บทที่4.2ลูกค้าวีไอพี

"เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองนะขนม เธอรู้มั้ยว่าทำแบบนี้กับผู้ชายมันจะเกิดอะไรขึ้น หึ !!ถ้าฉันจับเธอ” เขาไม่พูดต่อ แต่จับต้นแขนเล็กทั้งสองข้างแล้วพลิกตัวจนร่างบอบบางเป็นฝ่ายนั่งโซฟา ส่วนตัวเขานั้นคร่อมตัวเธอไว้แทน

"คุณลุง!" แววตากลมใสตื่นตระหนกเมื่อตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ ใบหน้าครามคมอยู่ใกล้จนสัมผัสลมหายใจอุ่นๆและกลิ่นแอลกอฮอล์

" ถ้าฉันจับเธอกด แล้วทำเรื่องน่าอายกับเธอ เธอจะรู้สึกยังไงขนม"เสียงทุ้มต่ำชวนหวาบหวิวกระซิบข้างใบหูเล็ก

และยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะรู้ตัว เคทเดินกลับมาจากโต๊ะอื่นเข้ามาเห็นภาพและการกระทำอันล่อแหลม เธอก็ส่งเสียงดังด้วยความตกใจ

"ขนม!! คุณครูส!!." เคทรีบยกมือปิดตา

"เคท!! ไม่ใช่นะ ไม่ได้ "

คนตัวเล็กเห็นโอกาสเหมาะ เธอรีบผลักอกร่างสูงออกแล้วทำทีจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย พร้อมกับสวมบทบาทอันแยบยล

"ถ้าคุณเคทไม่เข้ามา ป่านนี้คงเกิดเรื่องน่าอายขึ้นแน่ๆ ถึงขนมกับคุณโอลิเวอร์จะเป็นคนรักกัน แต่ทำแบบนี้ที่นี่มันไม่สมควรใช่มั้ยคะ "

"อะไรนะ !! คนรักเหรอ!!"

"ค่ะ จะแต่งงานกันเร็วๆนี้ คุณโอลิเวอร์ต้องรอรับขนมกลับด้วยนะคะ ห้ามกลับก่อน ขนมขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ ที่รักของขนม จุ๊บ " พูดจบเธอก็จูบปลายนิ้วตัวเองแล้วยื่นแปะข้างแก้มครูส แล้วเดินออกไปจากโต๊ะวีไอพีทันที ขนมหยุดยืนอยู่ห่างกว่าห้าเมตรแล้วสูดลมหายใจเข้าออกยาวๆลดอาการตื่นเต้น

" เกือบไปแล้ว..เกือบไปแล้วมั้ยล่ะขนม คุณลุงกับคุณเคทต้องสนิทกันแน่เลย ชิ!! เรื่องอะไรขนมจะปล่อยเหยื่อของขนมให้คนอื่นไป ฉันต้องรวบรวมความกล้ามากมายแค่ไหนถึงทำแบบนี้ได้ เฮ้อ..."

หลังจากที่คนตัวเล็กเดินออกไปจากห้อง แววตาสงสัยของเคทพุ่งตรงมาที่ครูส

" คุณครูสมีคนรักเมื่อไหร่คะเนี้ยะ เคทงงไปหมดแล้วค่ะ "

"เรื่องมันยาว เด็กนั่นเป็นลูกสาวของเพื่อน มีเรื่องนิดหน่อย ฉันก็เลยรับเอ่อ...มาดูแล ไม่มีอะไรมากหรอก"

" แต่งงานเนี้ยะนะคะ "

"เรื่องมันยาวไง "

"เคทว่าคุณไม่เหงาแล้วล่ะคะ แต่อาจจะปวดหัวแทน "

"อืม...เมื่อกี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ " เขายืนยันคำพูดเพราะแววตาที่ยังสงสัยของเคท

" ค่ะ เคทรู้ ว่าคุณครูสเป็นสุภาพบุรุษ " เคทมองหน้าหล่อคมเข้มแล้วนึกในใจอีกทั้งแย้มยิ้มให้~ แต่จะทนได้สักแค่ไหน เด็กคนนั้นน่ารักมากเลยนะคะคุณรู้ตัวหรือเปล่าครูส ~

