บทที่ 4 ความใกล้ชิด

หลายชั่วโมงต่อมา

ร่างบางในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้น และเสื้อยืดสีขาวเอวลอยที่แสนจะธรรมดา แต่พอไปอยู่บนร่างบางผิวขาวเอวเล็กของข้าวตังแล้วนั้น หนุ่มๆ ที่มาเที่ยวงานวัดที่เดินผ่านไปมาถึงกับต้องมองเหลียวหลัง เพราะร่างบางที่ยืนถือปืนพร้อมยิงเจ้าตุ๊กตาดุ้กดิ้กนั้น ใบหน้าสวยหวานจับใจ ด้านข้าวตังตอนนี้ฉันและยัยน้อยหน่าก็หนีออกมาเที่ยวเล่นที่งานวัด ซึ่งงานที่ถูกจัดขึ้นนั้นห่างจากบ้านคุณย่าประมาณ 5 กิโล ถึงจะห่างแต่นั้นก็ไม่ใช่อุปสรรคของคนหนีเที่ยวอย่างฉันหรอกนะ

มือเรียวของข้าวตังจับกระบอกปืนสายตาเล็งไปที่ตุ๊กตาสีชมพู และนี้เล่นหมดตังจะห้าร้อยบาทแล้วก็ไม่มีท่าทีว่าเธอและน้อยหน่านั่นจะได้สักตัว

!! ปัง ปัง !! ก็ไม่โดนเป้าอีกตามเคย น้อยหน่าล่วงเข้าที่กระเป๋ากางเกง

"พี่ข้าว เหลือหนึ่งร้อยบาทสุดท้ายแล้วนะ นี้พี่ข้าวไม่เหลือตังกินลูกชิ้นบ้างเหรอ" น้อยหน่าเอ่ยด้วยสีหน้าเศร้า ที่ตอนนี้เธอและข้าวตังหมดตังกับการยิงตุ๊กตาไปหลายร้อยแต่ก็ไม่ได้ตุ๊กตามาถือโชว์สาวๆ แถวนี้สักตัว

"เออ น่าสุดท้ายแล้ว ถ้าไม่ได้ลูกนี้ ฉันจะกลับแล้วจริงๆ" ข้าวตังเอ่ยกับรุ่นน้อง

!! ปัง !!

"ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนแน่เลย" ข้าวตังได้แต่มองตุ๊กตาคิตตี้สีชมพูตัวโปรดที่ตนอยากได้ตาละห้อย เพราะสุดท้ายเธอก็ยิงไม่โดนเป้า

10 นาทีก่อนหน้า

ร่างสูงในชุดกางเกงสีเข้มและเสื้อยืดตัวโปรด ด้านธีร์ณัฐวันนี้ผมได้มาปฏิบัติหน้าที่ดูแลงานพร้อมกับจ่าเข้ม แต่ขณะที่ร่างสูงเดินสำรวจภายในงานและซุ้มขายของ เครื่องเล่น นานาชนิดนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับร่างบางเสื้อยืดเอวลอยสีขาว ที่ยืนมือถือปืนพร้อมยิงตุ๊กตาต่อหน้าของตน เท้าที่จะก้าวเดินกับต้องหยุดชะงักสายตาคมจับจ้องไปยังร่างบางของคนตัวเล็กที่ยืนยิงปืนกับเพื่อนของเธอด้วยท่าทีตั้งอกตั้งใจ แต่นั้นก็ไม่มีท่าทีจะโดนตุ๊กตาสักตัว

"ไม่โดนอีกแล้ว นี่ตัวจะหมดแล้วนะ สาธุ ลูกนี้ขอให้โดนทีเถอะ เพี้ยง" เสียงของข้าวตังที่ดังแว่วมา

ด้านธีร์ณัฐที่เห็นท่าทีของข้าวตังที่ต้องพึ่งไสยศาสตร์เช่นนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้กองหน้านิ่งถึงกับเผยรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยักราวกับไม่รู้ตัว

!! ปัง !!

