บทที่ 4

"ทำไมพวกมึงไม่ปล่อยกูไป กูก็ทำตามที่พวกมึงต้องการแล้วนี่"

"ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ"

"ไอ้พวกเลวระยำ"

"คงไม่เลวเท่าพ่อมึงมั้ง" เสียงนี้ดังมาจากคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง

"ไอ้สถุน มึงคิดเหรอว่าพ่อกูจะอยู่เฉย"

ตุ๊บ! ตุ๊บ!! สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าเท้าใครเป็นเท้าใคร

"พอ" ภูตะวันสั่งลูกน้องให้หยุดก่อน เพราะถ้าไม่งั้นคงได้ช้ำในตายแน่

"หมดสติไปแล้วครับ" เวทมนต์เอาเท้าเขี่ยดูคนที่นอนยาวอยู่กับพื้น

ถึงแม้ว่าจะถูกกระทืบจนหมดสติ แต่ใบหน้าก็ยังคงความหล่ออยู่เหมือนเดิม เพราะบางทีอาจต้องใช้ใบหน้านั้น

ภูตะวันสั่งลูกน้องโดยการส่งสัญญาณให้ลากตัวมันไป

หลังจากที่เพชรกล้าถูกลากไปรักษาตัวแล้ว ภูตะวันก็มานั่งชิลด์โซนที่เป็นบาร์ซึ่งมีอยู่ในบ่อนการพนัน

"พ่อเลี้ยงคะ"

"พ่อเลี้ยงขาาา" สาวๆ ต่างก็แย่งชิงกันมานั่งข้างๆ

"คืนนี้พ่อเลี้ยงอยากให้แนนซี่ปรนนิบัติไหมคะ"

"พ่อเลี้ยง​ ลูซี่ก็อยากปรนนิบัติพ่อเลี้ยงเหมือนกันนะคะ"

"ใครตั้งชื่อให้พวกนี้วะ" ขณะที่พูดเขาก็ได้ยกเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

"จะใครอีกล่ะครับ" เพราะเวลาที่พ่อเลี้ยงเมาทีไรชอบเรียกสาวๆ พวกนี้คำลงท้ายว่าซี่ตลอดเลย

"มึงไม่มีอะไรจะทำแล้วเหรอ"

"มีครับ ผมก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงครับ" งานของเวทมนต์ก็คือเฝ้าพ่อเลี้ยง ยิ่งเวลาดื่มเหล้าแล้วด้วย

ผ่านไปสักพักแอลกอฮอล์ในร่างกายก็เริ่มออกฤทธิ์

"ทำไมหลวมจังวะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดใส่เสื้อของลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ

"พ่อเลี้ยงก็.." ลูซี่ปรายตามองดูสายตาลูกน้องของพ่อเลี้ยงแบบอายๆ

"ไปขมิบให้เข้าที่"

"หึหึหึ" บางคนก็กั้นขำไม่อยู่

"พ่อเลี้ยงขาเราเข้าห้องกันดีไหม" อีกคนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยชวน

"หมดอารมณ์แล้ว!"

ได้ยินเจ้านายบอกว่าหมดอารมณ์​ ลูกน้องก็รีบพาผู้หญิงพวกนี้ออกไปก่อน

วันต่อมา..

"ทำไมหนักหัวจังเลยวะ!"

"จะไม่ให้หนักได้ยังไงครับดื่มขนาดนั้น ผมบอกแล้วว่าอย่าดื่มมากมันไม่ดีต่อสุขภาพ"

"ตกลงมึงเป็นลูกน้องหรือเป็นพ่อกูกันแน่"

"เป็นได้หรือครับ"

"ไอ้เวร"

"เวทครับไม่ใช่เวร"

"มึงจะมากวนบาทาอะไรกูแต่เช้า แล้วเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว"

"อีกสองวันครับ"

"สองวัน"

"ใช่ครับ แต่เราจะเอายังไงกับ ไอ้เพชรมันดี ถ้าเราปล่อยมันไปมันต้องปากพล่อยแน่"

"มันไม่กล้าหรอกในเมื่อน้องสาวมันอยู่กับเรา"

"อย่าไว้ใจมันนะครับพ่อเลี้ยง"

"มึงก็ทำให้ผีพนันเข้าสิงมันให้มากสิวะ"

"เอาแบบนั้นหรือครับ"

"เรื่องแค่นี้ต้องให้กูคิดเองหรือไง แล้วกูจะมีลูกน้องไว้ทำไม" ว่าแล้วพ่อเลี้ยงภูตะวันก็กระชากผ้าห่มออกจากตัวก่อนที่จะลุกขึ้น "ทำไมกูไม่ใส่กางเกงวะ?"

"จำไม่ได้เลยหรือไงครับ"

"มึงสวมถุงยางให้กูไหม"

"สวมครับ 6 × 12"

"อะไร 6 × 12 ของมึง"

"ถุงก๊อปแก๊ปไงครับ"

"มึงจะเอาถุงก๊อปแก๊ปมาสวมให้กูหาพ่อมึงทำไม"

"เมื่อคืนนี้พ่อเลี้ยงไล่ผู้หญิงออกไปหมดจำไม่ได้หรือไงครับ และก็อ้วกเต็มถุงเลย"

"อ๋อที่มึงบอกว่าเอาถุงก๊อปแก๊ปสวมนี่คือสวมปากกูเหรอ"

"แล้วพ่อเลี้ยงคิดว่า..." สายตาลูกน้องมองต่ำลงไปดูขนาดของไอ้ที่มันตั้งชันอยู่

"ใหญ่กว่าของมึงแล้วกัน!"

ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่"ทำไมพวกมึงไม่ปล่อยกูไป กูก็ทำตามที่พวกมึงต้องการแล้วนี่"

"ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ"

"ไอ้พวกเลวระยำ"

"คงไม่เลวเท่าพ่อมึงมั้ง" เสียงนี้ดังมาจากคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง

"ไอ้สถุน มึงคิดเหรอว่าพ่อกูจะอยู่เฉย"

ตุ๊บ! ตุ๊บ!! สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าเท้าใครเป็นเท้าใคร

"พอ" ภูตะวันสั่งลูกน้องให้หยุดก่อน เพราะถ้าไม่งั้นคงได้ช้ำในตายแน่

"หมดสติไปแล้วครับ" เวทมนต์เอาเท้าเขี่ยดูคนที่นอนยาวอยู่กับพื้น

ถึงแม้ว่าจะถูกกระทืบจนหมดสติ แต่ใบหน้าก็ยังคงความหล่ออยู่เหมือนเดิม เพราะบางทีอาจต้องใช้ใบหน้านั้น

ภูตะวันสั่งลูกน้องโดยการส่งสัญญาณให้ลากตัวมันไป

หลังจากที่เพชรกล้าถูกลากไปรักษาตัวแล้ว ภูตะวันก็มานั่งชิลด์โซนที่เป็นบาร์ซึ่งมีอยู่ในบ่อนการพนัน

"พ่อเลี้ยงคะ"

"พ่อเลี้ยงขาาา" สาวๆ ต่างก็แย่งชิงกันมานั่งข้างๆ

"คืนนี้พ่อเลี้ยงอยากให้แนนซี่ปรนนิบัติไหมคะ"

"พ่อเลี้ยง​ ลูซี่ก็อยากปรนนิบัติพ่อเลี้ยงเหมือนกันนะคะ"

"ใครตั้งชื่อให้พวกนี้วะ" ขณะที่พูดเขาก็ได้ยกเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

"จะใครอีกล่ะครับ" เพราะเวลาที่พ่อเลี้ยงเมาทีไรชอบเรียกสาวๆ พวกนี้คำลงท้ายว่าซี่ตลอดเลย

"มึงไม่มีอะไรจะทำแล้วเหรอ"

"มีครับ ผมก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงครับ" งานของเวทมนต์ก็คือเฝ้าพ่อเลี้ยง ยิ่งเวลาดื่มเหล้าแล้วด้วย

ผ่านไปสักพักแอลกอฮอล์ในร่างกายก็เริ่มออกฤทธิ์

"ทำไมหลวมจังวะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดใส่เสื้อของลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ

"พ่อเลี้ยงก็.." ลูซี่ปรายตามองดูสายตาลูกน้องของพ่อเลี้ยงแบบอายๆ

"ไปขมิบให้เข้าที่"

"หึหึหึ" บางคนก็กั้นขำไม่อยู่

"พ่อเลี้ยงขาเราเข้าห้องกันดีไหม" อีกคนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยชวน

"หมดอารมณ์แล้ว!"

ได้ยินเจ้านายบอกว่าหมดอารมณ์​ ลูกน้องก็รีบพาผู้หญิงพวกนี้ออกไปก่อน

วันต่อมา..

"ทำไมหนักหัวจังเลยวะ!"

"จะไม่ให้หนักได้ยังไงครับดื่มขนาดนั้น ผมบอกแล้วว่าอย่าดื่มมากมันไม่ดีต่อสุขภาพ"

"ตกลงมึงเป็นลูกน้องหรือเป็นพ่อกูกันแน่"

"เป็นได้หรือครับ"

"ไอ้เวร"

"เวทครับไม่ใช่เวร"

"มึงจะมากวนบาทาอะไรกูแต่เช้า แล้วเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว"

"อีกสองวันครับ"

"สองวัน"

"ใช่ครับ แต่เราจะเอายังไงกับ ไอ้เพชรมันดี ถ้าเราปล่อยมันไปมันต้องปากพล่อยแน่"

"มันไม่กล้าหรอกในเมื่อน้องสาวมันอยู่กับเรา"

"อย่าไว้ใจมันนะครับพ่อเลี้ยง"

"มึงก็ทำให้ผีพนันเข้าสิงมันให้มากสิวะ"

"เอาแบบนั้นหรือครับ"

"เรื่องแค่นี้ต้องให้กูคิดเองหรือไง แล้วกูจะมีลูกน้องไว้ทำไม" ว่าแล้วพ่อเลี้ยงภูตะวันก็กระชากผ้าห่มออกจากตัวก่อนที่จะลุกขึ้น "ทำไมกูไม่ใส่กางเกงวะ?"

"จำไม่ได้เลยหรือไงครับ"

"มึงสวมถุงยางให้กูไหม"

"สวมครับ 6 × 12"

"อะไร 6 × 12 ของมึง"

"ถุงก๊อปแก๊ปไงครับ"

"มึงจะเอาถุงก๊อปแก๊ปมาสวมให้กูหาพ่อมึงทำไม"

"เมื่อคืนนี้พ่อเลี้ยงไล่ผู้หญิงออกไปหมดจำไม่ได้หรือไงครับ และก็อ้วกเต็มถุงเลย"

"อ๋อที่มึงบอกว่าเอาถุงก๊อปแก๊ปสวมนี่คือสวมปากกูเหรอ"

"แล้วพ่อเลี้ยงคิดว่า..." สายตาลูกน้องมองต่ำลงไปดูขนาดของไอ้ที่มันตั้งชันอยู่

"ใหญ่กว่าของมึงแล้วกัน!"