บทที่ 2 คนโมโหร้าย 1.2

หลังจากโดนคู่หมั้นหักหลังเพราะหญิงสาวเล่นชู้กับเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ตอนที่ลูกชายเธอจับได้คาหนังคาเขาลูกชายเธออาละวาดเสียจนนิติคอนโดต้องเรียกตำรวจเข้ามาไกล่เกลี่ยแถมลูกชายเธอยังกระทืบชายชู้ของอดีตคู่หมั้นเสียปางตายก่อนจะไปจบลงที่โรงพัก ยังดีที่เพื่อน ๆ ของลูกชายไปช่วยพาลูกชายเธอออกมาและช่วยกันปิดข่าวกับสื่อกันจนวุ่นวายไปหมดไม่อย่างนั้นคงออกเป็นข่าวหน้าจนธุรกิจที่สร้างมากับมือคงล้มไม่เป็นท่าแน่ ๆ

ในตอนนั้นลูกชายเธอเพิ่งรู้มาว่าตลอดเวลาที่คบกันมา อดีตคู่หมั้นยังแอบคบกับผู้ชายคนนั้นไปด้วย ทำให้ลูกชายเธอแค้นใจเป็นอย่างมากที่ถูกสวมเขามาโดนตลอด

เพราะความที่ไว้ใจในตัวคนรักและการอยู่ห่างไกลจึงไม่เคยสงสัยเลยสักนิดว่าคู่หมั้นตัวเองนอกใจมาโดยตลอด

ทั้งที่ตลอดมาลูกชายเธอเป็นคนช่วยเหลือครอบครัวของอดีตคู่หมั้นและยังให้ครอบครัวเธอยืมเงินเพื่อใช้หนี้ธนาคารที่พ่อเธอไปกู้หนี้มาลงทุนทำธุรกิจร่วมกับเพื่อน

แต่เพิ่งมารู้ทีหลังว่าโดนเพื่อนหลอกและหอบเงินหนีไปต่างประเทศตามตัวไม่เจอ กลายเป็นว่าเงินก่อนนั้นต้องศูนย์ไปโดยปริยาย ลูกชายเธอก็สงสารหลังจากได้ฟังอดีตคู่หมั้นคร่ำครวญถึงการถูกโกงเงินหนีไปของเพื่อนพ่อด้วยความรักมาก จึงนำเงินให้ไปใช้หนี้ธนาคารจำนวนห้าล้านแทน

แต่เหมือนเรื่องจะยังไม่จบแค่นั้นเพราะลูกชายเธอเพิ่งจะทราบว่าพ่อแม่ของหญิงสาวติดการพนันและกู้นอกระบบมาอีกจำนวนสิบล้าน ทำให้เจ้าหนี้ต่างก็พากันมาทวงเงินไม่เว้นแต่ละวัน หญิงสาวจึงมาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากลูกชายเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเห็นว่ามันเป็นจำนวนเงินไม่น้อย เธอเลยให้ลูกชายทำเอกสารการกู้ยืมไว้เป็นหลักฐาน ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจที่เธอเข้าไปยุ่ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เธอ กลัวว่าลูกชายเธอจะเสียรู้ครอบครัวนี้เพราะลางสังหรณ์ของเธอบอกเช่นนั้นและก็เป็นจริงดังที่เธอคิด เพราะหญิงสาวอดีตคู่หมั้นนั้นร้ายกาจกว่าที่คิด ตอนอยู่กรุงเทพ ฯ ใช้ชีวิตกับผู้ชายอีกคนหนึ่งไม่ต่างจากสามีภรรยา แต่ยังมีลูกชายเธอในชีวิตเพราะเห็นว่าลูกชายเธอเป็นดั่งบ่อเงินบ่อทองที่ทั้งครอบครัวหวังจะเกาะและกอบโกย แต่อย่างที่เห็นชัด ๆ ก็คือความลับไม่มีในโลก

แต่เหมือนว่าครอบครัวเธอจะยังไม่สำนึกผิดที่ลูกสาวมีชู้และหนีไปกับชายชู้ทันที หลังจากฟื้นจากการที่ถูกลูกเธอกระทืบเกือบตายและดูเหมือนว่าญาติทางฝ่ายชายชู้จะมีอิทธิพลอยู่เหมือนกัน

หลังจากรู้ว่าลูกชายเธอเกิดอุบัติเหตุเดินไม่ได้ พ่อกับแม่ของพลอยใสอดีตคู่หมั้นพาเด็กสาวอีกคนหนึ่งมาที่ไร่แห่งนี้ซึ่งเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งซึ่งเธอเองก็เพิ่งรู้ว่ามีตัวตนเพราะไม่เคยมีใครเอ่ยถึงเด็กสาวคนนี้เลยด้วยซ้ำ เธอเองก็คิดว่าพลอยเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวมาตลอด

และที่ขัดใจเธอมากกว่านั้นคือสองผัวเมียน่ารังเกียจนั่นนำลูกสาวคนเล็กมาขัดดอก ในตอนนั้นเธอเองก็ตกใจมากเพราะไม่เคยคิดว่าจะมีพ่อแม่คนไหนนำลูกสาวมาขัดดอกแทนการใช้หนี้ แต่พอเห็นสีหน้าจริงจังของสองสามีภรรยากับใบหน้าอมทุกข์ของเด็กสาวก็อดสงสารเด็กสาวไม่ได้ เลยต้องจำใจให้เด็กสาวอยู่ที่นี่ในฐานะเด็กขัดดอก

หลังจากพ่อกับแม่อดีตคู่หมั้นของลูกชายกลับไปแล้ว เธอก็ได้พูดตกลงกับเด็กสาวที่เพิ่งรู้ว่าชื่ออิงฟ้า บอกเรื่องกฎระเบียบของการอยู่ที่นี่ เธอเสนอให้เด็กสาวมาดูแลลูกชายของเธอเพราะเห็นอะไรบางอย่างในตัวเด็กสาว ลึก ๆ แล้วเธอก็หวังว่าลูกชายจะเปลี่ยนไปเป็นคนเดิมแต่ต้องอาศัยคนที่อดทนและเข้าใจถึงอาการของลูกชายเธอในตอนนี้และขอให้ใจเย็นกับลูกชายเธอให้ได้มากที่สุด ซึ่งเธอมองว่ามันมีอยู่ในตัวเด็กคนนี้และหวังว่าสักวันหญิงสาวจะทำให้ลูกชายเธอกลับมาเป็นคนเดิมได้

เพราะตอนนี้ลูกชายของเธอกลายเป็นคนโมโหร้ายจนใครก็กลัวไปหมดทั้งหมอและพยาบาลและนักกายภาพบำบัดที่เข้ามาดูแลพากันส่ายหน้า ระอากันไปหมดไม่มีใครอยู่ได้นานเลยสักคน

"ให้ผมอยู่คนเดียว" น้ำเสียงติดเย็นของลูกชายที่เอ่ยขึ้นพร้อมกับควันบุหรี่ที่ลอยฟุ้งในอากาศ ทำให้คนเป็นแม่ไม่อาจขัดความต้องการได้ เธอจำต้องเดินออกมาจากห้องพร้อมน้ำตาที่ไม่มีท่าว่าจะหยุดไหล ในอกของคนเป็นแม่เจ็บหนักกว่าลูกหลายเท่านักเมื่อเห็นสภาพลูกชายที่เธอเฝ้าเลี้ยงดูฟูมฟักจนเติบใหญ่กลายเป็นแบบนี้

"แม่เลี้ยงคะ คุณหนูเป็นยังไงบ้างคะ" ประนอมคนรับใช้เก่าแก่พอเห็นแม่เลี้ยงเดินลงมาจากห้องลูกชายด้วยใบหน้าเศร้าหมองก็พากันเดินประคองเข้ามานั่งบนโซฟาที่ห้องรับแขก

พ่อเลี้ยงเหมราชเป็นเด็กที่ประนอมช่วยเลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะเลี้ยงคู่มากับลูกชายของตัวเองที่เป็นลูกติดมาหลังจากสามีตายและเธอเองก็ยังเป็นแม่นมช่วยแม่เลี้ยงดูแลมาจนถึงตอนนี้เธอเองก็รักเหมราชยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ประนอมมีลูกชายเพียงคนเดียวไม่มีครอบครัวหรือญาติพี่น้องคนอื่นอีกหลังจากมาสมัครงานที่ไร่เพลิงตะวันก็ได้อยู่รับใช้แม่เลี้ยงมาโดยตลอด และแม่เลี้ยงก็ให้เกียรติยกย่องให้เธอเป็นคนสนิทคอยติดตามมาตั้งแต่ตอนนั้นจนเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกันไปแล้ว หลังจากพ่อเลี้ยงการุณจากไปเธอก็ยังเป็นคนเดียวที่คอยอยู่ดูแลครอบครัวนี้ด้วยความภักดีเสมอมา

" ทำยังไงกันดีละนอมตอนนี้ตาเหมไม่ฟังอะไรเลยใครก็เข้าหน้าไม่ติดฉันสงสารลูกชายเหลือเกินแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว" แม่เลี้ยงพูดด้วยน้ำเสียงกลัดกลุ้ม รู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจ

"โถ..คุณหนูของป้า" ประนอมที่เลี้ยงเหมราชมาตั้งแต่เด็กก็ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นก็สงสารพ่อเลี้ยงไม่ต่างกัน

"แล้วหนูอิงฟ้าล่ะ เป็นยังไงบ้าง" แม่เลี้ยงจันทราถามถึงเด็กสาวที่ถูกทิ้งไว้ ท่ามกลางลมพายุจากลูกชายของเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้