"ไม่โดนอีกแล้วอะพี่ข้าว"

"หมดกันตังฉัน" เสียงสองสาวที่คุยกัน

ด้านจ่าเข้มที่สังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของเจ้านายหนุ่มจับจ้องไปที่ร่างบางเอวเล็กอย่างข้าวตังนั้น ถึงกับมองตามใบหน้าขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย แต่ก่อนที่จ่าเข้มจะเอ่ยอะไรออกไปนั้นก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อจู่ๆ ผู้กองธีร์ณัฐกับเดินมาหยุดที่ร้านยิงตุ๊กตา

ด้านข้าวตังที่เห็นผู้กองหน้าหล่อเดินมาหยุดต่อหน้าของฉันนั้น ร่างบางถึงกับชะงัก นี้เป็นแต้มบุญของฉันหรืออะไร ที่เราบังเอิญเจอกันอีกแล้ว ข้าวตังที่เห็นผู้กองหน้าหล่อเดินเข้าหาเช่นนั้นร่างบางถึงกับเสียอาการไปชั่วขณะ ผู้คนที่เดินผ่านไปมา แต่สายตาของฉันกับมองไม่เห็นใครเลย นอกจากหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้า ร่างบางสบตาเข้ากับคนตรงหน้าอย่างไม่ยอมละสายตา

ด้านธีร์ณัฐที่ถูกเด็กสาวจ้องหน้าตนเช่นนั้น

" ฮืม..." เสียงเข้มเอ่ยออกมา ขณะที่ฝ่ามือหนาจับเข้าที่กระบอกปืนพร้อมยิง

"จะเอาตัวไหน บอกได้เลย" เสียงเข้มเอ่ยกับคนตรงหน้า ข้าวตังที่ได้ฟังเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับเผยรอยยิ้มขึ้นมาด้วยท่าทีตื่นเต้น

"นี้ผู้กองจะยิงให้ฉันเหรอ" ข้าวตังเอียงคอถามเขา ธีร์ณัฐถึงกับพยักหน้าให้เธอเป็นคำตอบ

"ตัวสีชมพูตัวนั้นเลยค่ะ" ข้าวตังเอ่ยพร้อมกับชี้มือไป ด้านธีร์ณัฐเมื่อข้าวตังเอ่ยเช่นนั่น

!! ปัง !!

"เย้..."

ฝ่ามือหนาหยิบตุ๊กตาขึ้นมาและยื่นมันให้กับเธอ

"รับไปสิ อยากได้ไม่ใช่เหรอ" เสียงเข้มเอ่ยกับคนตัวเล็ก ทั้งสองสบตากัน

"ให้ฉันเหรอคะ" ข้าวตังเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มอันสดใสให้กับเขาที่ยื่นตุ๊กตาคิตตี้ให้กับเธอ

"อืม...ฉันให้เธอ"

"ขอบคุณค่ะ" เสียงหวานเอ่ยตอบ ด้านข้าวตังที่ในชีวิตนี้ฉันไม่เคยรับพวกดอกไม้ ตุ๊กตาจากผู้ชายคนไหนนอกจากพ่อและพี่ชาย เมื่อมีผู้กองหน้าหล่อๆ เบ้าหน้าฟ้าประทาน หล่อตะโกนให้อะไรแบบนี้ ถ้าไม่ติดว่าที่นี่คืองานวัดฉันคงเก็บอาการไว้ไม่อยู่แน่เลย ผู้ชายบ้าอะไร หล่อใจดี ตัวหอมกอดอุ่นอีก หน้าอกแกร่งหนาๆ อยากจะซุกวันละหลายๆ รอบ ข้าวตังถึงกับจ้องหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ทุกอย่างของฉันราวกับว่าโลกหยุดหมุน แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า จังหวะตกหลุมรัก

"ได้ตุ๊กตาแล้ว ก็รีบกลับบ้านเถอะนี้มันดึกแล้ว" จ่าเข้มที่เห็นทั้งสองนิ่งชะงักไปนั้นถึงกับเอ่ยขึ้นมา ทำให้ข้าวตังและธีร์ณัฐนั้นได้สติ

"ฉันพึ่งจะมาเองนะจ่าเข้ม ขอเดินเที่ยวแถวๆ นี้ก่อนละกัน แต่จะว่าไปแล้ว ฉันอยากได้ตุ๊กตากบตัวสีเขียวๆ อีกตัวนะคะ" ข้าวตังหันไปเอ่ยกับธีร์ณัฐด้วยรอยยิ้มอันสดใส

