บทที่ 3 หนีเที่ยว

หลายชั่วโมงต่อมา

ด้านข้าวตังหลังจากที่กลับมาถึงบ้านของคุณย่าแล้วนั้น ร่างบางที่อาบน้ำทานข้าวและเตรียมตัวจะเข้านอนนั้น แต่จู่ๆ เสียงสมาร์ตโฟนของเธอก็ดังขึ้นมา

Rrrrrrrr คุณแม่

ด้านข้าวตังที่เห็นสายเรียกเข้าจากมารดาถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยสีหน้าสงสัยเพราะเธอพึ่งวางสายจากมารดาเมื่อไม่กี่นาทีนี่เอง แต่เมื่อข้าวตังรับสายอีกครั้งนั้น

[ข้าวตัง แม่บอกลูกกี่ครั้งแล้ว ไม่ให้ไปเล่นที่น้ำตกไงลูก รู้ไหมว่าช่วงนี้มันอันตรายมีการไล่ล่าจับยาเสพติด นี้ไม่คิดจะฟังแม่เลยใช่ไหม] ด้านข้าวตังที่ถูกคุณนายสายสุรีย์มารดาเอ่ยมาเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก

[แม่รู้ได้ไงคะ]

[เราอะไปสร้างเรื่องอะไรที่น้ำตกอีก ถ้าไม่มีผู้กองธีร์ จ่าเข้ม จะเกิดอะไรขึ้น] มารดาเอ่ยด้วยเสียงนิ่งปนดุ

[ข้าวก็ไม่ได้เป็นอะไรนิคะแม่ เขาฟ้องแม่เหรอ] น้ำเสียงอันหงุดหงิดของข้าวตังเอ่ยออกมา

[ไม่ได้ฟ้อง จ่าเข้มเขาแค่เป็นห่วงหนู กลัวจะเป็นอันตราย] คุณนายสายสุรีย์เอ่ยด้วยเหตุผล

[จ่าเข้มนี้จริงๆ] เสียงข้าวตังเอ่ยมาด่วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

[ถ้าลูกยังซน แอบไปที่น้ำตกอีก พรุ่งนี้แม่จะให้นนท์ไปรับลูกที่บ้านคุณย่า] เสียงของหญิงวัยห้าสิบต้นๆ เอ่ยกับลูกคนเล็ก

[ข้าวไม่ไปแล้วค่ะ ไม่ต้องให้พี่นนท์มารับแล้วนะ ข้าวจะกลับเองวันอาทิตย์เย็นๆ ค่ะ]

[ไม่ได้...ถ้าจะอยู่ที่บ้านคุณย่าต่อ วันอาทิตย์แม่จะไปรับหนูเอง ส่วนเวสป้าคู่ใจของลูก จอดทิ้งไว้ที่บ้านคุณย่าเลยนะ ถ้าสอบเข้ามหาลัยไม่ได้ แม่จะให้คุณพ่อยึด แล้วลูกก็ไม่ต้องขับอีกเลย] คุณนายสายสุรีย์เอ่ยด้วยท่าทีไม่พอใจ ตั้งแต่ข้าวสวยซื้อรถเวสป้าสีชมพูคู่ใจวันหยุดข้าวตังก็ไม่เคยจะอยู่บ้าน

[ไม่ได้นะคะ ข้าว...]

[ตามนี้นะจ๊ะลูกรักวันอาทิตย์แม่จะไปรับ ไว้เจอกันจ๊ะ]

[แม่คะ...] ข้าวตังยังเอ่ยไม่จบมารดาก็ตัดสายเธอไปทันที

"หึ...จ่าเข้ม นะจ่าเข้ม ให้มันได้แบบนี้สิ บ้าที่สุดเรื่องอะไรฉันจะยอมให้คุณนายสายสุรีย์ยึดเจ้าลูกรักเวสป้าของฉัน ฝันไปเถอะ..." ข้าวตังได้แต่คิด

จ่าเข้ม ผู้กองหน้าหล่อนั้น ฟ้องแม่งั้นเหรอ ชิ... แต่จะว่าไปผู้กองหน้าหล่อคนนั้น ก็หล่อดูดีมีเสน่ห์ดีนะ แต่น่าเสียดายหน้าบึ้ง ดุๆ เข้ม ไปหน่อย แต่ให้อภัยเพราะถือเป็นอ้อมกอดของผู้ชายคนแรกของฉันที่กอดได้อุ่นมาก ถึงจะอายุสิบแปดแล้ว แต่นั้นก็ใช่ว่าใครจะมากอดฉันได้ง่ายๆ นะ ยกเว้นคุณพ่อและพี่ข้าวตูพี่ชายของฉันที่กอดฉันได้ และตอนนี้ฉันเห็นว่าเหมือนจะมีเพิ่มมาอีก 1 คนแล้วแหละ แต่จะว่าไปผู้กองหน้าหล่อคนนั้นจะมีคนรู้ใจยังน๊า อยากจะรู้จัง

"คนอะไรหล่อมาก หล่อซะอยากจะล้มทับ" ข้าวตังได้แต่คิด พร้อมกับเผยรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ขึ้นมา

ถึงจะโดนคุณแม่ดุเรื่องหนีเที่ยวน้ำตก แต่พอนึกถึงผู้กองหน้าหล่อคนนั้น ก็ฟินเหมือนกันนะ

