บทที่5ภรรยาครูส

เอมม่าพยักหน้าแล้วยิ้มให้ แล้วนางก็เดินหายไปจนลับสายตาคนตัวเล็ก ขนมกวาดสายตาจนทั่วห้อง เธอสัมผัสถึงความเอาใจใส่ดูแลในห้องนี้ จนมาสะดุดที่รูปตั้งโต๊ะอยู่ใกล้หัวเตียง เรียวนิ้วบางๆหยิบกรอบรูปขึ้นมาดู

" ผู้หญิงคนนี้คงเป็นภรรยาคุณลุงแน่ๆ สวยมาก ส่วนสองคนนี้เป็นคนรักกันนี่ ภาพนี่คุณลุงดูหล่อจังเลยนะคะ ชิ!! อยากจะเรียกคุณอาอยู่หรอก แต่ดูทำหน้าใส่เราสิ หน้ายักษ์ตลอดเลย เฮ้อ...เธอทำบ้าอะไรอยู่ขนม " คนตัวเล็กพึมพำกับตัวเองแล้วก็ลุกไปชำระล้างร่างกาย เธอเปลี่ยนเป็นเสื้อยึดสีขาวกับกางเกงขาสั้น จากนั้นก็เดินกลับมาที่เตียง ความอ่อนเพลียกับเวลาที่ใกล้ตีสองทำให้เปลือกตาคู่งามค่อยๆปิดสนิทหลับเข้าสู่ห้วงนิทรา

ส่วนครูสก็ถูกส่งตัวเข้าไปในห้อง เขานอนหลับสนิทและขณะที่หลับเข้ากำลังฝันถึงคนรัก

"คุณลุง...คิดถึงพริกมั้ยคะ "

"คิดถึงสิ ลุงคิดถึงพริกมาก”

" พริกอย่าวิ่ง รอลุงด้วย "

"ตามพริกให้ทันนะคะ คุณลุงต้องตามพริกให้ทันนะ" พริกวิ่งนำหน้าเขาไปไกลแล้วไปหยุดยืนจับมือกับน้องชายของเขา

"คริสโตเฟอร์ นาย "

"ฉันกับพริกรักนายนะครูส ตามพวกเราให้ทันนะ พวกเราคิดถึงนายมาก

บ๊ายบายครูส "

"เฮ้!! กลับมา พาพริกกลับมา” ครูสรู้สึกตัวตื่น เขาค่อยๆลืมตาฝ่าความมืดสลัวจนกระทั้งรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องของตัวเอง เขามองหาสมาร์ทโฟนแล้วคว้ามาดูเวลา

"ตีสามครึ่งแล้วเหรอ นี่เรากลับมาที่นี่ได้ยังไง จำได้ว่า ชั่งมันเถอะ " เขาล้มตัวลงนอนต่อ แตทว่าไม่สามารถหลับตาต่อได้ ใจเขาคิดถึงใครบางคน แม้ครูสจะพยายามข่มตาให้หลับ ร่างสูงพลิกตัวไปมา เขาอยากได้กลิ่นเธอ อยากได้สัมผัสอุ่นๆจากเธอ ครูสลุกจากเตียงฝ่าความมืดสลัวไปอีกห้องที่เขาเข้าไปแทบทุกวัน มือใหญ่เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องที่คุ้นเคย เขาเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน กลิ่นไอและบรรยากาศที่เขาไม่เคยลืมขับกล่อมให้ครูสผ่อนคลาย ไม่ถึงห้านาทีครูสก็หลับเข้าสู่ห้วงนิทราจนได้ ขณะเดียวกันนั้นคนตัวเล็กที่นอนอยู่ก่อนก็กำลังฝันอันสวยหรูและวาบหวามใจยิ่งนัก

" คุณลุงขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณที่ดูแลขนม ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างขนม” คนตัวเล็กอยู่ในห้องนอนของครูส เธอสวมชุดแต่งงานเปลือยหัวไหล่สวยสง่าสะดุดตาและดูงดงาม ส่วนครูสอยู่ในชุดสูทเท่ห์สีดำ ทั้งคู่นั่งอยู่บนเตียงหลังจากถูกส่งตัวเข้าหอ

" ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุดขนม เพราะเธอเป็นคนรักของฉัน ฉันรักเธอนะขนม"

"ขนมก็รักคุณค่ะ "

แววตาสองคู่ประสาน ริมฝีปากหยักได้รูปพรมจูบดวงหน้าหวานๆ จนถึงริมฝีปากบางสีชมพูเรื่อ

" ขนมยังไม่ คะเคย เอ่อ.."