ด้านธีร์ณัฐสายลมที่พัดผ่านเข้ามาเผยให้เห็นใบหน้าเรียวสวยที่แฝงไปด้วยเสน่ห์อันหน้าหลงไหล ทำเอาธีร์ณัฐถึงกับละสายตาออกจากคนตรงหน้าไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ร่างสูงถึงกับเสียอาการไปชั่วขณะ แต่ก่อนที่ในหัวของธีร์ณัฐจะคิดอะไรไปมากกว่านี้นั้น เสียงของเธอก็ดังขึ้นมาทำให้เขานั้นได้สติ

"อีกตัวนะคะ นะนะ" ข้าวตังเอ่ยด้วยเสียงอ้อน ด้านธีร์ณัฐที่ไม่เคยถูกสาวเอ่ยเสียงหวานอ้อนมานานนับหลายปีนั้นถึงกับชะงัก

"ฉันยิงให้เธอไปตัวหนึ่งแล้ว นี้ยังไม่พออีกเหรอ"

"ยังหรอกค่ะ ผู้กองยิงแม่นแบบนี้ ฉันจะเอาให้หมดร้านเลย" ข้าวตังเอ่ยพร้อมกับเอียงคอหันมายิ้มให้กับเขา เมื่อเป็นเช่นนั่นธีร์ณัฐจึงแบมือให้เธอ

"เอาตังมาสิ" ธีร์ณัฐเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มที่มุมปากหยัก แต่นั้นกับทำให้เขาดูดีมีเสน่ห์อย่างน่าหลงไหลทำเอาข้าวตังถึงกับหยุดมองใบหน้าอันหล่อเหลานี้ไม่ได้ ธนบัตรใบยี่สิบบาทถูงวางที่ฝ่ามือหนาของธีร์ณัฐ

"ฉันเหลือติดตัวแค่นี้ค่ะ" ด้านธีร์ณัฐที่เห็นเช่นนั้นถึงกับหลุดขำออกมา ใครจะเชื่อลูกสาวนักการเมืองชื่อดังอย่างเธอ จะเหลือตังติดตัวแค่นี้จริง แต่นั้นเขาก็รับมา

"แต่ฉันไม่ยิงให้เธอหรอกนะ ครั้งหน้าเธอจะได้ยิงได้เองโดยไม่มีฉัน" ร่างสูงเอ่ยจบฝ่ามือหนาถือวิสาสะจับเข้าที่แขนเรียว

!! พรึบ !! ร่างสูงยืนซ้อนโอบคนตัวเล็กจากด้านหลัง ในท่ายิงปืน สายตาคมจ้องมองไปยังตุ๊กตาตัวสีเขียว แต่สายตาของคนตัวเล็กกับมองที่หน้าหล่อๆ ของเขาแทนตุ๊กตาตัวนั้น

ด้านข้าวตังที่ถูกธีร์ณัฐผู้กองใบหน้าหล่อเหลาทำเช่นนั้น ตากลมเล็กถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่ตกใจ น้อยหน่า จ่าเข้มที่เห็นเช่นนั้นถึงกับชะงัก อึ้งไปตามๆ กัน

!! ตึก ตึก !! หัวใจดวงเล็กของฉันถึงกับเต้นแรงขึ้นมาไม่เป็นจังหวะ ที่ตอนนั้นเขาอยู่ในท่าโอบตัวฉัน ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาเสียตรงนี้ไปเลย

"จะมองหน้าฉันอีกนานไหม..." เสียงทุ่มเอ่ยออกมา ทำให้คนเหลือบมองนั้นได้สติ

"ปะ...ป่าวค่ะ" เมื่อโดนเขาจับได้เช่นนั้น ข้าวตังถึงกับทำหน้าไม่ถูก มือเรียวที่จับกระบอกปืนด้วยท่าทีสั่นไหว ใบหน้าสวยถึงกับแดงซ่านขึ้นมาด้วยท่าทีเขินอาย

"สายตาเล็กมองไปที่เป้า จิตใจไม่วอกแวก"

!! ปัง !!

ด้านสาวๆ ที่มาเที่ยวงานวัด เห็นผู้กองใบหน้าหล่อเหลาสอนยิงตุ๊กตาให้ข้าวตังเช่นนั้น ทำเอาสาวๆ ที่เห็นถึงกับอมยิ้ม และรู้สึกอิจฉาข้าวตังไปตามๆ กัน เพราะดูยังไงข้าวตังและผู้กองธีร์ก็ดูเหมาะสมกันมาก เล่นเอาซะไม่มีสาวๆ คนไหนกล้าแข่งเลย