[2/1]

[2/1]

“ตื่นได้แล้วมั้งจะ 2 ทุ่มแล้วนะ นี่ๆ” ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวแกร่งอัดแน่นไปด้วยกล้ามท้องเป็นรอนสวย ภัทรกาฬเดินอ้อมไปข้างเตียงอีกฝั่งแล้วเขย่าร่างบางที่นอนขี้เซาอยู่จนตื่น

“อื้มมม คนจะนอน!” ปิ่นหยกลืมตาขึ้นมาได้ไม่กี่วินาทีเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่มัวแต่เขย่าแขนของเธออยู่ ก็พลิกตัวหันหน้าเข้ากับอีกฝั่งก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง

“งั้นก็แล้วแต่นะ นี่อุตส่าห์โทรจองโอมากาเสะร้านโปรดไว้เลยเชียวไปคนเดียวก็ได้วะ”

“รอแปบ! ขอเวลา 10 นาที”

คนนอนหลับอยู่บนเตียงได้ยินคำพูดของภัทรกาฬอย่างนั้นแล้ว ก็รีบดีดตัวลุกออกจากที่นอนทันที เรื่องกินขอให้บอกหยกคนนี้เลยอาหารแพงขนาดนั้นจะพลาดได้ไง

“เหอะ” ภัทรกาฬได้แต่กลั้นขำกับท่าทีกระตือรือร้นขึ้นมาทันที เอาอะไรมาล่อได้เท่าของกินบ้างล่ะ

เดิมทีตั้งแต่สมัยแอบคุยกันแรกๆ หากมีเวลาว่างหรือโดนคนตัวเล็กคะยั้นคะยออยากออกไปข้างนอกบ้าง เขามีตัวเลือกสถานที่ให้ปิ่นหยกไม่มากนัก

หนึ่งในร้านลับมีความเป็นส่วนตัวก็คงจะเป็นร้านของธาดาเพื่อนสนิทของภัทรกาฬคนนี้แหละ ที่รู้เรื่องของเขากับปิ่นหยกดีกว่าใครและยังอุตส่าห์เป็นธุระให้เขาตลอดมา

“10 9 8 7 6 ………”

“เรียบร้อย ป่ะ!” คนตัวสูงที่ยืนนับเวลาตามเข็มนาฬิการาคาเรือนละล้านกว่าบาทของตัวเอง ทว่าหญิงสาวในชุดเดรสสีดำเข้มกลับเอ่ยปากบอกเสร็จก่อน

“ชวนไปกินข้าวนะ ไม่ได้จะชวนไปล่าเหยื่อที่ไหน เผื่อลืม”

ลำพังชุดเดรสยาวเลยเข่ารัดรูปตัวนี้ไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอเธอหันหลังให้เขาเตรียมก้าวออกจากห้องนี่แหละ ถึงได้รู้เลยว่าความแหวกของชุดนี้ที่แหวกลึกลงไปถึงเอวให้เห็นแผ่นหลังขาวบางนั้นทำให้ภัทรกาฬถึงกับเบะปาก

“ก็ถ้ามีให้ล่าอ่ะนะ” หญิงสาวหันหน้ามาพูดทิ้งท้าย ก่อนจะเดินออกไปรอหน้าห้อง ทิ้งให้ภัทรกาฬที่ได้ฟังคำพูดจากปากของเธอถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว

“ปากดี ฮึ่ยย!” สบถกับตัวเองอยู่ในห้องเสร็จก็เดินออกไป ไม่รู้ว่าเขาจะหัวเสียให้ได้อะไรในเมื่อเขาเองก็ให้สถานะแค่คู่นอนกับเธอไปแล้ว

@Thada Omakase

บรรยากาศภายในร้านเต็มไปด้วยแสงไฟระหยิบระยับสองข้างทางเดินเข้าไปในตัวร้าน เสียงเพลงแจ๊สคลอเบาๆ บวกกับวิวทะเลติดกับร้านอาหารแห่งนี้เพิ่มความโรแมนติกดีจริงๆ

“ไงเพื่อน กุนึกว่ามึงจะตายห่าอยู่บอสตันจนไม่ยอมกลับไทยซะแล้ว” หนุ่มหล่อผิวสีแทนร่างสูงโปร่งเกือบเท่าความสูงของภัทรกาฬทักทายเพื่อนซี้ที่ไม่ได้เจอกันนาน

“เจ้าของร้านออกมาต้อนรับเองเลยหรอวะ รู้สึกเป็นเกียรติเป็นศรีของกุมากวันนี้”

“เออ มึงต้องขอบคุณกุเลยล่ะไอ้นาฟ” ธาดายิ้มและตบไหล่เพื่อนเบาๆ จริงๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้เจอหน้ากันนานหรอก

หากวันไหนเดือนไหนว่างธาดาก็จะบินไปบอสตัน ชวนภัทรกาฬเที่ยวอยู่บ่อยครั้ง ขนาดแค่นาฟบ่นไม่มีเพื่อนกินเหล้าเขายังอุตส่าห์บินไปหามันเลย นี่ถ้าไม่รวยจริงทำไม่ได้นะ

“สวัสดีค่ะพี่ธาดาไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”

สาวสวยในค่ำคืนนี้ที่ยืนฟังบทสนทนาระหว่างเพื่อนสนิทสองตนนี้สักพักจึงขอขัดจังหวะทั้งคู่สักนิดนึง ใส่ชุดสวยมาขนาดนี้หนุ่มๆ อย่าเพิ่งหลุดโฟกัสจากเธอไป

“อ้าวไงสาวน้อย เอ๊ย! วันนี้คงไม่ใช่สาวน้อยแล้วสินะ นี่กะจะให้ไอ้นาฟมันลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลยหรือไง ฮ่าๆๆ” ด้วยความที่ทั้งคู่รู้จักกันมานานธาดาจึงอดแซวเล่นไม่ได้

ปิ่นหยกนี่ก็ยังไงกัน ทนคนอย่างไอ้เพื่อนเวรของเขามาได้ตั้งนานโคตรอึดเลยว่ะ

ตอนรู้เรื่องแรกๆ เขาแทบจะเข้าไปซัดหน้าไอ้เพื่อนเวรนี้แล้ว กล้าทำกับน้องรหัสของเขาอย่างกับคนไม่มีความรู้สึกได้ไงทั้งที่มันก็รู้ว่าน้องหยกชอบมันอยากจริงจังกับมัน

แต่ไอ้เวรนี่ก็จะเก็บไว้นานแค่ไหนไอ้ความเห็นแก่ตัวเนี่ย ต่อให้มันโสดตอนนี้แล้วยังไงล่ะ? คิดหรอว่าแพรพลอยจะกลับมาหามัน ฝังใจจังนะกับอิแค่แฟนเก่านิสัยเห็นแก่ตัวคนนั้นอ่ะ เออ.... แต่แม่งก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันนั่นแหละ

ดูน้องรหัสเขาตอนนี้สิเหมือนจะเจ็บแต่ก็ไม่เคยจำก็คนมันรักไปแล้วอ่ะเนอะเขาเข้าใจแหละ เฮ้อ! โบ้น้อยของไอ้นาฟ

“แหม พี่ธาดาก็ อื้ม! จริงสิ! หนูเกือบลืมไปเลย .....อ่ะ! นี่ค่ะ”

“หื้ม อะไรหรอ” หญิงสาวรุ่นน้องยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลส่งให้รุ่นพี่ตรงหน้า

“พอดีว่ามาร์วินเค้าฝากเอกสารมาให้พี่ด้วยค่ะ ส่วนเรื่องรายละเอียดเมนูเดี๋ยวเค้าจะเข้ามาคุยกับพี่เองค่ะ”

เอกสารที่ว่าก็คือสัญญาระหว่างร้านอาหารของธาดาที่กำลังจะไปรับงานจัดเลี้ยงในรีสอร์ทสุดหรูของมาร์วินเพื่อนสนิทของปิ่นหยก

“อ่อ ขอบคุณครับ แล้วนี่ทำงานกับมาร์วินเป็นยังไงบ้างหยก ไม่คิดจะลองพิจารณาใหม่บ้างหรอ? พี่เชียร์คนนี้อยู่นะ ฮ่าๆๆๆ”

ธาดารู้ว่ามาร์วินเพื่อนชายคนสนิทของน้องสาวแสนสวยคนนี้แอบชอบเธอมานาน คงจะนานเท่ากันกับที่เธอแอบชอบภัทรกาฬนี่แหละมั้ง

ยิ่งในช่วงที่เพื่อนซี้ของเขาอยู่บอสตัน รุ่นน้องอย่างมาร์วินทำคะแนนนำเพื่อนเขาไปแล้วหลายยกเท่าที่ทราบมาจากการที่เขาค่อนข้างได้มีโอกาสได้ร่วมจัดงานเลี้ยงที่รีสอร์ทของมาร์วิน ทั้งเอาใจใส่ เอาอกเอาใจ ไปรับไปส่ง ล่าสุดวาเลนไทน์ที่ผ่านมาได้ข่าวมาว่าทำเซอร์ไพส์ปิ่นหยกด้วยหนิ

ดอกไม้ช่อใหญ่พร้อมกล่องนาฬิกา BVLGARI SERPENTI SEDUTTORI WATCH นาฬิกาสุดหรูราคาราวๆ 3 แสนกว่าบาท ที่เขารู้เพราะเห็นในไอจีสตอรี่ของมาร์วินพร้อมแฮชแท็ก @pinyok.kkaa_ แม่งใจถึงจริงๆว่ะมาร์วิน

“พี่ธาดาอ่ะ”

“เขินหรอ หน้าแดงเชียวแสดงว่าก็แอบหวั่นๆ บ้างแล้วใช่ป้ะ ฮ่าๆๆๆ” หน้าน้องไม่ได้แดงหรอกแต่แค่พูดใส่ไฟ แกล้งๆคนแถวนี้ดูก็แค่นั้น

“มึงจะให้กุยืนอยู่นี่อีกนานไหม? ถ้ามีเรื่องคุยกันมากขนาดนั้นกุเข้าไปรอด้านในก่อนก็ได้นะ” คนที่หายไปจากบทสนทนาสักพักใหญ่พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ไม่รู้ว่าที่ทำหน้าแบบนั้นเพราะไม่พอใจที่ยืนนานจนเมื่อย หรือเป็นเพราะว่าได้ยินชื่อของเพื่อนสนิทของปิ่นหยกคนนั้น