Chapter 5 อำนาจเงิน (1)

“พี่เสือขา... มาต่อกันเถอะค่ะ”

“ปล่อย!”

พยัคฆ์ปัดมือเล็กที่ลูบไล้เรือนร่างของเขาด้วยความรำคาญ ชายหนุ่มกัดฟันกรอด มองไปที่ประตูที่ปิดสนิท ก่อนจะหุนหันเดินออกจากห้องน้ำเพื่อเข้าไปในงานเลี้ยง ปล่อยให้ชีสเค้กยืนตัวแข็งยกมือค้างด้วยความตกใจ เพราะไม่เคยถูกเขาตะคอกใส่มาก่อน

หญิงสาวค่อย ๆ ลดมือลง ก่อนจะกำมือแน่นด้วยความริษยา... แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่แบบที่เขาบอกเธอ

อีนั่นมันไม่ใช่แค่เมียกอดทะเบียนสมรส

ไม่อย่างนั้นเขาจะแคร์จนต้องแจ้นตามอีเมียนั่นเข้างานเลี้ยงไปแบบนั้นทำไม! ทั้งที่กว่าชีสเค้กจะส่งสายตาเรียกให้เขาตามมาถึงที่นี่ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะพยัคฆ์เอาแต่มองเจ้าสาวอยู่ตลอดงาน แทบจะไม่ชายตามองเธอเลย

เธออุตส่าห์จะแบให้ฟรี แบบตื่นเต้น ๆ สักหน่อย

“โธ่โว้ย!”

เสียงเล็กสบถออกมาด้วยความหัวเสีย ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำแห่งนี้กลับเข้าไปในงาน เพราะไม่รู้จะอยู่ทำอะไรที่นี่ต่อเหมือนกัน

อย่างน้อยในงานก็ยังมีเหล้าฟรี!

“ขวัญล่ะ?”

กิตติหันไปมองลูกเขยที่เดินมาถามเขาด้วยน้ำเสียงมีอำนาจมากกว่า ด้วยความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นมดตัวเล็ก ๆ ทั้งรูปร่างในตอนนี้ที่พยัคฆ์ร่างกายกำยำสูงใหญ่ และอำนาจเงินตราเส้นสาย ที่กิตติแพ้หนุ่มรุ่นลูกอย่างหมดท่า

ทั้งที่เมื่อสิบปีก่อน กิตติยังหนุ่มกว่านี้ และมีอำนาจมากพอจะสั่งพวกลูกน้องกระทืบพยัคฆ์จนปางตายแท้ ๆ !

“เห็นเดินออกไปข้างนอกครับ คงไปห้องน้ำ”

กิตติตอบโดยไม่สบตา เขาเบนหน้าหนีไปอีกทางด้วยท่าทางขี้ขลาด นั่นทำให้พยัคฆ์แสยะยิ้มด้วยความสมเพช ก่อนจะเดินไปรวมตัวกับพวกเพื่อนที่ตามหาเขาอยู่ เพราะอยากฉลองด้วยกัน

ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้ว หญิงสาวในชุดเจ้าสาวก็เดินกลับเข้ามาในงาน พยัคฆ์วางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินตรงไปหยุดตรงหน้าเพียงขวัญ สายตาเหม่อลอยของเธอค่อย ๆ โฟกัสที่เขา หญิงสาวเงยหน้ามองสบตา ก่อนจะก้มลงมองแค่แผงอกของเขา

“ไปไหนมา?”

คำถามของเขาทำให้เธอเม้มปาก อยากจะร้องกรี๊ดออกมาดัง ๆ ถามเขากลับว่า ‘สนใจด้วยเหรอ?’ หรือ ‘เสร็จเร็วจังนะ!’ แต่เพียงขวัญรู้ว่าความอดทนเท่านั้น... ที่เธอจะทำได้ ไม่ใช่การประชดประชันเขาอย่างที่เธออยากทำ

“ห้องน้ำค่ะ” เธอกะพริบตาเบา ๆ “ฉันเหนื่อย ขอไปรอในห้องได้ไหมคะ?”

เรือนหอในคืนนี้ไม่ใช่ที่บ้านของเขา แต่เป็นห้องสวีตชั้นบนสุดของโรงแรม เพียงขวัญได้เห็นห้องสวีตแล้ว รวมถึงห้องหอที่คฤหาสน์ของพยัคฆ์ด้วย เพราะเธอต้องสั่งการสาวใช้ให้นำของไปเก็บที่บ้าน

ตอนนี้กิตติเลี้ยงสาวใช้ไว้แค่สองคน เป็นแม่ลูกกัน คนลูกอายุเท่าเพียงขวัญ นอกนั้นไม่ว่าสาวใช้หรือคนขับรถก็ถูกให้ออกหมด เพราะกิตติจ่ายไม่ไหว

“อ้อ อยากเข้าหอแล้วเหรอ?” ชายหนุ่มยิ้มจนเห็นเขี้ยวมุมปากของเขา ก่อนที่มือหนาจะโอบเอวเธอไปแนบกายแกร่ง แล้วพยัคฆ์ก็หันไปตะโกนบอกกลุ่มเพื่อนที่ยังกินเหล้ากันอยู่ “เฮ้ย พวกมึง กูไปเข้าหอก่อนนะ เจ้าสาวกูชวนว่ะ!”

เสียงเป่าปากแซวดังแข่งกับเสียงเพลงรักหวานที่เปิดคลอเป็นบรรยากาศในงาน เพียงขวัญอับอายจนอยากจะมุดแผ่นดินหนี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย

เธอทำได้แค่อดทน จนกว่าแม่จะหายดี...

“เฮ้ย ลุง” พยัคฆ์กระดิกนิ้วเรียกกิตติ “จะเอามั้ยเงินน่ะ? ตามมาสิ จะจ่ายให้ตามที่คุยกันไว้”

ไม่ใช่แค่หยามเกียรติเจ้าสาว แต่ชายหนุ่มหักหน้าพ่อเจ้าสาวกลางงานด้วย เขาเลื่อนมือมาโอบบ่าบังคับให้เพียงขวัญเดินไปกับเขา โดยมีบอดี้การ์ดของเขาเดินตามไป และมีกิตติที่อับอายจนต้องยกมือขึ้นบังหน้าจากพวกแขกในงานที่ซุบซิบกัน เดินตามมาด้วย