2.เจอกัน

2.เจอกัน

"สวัสดีค่ะ นันทิชาค่ะ" เธอแนะนำตัวทันทีที่มาถึงภายในบริษัท

"เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ คุณอาทิตย์กำลังเดินทางมาค่ะ" คุณดาเลขาหน้าห้องของอาทิตย์ เธอมาทำงานแต่เช้าทุกวัน บอกให้มิรานั่งรอ พร้อมกับสังเกตว่าเด็กคนนี้หน้าตาน่ารักกว่าในใบสมัครเสียอีก

"คุณอาทิตย์ค่ะ คุณนันทิชามารอแล้วนะคะ" คุณดา รายงานเจ้านายทันทีเมื่อเขามาถึง

"ครับ บอกให้เธอตามผมเข้าไปได้เลย" อาทิตย์มองไปที่หญิงสาว ที่นั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกที่ถัดออกไป แล้วก็เอ่ยบอกให้เลขาพาเธอเข้าไปได้ แล้วเขาก็เดินเข้าห้องทำงานไป

"คุณนันทิชาคะ ไปค่ะคุณอาทิตย์มาแล้ว"

"ก๊อกๆ ๆ ๆ "

"เชิญครับ" เสียงอนุญาตดังขึ้น มิราก็เข้าไปด้านใน ส่วนคุณเลขาหมดหน้าที่ของเธอ กลับออกไปทำงานของเธอต่อ

"สวัสดีค่ะ นันทิชาค่ะ" เธอแนะนำตัว ขณะที่มายืนอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานของเขา แต่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเขา อาทิตย์นั่งอยู่บนเก้าอี้ ตัวเก่งของเขามองมาที่เธอ ผู้หญิงตัวเล็กผิวขาว ผมยาวหน้าตาน่ารักดี เขารู้สึกว่าเธอน่ารักมากก็จริง แต่เธอจะทนกับลูกชายตัวแสบของเขาได้มั้ยนี่

"เงยหน้า" เขาสั่งเสียงเรียบหลังจากที่แอบพิจารณารูปร่างและหน้าตาของเธอเรียบร้อยแล้ว มิราค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองเจ้านายหนุ่ม ที่กำลังจับจ้องมองมาที่เธอ สายตาของเขาทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก ก็เธอทั้งตื่นเต้นและดีใจที่จะได้งานทำสักที

"เงินเดือนสามเท่า แต่ผมมีเงื่อนไข" เรื่องนี้มิราเธอเตรียมใจมาบ้างอยู่แล้ว เขาคงไม่ได้จะจ่ายเงินเธอง่ายๆ หรอก แล้วเธอก็กำลังฟังในเงื่อนไขของเขาที่กำลังจะบอกเธอตอนนี้

"คุณจะต้องไปประจำอยู่ที่บ้านผมทุกวัน" มิราตาโต เพราะเธอมีน้องที่จะต้องดูแล แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรรอฟังเขาพูดให้จบก่อน

"มีวันหยุดให้อาทิตย์ละหนึ่งวัน คือวันอาทิตย์ซึ่งวันนั้นผมจะเลี้ยงลูกเอง แต่ถ้าอาทิตย์ไหนผมไม่ว่าง คุณก็ต้องอยู่ แล้วผมจะให้เป็นค่าโอที" มิราแม้มปากแน่น งานก็อยากได้ เงินก็อยากได้ แล้วน้องสาวคนเดียวของเธอล่ะ

"เงื่อนไขของผมมีแค่นี้ ตกลงคุณยังสนใจอยู่มั้ย" มิราเริ่มคิดหนัก แต่สถานการณ์ตอนนี้ของเธอ มันทำให้เธอไม่สามารถเลือกอะไรได้มากนัก ยังไงเธอก็ต้องทำไปก่อน

"ค่ะ" ลองดูสักตั้งถ้าไม่ไหวก็ค่อยว่ากันอีกที ไม่ลองไม่รู้ เงินเดือนสามเท่าท่องไว้...เธอบอกกับตัวเองในใจ ส่วนน้องสาวพอมีคนช่วยดูแลอยู่ ถึงจะเป็นห่วงแต่ยังไงงานนี้เธอก็ต้องทำ

"ดีครับ งั้นคุณลองเล่าประวัติของคุณคร่าวๆ ให้ผมฟังหน่อย" นี่คือการสัมภาษณ์ เขาจำเป็นที่จะต้องรู้จักเธอด้วย เพราะเธอจะต้องเข้าไปอยู่ในบ้าน แล้วก็ยังต้องไปเลี้ยงลูกชายของเขาอีกด้วย

