บทที่6เลิกยุ่ง

"มะมะไม่ใช่มั้ง ก็แค่ความฝัน ตาลุงบ้าหวงเนื้อหวงตัวจะตาย ไม่ๆๆ ฉันอาจจะแพ้ยุงก็ได้ ไม่มีทาง อึ้ย ไม่ๆๆ ขนม เธออย่าคิดนะ บ้า ๆๆ" คนตัวเล็กนอนราบไปบนเตียงแล้วกลิ้งไปกลิ้งมา ดวงหน้าซุกไปบนผ้าปูที่นอนนุ่มๆ แล้วลูบไล้ช้าๆ

" ถ้าเป็นจริงขึ้นมา ขนมจะทำยังไงดี อุ่นจัง "

~ก๊อกๆๆ ~

"คุณขนมคะ ตื่นหรือยังคะ คุณขนม "

"ตื่นแล้วค่ะ ขนมแต่งตัวแป้บนึงค่ะ "

"เสร็จแล้วลงไปทานข้าวนะคะ "

"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะคุณเอมม่า "

ครูสมาถึงก็ตรงดิ่งเข้าห้องประชุม ตลอดการประชุมเกือบสองชั่วโมงเขาไม่มีสมาธิเลย นอกจากแอบชำเลืองมองมือขวาของตัวเองบ่อยๆ เมื่อการประชุมเสร็จสิ้นเขาก็เดินอย่างเร่งรีบกลับไปที่ห้องทำงาน

"คุณครูสคะ! "

"มีอะไรคุณยุ้ย "

"เอ่อ...การประชุมวันนี้ "

"อ่อ...เดี๋ยวคุณสรุปเนื้อหาทั้งหมดมาให้ผม เอาแต่เนื้อนะ น้ำไม่เอา สั่งอาหารไปส่งที่ห้องผมด้วยแล้วห้ามใครมารบกวนผม เอ่อ...เอ่อ..โดยเฉพาะ..เฉพาะ"

"เฉพาะใครคะ..."

"เฉพาะ เอ่อ...เฉพาะขนม ห้ามเข้ามารบกวนผม " ครูสพูดเสียงเบา

"อ่อ..ค่ะ คุณขนมเธอน่ารักดีนะคะ "

"ไม่ !! ทำตามที่ผมสั่งอย่างเคร่งครัด เข้าใจมั้ยคุณยุ้ย " เขาสั่งเสียงเข้ม

"ค่ะคุณครูส " เลขาสาวมองแผ่นหลังกว้างเดินอย่างกับปลิวลมจนพ้นสายตา เธอก็พรายยิ้ม

~ว้า...อดเห็นอะไรเด็ดๆเลย~

ครูสมาถึงห้องทำงานก็เดินวนไปวนมา เขาพยายามสลัดภาพความฝันที่คอยมารบกวนจิตใจตลอดทั้งวัน

" ก็แค่ฝัน จะไปคิดมากทำไมเล่า" เขากระแทกก้นลงนั่งบนเก้าอี้ผู้บริหาร แล้วจ้องมองมือตัวเอง

"ทำไม .อืม .มันนุ่มๆประมาณนี้ อืม..." มือใหญ่ทำท่าทางกำๆแบๆ ลองลูบๆมือตัวเอง

" ไม่!! นายอย่าบ้าน่าครูส มันคือความฝัน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด " ครูสบ่นให้ตัวเองขณะหายใจแรงเร็ว เขารู้สึกว่าร่างกายกำลังร้อนรุ่ม คนตัวโตตัดสินใจคว้าเสื้อสูทแล้วออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

"ขนม...ช่วงนี้แกมีอะไรปิดบังฉันอยู่ใช่ป่ะ " ดาเพื่อนสนิทเอ่ยถามเพราะเห็นหน้าตาของเพื่อนดูสดใสขึ้นกว่าแต่ก่อน

"ไม่มีนี่ รีบเหอะ จะตบแป้งอีกนานมั้ยแค่นี้ก็สวยแล้ว เดี๋ยวฉันไปทำงานไม่ทัน "

"แกจะรีบไปไหนขนม ฉันยังไม่ได้ฉี่เลย ฉี่แป้บเดียวนะ "

" เร็วๆล่ะ ฉันเบื่อรถติด มัวแต่แต่งหน้า แทนที่มาเข้าห้องน้ำจะรีบฉี่ " ขนมบ่นให้เพื่อน แล้วเปิดคอเสื้อดูรอยแดงที่ยังไม่จางหาย

~ทำไงดี สงสัยต้องเอาครีมรองพื้นทา ~

"แกบ่นอะไรขนม " ดาออกมาจากห้องน้ำเห็นท่าทางเพื่อนสนิทน่าสงสัย

"เปล่า เอ้อ..ดา ขอยืมรองพื้นหน่อยสิ ฉันลืมเอามา นะดานะ "

"อย่างแกต้องทาอีกเหรอขนม หน้าแกดีขนาดเนี้ยะ จริงๆฉันว่าแกน่ารักใสๆดีแล้วนะ จะต้องแต่งให้ดูแก่ทำไมไม่รู้ แล้วนี้ เมื่อไหร่จะเลิกทำงานพาร์ทไทม์ซักที ที่บ้านแกก็รวยอยู่แล้ว "

