บทที่ 6 พ่อเลี้ยงอย่าดุหนู 1.2

ซ่าา!!!

“โอ๊ะ! ยัยเด็กบ้า ใครเขาอาบน้ำเย็นจัดขนาดนี้ห๊ะ!!” ทันทีที่สายน้ำกระทบแผ่นหลัง เหมราชถึงกับสะดุ้งโหยง ขนลุกชันไปทั่วร่าง ทั้ง ๆ ที่อากาศภายนอกเย็นขนาดนั้น ยัยเด็กนี่ยังปรับอุณหภูมิน้ำเสียเย็นเฉียบนี่คงคิดจะเอาคืนที่เขาทำให้เจ็บตัวแน่ ๆ อารมณ์เหมราชตอนนี้คุกรุ่น จวนเจียนระเบิดเต็มทีเพราะคิดว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังคิดแกล้งกัน ไม่ต้องถามหาความ มือแกร่งดึงฝักบัวในมือเล็กก่อนจะกระชากร่างบางอย่างแรง ทำให้อิงฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักทรุดลงมากองอยู่ตรงหน้า ใบหน้าเหลอหลามองคนตัวโตที่กำลังกดฝักบัวมาที่ตนเองอย่างรวดเร็ว ฝักบัวที่ถูกปรับระดับน้ำจนเย็นถึงขีดสุด ตอนนี้มันถูกสาดเข้ามายังร่างบางที่นั่งเอามือยกขึ้นปัดป้องจากสายน้ำ แต่ก็ถูกมือแกร่งรวบมือจับล็อกแน่นทั้งสองข้างจนไม่สามารถขยับหนีได้

“พ่อเลี้ยงปล่อยหนู..หนูเจ็บ เมื่อกี้หนูไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ อึก! แค่ก ๆ” ทันทีที่หญิงสาวอ้าปาก ก็ถูกน้ำซัดเข้าทั้งปากทั้งจมูกจนสำลักออกมาอย่างแรง แถมตอนนี้แผลที่หัวยังโดนน้ำจนรู้สึกแสบไปหมด

“หึ! ไม่ได้ตั้งใจเหรอ? ดี! จะได้จำว่าเวลาจะทำอะไรให้คิดดี ๆเสียก่อนจะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลังแบบนี้”

“พ่อเลี้ยง แค่ก ๆ หนูขอโทษ...ปล่อยหนู แค่ก ๆ ” เด็กสาวสำลักน้ำจนหน้าดำหน้าแดงแต่ก็ไม่ทำให้คนตรงหน้าพอใจ มือหนายังคงดึงรั้งกระชากร่างบางให้รับน้ำจากฝักบัวเต็ม ๆ เพราะอารมณ์ดำมืดยามนึกไปถึงคนที่หน้าตาคล้ายคลึงเด็กสาว ที่ทำตัวเองเอาไว้เจ็บแสบ แต่ลืมไปว่าเธอคนนี้กับผู้หญิงคนนั้นเป็นคนละคนกัน เสียงกรีดร้องดังแข่งกับสายน้ำทำเอาคนที่กำลังหน้ามืดได้สติ

เหมราชมองผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังดิ้นหนีสายน้ำที่สาดไปทั่วร่าง ร่างเล็กไอโขลกจนตัวโยนสำลักน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย ตาแดงก่ำจากสายน้ำที่ฉีดกระเด็นเข้าตา ใบหน้าขาวซีดเซียวจมูกแดงก่ำผมยาวสลวยตอนนี้ลู่ลงแนบชิดใบหน้า แถมที่หน้าผากยังมีแผลที่เพิ่งถูกเย็บเป็นรอยตะเข็บไม่ต่ำกว่าสิบเข็ม ตอนนี้หญิงสาวเปียกไปทั่วตัวอย่างกับลูกหมาตกน้ำดูน่าสงสาร แต่ไม่ใช่เหมราชคนนี้

ผลั๊ก!!

เหมราชเหวี่ยงร่างบางทิ้งลงพื้นอย่างแรง จนเธอล้มก้นกระแทกพื้นโดยไม่ทันตั้งตัว

อัก!!!

“ออกไป!!”

เสียงตวาดไล่ดังกังวานไปทั่วห้อง ทำเอาเด็กสาวลนลาน รีบออกจากห้องน้ำโดยเร็ว

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ อิงฟ้าก็วิ่งออกมาด้วยอาการหวาดกลัว ตัวสั่นอย่างกับลูกนกสองแขนโอบรอบตัวเองแน่น ซอยเท้าวิ่งจากห้องนอนด้วยความเร่งรีบทำให้ไม่ทันระวัง ไปชนกับคนที่มาใหม่อย่างจังจนล้มก้นกระแทกพื้นอีกครั้ง

ผลัก!!

"โอ๊ย!!" เวรกำอะไรของของเธอเนี่ยะ!