"มิรา เอ่อ ดิฉันพึ่ง…"

"แทนตัวเองด้วยชื่อเล่นก็ได้" เธอชื่อมิราสินะ หน้าตายังเด็กมากอยู่เลยแต่ในประวัติบอกว่าเรียนจบแล้วอายุ 23 ปี

"ค่ะ มิราพึ่งเรียนจบมายังไม่มีงานทำ..." เธอกำลังจะเล่าในสิ่งที่เขาถาม แต่เขาก็ตั้งคำถาม จนในสิ่งที่เธอกำลังจะเล่าเกิดสะดุด

"มีแฟนมั้ย" คำถามนี้ออกจากปากคนที่กำลังจะเป็นเจ้านายของเธอ มิรามองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ เพราะมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับงานที่เธอจะทำเสียหน่อย

"ที่ผมถาม เพราะคุณต้องมาอยู่ที่บ้านของผมทุกวัน ผมไม่อยากให้คุณมีปัญหากัน" อาทิตย์รีบบอกเหตุผล เขาเห็นสายตาของเธอกลัวว่าเธอจะคิดเป็นแบบอื่น

"อ่อค่ะ มิราไม่มีแฟนค่ะ มีแค่น้องสาวหนึ่งคนค่ะ" เธอตอบออกไปตามความจริง แต่ก็ไม่ได้เล่าถึงในรายละเอียดเรื่องนี้ต่อ เพราะเธอคิดว่าเขาคงไม่ได้อยากจะรู้นักหรอก

"ดีครับ งั้นพรุ่งนี้คุณเริ่มงานได้ วันนี้ไปเก็บกระเป๋าแล้วพรุ่งนี้ ไปเจอผมที่บ้าน นี่แผนที่บ้านผม กับเบอร์โทรเผื่อคุณมาไม่ถูก" อาทิตย์ยื่นแผนที่พร้อมกับเบอร์โทรให้เธอ มิรารับแผนที่จากอาทิตย์แล้วหยิบขึ้นมาดู นี่มันบ้านหลังใหญ่ๆ ที่อยู่หน้าปากซอยที่เธอเดินผ่านเวลากลับบ้านทุกวันนี่นา… เธอคิดในใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

"เชิญครับ" เมื่อมิราเดินออกจากห้องไป อาทิตย์ก็นั่งทำงานของเขาต่อ

มิรากลับบ้านมาเก็บเสื้อผ้า เพื่อที่จะเริ่มงานใหม่ในวันพรุ่งนี้ แล้วเธอก็อดคิดถึงบ้านที่เธอกำลังจะเข้าไปทำงานไม่ได้ เพราะบ้านหลังนั้นกับตรงที่เธออาศัยอยู่ ไม่ได้อยู่ห่างกันมาก ก็ดีเธอจะได้อยู่ใกล้ๆ กับน้องสาวของเธอด้วย

ขณะที่อาทิตย์ นั่งทำงานก็นึกถึงหน้าคนที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงให้กับลูกชายของเขา หน้าตาจิ้มลิ้ม ผิวขาวเอวบาง อาทิตย์รีบสะบัดหัวออกอย่างไวทันทีที่นึกขึ้นมาได้ นี่เขาคิดอะไรอยู่นี่ เพราะอาทิตย์มีแฟนที่คบหาดูใจกันมาหลายปีอยู่แล้ว คนนั้นเธอชื่อพิมพ์ เป็นนางแบบอยู่ในวงการบันเทิง แต่ไม่ได้ดังมากนัก เขาเคยขอเธอแต่งงานอยู่หลายครั้ง ก็แต่ถูกเธอปฏิเสธ เธออ้างว่าอยากจะดังให้มากกว่านี้ก่อน เพราะถ้าเธอแต่งงานไป เธอก็ต้องออกจากวงการ ซึ่งอาทิตย์ก็เข้าใจ เพราะเธออายุยังน้อย อาจจะยังอยากใช้ชีวิตก่อน แต่ตอนนี้อายุเขาก็ยิ่งมากขึ้นทุกวัน เขาเริ่มที่จะรอเธอไม่ไหว อยากจะลองขอเธอแต่งงานอีกสักครั้ง ปีนี้เขาก็อายุเข้าสามสิบห้าแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็โทรนัดแฟนสาวของเขาทันที

