ไม่เคยเสียใจที่ได้รัก

โอกาสและต้นทุนของชีวิตคนเราไม่เท่ากัน บางคนไม่มีเงินใช้สอย ไม่มีจะกิน ไม่มีจะเรียน ไขว่คว้าแทบตายแต่ก็ไม่สามารถ แต่บางคนเกิดมาบนกองเงินกองทอง พ่อแม่หาประเคนให้ทุกอย่างแต่ก็ไม่เห็นคุณค่ามัน

เมื่อบีจบแค่มอหกก็ไปสมัครงานที่โรงงานทอเส้นด้ายที่พึ่งมาตั้งใหม่ในตัวอำเภอ เธอเป็นคนสวยหยาดเยิ้ม สมัยอยู่โรงเรียนเวลามีกิจกรรมอะไรมักจะได้ถือป้ายตลอดเวลา และความสวยนั้นก็ไปสะดุดตาของลูกชายเจ้าของโรงงานที่ชื่อเฮียก๊กฮั้ว เขาอวบอ้วน ตาเล็กหยี และอายุสามสิบปี มากกว่าพี่บีตั้งเกือบรอบ เพราะบีเองเพิ่งจะแตกเนื้อสาว อายุย่างสิบเก้าเท่านั้น

แล้วบีก็ตัดสินใจแต่งงานกับชายคนนั้นทันทีที่เขาขอ ชินยังจำได้ดีในวันที่เฮียคนนั้นขับรถยนต์คันโก้มาที่บ้านเพื่อขอพี่บีกับแม่ของเขา เพราะถือเป็นผู้ใหญ่คนเดียวที่มีอยู่ ชายคนนั้นมีแต่รอยยิ้มไม่หุบ แต่พี่บีนั้นตาแดงก่ำ ใบหน้าดูอมทุกข์เหลือเกิน

แม้ตอนนั้นชินจะอายุแค่สิบสองแต่ก็รู้ดีว่าเธอตัดสินใจแต่งงานไปไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อน้องชายที่จะได้ไม่ต้องอยู่อด ๆ อยาก ๆ จะได้มีอนาคตที่ดีกว่านี้

เธอตัดสินใจแต่งงานกับชายคนนั้นโดยที่ไม่ได้รัก...

จากนั้นชีวิตของบีและบอยก็เปลี่ยนไปจริง ๆ เฮียก๊กฮั้วให้เงินมาปรับปรุงบ้านและทำรั้วราวอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นคนเป็นสามีก็ไม่มาอยู่กับเธอที่บ้าน เหตุผลคือมันคับแคบเหลือเกินสำหรับเขาและไม่มีคนรับใช้คอยดูแล ดังนั้นบีจึงต้องคอยไป ๆ มา ๆ ค้างที่คฤหาสน์ของสามีบ้าง กลับมาค้างกับน้องชายบ้าง ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ปัญหา บอยโตพอที่จะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรและเขาก็มีชินกับแม่คอยดูแลอยู่แล้ว พอระยะสี่ห้าปีหลังมานี่เฮียเขาปิดกิจการโรงงานที่นี่ลง พี่บีจึงต้องย้ายตามเฮียไปอยู่อีกสาขาหนึ่งที่เมืองเหนือและประเทศจีน ไป ๆ มา ๆ สลับกัน

บอยเรียนจบมัธยมต้นก็ต่อช่างยนต์ ทั้ง ปวช.และ ปวส. เพราะเป็นคนชอบทางด้านเครื่องยนต์กลไก พอจบ ปวช. เขาก็มาฝึกงานกับเฮียเสือตามคำชักชวนของชินที่รู้จักกับเฮียเสือโดยบังเอิญ คือไปเจอกันที่ร้านเหล้าแล้วชินมีเรื่อง โดนกลุ่มอื่นเขม่น เฮียเสือช่วยชินเอาไว้ หลังจากนั้นก็เลยชักชวนกันไปทำงานที่ร้าน

บอยเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ที่จริงเขาเป็นห่วงพี่บีมาก พี่บีบอกว่าจะขอเงินเฮียก๊กฮั้วเพื่อมาเปิดร้านให้บอย เฮียรับปากมาเนิ่นนานแต่ก็ไม่ให้เสียที บอยเองก็ไม่รู้จะไปเร่งรัดอะไรได้ เขาจึงทำงานที่อู่เฮียเสือไปเรื่อย ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ตั้งแต่เรียนจบจนกระทั่งบัดนี้ โดยที่เขากับชินตกลงกันว่าจะหุ้นเงินกันแล้วเปิดร้านด้วยกันในวันข้างหน้า

ชินกับบอยเป็นเพื่อนรักเพื่อนตาย รักกันเหมือนพี่น้องสายเลือดเดียวกัน

และมากไปกว่านั้น ชินแอบรักพี่สาวเพื่อน...

มันเกิดขึ้นเมื่อไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าวันที่รู้ว่าพี่บีแต่งงาน เด็กชายชินที่กำลังแตกเนื้อหนุ่มย่างเข้าสู่วัยรุ่น รู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก เขาขโมยเงินแม่ไปซื้อเหล้าขาวสี่สิบดีกรีที่ร้านค้ามากั๊กหนึ่งแล้วดื่ม แค่นั้นก็เมาหัวทิ่ม อ้วกแตกอ้วกแตน ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร พอแม่จับได้ก็ถูกตีจนตัวลายไปหมด แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าที่ชินดื่มเพราะเสียใจเรื่องอะไร คิดว่าร้องไห้เพราะเมาหนัก

จากวันนั้นถึงวันนี้ความรู้สึกของเขาก็ยังไม่เคยเปลี่ยน แม้ว่าเธอจะกลายเป็นของคนอื่นไปเป็นสิบปีแล้วก็ตาม

เธอยังคงประทับอยู่ในหัวใจของเขา น้องชายคนนี้ยังคงรักและหวังดีกับพี่สาวเสมอ...

นั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ชินไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนจริง ๆ จัง ๆ จะมีก็แค่หมาหยอกไก่ขำ ๆ ไม่งั้นก็สนุกกันชั่วครั้งชั่วคราวนาน ๆ ครั้ง

แม้ภายนอกชินจะเป็นคนกะล่อนปากดี มะนาวสามตะกร้าปาไม่ถูก แต่ใครเลยจะรู้ว่าภายใจของเขาเป็นคนรักมั่นคงเพียงใด

รักอย่างไม่มีข้อแม้ และไม่เคยเสียใจที่ได้รัก...