ตอนที่7 error

ช่วงเย็น...

รุ่นพี่เรียกเข้ากิจกรรมน่าเบื่ออีกแล้ว วันนี้เป็นการแจ้งเรื่องกิจกรรมรับน้องจากคณะวิศวกรรมศาสตร์และพ่วงด้วยการกลั่นแกล้งจากรุ่นพี่

แค่ปาร์ตี้เดินมา สายตารุ่นพี่ปี2ทุกคู่ก็หันมาจ้องเขากันเป็นตาเดียว ไหนจะเรื่องเมื่อคราวก่อน แถมเรื่องสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อตอนเที่ยงอีก คดีเก่าคดีใหม่วันนี้พวกนั้นคิดจะทบต้นทบดอกให้ปาร์ตี้อย่างสาสม

มีเหรอที่ปาร์ตี้จะกลัว...ต่อให้โดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยก็เถอะ เขาพร้อมจะชกหน้ารุ่นพี่เรียงตัวเลย

“วันนี้พวกพี่มีเรื่องจะคุยกับพวกรุ่นน้อง” พี่เอพี่รหัสปาร์ตี้พูดอยู่หน้าแถว พาลให้คนอื่นต่างพากันเงียบ ตั้งใจฟังที่เขาพูด

“ต่อไปนี้เวลารุ่นน้องเจอรุ่นพี่ให้ยกมือไหว้ทุกครั้งที่เจอ ต้องแสดงความเคารพไม่เถียง ไม่ขัด รวมไปถึงไม่ก่อความรำคาญให้รุ่นพี่ด้วย” สายตาคนเอ่ย หันมามองปาร์ตี้ แน่นอนว่าหมายถึงเขา ในรุ่นก็มีแต่นายคนนี้แหละที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่กลัวรุ่นพี่เอาสะเลย

“ตี้! ออกมาดิ”

นั่นไง...เขาโดนเรียกแล้ว ทุกสายตาหันมามองกันเป็นตาเดียว เจ้าของชื่อเองก็ไม่ได้กลัว กล้าเรียกก็กล้าไป เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปประจันหน้ากับคนเรียก

“ได้ข่าวว่าทำกางเกงรุ่นพี่เปื้อนเหรอ” พี่เอถามด้วยน้ำเสียงเรียบก็จริง แต่สีหน้ากำลังมองปาร์ตี้อย่างยียวน

“พี่ไม่รู้เหรอว่า ผมเดินสะดุดขาตัวเอง บอกขอโทษรุ่นพี่พวกนั้นไปแล้วด้วย”

“แต่ไม่สำนึก...”

“พี่รู้ได้ไงว่าผมไม่สำนึก ถ้าไม่สำนึกก็คงไม่พูดขอโทษจริงไหม”

“เถียง!”

“ไม่ได้เถียงแค่อธิบายเหตุผล หรือถือตัวว่าเป็นรุ่นพี่แล้วไม่ฟังรุ่นน้องพูดเหรอ”

สองหนุ่มจ้องกันอย่างดุเดือด บรรยากาศชวนเย็นวาบ แต่แล้วก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาแทรกกลาง

“พอกันเลยทั้งคู่ ตกลงวันนี้จะรู้เรื่องกิจกรรมรับน้องกันไหม” เธอหันมาพูดใส่หน้าปาร์ตี้ก่อน แล้วหันไปพูดกับพี่เอ ทั้งคู่เลยผละสายตาออกจากกัน ก้าวถอยหลังไปคนละก้าว แต่รุ่นพี่เอขบฟันแน่นชี้หน้าปาร์ตี้พร้อมกับเอ่ย “เดี๋ยวเหอะมึง”

“หึ!” ปาร์ตี้เองก็ไม่ได้กลัว พ่นลมหายใจออกทางจมูกก่อนหันไปทางอื่น ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง ทำหน้าตาเหมือนไม่แคร์

รุ่นพี่ผู้หญิงคนเดิมรีบเอ่ยแทรก “น้องก็ผิดนะที่ทำกับรุ่นพี่แบบนั้น”

“ทำ? ผมไม่ได้เจตนาสักหน่อย”

“นั่นไงดูมันเถียงสิ” พี่เอแทรกขึ้นทันที

“หน่า ๆ เอาเป็นว่าขอโทษพวกรุ่นพี่อีกครั้งให้มันจบ ๆ ไปก็แล้วกัน”