"ดื่มต่อได้มั้ยเคท "

"ค่ะ ดื่ม”

จวบจนเวลาเลิกงานของขนม ครูสดื่มไปแล้วแก้วและพ่ายแพ้ให้กับฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขาอยู่ในสภาพพยุงตัวพอเดินได้แต่ถ้าให้ขับรถคงไม่ถึงบ้าน เคทเดินมาส่งทั้งคู่ที่หน้าผับลานจอดรถ

" เธอไปได้แน่นะขนม " เคทถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อขนมต้องมาขับรถแทน เพราะครูสดื่มมากจนเมา

"ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่บอกทางไปบ้านคุณโอลิเวอร์

"จ้า ขับดีๆนะ หรือถ้าไม่มั่นใจก็จอดแล้วโทรหาฉัน "

"ค่ะ ขนมไปก่อนนะคะ "

ขนมยิ้มให้เจ้านายสาวแล้วเธอก็ขับรถออกจากลานจอดตรงดิ่งไปให้ถึงบ้านของครูสตามคำบอกของเคท ถือว่าวันนี้ขนมโชคดีเพราะไม่พบเจออุปสรรคใดๆจนถึงที่หมาย และทันทีที่ประตูเหล็กบานใหญ่เปิดอัติโนมัติ แสงไฟทางภายในพื้นที่อันกว้างใหญ่สาดส่องจนเห็นตัวบ้าน

" นี่มัน คฤหาสน์ชัดๆ โอ้โห้ คุณลุงคงจะรวยมากเลยสินะ ก็แหงล่ะ ระดับเจ้าของโรงแรมแอนเดอะสัน ขนมไม่สนหรอกขอแค่ขนมออกจากบ้านคุณานนท์ได้ก็พอ " เธอชำเลืองมองคนนอนหลับสนิท

~ ชิ!!ใครรับใครกันแน่เนี้ยะ ขนาดหลับหน้ายังยักษ์เลย ลุงบ้า ~

เสียงรถที่เอมม่าคุ้นเคยขับเข้ามาจอด นางรออยู่แล้วก็รีบออกจากห้องรับแขกมาที่รถ

" อ้าวคุณหนู!! ทำไมถึงได้ขับรถคุณครูสมาล่ะคะ แล้วคุณครูส "

"หลับอยู่ในรถค่ะ ขนมยังไม่ได้ปลุก " เอมม่าทำหน้าแปลกใจแล้วเปิดประตูรถ กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยเตะจมูกนาง

"โถ่ คุณครูส ขึ้นไปนอนข้างบนนะคะ "

" ไม่ไหวหรอกค่ะคุณเอมม่า ขนมว่าเรียกคนมาช่วยดีกว่า "

"ค่ะๆ "เอมม่ารีบไปตามคนสวนกับคนขับรถมาช่วยแบกนายใหญ่ขึ้นไปบนห้อง ส่วนขนมก็นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก ความเมื่อยล้าจากการทำงานทำให้เธอเผลอหลับ จนกระทั่งเอมม่ามาสะกิด

"คุณหนูขนม !! คุณหนูขนมคะ "

"อื้ม....คะ ขอโทษทีค่ะ คุณลุงโอเคใช่มั้ยคะ "

"ค่ะ”

"งั้นขนมกลับเลยนะคะ "

"อย่ากลับเลยค่ะ ค้างที่นี่ซักคืน เดี๋ยวก็เช้าแล้ว "

"ตะ แต่ว่า"

"ที่นี่มีห้องเยอะแยะค่ะ นะคะ "

"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะคุณเอมม่า "

"ตามมาค่ะ นอนห้องนี้ก็ได้ ห้องนี้ทำความสะอาดอยู่ตลอด "

"ห้องใครเหรอคะ "

"ห้อง เอ่อ...ห้องไว้รับรองแขกค่ะ " เอมม่าเลี่ยงที่จะตอบ จนกระทั่งนางส่งคนตัวเล็กจนถึงห้อง

"เสื้อผ้าเปลี่ยนได้นะคะคุณหนู "

"ขอบคุณค่ะ ฝันดีนะคะคุณเอมม่า "