ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว

สองทุ่มครึ่ง ที่งานศพบ้านตาชด

พิธีสวดอภิธรรมคืนแรกจบลงไปแล้ว และเป็นธรรมดาของงานศพตามชนบทที่จะมีการอยู่เป็นเพื่อนเจ้าภาพ โดยการเล่นการพนันต่าง ๆ ทั้งไพ่และไฮโล มีเหล้ามีเบียร์ดื่มกันไปเล่นกันไปยันสว่าง

และป้าชั้น แม่ของชินก็เป็นขาไฮโล แกปูผ้าตั้งวงแล้วทุกคนก็ตีวงไปที่วงแก ถึงแม้จะมีอีกหลายวงแต่ของป้าชั้นดูจะครึกครื้นสุด

“ ไอ้บอย เอ็งมาเขย่าให้ป้า ” แกหันไปสั่งบอย เพื่อนสนิทของชินที่แกรักและดูแลมาแต่เล็ก รักเหมือนลูกคนที่สอง

“ จัดไปครับป้า ค่ำคืนนี้อีกยาวนาน ไม่เช้าไม่เลิกรา ! ”

บอยกล่าว ทุกคนฮาเฮสนุกสนาน แต่พี่บีแตะแขนของชินที่ยืนดูอยู่ข้าง ๆ กันแล้วกระซิบเบา ๆ

“ ชิน พี่รู้สึกปวดหัวนิด ๆ อะ เดี๋ยวเดินกลับบ้านก่อนนะ ”

“ เดินไปยังไงมืด ๆ คนเดียว เดี๋ยวผมไปส่ง ”

“ ไม่เป็นไร ชินอยู่กับบอยกับป้าชั้นเถอะ ”

“ เดี๋ยวผมค่อยกลับมาก็ได้ ไปส่งพี่ก่อน ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงห่วงใยก่อนจะคว้าแขนของพี่บีให้เดินตามกันไป

บ้านของตาชดกับพวกเขาห่างกันแค่สองซอย พวกเขาเลยเลือกที่จะไม่ขับรถมา ระหว่างทางเดินกลับ ชินสังเกตว่าพี่บีไม่ค่อยพูดค่อยจา ดูเคร่งเครียดยังไงชอบกล สุดท้ายเขาก็อดรนทนไม่ไหว

“ พี่บีมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เล่าให้ผมฟังได้นะ ”

พี่บีฉีกยิ้มกว้างอย่างจงใจซึ่งนั่นมันไม่เนียนเลย ชินรู้ดีว่าเธอแสร้งยิ้มกลบเกลื่อน

“ เปล่า ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย คงจะเพราะว่าเหนื่อยจากการเดินทางมั้ง เสียงที่งานศพก็ดังด้วยล่ะ พี่เลยปวดหัว อยากนอนพัก ”

“ โอเค ” ชินรับคำทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าอีกฝ่ายโกหก แต่ป่วยการจะไปเซ้าซี้ เดี๋ยวเจ้าตัวจะรำคาญเอาเสียเปล่า ๆ

เมื่อไปถึงบ้าน ชินเดินขึ้นไปส่งพี่บีถึงบนบ้านแล้วหาน้ำให้เธอกินยา

“ เดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักเลยนะครับ ล็อคบ้านให้ดี ”

“ จ้ะ เออ ชินเอากุญแจบ้านไปด้วยเลยสิ กลับมาจะได้ไขเข้ามาได้เลย ไม่ต้องเรียกพี่ ”

“ โอเค งั้นผมไปนะ มีอะไรก็โทรหาผม แล้วจะรีบมาเลย ”

“ จ้ะ ไปเถอะ” พี่บีส่งยิ้มให้

ชินเดินลงจากบ้าน แต่ยิ่งเดินห่างจากตัวบ้านหัวใจของเขาก็ยิ่งเป็นกังวล รู้อยู่เต็มอกว่าพี่บีมีเรื่องเครียดแล้วยังจะปล่อยให้เธออยู่บ้านคนเดียวได้ยังไง ไหนจะที่งานศพอีก ทั้งเล่นทั้งดื่ม เกิดมีใครสักคนเมาแล้วมันรู้ว่าพี่บีอยู่บ้านคนเดียวแล้วคิดไม่ดีล่ะ

“ ไม่ปงไม่ไปแม่งแล้ว จะทิ้งให้พี่บีอยู่คนเดียวได้ยังไงวะ ” เขาพึมพำก่อนหยุดเดินแล้วหันหลังเดินกลับบ้านทันที

เมื่อไปถึงบ้านเขาก็หยิบกุญแจมาไขเข้าบ้านไปอย่างเงียบ ๆ แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงตะโกนของพี่บีคล้ายกับกำลังทะเลาะกับใครอยู่

ชินตกใจเป็นอย่างมาก กลัวว่าจะมีใครบุกเข้าไปในบ้านอย่างที่คิดเมื่อครู่ เขารีบเปิดประตูเข้าไปทันที แต่ได้ยินเสียงพี่บีดังมาจากในห้องนอนฝ่ายเดียว ไม่มีเสียงคู่กรณีแต่อย่างใด

“ เฮียจะเอายังไงกับบีอีก ให้หย่าก็หย่าให้แล้ว แค่จะให้เกียรติมาวันเผาสักนิดไม่ได้เลยหรือไง แค่นี้ชาวบ้านเขาก็ถามก็นินทากันให้แซ่ดแล้วว่าเฮียมากับบีแต่ไม่ยอมมาค้างที่บ้าน ”

แล้วเธอก็เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเริ่มตะโกนอีกครั้ง

“ มันซินแสหรือว่าเมียน้อยเฮียพูดเองกันแน่ ตอนแรกก็ให้หย่าแก้เคล็ด ตอนนี้ยังจะอะไรอีก ต่อไปคงต้องให้บีผูกคอตายแก้เคล็ดใช่ไหม ! ” เธอตะโกนก่อนจะปล่อยโฮออกมา จากนั้นเขาก็ได้ยินเหมือนเสียงวัตถุกระทบพื้นดังปัง

ชินตกใจเป็นอย่างมาก ปกติแล้วพี่บีเป็นคนเรียบร้อย เก็บอารมณ์เก่ง แล้วสิ่งที่เขาได้ยินเมื่อครู่มันคล้ายกับว่าเธออัดอั้นตันใจเหลือเกินจนทนไม่ไหว ถึงได้ตะโกนออกมาจนสุดเสียง

เขาสืบเท้าไปที่ห้องพี่บีเงียบ ๆ อย่างเป็นห่วง ประตูห้องของเธอเปิดอ้านิด ๆ เผยให้เห็นภาพข้างใน ซึ่งมันทำให้ชินอ้าปากหวอ

พี่บียืนพิงฝาผนังซบหน้าร้องไห้กับฝ่ามือตัวเอง มีมือถือที่แตกกระจายอยู่บนพื้นห้อง เดาได้ไม่ยากว่าเธอคงคุยโทรศัพท์กับสามีและมีปากเสียงแล้วปามันทิ้งลงกับพื้น

แต่สิ่งสำคัญมากไปกว่านั้นคือเธอไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว !