บทที่ 8 ถือว่าหน้าทนใช้ได้ 1.1

พรึบ!!

"อ๊ะ!! พ..พ่อเลี้ยง" ฉันอ้าปากค้างกับความอลังการของส่วนสงวนของพ่อเลี้ยงที่มันปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้หน้าฉันมันแดงแปร๊ดขนาดไหนแต่แทนที่ฉันจะหลับตาหนีจากความใหญ่โตตรงหน้ากลับกลายเป็นว่าสายตาฉันไม่หนีไปจากส่วนนั้นของพ่อเลี้ยงเลยฉันยังคงมองท่อนลำที่ขยายใหญ่จนเห็นเส้นเลือดปูดโปนไปตามท่อนลำแกร่ง นี่เป็นครั้งที่สองจากคนเดิมและยังเป็นตอนที่มันกำลังดีดกายคึกคักผงกหัวหงึกหงักเหมือนกับต้องการอะไรบางอย่าง

"หึ!! กล้าดีนี่..ช่างไร้ยางอายสิ้นดี" ทั้งน้ำเสียงทั้งสายตาที่มองมาอย่างเย้ยหยันนั่นทำให้ฉันแทบสะอึก พ่อเลี้ยงคงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงหน้าไม่อายแน่ ๆ ซึ่งมันก็คือเรื่องจริงมีผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนมานั่งจ้องของลับของคนอื่นแบบนี้กัน ฉันใบหน้าร้อนผ่าวแก้มแดงจนรู้สึกได้ไม่ได้อายที่เห็นเจ้าโลกของพ่อเลี้ยงแต่ว่าอายที่ถูกว่า ๆ เป็นคนไร้ยางอายตรง ๆ นั่นต่างหาก

"ขะ..ขอโทษค่ะพ่อเลี้ยง" สายตาหลุบลงมองต่ำก่อนจะได้ยินเสียงเข้มดังขึ้น

เหมราชกวาดตามองไปทั่วดวงหน้าของเด็กสาวตรงหน้าพิจารณาทุกกระเบียดนิ้ว ใบหน้าสวยเป็นธรรมชาติดูแล้วน่าหลงใหลแต่ไม่ใช่กับเขา

"ไหน ๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้วช่วยทำให้มันลงหน่อยสิ!" น้ำเสียงจริงจังที่ฟังดูก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่พ่อเลี้ยงพูดเล่นแต่อย่างใด

นี่พ่อเลี้ยงจริงจังอยู่ใช่มั้ยนะ!

ฉันเงยหน้ามองพ่อเลี้ยงอย่างไม่เชื่อสายตาไอ้ที่บอกว่าให้ลงนี่คงไม่ได้หมายถึง..

"พ..พ่อเลี้ยง"

"เห็นมองไม่วางตาก็นึกว่าอยากช่วย..หึ!!" มือหนายกขึ้นจับท่อนลำแกร่งรูดรั้งอย่างคนหน้าไม่อาย สายตาคมปราดมองฉันไม่ละสายตาเหมือนกับจะท้าทายกันอย่างนั้นแล้วเมื่อกี้ว่าฉันว่าเป็นคนไร้ยางอาย ใครกันแน่ที่ไร้ยางอาย มานั่งทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงกันเล่า! นี่ใช่คนเดียวกับเมื่อวานที่ทำฉันหัวแตกแล้วยังจะฆ่าฉันใช่ไหมนะ ดูหน้าตาตอนนี้เหมือนคนโรคจิตยังไงอย่างนั้น

แล้วคือฉันต้องทำยังไงต่อ..

"หึ!! ถ้าไม่ช่วยก็นั่งมองอยู่เฉย ๆ อึก!!

ไม่รู้เมื่อไรที่ฉันเอื้อมมือไปจับสิ่งใหญ่โตตรงหน้า มือบางทั้งสองข้างไม่ต้องรอให้สมองสั่งงาน เพราะมันทำงานไวกว่าสมองที่เชื่องช้าของฉันมาก

"อึก..ยัยเด็กบ้าเธอจะฆ่าฉันรึไงใครใช้ให้จับแน่นขนาดนั้นวะ" เขาตะคอกด้วยน้ำเสียงโกรธขึ้งออกมาเบา ๆ ก่อนมือหนาจะกุมมือฉันอีกครั้งค่อยรูดรั้งชักนำให้เป็นไปตามที่คนตัวโตต้องการ

"ขะ..ขอโทษค่ะ ก็ห..หนูไม่เคย" ใบหน้าร้อนผ่าวของฉันก้มงุดจนแทบจะถึงปลายคาง มือบางจับสิ่งตรงหน้ารูดขึ้นลงตามคนตัวโตชักนำ

"อ่าา..แบบนั้น อืม..." เสียงครางทุ้มต่ำของพ่อเลี้ยงทำเอาฉันหน้าเห่อร้อนมากขึ้นกว่าเดิม