จังหวะเดียวกันพวกรุ่นพี่ผู้ชายที่ปาร์ตี้ทำน้ำแดงกระเด็นใส่ก็ก้าวมายืนเรียงแถวหน้ากระดานข้างหน้า

“ให้ผมทำอะไร” เขาหันไปถามรุ่นพี่ผู้หญิง

“แค่ยกมือไหว้ขอโทษพวกพี่น้องทำได้ไหม”

เรื่องเสียศักดิ์ศรี...พวกนั้นคงคิดว่าปาร์ตี้ต้องไม่ทำแน่ ๆ ก็ถ้าเขาไม่ทำ พวกรุ่นพี่ก็จะอ้างแล้วหาเรื่องลงโทษ

จังหวะที่ปาร์ตี้เงียบไป จู่ ๆ ก็เสียงแจ้วดังขึ้นมา

“เดี๋ยวค่ะ! เรื่องนี้ฉันก็ผิดด้วย”

จะเป็นใคร...ถ้าไม่ใช่สมายด์ เธอเอ่ยพร้อมกับชูมือขึ้น ทุกสายตาต่างหันไปมองเธอ รวมถึงปาร์ตี้ด้วยเช่นกัน แต่เขาหันขวับกลับมาทันที ยกมือตั้งพนมไหว้พวกรุ่นพี่ทีละคน

“ขอโทษครับ ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้ว”

ที่ยอมทำขนาดนี้ ก็เพราะไม่อยากให้เธอมาโดนแกล้งด้วย ขืนเธอออกมา ไอ้พวกหื่นนี้คงให้เธอทำอะไรแปลก ๆ อีก

“ตกลง ๆ พอแค่นี้น้องมันสำนึกผิดแล้ว ก็เลิกรากันไป” รุ่นพี่คนเดิมเอ่ย พวกผู้ชายจึงไม่กล้าขัดอะไร ต่างก้าวกลับไปยืนที่เดิม

“น้องไปนั่งที่ได้”

“ครับพี่”

ปาร์ตี้เดินกลับมานั่งที่เดิม รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนจึงได้เริ่มแจ้งรายละเอียดที่ทางคณะส่งมาให้ มีการรับน้องนอกสถานที่ในวันอาทิตย์หน้า เป็นเวลา2วัน1คืนที่ต่างจังหวัด และมีการประกวดเลือกดาวและเดือนคณะที่เป็นตัวแทนแต่ละสาขาในอาทิตย์ถัดไป งานนี้บังคับว่าทุกคนต้องไป ส่วนรุ่นพี่ปี2ก็ต้องไปด้วยเช่นกัน เพื่อไปควบคุมพวกรุ่นน้อง

“ในเมื่อทุกคนเข้าใจแล้วงั้นเชิญดาวและเดือนปี1ออกมายืนข้างหน้า”

สมายด์และเพื่อนชายในคลาสถูกเรียกให้ไปยืนด้านหน้า

“ไหนพวกน้องลองพูดแนะนำตัวสิ” พี่เอสั่งเสียงเรียบ สมายด์หันไปมองคนข้าง ๆ ก่อนจะหันกลับมาเป็นฝ่ายแนะนำตัวเอง เสร็จแล้วก็ตามด้วยเพื่อนชาย แต่ทว่า...

“แหม...ดาวสาขาจะให้แนะนำตัวเฉย ๆ ได้ยังไง ต้องมีเอกลักษณ์ให้รู้ด้วยสิว่าพวกเรามันเอกคอมฯ ลองดูคำว่าerrorดิ”

รุ่นน้องปี1ต่างพากันฉงน ก็แค่คำว่าerrorง่าย ๆ ใคร ๆ ก็พูดได้ ทำไมต้องใช้เป็นเอกลักษณ์ด้วย และคนถูกสั่งก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงเล็ก ๆ

“error”

“ไม่ใช่ พี่หมายถึงให้น้องสะกดทีละตัวอักษร ทำเสียงเซ็กซี่เย้ายวนให้พวกพี่ฟัง”

เสียงจากปี1ดังฮือฮาขึ้นทันที นั่นไงพวกมันกำลังทำเรื่องสัปดน หาข้ออ้างหาเหตุผลทำเรื่องทุเรศ ๆ ให้หญิงสาวได้อับอาย

ปาร์ตี้ทนไม่ไหว...ลุกขึ้นยืนแล้วจ้ำอ้าวเดินไปยืนข้าง ๆ สมายด์ในทันที สีหน้ารุ่นพี่จากที่ยืนยิ้มก็กลายเป็นบึ้งตึง เพราะไอ้เวรนี่ออกมาอีกแล้ว!

“ตี้! กูไม่ได้เรียกมึงออกมาทำไม” พี่เอถาม

“ผมก็แค่อยากพูดคำนั่นบ้างไม่ได้หรือไง”

“ฮะ!” รุ่นพี่ต่างตกใจ ชายหนุ่มคนกวนตีนก็เลยรีบเอ่ยคำนั่น...

“อี อ๊าง อ๊าง โอ้ว อ๊าง” คนแมน ๆ ทำเสียงเย้ายวน แทนที่จะฟังแล้วดูเซ็กซี่ กลับพาให้ทุกคนต่างพากันขำ รวมไปถึงพวกรุ่นพี่ และสมายด์ด้วย

ตอนแรกปาร์ตี้ก็รู้สึกเขิน ๆ อยู่นะ แต่พอเห็นรอยยิ้มสมายด์แล้ว เขาก็ทำอีกรอบ

“อี อ๊าง อ๊าง ซี้ด โอ้ว....อ๊า” แต่คราวนี้เขาใส่ท่าทางด้วย ยกสองมือลูบไล้ไปตามแผงอกยิ่งดูน่าขบขันเข้าไปใหญ่ จั๊มพ์เพื่อนรักอดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอัดคลิป เพื่อส่งไปประจานให้เพื่อนในกลุ่มที่อยู่มหา’ลัยอื่น

คนอย่างไอ้ตี้เคยทำแบบนี้ที่ไหนกัน...

“พอ ๆ อุบาทว์ว่ะ กูเซ็กซ์เสื่อมเพราะมึงนี่แหละ” พี่เอเอ่ยห้ามก่อนใคร ปาร์ตี้เลยหยุดทำท่าประหลาด หันไปสบตากับสมายด์ ตอนนี้เธอพยายามจะกลั้นหัวเราะอยู่

“น้องตลกว่ะ พี่จะยอมเป็นพี่เทคให้เอง” ผู้หญิงคนที่เอ่ยห้ามเรื่องเมื่อครู่ จู่ ๆ ก็เข้ามากอดคอปาร์ตี้ไว้แน่น แสดงความสนิทสนมทำให้ทุกคนต่างพากันมอง เธอชื่อมะเหมี่ยว รุ่นพี่ปี2 หน้าตาสวยออกไปทางหมวย อวบนิด ๆ การพูดออกไปทางห้าว ๆ เพื่อนร่วมรุ่นต่างพากันเกรงใจ เพราะเธอเป็นคนพูดจริงทำจริง เรียนเก่งด้วย เป็นหัวกะทิที่ได้เกรดเฉลี่ยถึง3.98 เตรียมยื่นขอเกียรตินิยมอันดับ1

“ปล่อยผมรุ่นพี่” ปาร์ตี้ผลักมือเธอออก แต่ดูเหมือนเธอไม่สนใจคำพูดของเขาเลย หันไปสั่งเลขาประจำรุ่นให้จดบันทึกไว้ แน่นอนว่าในเมื่อเธอเป็นพี่เทคนั่นก็หมายความว่าใครจะมายุ่งมารังแกเขาไม่ได้ ทำเอารุ่นพี่คนอื่น ๆ เซ็งกันไปตาม ๆ กัน

กิจกรรมเสร็จสิ้นในบัดดล แต่ก่อนจะแยกย้าย จังหวะนั้นสมายด์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เธอกำลังยิ้มกับหน้าจอ ปาร์ตี้อดไม่ได้ที่จะถามเธอ

“มีเรื่องหรือเปล่า”

“หา! อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอก” สมายด์เก็บมือถือ แล้วหันมาส่งยิ้มให้ปาร์ตี้

“อืม จะนั่งรถเมล์อีกใช่ไหม กลับพร้อมกันดิ”

“โทษทีนะตี้ วันนี้แฟนฉันมารับ นายต้องกลับคนเดียวแล้วล่ะ ไปก่อนนะตี้” คนตัวเล็กเอ่ยจบก็จ้ำอ้าวไปเลย โดยไม่ได้หันมาสนใจปาร์ตี้อีก