"เห็นว่าหัวแตกตอนนี้หมอกำลังทำแผลอยู่น่าจะเย็บหลายเข็มอยู่นะคะ แล้วยังมีเศษแก้วที่บาดมือบาดเท้าอีกดูแล้วคงจะเจ็บไม่น้อยเลยค่ะ"

"เฮ้อ..น่าสงสารจริงเด็กคนนี้มาวันแรกก็เจ็บตัวเสียแล้วคงจะขวัญเสียไม่น้อยเลย ยังไงก็ฝากดูเด็กมันหน่อยก็แล้วกัน" แม่เลี้ยงพูดด้วยความเห็นใจสาวน้อยที่ถูกพ่อแม่นำมาขัดดอก เธอขอภาวนาให้หญิงสาวอยู่รับอารมณ์ลูกชายเธอได้และไม่ยอมแพ้ไปเสียก่อน

"ดูเธอเป็นเด็กดีนะคะไม่เหมือนพี่สาว" เพราะเคยเห็นฤทธิ์เดชของพลอยใสมาแล้วต่อหน้าแม่เลี้ยงกับพ่อเลี้ยงพลอยใสเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนพูดจาไพเราะอ่อนหวานแต่พอลับหลังเด็กสาวคนนั้นกลับกลายเป็นคนละคน เห็นเด็กรับใช้คนไหนก็ชี้นิ้วสั่งงานอย่างกับเจ้าของบ้าน ขนาดเธอเองยังเคยโดนมากับตัว

ประนอมที่เป็นคนช่างสังเกตตอนที่ครอบครัวของอิงฟ้าเดินทางมาถึง เธอก็จับสังเกตได้ทันทีไม่มีอะไรเล็ดลอดสายตาเธอไปได้ เธอลอบมองเด็กสาวที่ชื่ออิงฟ้าอยู่หลายครั้งตั้งแต่โดนพ่อกับแม่พาเข้ามาในบ้านก็เห็นสายตาข่มจากคนเป็นแม่คอยกดให้เธออยู่แบบนั้น ทั้งที่เด็กสาวตอนนั้นก็แทบจะไม่ได้กระดุกกระดิกตัวไปไหนแถมตอนที่พ่อแม่ของเธอกำลังกลับหญิงสาวยังถูกแม่ของเธอทั้งตีทั้งหยิกโดยที่คนเป็นพ่อได้แต่ยืนดู ไม่มีท่าทีจะห้ามปรามเลยแม้แต่น้อย เด็กสาวก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรได้แต่ยืนนิ่งเป็นหุ่นให้แม่ทุบตีอยู่อย่างนั้นจนดูเหมือนชินชาไปแล้ว

"ครอบครัวนี้ดูแปลก ๆ นะคะ" ประนอมพูดอีกครั้งและเล่าเรื่องที่เห็นกับตาให้กับแม่เลี้ยงฟัง

"ฉันก็ว่าอย่างนั้นแต่ดีแล้วที่คนพวกนั้นไปสักที ส่วนแม่หนูคนนั้นก็ฝากนอมดูแลสอนงานให้ที ถ้าลูกชายฉันได้อยู่ใกล้ชิดเด็กคนนั้นอาจจะเห็นมุมดี ๆ ของเธอก็ได้ ฉันยังรู้สึกเอ็นดูเด็กมันเลย หน้าตาก็งดงามหมดจรดเด็กอะไรหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักอย่างกับตุ๊กตา" แม่เลี้ยงพูดด้วยความชอบใจ และเหมือนกับว่ามีแผนการอยู่ในใจ เธอไม่มีลูกสาวหากมีสาวสวยมาอยู่ในบ้านบรรยากาศอาจจะน่าอยู่

"แล้วตกลงแม่เลี้ยงจะให้หนูอิงฟ้าไปช่วยดูแลคุณหนูบนห้องจริงหรือคะ"

"อืม... ก็ในเมื่อยัยหนูเป็นคนเสนอเอง ก็ลองดูหน่อยแล้วกัน"

"ไม่ใช่ว่าได้แผลเพิ่มมานะคะ คืนนี้" คิดว่าคงต้องเรียกหมอมาสแตนด์บายไว้เผื่อเกิดปัญหาขึ้นมาจริง ๆ

"ฉันก็กลัวว่าลูกชายฉันจะกลายเป็นฆาตกรเหมือนกันล่ะนอมเอ๊ย!" แม่เลี้ยงพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ลึกๆ แล้วก็ไม่คิดว่าลูกชายจะทำอะไรแบบนั้นหรอก

สองผู้อาวุโสพากันคิดไม่ตก กลัวว่าหญิงสาวจะถูกรังแกจนอยู่ไม่ได้อีกคน