"ไม่หรอก ตอนนี้ที่บ้านฉันกำลังแย่ ฉันไม่อยากให้ร้านอาหารแห่งความทรงจำของพ่อกับแม่ฉันต้องหายไปน่ะ แกไม่เข้าใจหรอกดา ผู้ใหญ่ชอบปิดบังแกรู้ป่ะ สรุปให้ยืมมั้ยรองพื้นน่ะ "

" อะ" ดาหยิบครีมรองพื้นให้เพื่อน สายตามองลึกไปที่ลำคอระหงส์ " ขนม แกโดนดูดมาเหรอ "

"อะไรนะดา แกพูดอะไร " ขนมมองซ้ายมองขวาแล้วจับมือเพื่อนให้เบาเสียงลงหน่อย

"ก็ต้นคอแก นี่แกมีแฟนแล้วเหรอ เมื่อไหร่ ใคร ฉันรู้จักมั้ย หล่อหรือเปล่า”

"หยุดถามเลย ฉันยังไม่มีแฟน รอยพวกนี้ ฉันแพ้ยุง วันนี้ต้องใส่ชุดเกาะอกก็เลยต้องใช้ครีมรองพื้นไงเล่า "

"ไม่จริง แกโดนดูด "

"ดา แกหยุดพูดเลยนะ ถ้าขืนแกพูดแบบนี้อีกฉันโกรธแกแน่ " ขนมมองเพื่อนอย่างโกรธ ๆ

"ก็ได้...ไม่พูด แต่แกต้องแนะนำให้ฉันรู้จักแฟนแกนะ อิอิ ถึงว่าเพื่อนฉันถึงได้หน้าตาสดใส ยังไงก็ดูแลตัวเองหน่อยแล้วกัน อย่าให้ป่อง แกยังเรียนไม่จบนะขนม "

"ฉันมีแม่คนที่สามหรือยังไงกัน "

"เฮ้ย อย่านะ อย่าชี้โพรงให้กระรอกอย่างฉัน คุณลุงพงพัฒน์ยังเท่ห์อยู่เลย "

" ว๊าย ตายแล้ว ฉันไปก่อนนะดา " ขนมมองเวลาจากสมาร์ทโฟนแล้วรีบคว้ากระเป๋าเป้ใบโปรดวิ่งออกจากมหาวิทยาลัย แต่ทว่าขณะวิ่งไปก็โดนพี่ชายดักคว้าตัวไว้

"ขนม!! ทำไมขนมไม่กลับบ้าน "

"ขนมรีบนะพี่พล ขนมมีธุระ "

" พี่ไม่สนว่าขนมจะมีธุระอะไร ขนมต้องไปกับพี่ พี่รอขนมทุกวันเลยนะ "

" พี่พล ขนมรีบ!! เอาไว้ค่อยคุยกันได้มั้ย " พลมองซ้ายมองขวาแล้วลากคนตัวเล็กขึ้นรถ

"พี่พลอย่าทำแบบนี้ ปล่อยขนม "แม้เธจะพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงพี่ชายไม่ได้

" พี่อยากคุยกับขนม พี่คิดถึงขนม ขนมหลบหน้าพี่ตลอด พี่ไม่ปล่อยขนมไปหรอก " พูดจบขุนพลก็ขับรถออกจากลานจอดอย่างรวดเร็ว เขาตรงไปที่คอนโดของเพื่อน คนตัวเล็กนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา เธอกำลังมองหาโอกาสหลบหนี ไม่นานก็ถึงที่หมาย

ขุนพลไม่ปล่อยให้น้องสาวคลาดสายตา เขากอดเอวบางไว้แน่นแล้วเดินเคียงคู่บังคับเธอขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนห้องของเพื่อนขุนพล

~แกร็ก~ ขุนพลปิดประตู แล้วผลักร่างเล็กให้นั่งนิ่งๆ สายตาที่เคยอบอุ่นแปรเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด

" พี่พลมีอะไรจะพูดกับขนมคะ "

" เลิกยุ่งกับไอ้แก่นั่น แล้วมาคบกับพี่ พี่รักขนม ขนมก็รู้ งานตงงานแต่งอะไรก็เลิกซะ พี่จะบอกกับพ่อว่าพี่รักขนม พี่จะแต่งงานกับขนม "

"พี่พล!!"

[ครูสขับรถมาถึงคอนโดน้องชาย เขากำลังชั่งใจว่าจะเข้าไปในคอนโดดีหรือเปล่า เขาคิดตามหาน้องชายกับลูกเลี้ยง ผู้หญิงที่เขารักกลับมาที่คฤหาสน์ เพื่อใช้ชีวิตครอบครัวแอนเดอะสันตามเดิม แต่ทว่าขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ครูสเห็นรถที่มาจอดด้านหน้า คนในรถเขาก็รู้จักดี

"พล!! ขนม !! ไม่มั้ง คงไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก พี่น้องกันนี่ คิดมากไปได้ ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาครอบครัวของฉัน "]

ภายในห้องที่กำลังตึงเครียด สายตาของขนมกวาดมองไปทั่วหาจังหวะที่จะวิ่งออกไปให้ได้ พลเดินเข้าใกล้ขนมเรื่อยๆ

"ว่าไง พี่ต้องการคำตอบ เลิกยุ่งกับไอ้แก่นั้น ขนมต้องอยู่กับพี่ พี่รักขนมนะ "

"พี่พล..อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นขนมจะร้องให้คนช่วย "