@บ้านพักผู้กองธีร์

อีกด้านของผู้กองธีร์ณัฐ ผู้กองหน้าหล่อที่ทำเอาข้าวตังกำลังเพ้อถึงอยู่นั้น หลังจากที่ร่างสูงออกเวรปฏิบัติหน้าที่ในวันนี้เสร็จแล้วนั้น ร่างบางในชุดกางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อยืดสีฟ้า ถักผมเปียทั้งสองข้าง ใบหน้าสวยหวานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ ใบหน้าสวยหวานที่โน้มลงมาหวังจะจูบตนนั้น ร่างสูงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก ให้ตายเถอะแค่เขาเผลอตัวไปกอดเธอแค่ครั้งเดียว จำเป็นต้องฝันถึงเด็กนั้นไหม ร่างสูงในชุดกางเกงขาสั้น และเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว รู้สึกตัวตื่นขึ้นมานั่งที่ปลายเตียงเพียงลำพัง ใบหน้าสดใส น่ารัก ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ของเด็กนั้น เล่นทำเอาเขานั้นสลัดภาพใบหน้าสวยของเธอออกจากหัวเขาไม่ได้เลย

"ให้ตายเถอะ นี้ฉันเป็นอะไรไป" เขาไม่ชอบเด็ก และข้าวตังก็ถือว่าเด็กมากสำหรับเขา นี้ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเด็กมัธยมปลายอย่างเธอหรอกใช่ไหม ธีร์ณัฐได้แต่คุ้นคิดภายในหัว

"อ่า..." ทำไมฉันต้องคิด และฝันพิเรนอะไรแบบนี้ด้วย เขาฝันว่าได้กอดได้จูบกับเธอ และร่วมรักกัน ให้ตายเถอะนี้เขาเป็นอะไรไป ปกติเขาเคยสนใจใครที่ไหน ทั้งที่ก่อนหน้าที่จะย้ายมาประจำงานที่เขตชายแดนนี้ ลูกสาวสวยนักธุรกิจชื่อดังที่วนเวียนเข้ามาเสนอตัวให้ถึงที่ แต่เขานั้นกับเมินพวกเธอ เพื่อนๆ ถึงกับตั้งฉายา ผู้กองหน้าหยิ่งผู้แสนจะเย็นชา ให้เขา หลังจากที่เขาได้เลิกลากับแฟนสาวเมื่อครั้งอยู่ออสเตรเลียเขาก็ปิดตายเรื่องความรัก ปล่อยตัวเองเป็นหนุ่มโสดมานานนับ 5 ปี ที่ไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามาอยู่ภายในใจที่แข็งกระด้างนี้ แต่จู่ๆ กับมีเด็กข้าวตังที่เข้ามาวนเวียนในความฝันของเขา ทั้งที่เขาและเธอพึ่งเจอกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง

"ฉันคงไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก แค่ฝันไปเท่านั้น" ด้านธีร์ณัฐเมื่อคิดเช่นนั้น ร่างสูงถึงกับล้มตัวลงบนเตียงนอนอีกครั้ง จนกระทั่งผ่านไปหลายชั่วโมงตลอดทั้งคืนเขากับไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้

"เธอสวย แต่ตรงสเปคผมมากเลยนะจ่า" คำพูดของหมู่โยธินยังดังเข้ามาที่ในห่วงความคิดของเขา

"ไอ้ข้าวมันยังเด็ก หมู่โยไม่อยากโดนลูกปืนท่านดิเรกก็ลองจีบไอ้ข้าวมันดู" จ่าเข้มเอ่ยกับหมู่โย

นั้นคืออีกเรื่องที่วนเวียนในหัวของเขา ทำเอาคืนนี้ผู้กองธีร์ณัฐถึงกับข่มตานอนไม่หลับ

วันต่อมา

@บ้านคุณย่า

ด้านข้าวตังหลังจากที่โดนคุณนายสายสุรีย์สั่งห้ามไม่ให้ไปที่น้ำตกและตอนนี้ฉันและยัยน้อยหน่าก็นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านคุณย่าอย่างเบื่อหน่าย ถ้าไม่โดนสั่งห้ามเวลาบ่ายแก่ๆ แบบนี้พวกฉันไปอยู่ที่ลำธารท้ายหมู่บ้าน หรือไม่ก็คงไปที่น้ำตกเย็นๆ ขณะที่เรานั่งเล่นเกมส์ในมือถืออยู่นั้น

"เออ พี่ข้าวฉันนึกออกแล้ว วันนี้ฉันกะจะชวนพี่ไปงานวัดที่หมู่บ้านเพื่อนฉันหนะพี่ สนปะ..." ยัยน้อยหน่าเอ่ยพร้อมกับโชว์โปรแกรมงานวัดในมือถือขึ้นมาให้ฉันดู

"กี่ทุ่มดี" ใบหน้าสวยหวานหันไปเอ่ยกับรุ่นน้อง ราวกับตอบตกลง

"ให้คุณย่าหลับก่อนไหมพี่ ฉันกลัวคุณย่าจะบอกคุณลุง"

"เป็นความคิดที่ดีมาก แบบนี้สิถึงเหมาะกับเป็นน้องฉัน" ข้าวตังไม่พูดเปล่าและกับเดินไปกอดคอน้อยหน่า

ด้านน้อยหน่าที่ได้รับคำชมจากข้าวตัง ถึงกับยิ้มกริ่ม ฉันคิดไว้แล้วสิ เรื่องแอบเที่ยวไว้ใจพี่ข้าวของฉันเถอะ ไม่เคยพลาด