"ทิตย์...คิดยังไงโทรหาพิมพ์ตอนนี้คะนี่" เสียงแฟนสาวของอาทิตย์ดังขึ้นในสาย ทำให้อาทิตย์ยิ้มออกมา

"คิดถึงน่ะสิครับ" เขาหยอดคำหวานทันที

"อือ...ต้องมีอะไรแน่ๆ เลย" เธอรู้สึกได้ เพราะชายหนุ่มไม่ค่อยที่จะเป็นฝ่ายโทรหาเธอก่อน มีแต่เธอที่คอยโทรหาแต่เขา แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มเบื่อๆ เขาแล้วซะด้วยสิ วันๆ ไม่เคยคิดจะเอาใจเธอบ้างเลย วันๆ ทำแต่งาน

"ผมอยากจะชวนพิมพ์ไปดินเนอร์คืนนี้พิมพ์ว่างมั้ยครับ" เขาบอกความต้องการที่โทรหาเธอออกไป

"ขอเป็นอาทิตย์หน้าได้มั้ยคะ ตอนนี้พิมพ์มาทำงานที่ต่างจังหวัดค่ะ"

"ครับ อาทิตย์หน้าก็อาทิตย์หน้า ก็พิมพ์ไม่อยู่นี่เนอะ" เธอมักจะเดินทางแบบนี้เป็นประจำซึ่งอาทิตย์ก็พอเข้าใจได้ อีกอย่างเวลาเธอไปทำงานที่ไหนเธอก็ไม่ได้บอก และเขาก็ยุ่งๆ อยู่กับงานที่มากมายก่ายกอง แต่เขาก็มีส่งข้อความไปคุยกับเธออยู่บ้าง ซึ่งคนเป็นแฟนกัน อาทิตย์คิดว่าเท่านี้ก็น่าจะโอเคแล้ว เพราะเธอก็ทำงานเหมือนกัน คงจะเข้าใจเขา แต่เปล่าเลยพิมพ์ไม่เคยเข้าใจ และแอบเบื่อๆ ที่บางครั้งเธอก็อยากที่จะมีเวลาดีๆ กับแฟนของเธอบ้าง

"ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ พิมพ์ต้องทำงานต่อแล้ว" สาเหตุที่เธอไม่ยอมตกลงแต่งงานกับอาทิตย์ง่ายๆ เป็นเพราะว่าเธอรังเกียจน้องเกียร์ ที่เป็นลูกติดเมียตาย เธอเป็นคนรักสวยรักงาม และไม่รักเด็กเลย เธอไม่อยากจะมารับภาระเลี้ยงลูก ให้กับแฟนหนุ่ม แต่ที่ยังทนอยู่ เป็นเพราะชอบเงินของเขานั่นเอง อาทิตย์เป็นผู้ชายรูปหล่อ หน้าที่การงานดี เป็นถึงนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง และยังร่ำรวยมากอีกด้วย

เขามีกิจการห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่กลางใจเมือง กับมีธุรกิจอิเล็กทรอนิกส์ ไม่ว่าจะเป็น อุปกรณ์หรือทางด้านเกม ที่เจาะเข้าหากลุ่มลูกค้าวัยรุ่น หรือคนทำงานที่ต้องการผ่อนคลาย แต่เขาก็มีข้อเสีย คือมีคุณแม่ที่ป่วยท่านไม่ค่อยชอบออกจากบ้าน แต่ท่านก็ช่วยเหลือตัวเองได้ กับมีลูกติดที่น่ารัก และฉลาดเป็นกรดอย่างน้องเกียร์ แต่ถึงอย่างนั้น อาทิตย์ก็ยังเป็นหนุ่มหล่อที่สาวๆ ต่างหมายปอง แต่เขาก็ไม่เคยมองใครนอกจากแฟนที่เขาคบอยู่ เพราะชีวิตก่อนที่จะมีน้องเกียร์มันสอนให้เขาต้องใช้ชีวิตใหม่ เป็นบทเรียนราคาแพง ชีวิตก่อนที่จะมีน้องเกียร์ อาทิตย์ก็ไม่ได้แตกต่างจากหนุ่มๆ ทั่วไปที่รักสนุก จนทำผู้หญิงคนหนึ่งท้องด้วยความเมา ทำให้อาทิตย์ต้องรับผิดชอบเธอ จัดงานแต่งงานเล็กๆ แค่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้เท่านั้น เมื่อเธอคลอดท้องเกียร์ออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เธอก็เกิดอาการตกเลือดเสียชีวิตทันที คุณหมอไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้ทัน ทำให้อาทิตย์ต้องเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่นั้นมา