มันช่วยทำให้ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้นได้ไม่ยาก แล้วระหว่างนั้นจึงค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหลังกับหัวเตียง ถ้าผลุนผลันลุกคงต้องร้องเจ็บอีกแน่

พรึ่บ!

ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายเปลือย แถมบอบช้ำเป็นรอยจ้ำแดง ๆ จากการโดนคุณปราณดูด และกัดเอาไว้ แก้มของฉันยังร้อนไม่หาย

มิหนำซ้ำมือของอีกฝ่ายเอื้อมผ้าขนหนูลงมาแตะบริเวณเนินหน้าอกอวบอิ่ม ทำเอาฉันสะดุ้งเล็กน้อย แอบคิดไม่ดี เลยเงยหน้ามองเจ้าของสีหน้าติดเย็นชา

"ติดใจจูบของลินวันก่อนละซี้!" ฉันยิ้มร่าทะเล้นเมื่อเอ่ยแซวเขากลับ หัวใจดวงน้อยดันเต้นผิดจังหวะเสียเอง อยากเต๊าะ อยากจีบเขานะ แต่ฉันรู้สึกขวยเขินเองเสียก่อน

"จูบเงอะงะไม่ประสีประสาน่ะหรือ ฮึ" อาจารย์หนุ่มส่ายหัว แค่นหัวเราะเยาะหยัน สบประมาทรสจูบของฉันอย่างเปิดเผย

"ดูถูกลินอะ" มุ่ยปากใส่ 

"อย่าพูดมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะจูบจนเธอปากเจ่อ"

ถูกใจฉันมาก เข้าทางฉันน่ะสิแบบนี้อะ

"งื้อ เอาเลยสิคะ ลินขอท้าเลย อื้อ!"

หมับ!

ไม่ทันขาดคำใบหน้าหล่อเหลาก็ยื่นเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น จังหวะที่กำลังเอนหลังหลบด้วยสัญชาตญาณ คุณปราณก็บีบปลายคางฉันด้วยฝ่ามือหนึ่งข้าง เขาไม่ได้ออกแรงจนฉันรู้สึกเจ็บแต่อย่างใด พร้อมตะโบมจูบปากอวบอิ่มทันที โดยไม่รีรอให้ฉันได้ท้าทายเขานาน

"อื้อ" เสียงหวานของฉันถูกกลืนหายลงไปในลำคอเฉกเช่นเดิม เล็บจิกเกร็งอย่างตื่นเต้น เผยอปากรับอีกลิ้นจากเขาที่ส่งเข้ามาในโพรงปาก เกี่ยวตวัดลิ้นไม่ประสาของฉันง่ายดาย

เขาดูดกลืนน้ำหวานอย่างมูมมาม ก่อนจะเม้มกลีบปากอวบ จนรู้สึกเจ็บแปลบรับรสได้ถึงความคาวปะแล่ม

ซึ่งฉันมั่นใจว่ามันมาจากเลือด แต่เลือกจะปิดเปลือกตาลง ไม่มีเสียงร้องห้าม ฉันตอบรับสัมผัสเหล่านั้นเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่ฉันจะมีโอกาสได้ทำแบบนี้กับเขา เพราะวันข้างหน้าฉันคาดเดาอะไรกับความสัมพันธ์ซับซ้อนที่ตัวเองดันเอาหัวใจลงไปเล่นด้วยไม่ได้หรอก

ตะ...แต่ตอนนี้คุณปราณไม่อ่อนโยนเลย เขาถึงขั้นกัดกลีบปากฉันจนแตกได้เลือด...แถมฉันเขินเลือดแทบจะหมดตัว กำเดาจะไหลแล้ว

"หิวน้ำไหม" เขาถอนปากห่าง ก่อนจะเงยมองฉันด้วยประกายตาหยาดเยิ้มเชื่อมความรู้สึกต้องการอย่างสื่อความหมาย ฉันกดสายตามอง ก้มหน้าพยักหน้ารับ ตะ...แต่ว่าเขาหมายถึงน้ำอะไรล่ะ

"หิวค่ะ แต่ขอเป็นน้ำเปล่านะ"

"เธอเขินอีกแล้ว คิดลามกอยู่สินะ ฉันหมายถึงน้ำเปล่า" ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน หลบสายตากะลิ้มกะเหลี่ยไปมา ทำตัวไม่ถูก จนสะดุดเข้ากับบางอย่างภายใต้ผ้าขนหนูที่คุณปราณนุ่งเพียงผืนเดียวบนลำตัว พระเจ้าช่วย! เขาใหญ่มาก 

