ตอนที่ 4

ท่าอากาศยานนานาชาติมาดริดบาราคัส

ร่างสูงใหญ่เปิดประตูรถยนต์ขึ้นนั่งหลังลงจากเครื่องบิน รถแล่นออกจากสนามบินสู่บ้านพักขนาดเล็ก คาเอลก้าวลงเพื่อจัดการเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย หลังจากน้องสาวยิงตัวเอง หัวใจเขายิ่งเยือกเย็นด้วยมีเป้าหมายอันแน่วแน่ สูทสีดำถูกสวมใส่ เจ้าตัวตรวจสอบตนเองหน้ากระจกอีกครั้ง แล้วเดินทางสู่ธนาคารยักษ์ใหญ่ ที่ตนเสนอผลงานเอาไว้ก่อนหน้า

ถึงหน้าตึกชายหนุ่มรีบสาวเท้าเพื่อให้ทันเวลานัด ห้องประชุมใหญ่ประธานและกรรมการต่างเข้ามาฟังการบรรยาย สองชั่วโมงจบลง เขาถูกเชิญให้รอนอกห้องประชุม คณะกรรมการปรึกษากันทันที คาเอลนั่งรออย่างใจจดใจจ่อหากผ่านสิ่งนี้คือใบเบิกทางสู่อนาคต และมันช่วยให้เขาแก้แค้นให้น้องได้สำเร็จอีกด้วย

ประตูห้องประชุมใหญ่เปิดออก คาเอลจ้องมองแววตาไหววูบ การรอคอยมันสร้างความรู้สึกทรมาน

“เชิญครับคุณคาเอล”เขาถูกเรียกเข้าด้านใน

ชายหนุ่มก้าวเดินอย่างเชื่องช้า เท้าเบาหวิวราวกับขนนก เข้ามาด้านในเห็นสายตาหลายคู่จับจ้องมา แต่ทุกคนกับยิ้มแย้ม โล่งใจไปเปราะหนึ่ง

“หุ้นส่วนในบริษัทและผมตกลงเซ็นสัญญาซื้อขายโปรแกรมตัวนี้ครับ”ประธานเคจีประกาศผล

ผลออกมาเขาอยากยิ้มแต่จำต้องเก็บมันไว้เสีย สิ่งสำคัญคือการต่อสัญญาเรื่อยๆ

“ผมคงไม่ขายโปรแกรมตัวนี้ครับ ผมอยากให้เป็นสัญญาเช่าซื้อ ผมยังพัฒนาโปรแกรมตัวนี้ได้อีก และคุณจะได้ประโยชน์จากมันมาก”ชายหนุ่มยืนยันเสียงหนัก

“ผมคิดว่า...”มาคาลอฟครุ่นคิด ปกติแล้วเขาชอบการซื้อขาดมากกว่า

“ธนาคารของคุณดูแลเรื่องการเงินของชาวต่างชาติ และสินทรัพย์อีกนับไม่ถ้วน หากมีแฮกเกอร์มือดีเข้าระบบมันจะเป็นเรื่องยุ่ง โปรแกรมของผมจะสกัดกั้นและเตือนภัยอย่างรวดเร็วผมมั่นใจครับ อีกอย่างผมยังรับประกันความเสียหายตามสัญญาอีกด้วย”

มาคาลอฟถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หันไปปรึกษาหุ้นส่วนอีกครั้งและได้ข้อสรุป

“ตกลงครับ เราจะเซ็นสัญญากับคุณ”

คาเอลยกยิ้มพึงพอใจ ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี มันเป็นอีกก้าวที่เข้าสู่แผนการแก้แค้น อำนาจเงินบันดาลได้ทุกอย่าง และเขาจะใช้มันเป็นบันได พวกมันต้องชดใช้กับการกระทำของตัวเอง

บริษัทฟรีดอมแพลนเนทเปิดตัว เขาทำมันสำเร็จหลังจากเสร็จพิธี ชายหนุ่มรีบรุดไปยังโรงพยาบาล มือใหญ่จับมือน้องสาวขึ้นมากุม ก้มลงจุมพิตแผ่วเบาผ่านไปเกือบปี น้องสาวยังคงความงดงามไม่เปลี่ยน ตอนนี้หลานตัวน้อยคลอดออกมาแล้ว แต่ยังคงแบเบาะอยู่ เขาไม่กล้าแม้แต่จะอุ้ม เลยต้องจ้างพยาบาลคอยดูแลไม่ห่าง

มิร่าเพิ่งย้ายมารักษาตัวที่นี่ หลังจากอาการทรงตัวและคลอดน้องมาแล้ว ทางสายการบินถึงยอมให้เคลื่อนย้ายคนป่ายมา มันคงเกี่ยวเนื่องด้วยอำนาจเงินของเขา ตอนนี้ที่สเปนไม่มีใคร ไม่รู้จักชื่อคาเอล เคอร์มินอฟแล้ว และเขาเชื่อว่าไอ้ฟาเบียนมันก็ต้องรู้เช่นกัน

ร่างสูงสาวเท้าออกจากโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง สองมือล้วงกระเป๋าสีหน้าครุ่นคิด ก่อนก้าวมาเปิดประตูรถตนเองแล้วขับเคลื่อนออก เดินทางมาถึงบริษัทพนักงานสาวๆ ชำเลืองมองไม่หยุด เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของประธานหนุ่ม อายุเพียงสามสิบสองแต่ฝีมือเรื่องการทำงานไม่เป็นรองใคร เป็นนักธุรกิจเลือดใหม่ไฟแรง

ประตูห้องทำงานเปิดออกติดตามด้วยร่างสูงกำยำในชุดสูทสีดำสองคนก้าวเข้ามา เขาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานประธานบริษัทแล้วก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อม

“สวัสดีครับคุณคาเอล ผมอัลเดรมาทำงานเป็นบอดี้การ์ดของคุณครับ”เขาแนะนำตัว อีกคนเลยเริ่มบ้าง “ผมคาลครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“มาวันแรกความจริงอยากให้พักผ่อนก่อน แต่ผมขอให้พวกคุณช่วยสืบเรื่องหนึ่งให้หน่อย”เขาหยิบรูปออกมาจากซองเป็นภาพถ่ายของพิมพ์วลี “ช่วยสืบว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วทำงานอยู่ที่ไหน”

“ได้ครับ”คาลรับคำแล้วสาวเท้าออกจากห้องทันที

ชายหนุ่มชำเลืองมองบอดี้การ์ดอีกคน “อังเดรผมอยากให้คุณไปหาคนในบริษัทซีเจคที่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน และดูแลฝ่ายการตลาด”

“ได้ครับคุณคาเอล”