บทที่ 3 นายตรี ปิ่นรักษา

“โอเค แต่เราไปช้าหน่อยนะ แค่นี้แหละ” แล้วก็ตัดวางสายไปทันที

“นัดกันไปไหนเหรอ ถึงรอน้าปูหลับ” คนที่นั่งฟังและจับใจความเธอโต้ตอบกลับเพื่อนในสายก็พอจะเดาได้ว่านัดกันไปเที่ยว

“ขอไม่ตอบนะคะ ฉันว่าเราเข้าไปในบ้านกันเถอะค่ะ”

“เดินชมสวนต่ออีกหน่อยสิ”

“ไม่แล้วค่ะ”

“โอเค งั้นเข้าไปในบ้านกันเถอะ และรู้ไหมที่แม่ฉันให้ฉันพาเธอมาเดินดูสวนเพราะอยากให้เราสนิทกัน”

“ไม่จำเป็นค่ะ เพราะยังไงเราก็ไม่ได้หมั้นกันแน่นอน” เธอบอกเขาแล้วลุกเดินลงจากศาลาไปทันที

‘ปากเก่งเป็นบ้า ยัยหลักกิโล’ เขาพึมพำแล้วลุกขึ้นเดินตามหญิงสาวไปติดๆ เกิดมาเพิ่งเคยเห็นผู้หญิงไม่สนใจนายตรี ปิ่นรักษาก็วันนี้แหละ ผู้หญิงอะไรไร้ความรู้สึกชะมัด

ทันทีที่แขกของคุณแม่กลับหมดแล้ว ตรีก็ไม่รอช้าถามคุณแม่ที่รักทันทีเมื่อเหลือกันสองคน มีอย่างที่ไหนคิดจะจับคู่ให้ลูกชายตัวเอง ทั้งๆ ที่หวงลูกหนักหนา แต่มาวันนี้กลับยัดเยียดผู้หญิงแต่งตัวเชยๆ แต่ปากร้ายคนนั้นให้เขาเนี่ยนะ แม่ของเขาทำแบบนี้กับเขาได้ยังไง เขาน้องเล็กนะ ทำไมแม่ทำแบบนี้

“ทำไมถึงทำแบบนี้กับลูกครับ แม่ผกา” เขาถามอย่างน้อยใจ

“ทำอะไรลูกตรี แม่ทำอะไรฮึ”

“ก็หลอกลูกมาดูตัว ลูกไม่หมั้นนะครับ”

“แม่ให้หมั้นยังไงก็ต้องหมั้น หนูแก้วออกจะน่ารัก เรียบร้อยอ่อนหวาน”

“เหรอครับ นั่นภาพลวงตาต่างหาก แล้วทำไมแม่ผกาไม่ให้พี่โทหรือพี่เอกก็ได้มาดูตัว ทำไมต้องเป็นลูกด้วย” เขาเอ่ยอย่างน้อยใจ

“ก็เรามันสำส่อน แรดไปทั่ว แม่รู้นะว่าลูกกับแม่เลขาศจีพรน่ะแอบกินกัน”

“ไม่ได้แอบสักหน่อย ก็กินกันเปิดเผย” เขาตอบสวนกลับ

เผียะ!

โอ๊ย!

เขาร้องเจ็บทั้งๆ ที่มันไม่เจ็บเลย ส่วนผกาก็หมั่นไส้ลูกชายคนเล็กเหลือเกิน นางฟาดตีที่แขนเบาๆ เองทำเป็นเจ็บมาก

“อยากให้แม่ฟาดแรงกว่านี้ก็บอกนะลูกตรี ที่แม่ให้เรามาดูตัว เพราะแม่กลัวเราจะสำส่อนติดโรคเข้าสักวัน จึงอยากให้แต่งงานก่อนพี่ๆ เขาน่ะ อีกอย่างลูกแม่ก็หล่อเหลาเอาการขนาดนี้ ยังไงหนูแก้วต้องหลงระทวยใจสั่นบ้างแหละลูกรัก”

“แม่ผกาคิดผิดแล้วครับ ยัยหลักกิโลนั่นน่ะ ไม่แม้แต่จะใจสั่นหวั่นไหวกับลูกเลย แถมนะปากก็ค่อนข้างร้ายด้วย เห็นแต่งตัวเชยๆ เรียบร้อยแบบนั้นน่ะ เชยสังหารชัดๆ ครับแม่ผกา” เขาล้มตัวลงไปนอนหนูนตักผู้เป็นแม่แล้วดึงมือเหี่ยวย่นของท่านมาจุ๊บหอมแรงๆ อย่างออดอ้อน

“ถ้าเป็นแบบลูกตรีว่าก็ดีสิ คนแบบนี้แหละจะเอาลูกชายแม่อยู่ ตอนแรกแม่กลัวมาก กลัวว่าลูกแม่จะรังแกน้อง แต่พอได้ยินแบบนี้ แม่ชื่นใจหน่อย ยังไงก็ดูใจกันก่อนนะลูก แม่อยากให้ลูกกับหนูแก้วหมั้นกันจริงๆ นะ และแม่อยากเกี่ยวดองกับเพื่อนรักของแม่ด้วย”

“แต่แม่ครับ...”

“เถอะนะลูกรัก ถ้าลองไปมาหาสู่กันแล้วไม่คลิก แม่จะไม่บังคับอะไรเราเลยที่รักของแม่”

“แน่นะครับ แต่ระหว่างนี้ผมยังทำตัวแรดได้เหมือนเดิมใช่ไหมครับ”

“ป้องกันด้วยล่ะ”

“ครับผม ลูกป้องกันแน่นอน อีกอย่างลูกก็แค่ลองคุยไม่ได้เป็นแฟน ลูกมีสิทธิ์นอนได้กับผู้หญิงทุกคนที่อยากขึ้นเตียงกับลูก และคนที่ลูกพึงพอใจ โอเคนะครับ”

เฮ้อ!

“หัดเก็บร่างกายไว้ให้ว่าที่แม่ของลูกในอนาคตด้วยลูก ไม่ใช่ว่าพอแต่งงานแล้วเหลือแต่เศษเดนจากพวกหล่อนที่มาขูดไถใช้ร่างกายปูทางรวยนะลูกรัก”

“แม่ผกาอ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ ว่าที่แม่ของลูก ลูกมองตัวเองแต่งงานและรักใครไม่ออกเลยครับ เพราะเกิดมาใช้แต่เอวกับ...”

“หยุดพูดเลยนะ แม่ไม่อยากฟัง เรื่องครอบครัวไม่ลองไม่รู้หรอกลูกรัก ใครก็ไม่เคยทั้งนั้นแหละ พอมีแล้วจะรักและหวงครอบครัวมากรู้ไหม” เมื่อรู้ว่าลูกชายจะพูดอะไรก็รีบพูดแทรกทันที

หึหึ

“งั้นผมกลับแล้วนะครับ”

“ไม่อยู่ทานมื้อเย็นกับแม่กับพ่อและพี่ๆ เหรอลูก”

“ไม่ล่ะครับ วันนี้ที่ผับรับพนักงานใหม่ ผมต้องไปดูครับ”

“อือ...ไปเถอะ ขับรถปลอดภัยนะที่รักของแม่”

“ครับผม” เขาลุกขึ้นจากตักของแม่แล้วหอมแก้มท่านก่อนจะเดินจากไป ส่วนผกาก็ลุกจากโซฟาเดินไปทางครัวที่ตอนนี้นมเจียด คนสนิทตัวเองกำลังเตรียมมื้อเย็นสำหรับครอบครัวตนในวันนี้