"เดี๋ยวฉันสอนเธอเอง เธอพร้อมที่จะให้ฉันสอนเธอหรือยังขนม " น้ำเสียงทุ้มต่ำหวานหู ทำให้ดวงหน้าสวยหวานขึ้นสีเลือด

"ค่ะ”

สองมือใหญ่รูดซิปด้านหลัง แล้วค่อยๆปลดเปลื้องชุดสีขาวบริสุทธฺิ์หลุดออกจากร่างบอบบางน่าทะนุถนอม ชั้นในตัวจิ๋วก็ถูกเขาถอดออกเช่นกัน สายตาคมเข้มพร่าสวาทกวาดมองร่างเล็กอย่างพอใจ ไม่มีส่วนไหนที่เขาไม่ชอบ หน้าอกพอดี เอวคอดกิ่ว ผิวพรรณนวลเนียน เนินนูนอวบอิ่มไร้แพรไหม

"สวย เป็นของฉันนะขนม "

"ค่ะ ขนมเป็นของคุณ ของคุณคนเดียว"

ครูสประคองร่างเล็กนอนราบ ตามด้วยตัวเขาอยู่บนตัวเธอ ริมฝีปากหยักได้รูปจูบดวงตาคู่สวยเลื่อนลงมาถึงนวลแก้ม ปลายคางเล็กช้าๆแล้วเลื่อนขึ้นไปจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนช้าๆเบาๆค่อยๆเพิ่มความหนักหน่วง

~จุ๊บ...อืม...~

ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆ นอกจากสัมผัสแนบชิด เสียงที่เขาจูบเธอและทำรอยคิสมาร์กไว้ทั่วลำคอระหงส์ ฝ่ามือของครูสกอบกุมเต้ากลมขนาดพอดี แล้วบีบคลึงฟ้อนเฟ้นอย่างของรักของหวง

" อ๊ะ..." เสียงครางเบาทำเขาใจหวิว

ครูสเลื่อนมือไปข้างลำตัวร่างอรชรบีบเค้นสะโพกไล้ผ่านหน้าขาเรียวเล็ก เขาหยุดตรงเนินความงามที่บุรุษปรารถนา ขณะที่ครูสจูบไซร้ซอกคอหอมกรุ่นลงมาถึงสองเต้ากลม เขาชิมความนุ่มละมุนที่ปลายถันสีชมพู ครูสกัดเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว สลับกลับเรียวลิ้นรัดรึงยอดอก

"อ๊ะ คุณลุงขา..." เสียงเล็กครางผ่านลำคอเรียกความปรารถนาในตัวครูส มือใหญ่ลูบไล้เนินสาวอวบอิ่มช้าๆสลับกับปลายนิ้วหยอกล้อเม็ดอ่อนนุ่มจุดอ่อนไหวของเธอ

"อื้อ...คุณครูสขา.. "

"หื้มมมม..."

น้ำเสียงเล็กเซ็กซี่ที่ได้ยินยิ่งทำให้เลือดในกายบุรุษร้อนฉ่า ความปรารถนาตามธรรมชาติเรียกร้องพุ่งขึ้นสูง ครูสสัมผัสถึงความอ่อนนุ่มและชุ่มชื้น ยิ่งสัมผัสยิ่งทำให้อยากครอบครองเข้าไปซุกไออุ่นภายในพื้นที่เล้นลับ ปลายนิ้วใหญ่คลึงวนเกสรสีสวยอ่อนละมุนเบาๆ พร้อมกับริมฝีปากกำลังดูดดื่มปลายถันอย่างเอร็ดอร่อย สาวน้อยใต้ร่างถูกเขาสอนความต้องการตามธรรมชาติชายหญิงเรียกร้อง เธอส่งเสียงครางดังหวานหู และรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทุกอนูเนื้อ

"อื้อ...คุณครูสขา...ขนมรู้สึกดีจังเลยค่ะ อ๊ะ....อื้อ...."

"อืม...." ปลายลิ้นใหญ่เลียรัดรึงยอดปทุมถันสีหวานจนชุ่มฉ่ำทั้งสองเต้า เขาดูดเม็ดบัวสีชมพูเสมือนทารกกำลังหิวนมมารดาจนหน่ำใจก็เลื่อนริมฝีปากจูบทั่วร่างอรชรทั้งตัว ครูสทำรอยแดงไว้แทบทุกตารางนิ้ว เสียงจูบเบาๆที่ทำให้เขาและเธอมีความสุขกับการเข้าหอคืนแรก

~จุ๊บ..จุ๊บ...จุ๊บ~ แต่ดูเหมือนว่าความเหนื่อยล้า ความอ่อนเพลียจากการทำงาน จะทำให้ภาพความฝันนั้นค่อยๆจางหายไปจากทั้งคู่ อารมณ์เคลิ้บเคลิ้มก็ค่อยๆสงบลง คนตัวเล็กพึมพำพึมพำ กอดศีรษะใหญ่ไว้คาอก

"พอก่อนนะคะคุณลุง..ขนมเดินในงานทั้งวันเลยค่ะ ขนมเพลียจัง "