Chapter 3 เหยียดหยาม (1)

ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวนั้นบางเฉียบ

ดวงตาคมกริบที่เจือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ จับจ้องมองทะลุผ้าคลุมหน้าของเธอด้วยอารมณ์หลากหลาย ทั้งโกรธ เกลียด รังเกียจ! แต่ก็น่าโมโหตัวเองที่ลึก ๆ แล้วพยัคฆ์สัมผัสได้ถึงความ ‘คิดถึง’ แทรกซึมอยู่ในแผงอกกำยำของเขา

ชายหนุ่มกระดกเหล้าดื่ม หวังจะให้น้ำเมาขับไล่อารมณ์ที่เขาไม่ต้องการ มือหนาปัดประตูปิดดังปัง เขาเห็นว่าไหล่เปลือยของเธอสะดุ้ง แต่ปลายคางมนกลับเชิดขึ้นหลังจากนั้น แผ่นหลังของเธอตั้งตรงราวกับนางพญา

เฮอะ พวกลูกคุณหนู...

เพราะแบบนี้ไงเขาถึงไม่เหมาะสมคู่ควรกับเธอ

ทั้งที่บ้านกำลังจะถูกยึด บริษัทที่มีเพียงแห่งเดียวกำลังจะล้มละลาย ยังนั่งเชิดหน้าคอตั้งอยู่ได้!!

ชายหนุ่มเดินไป กระดกเหล้าดื่มไป สายตาของเขามองต่ำลงจากใบหน้าที่ถูกซุกซ่อนไว้ใต้ผ้าคลุมหน้าบาง ๆ ของเธอ เปลี่ยนเป็นจับจ้องเนินอกสล้างที่ชุดแต่งงานเกาะอกไม่ได้ปกปิดตรงนั้น

เขาเลือกชุดนี้เองแหละ

มันโป๊ดี!

แต่ก็ไม่คิดหรอกนะว่าเธอจะใส่แล้วสวยขนาดนี้ ที่ผ่านมาที่เขาคิดว่าเธอนมเล็กสมัยเด็ก ๆ นั่นเธอซ่อนรูป หรือเพิ่งโตเป็นแม่วัวพันธุ์ดีเอาตอนอายุยี่สิบห้าปีวะ?

แกรบ

ชายหนุ่มสังเกตเห็นมือบางเหมือนกำอะไรบางอย่างอยู่ ราวกับอยากจะซ่อนสิ่งนั้นไว้ไม่ให้เขาเห็น พยัคฆ์ก้าวอาด ๆ เข้าไปหาเธอด้วยใบหน้าแดงก่ำ ก่อนจะใช้มือเดียวแกะมือเล็ก ๆ ที่กำแน่นให้แบออก แล้วเขาก็แย่งสิ่งนั้นในมือเธอมาถือไว้

ชายหนุ่มคลี่กระดาษโฟโต้ที่ยับยู่ยี่ออกดู ขณะเดียวกันก็กระดกเหล้าดื่มไปด้วย เขาลดขวดเหล้าลงและยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นว่าที่เธอพยายามซ่อนคือภาพถ่ายของเขาเอง เหมือนจะตัดมาจากนิตยสารธุรกิจสักแห่งที่ทำแจกฟรี

“พี่หล่อจนต้องเก็บไว้ติ้วเลยเหรอ?”

เขาก้มลงถามด้วยรอยยิ้มเฉพาะแค่ริมฝีปาก แต่ดวงตากำลังประเมินว่าสินค้าของเขาวันนี้ที่พ่อของเธออวยนักอวยหนาว่าสด... และซิง นั่นมันจริงอย่างคำโฆษณาหรือเปล่า?

เพียงขวัญเงยหน้ามองชายหนุ่มผ่านผ้าคลุมเจ้าสาวบอบบางด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักด้วยอารมณ์หลากหลาย ทั้งตื่นเต้น ทั้งเสียใจ...

การแสดงออกว่าไม่แคร์ของเขา แววตาที่มองเธอเหมือนพิจารณาคุณภาพสินค้า ทำให้เพียงขวัญได้รู้ซึ้งเอาวินาทีที่เธอหวนกลับไปไม่ได้แล้วว่า...

ผู้ชายที่เติบโตเป็นหนุ่มฉกรรจ์คนนี้ ไม่ใช่พี่เสือแสนดีของเธออีกต่อไป!!

“ได้เวลาเข้างานแล้วเหรอคะ?”

เพียงขวัญปัดความสงสัยในสิ่งที่เขาพูดออกมา พจนานุกรมของเธอไม่มีคำแปลของคำว่าติ้ว แต่ดูจากกิริยาของเขาก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คำที่แปลออกมาดีแน่นอน

หญิงสาวขยับตัวลุกอย่างสุภาพ

“ขวัญพร้อมแล้วค่ะ”

ไรหนวดเหนือริมฝีปากชายหนุ่มกระตุก แววตาของเขาลุกวาวไปด้วยโทสะ

ยิ่งเธอดูสูงส่งเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากกระชากดอกฟ้าแสนสวยมาย่ำยีในโคลนตม!

หัวใจของเพียงขวัญเหมือนตกจากที่สูง เมื่อเขาโยนภาพถ่ายยับยู่ยี่ทิ้ง แล้วใช้มือข้างนั้นกระชากข้อมือบอบบางของเธอ จนร่างกายสดสาวถลาเข้าไปชิดกายแกร่งที่แข็งแรงไปทุกสัดส่วน!

ตุ้บ!

เมื่อเนื้อตัวแตะสัมผัสกัน ก็เหมือนความร้อนจากร่างกายของเขาแทบจะลวกผิวเธอ เพียงขวัญหน้าแดงก่ำ ยกมือขึ้นผลักอกเขา เธอไม่ร้อง ไม่โวยวาย เพียงแค่ต่อสู้แบบอารยะขัดขืนเท่านั้น

แต่หญิงสาวไม่คิดเลยว่าวินาทีที่เธอผลักแผงอกกำยำที่สัมผัสได้ว่ามีกล้ามเนื้อแน่น ๆ อยู่ใต้เสื้อสูทเจ้าบ่าวนั่น เขาจะปล่อยมือจากเธอทันทีเหมือนกัน จนร่างบางถลาล้มหงายหลังลงบนโซฟา

“พี่เสือ!!”