"คุณปราณตรงนั้นคึกคักอีกแล้วค่ะ" บอกด้วยความหวังดีก็เม้มปากแน่น รู้สึกประหม่าไม่น้อย

"อืม ฉันรู้แล้ว เธออย่าสนใจมันสิ มองมันแบบนี้อันตรายต่อเธอนะ!" ฉันเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว อีกคนจึงบอกต่อ

"วันนี้ไม่ค่อยมีเรียนเธอควรพักร่างกายที่นี่สักวัน"

"แต่วันนี้ลินมีนัดคัดเลือกนักกีฬาว่ายน้ำช่วงบ่ายค่ะ" ซึ่งฉันจะขาด หรือลาไม่ได้

"ช่วงบ่ายค่อยไป ส่วนช่วงเช้าพักเถอะ ร่างกายเธอไม่ไหวหรอก"

"คุณปราณจะรู้ดีไปกว่าเจ้าของร่างกายอย่างลินได้ยังไงคะ" ฉันดื้อรั้น เพราะเปิดเรียนไม่กี่วันก็ขาดเรียนซะแล้ว

"รู้ดีแล้วกันล่ะ รู้ด้วยว่าเธอชอบตรงไหนถึงเสียวจนครางไม่ได้ศัพท์"

"หยุดเลยค่ะ ลินยอมขาดเรียนช่วงเช้าก็ได้" ยิ่งฟังเรื่องเมื่อคืน ระลึกถึงเท่าไหร่ฉันยิ่งอยากแทรกหน้าหนีจากตรงนี้เต็มทน คุณปราณหื่นเกินไปแล้ว!

"ว่าแต่คุณปราณไม่ไปสอนหนังสือเหรอคะ...ยัยปรางไปเรียนยังไงล่ะเนี่ย" เอ่ยถามเสียงอ่อนเบาขึ้นต่อ ฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามะปรางต้องเดินทางไปมหา'ลัย และกลับพร้อมกับคุณปราณทุกวัน

ตอนนี้ก็คงเป็นเวลาสายมากพอสมควรแล้ว แต่คุณปราณ ยังไม่มีท่าทางสะท้านรีบแต่งตัว เพื่อเดินทางไปทำการสอนเลยด้วยซ้ำ

"ฉันโทร.บอกคนขับรถไปส่งน้องสาวแล้ว ฉันมีสอนช่วงสาย ๆ หน่อย"

"งั้นลินไม่รบกวนเวลาคุณปราณแล้ว ขอกลับไปนอนเอาแรงที่ห้องลินดีกว่า แถมเริ่มไม่สบายตัวด้วยทั้งเหงื่อทั้งอะไร ลินอยากอาบน้ำ"

เขาจะได้มีเวลาส่วนตัวระหว่างนี้ด้วย แถมห้องฉันอยู่ข้าง ๆ เขานี่เองแค่ก้าวขาออกไปไม่กี่ก้าว ฉันคงไหวแหละ (มั้ง)

"เธอยังอาบไม่ได้ ไม่สบายตัวตรงไหน" คุณปราณถามเสียงเข้มขรึม เอาผ้าชุบน้ำอีกครั้ง

"ขะ...ข้างล่างค่ะ มันระคายเคืองยังไงไม่รู้" พยายามควบคุมโทนเสียงไม่ให้ตะกุกตะกัก ฉันตอบอ้อม ๆ

พรึ่บ!

เมื่ออาจารย์หนุ่มได้ยินดังนั้นก็จัดการดึงผ้าห่มออกจากร่างฉัน ทำให้สัดส่วนไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่เด่นชัดต่อสายตาคมกริบ

"ว้าย!!!" ฉันอุทานออกมาเสียงหลง อย่างตื่นตกใจ ตากลมโตเบิกกว้างกว่าเดิม รีบขยับขาสองข้างไขว้เข้าหาจนแนบชิดติดกัน เพื่อปกปิดน้องสาวเกลี้ยงเกลาของตัวเอง แขนทาบปิดหน้าอกเต่งตึงเอาไว้เช่นกัน

"จะทำอะไรคะ!"

"ไม่สบายตัวตรงไหน ฉันจะทำความสะอาดให้"

"ไม่เป็นไรค่ะ ลินทำเองดีกว่า"

"ไม่ได้ ฉันจะทำ!!" คุณปราณเล่นบทผู้ใหญ่บุคลิกดุ ๆ ใส่ฉันอีกแล้ว

อยากร้องไห้ออกมาจัง เฮอะ อย่างกับคุณปราณหาช่องว่างที่จะแต๊ะอั๋งฉันยังไงอย่างนั้น ดูจากการกระทำของเขาทำให้ฉันคิดแบบนี้จริง ๆ นะ