"อ่าว หนูฟ้าไปโดนอะไรมา ไหน ๆ เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหน" คนมาใหม่ช่วยจับพยุงอิงฟ้าให้ยืนขึ้น ก่อนจะสังเกตใบหน้าขาวที่ตอนนี้ซีดเซียวอย่างกับผีดูดเลือด ผ้าก๊อซแปะแผลที่หลุดลุ่ยทำให้เห็นแผลที่โดยเย็บเป็นตะเข็บ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีตรงไหนไม่เปียก

สงสัยโดนอิทธิฤทธิ์เจ้าของห้องเข้าให้แล้ว ไทมองหญิงสาวด้วยความสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะเด็กตรงหน้าเป็นคนขอร้องอยากดูแลไม่ได้มีใครบังคับ

"น้าไทหนูไม่เป็นไรน้าไทไปดูพ่อเลี้ยงก่อนเถอะค่ะ พ่อเลี้ยงอาบน้ำอยู่ หนู ซี๊ด...กึก ๆ ๆ ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ อึก! มันหนาว ซี๊ดดด.." ไทมองเด็กสาวที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ฟันกระทบกันก็พาให้สงสัยว่าคนตรงหน้าไปทำอะไรมาถึงขนาดทำให้เจ้าของห้องโมโหถึงขนาดทำร้ายผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จนสภาพเป็นแบบนี้

อิงฟ้าที่เห็นว่าเป็นใครก็โล่งใจเพราะอย่างน้อยคนที่กำลังโมโหร้ายตอนนี้ก็ยังมีคนช่วยดูแล ไม่ใช่เธอที่ทำอะไรไม่ได้เรื่อง

"ไปเถอะตัวสั่นขนาดนี้อย่าลืมกินยาด้วยนะแล้วแผลให้หน้า เดี๋ยวน้าเรียกหมอมาทำให้ใหม่ไหม?" ไทที่เห็นหญิงสาวตัวสั่นฟันกระทบกันดังกึก ๆ จนได้ยินเสียงชัดก็รู้สึกสงสาร

"ไม่เป็นไรค่ะ กึก ๆ เดี๋ยวหนูทำใหม่เองค่ะ น้าไทรีบเข้าไปดูพ่อเลี้ยงเถอะนะคะ" เด็กสาวปากสั่นจนเห็นได้ชัด ก่อนจะขอตัวรีบเดินไปที่ห้องตัวเองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดหนา หยิบผ้าก๊อซในกระเป๋ามาปิดแผลใหม่ ยังดีที่ในกระเป๋าเธอมีของพวกนี้ติดตัว ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนซุ่มซ่ามชอบหาเรื่องได้แผลบ่อยจนต้องพกของแบบนี้ติดตัวแต่เพราะเธอลืมเอาออกตอนไปทำกิจกรรมร่วมกับกลุ่มแพทย์เมื่อครั้งที่เธอเป็นเด็กฝึกงานตามสัตวแพทย์รุ่นพี่ออกสนาม ยังดีใจที่ตอนนี้เห็นมันนอนอยู่ก้นกระเป๋า

หลังจากทำแผลเรียบร้อยเธอก็เอนตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม หยิบผ้าห่มมาคลุมแทบมิดหัวบรรเทาความหนาว ขนาดใส่เสื้อแขนยาวยังเอาไม่อยู่ นี่ขนาดไม่ได้เปิดแอร์หรือพัดลมยังเย็นขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงกลางคืนว่ามันจะเย็นขนาดไหน

รุ่งเช้า

ฮัดชิ่ว ๆ

อิงฟ้าตื่นขึ้นมาด้วยอาการไม่ดีนักรู้สึกคัดจมูกตื่นมาก็จามตั้งแต่เช้าจนน้ำมูกน้ำตาไหลแต่เธอก็ต้องลุกเพื่อไปทำหน้าที่ของตัวเอง หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอก็เดินออกมาอยู่หน้าประตูคนอารมณ์ร้อนที่เกือบฆ่าเธอเมื่อวานนี้

เฮ้อ! วันนี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะไอ้อิงเอ๊ย!

สู้ ๆ นะอิงฟ้า

หลังจากให้กำลังใจตัวเองเสร็จสรรพเธอก็ยกมือเคาะประตู

ก๊อก ๆ

"พ่อเลี้ยงหนูขออนุญาตเข้าไปนะคะ" อิงฟ้าทำใจกล้ายื่นมือเคาะประตูเพื่อนขออนุญาต มันเป็นเสียงที่ไม่ดังนักเพราะตอนนี้พ่อเลี้ยงยังนอนหลับอยู่เธอเคาะเป็นมารยาทเท่านั้น ใบหูแนบประตูฟังเสียงด้านในที่ยังคงเงียบสนิท