"มองสิ! มองสิ่งที่เธอกำลังทำมันอยู่" มือหนาปล่อยให้ฉันรูดชักท่อนลำตามการชักนำก่อนจะเชยคางฉันให้มองสบตา ฉันดวงตาพร่ามัวทันทีที่เผลอสบตากับคนตรงหน้า ออร่าความหล่อของพ่อเลี้ยงกระแทกเข้าตาเข้าอย่างจังทำฉันใจเต้นแรงคล้ายกำลังจะระเบิด หนวดเคราเขียวครึ้มไม่ทำให้ความหล่อน้อยลงเลย

‘ผู้ชายอะไรหล่อทะลุเครา’

"เธอต้องทำให้ฉันแตกภายในสิบนาทีไม่อย่างนั้นเธอจะโดนแบบเมื่อวาน" เสียงทุ้มต่ำของเขามีร่องรอยสะกดกลั้นอารมณ์ มันแฝงไปด้วยความต้องการ ในอกพลันเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างอธิบายไม่ถูก

"ตะ..แต่หนูไม่เคย" เสียงหวานใสตอบอ้อมแอ้มเบาหวิวคล้ายออดอ้อนอยู่ในตัว

"เธอเป็นคนดิ้นรนจะช่วยฉันเองเพราะฉะนั้นงานนี้จะเป็นอีกงานที่เธอจะต้องทำ" คำพูดเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่เข้ากับสีหน้าดังขึ้นข้างหู ให้ฉันทำตามอย่างไม่มีข้อแม้

ก็ไม่รู้มาก่อนไง? ว่าเรื่องดูแลพ่อเลี้ยงมันจะรวมเรื่องแบบนี้ด้วย

เอาเถอะ ถ้าพ่อเลี้ยงว่าดี ฉันก็ว่าดี ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยซุกซนแอบส่องดูเรื่องพวกนี้เสียเมื่อไร

ถือว่าเป็นประสบการณ์แล้วกันนะอิงฟ้า

"อึก!! อ่าา.."

มือบางรูดชักแก่นกายตามคนตัวโตชักนำ ถึงแม้จะมีบ้างที่ความอยากรู้ของฉันจะเคยแอบดูเรื่องแบบนี้มาบ้างถึงแม้จะไม่เคยได้ทำหรือสัมผัสแบบแนบชิดกับผู้ชายคนไหนมาก่อนแต่มันคงไม่ยากเกินความสามารถถ้าได้ลองดูสักครั้ง

ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะตัดสินใจทำบางอย่าง

แผล็บ!

ปลายลิ้นแตะหัวบานหยักอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ อย่างคนไร้ประสบการณ์ รู้สึกถึงร่างแกร่งเกร็งสะท้าน ลอนกล้ามท้องสวยเกร็งจนเป็นร่องชัดเจน

ลิ้นเรียวลากเลียไปทั่วลำแกร่งชิมรสชาติความเป็นชายเป็นครั้งแรก

อืม..จะบอกว่ามันก็ไม่ได้แย่เท่าไร

"อ่า..ดีมาก แบบนั้น" เสียงทุ้มห้าวแตกพร่าแฝงมนต์สะกดล่อลวงใจ ทำให้รู้ว่าคนตรงหน้าคงพอใจไม่น้อย

นิ้วเรียวยาวเกลี่ยริมฝีปากของฉันสอดนิ้วเข้าไปในตอนที่ฉันกำลังเลียปลายหัวบานหยัก

"อ้าปากกว้าง ๆ " ฉันทำตามที่คนตัวโตบอกอย่างอัตโนมัติ ความใหญ่โตสอดเข้ามาในโพรงปากจนคับแน่นพร้อมแรงกดที่ศีรษะ

อึก! อ่อก อ่อก

มือหนาจับทึ้งผมของฉันยกขึ้นลงตามใจปรารถนาโดยที่ฉันไม่สามารถโต้แย้งได้เพราะแม้แต่เสียงร้องขอยังไม่สามารถเล็ดลอดออกมาได้ เพราะความใหญ่โตของท่อนลำที่สอดลึกเข้าออกในโพรงปากจนลึกสุดคอมันกระแทกเข้าไปที่ผนังลำคอจนเกือบจะทำให้สำลัก

"เก็บฟัน" เสียงทุ้มต่ำเจือความเจ็บปวดพึมพำเบา ๆ เหมือนกำลังสะกดอารมณ์

ฉันเริ่มหายใจไม่ออกเพราะคนตัวโตจับหัวฉันกดขึ้นลงไม่ยั้งมือจนตาเหลือกลานคล้ายคนจะขาดใจ น้ำตาไหลปริ่มออกจากหางตา มือบางทุบไปที่หน้าขาแต่ลืมไปว่าท่อนล่างของคนตัวโตยังไร้ความรู้สึก จึงเปลี่ยนไปที่หน้าอกแกร่งตบตีปัดป่ายจิกข่วนไปทั่วร่างหนาแทน