มือบางบิดลูกบิดประตูเปิดอ้าแง้มเล็กน้อยศีรษะน้อย ๆ ชะโงกไปดูบนเตียงนอนหลังใหญ่ก่อนอันดับแรก ป้าประนอมบอกว่าพ่อเลี้ยงจะตื่นตอนหกโมงตรงทุกวัน ย้ำมาว่าหกโมงตรงเป๊ะ ๆ แล้วต้องอาบน้ำชำระร่างกายให้เสร็จก่อนเจ็ดโมงหลังจากนั้นก็จะทานอาหารและทุกอย่างต้องเป็นไปตามเวลาตามที่พ่อเลี้ยงกำหนดเท่านั้น

คนอะไรจะเป๊ะขนาดนั้น หญิงสาวโอดครวญในใจ เรื่องเวลาเธอกลัวพลาดจริง ๆ เพราะเธอเองก็ไม่ใช่คนที่จะมาทำอะไรมีแบบมีแผนตรงเป๊ะแบบนี้แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาโอดครวญ เธอแค่ต้องปรับตัวให้ได้เท่านั้นถึงจะอยู่รอดได้

ตอนนี้เธอเข้ามาอยู่ในห้องนอนพ่อเลี้ยงเรียบร้อยสองเท้าก้าวด้วยความระมัดระวังอย่างไร้เสียงไม่อยากรบกวนคนที่กำลังนอนหลับสบาย เธอเข้ามาหยุดอยู่ใกล้เตียงนอนหลังใหญ่ ขอบอกว่าใหญ่มากถึงขนาดนอนสามคนยังมีที่ให้ดิ้นได้อีก

เธอยืนมองสำรวจพ่อเลี้ยงเป็นครั้งแรกใบหน้าคมเข้มมีหนวดเคราเขียวครึ้มดูผ่อนคลาย ยามหลับก็เหมือนกับเด็กไม่มีพิษสงอะไร แต่ถ้าตื่นขึ้นมาเมื่อไร

อื้อ..คิดแล้วขนลุก ปวดแผลขึ้นมาทันที

แต่ตอนนี้เธอกำลังหน้าร้อนฉ่าเลือดสูบฉีดอย่างพลุ่งพล่านทำเอาใบหน้าเห่อร้อนถึงแม้อากาศเย็นแต่ก็ไม่ช่วยอะไรเพราะร่างสูงที่นอนเปลือยท่อนบนนั้นทำเอาใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก กล้ามเนื้อซิกแพคเรียงตัวสวยน่าสัมผัสลูบไล้ดึงดูดสายตาจนไม่สามารถละไปไหนได้เลย

อื้อ...อิงฟ้าเธอจะมาใจแตกเพราะกล้ามท้องผู้ชายไม่ได้นะ

แทนที่จะละสายตาจนกร่างสูงตรงหน้ากลายเป็นว่าเธอห้ามสายตาซุกซนของเธอไม่ได้ สายตามองไล่ลงมาตามหน้าอกแกร่งที่มีขนรำไร ตลอดแนวร่องวีเชฟที่หายเข้าไปใต้ผ้าห่มที่ถูกคลุมไว้อย่างหมิ่นเหม่ เมื่อวานตอนที่เธอทำใจกล้าหน้าทนอาบน้ำให้ผู้ชายครั้งแรก เธอไม่ทันได้สังเกตคนตรงหน้ามากนักเพราะความอายมันมากเสียจนเธอไม่อาจวางสายตาไว้ตรงไหนได้เลย แถมยังถูกลงโทษฉีดน้ำเย็นจัดจนเธอแทบสำลักน้ำตาย ถึงจะมีร่างกายโป๊เปลือยอยู่ตรงหน้า แต่อาการหมาบ้าของพ่อเลี้ยงก็ทำเอาเกือบตาย

หญิงสาวไม่รู้เลยว่าสายตาที่ตัวเองมองไปยังคนที่นอนอยู่นั้นเป็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความชื่นชมหลงใหลขนาดไหน เธอถอนสายตาจากร่างสูงอย่างเสียดาย มือบางจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างสูงจนถึงคอ ก่อนจะเดินมาหยิบกระบอกปัสสาวะที่วางข้างตียงเข้าไปห้องน้ำเททิ้งลงชักโครก ก่อนจะทำความสะอาดอย่างไม่รังเกียจเสร็จแล้วก็นำมาวางผึ่งให้แห้ง สำหรับใช้งานคืนต่อไป

อิงฟ้าจัดการปรับระดับน้ำอุ่นให้พอประมาณ ยิ่งตอนเช้าแบบนี้ถ้าเธอพลาดไม่ได้ปรับอุณหภูมิแบบเมื่อวาน มีหวังเธอถูกฝักบัวตีจนตายแน่ ๆ เธอไม่ได้พูดเกินไป แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้เธอต้องระมัดระวังมากขึ้น

ฮัดชิ่ว ฮัดชิ่ว

เสียงจามติด ๆ กันทำให้เธอต้องรีบยกมือปิดปากเพราะกลัวว่าจะเสียงดังทำให้คนที่นอนอยู่ตื่นมาก่อนเวลา เธอหยิบแปรงสีฟันบีบยาสีฟันเตรียมไว้ มองไปรอบ ๆ ดูความเรียบร้อยก่อนจะเดินออกไป