"อึก!! ทนอีกนิดจะแตก" มือหนายังคงจับหัวฉันกดขึ้นลงกระแทกโพรงปากอย่างเป็นเอาเป็นเอาตายไม่มีแม้แต่ความเห็นใจ

อื้อ...อึก! อ่อก

เสียงร้องขอของฉันไม่เป็นผลจนในที่สุดคนตัวโตก็ปลดปล่อยออกมาเต็มปากฉันและไม่ปล่อยให้ฉันได้มีโอกาสปล่อยเมล็ดพันธุ์ของเขาให้ออกมาจากปากเล็ก

"อ่าาห์...กลืนมันลงไปเด็กดี" เสียงของเขาขรึมลงเล็กน้อย สายตาคมกริบจ้องมองฉันเขม็ง มือหนาลูบหัวไปมาคล้ายลูบขนสนัขที่เชื่อฟัง

อึก! ทุกอยาดหยดถูกกลืนลงคอตามคำสั่งที่ได้รับ รสชาติฝาดเฝื่อน คละคลุ้งทั่วโพรงปาก กว่าจะถอนตัวออกมาจากท่อนลำได้ก็ทำเอาน้ำตาไหลแล้วไหลอีก

"อ้าปาก"

"อืม เด็กดี" เสียงทุ้มบ่งบอกความพึงพอใจ เห็นเขากระตุกยิ้มบาง ๆ น้ำเสียงเจือแววขบขันอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว สงสัยฉันจะตาฝาด

"พะ..พ่อเลี้ยงจะฆ่าหนู" มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือตัดพ้อคนตัวโต

"หึ! ก็เห็นกล้าดีแล้วจำไว้ว่านี่คือสิ่งที่เธอจะต้องทำทุกเช้าหรือไม่ก็ตอนที่ฉันต้องการถึงแม้ว่าเธอมันจะไม่ได้เรื่องก็ตาม ลุกขึ้น!! ฉันอยากอาบน้ำเต็มทีแล้ว " น้ำเสียงสั่งการอย่างเร่งรัดผิดกับก่อนหน้านั้นลิบลับ

ใช่สิ! หมดประโยชน์แล้วนี่

ใช้งานจนปากแทบฉีกแต่ไม่มีความเห็นใจกันเลยด้วยซ้ำ ฉันกัดริมฝีปากที่กำลังสั่นระริกสะกดกลั้นน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นปรับระดับน้ำให้อยู่ในอุณหภูมิที่เหมาะสม ขออนุญาตคนใจร้ายราดน้ำจากฝักบัวไปทั่วร่างแกร่งจนเปียกแฉะ กดสบู่เหลวถูละเลงไปทั่วไหล่หนาอย่างไม่เบาแรงด้วยความคับแค้นใจ

ฟองสบู่ถูไถไปทั่วร่างแกร่ง ยกเว้นกลางกายที่ตอนนี้นอนตัวอ่อนสิ้นฤทธิ์ น่าจับตัดทิ้งนัก

ฉันจงใจละเว้นจากส่วนนั้นเพราะรู้ฤทธิ์เดชของมันเป็นอย่างดี

"เธอจงใจจะไม่ทำความสะอาดตรงนั้นใช่ไหม?"

"อย่าลืมว่าเธอต้องทำมันให้สะอาดทุกซอกทุกมุมไม่อย่างนั้นเวลาเอาเข้าปากเธอจะรู้ได้ยังไงว่ามันสะอาดพอ" เสียงพูดเนิบนาบแต่แฝงไปด้วยความเฉียบขาดชัดเจนในน้ำเสียงห้ามโต้แย้ง

ฉันกดสบู่เต็มฝ่ามือลูบไล้โฟมนุ่มไปทั่วขาแกร่งไม่เว้นขาหนีบ ตลอดกลุ่มขนที่กระจายอยู่ทั่วกลางกายใหญ่ที่นุ่มหยุ่นทั้งฟอกทั้งขัดรวมถึงลูกบอลสองลูกที่นุ่มนิ่มสู้มือ

"ลูบอย่างนั้นเธออยากหาเรื่องเจ็บตัวอีกหรือไง" เสียงทุ้มต่ำเจือแววตักเตือนอย่างไม่สู้พอใจนัก ฉันมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าสงสัย

"ก็พ่อเลี้ยงให้หนูทำความสะอาดหนูก็ทำตามพ่อเลี้ยงบอก เอ่อ.." ฉันหุบปากฉับเมื่อเห็นใบหน้าถมึงทึงของคนตรงหน้า

ร่างอวตารมาอีกแล้ว