Chapter 3 เหยียดหยาม (2)

“พี่เสือ!!”

เพียงขวัญร้องเรียกเขาด้วยความตกใจ เมื่อชายหนุ่มคร่อมร่างใหญ่โตของเขาอยู่เหนือร่างกายเธอในท่าที่ดูน่าหวาดเสียว เธอถูกร่างใหญ่โตของเขาข่มให้ถอยหนีจนแผ่นหลังติดพื้นโซฟานุ่มแล้วในตอนนี้

“ใช่ พี่เสือเอง” เสียงของเขาทุ้มห้าวสมกับเป็นบุรุษ กังวานก้องในหูของเพียงขวัญ ไม่ได้เจอกันมาสิบปี เขาไม่เหลือคราบของเด็กหนุ่มคนนั้นที่เธอรู้จักเลย “ยังจำพี่ได้อยู่อีกเหรอ... คุณหนู?”

เพียงขวัญเลียริมฝีปาก มองฝ่ามือของเขาที่สอดเข้ามาใต้ผ้าคลุมหน้าแล้วลูบไล้ผิวแก้มของเธอ ก่อนจะช้อนสายตามองสบตาเขาด้วยหัวใจที่สั่นไหวเกินการควบคุม

เธอไม่รู้ว่าต้องทำยังไงกับสถานการณ์นี้

ควรผลักไส หรือปล่อยไปตามที่ควรจะเป็น

ก็ในเมื่อวันนี้คือวันแต่งงานของเขาและเธอ...

ก๊อก ๆ

“คุณเจ้าสาวคะ ว้าย... ขอโทษค่ะ!”

พนักงานตัวจริงที่เปิดประตูเข้ามาตามเจ้าสาวไปเข้างาน ถึงกับต้องปิดประตูดังปังเมื่อเห็นภาพเจ้าบ่าวเจ้าสาวทาบทับกันอยู่บนโซฟา เพียงขวัญหันมองด้วยความประหม่า ก่อนจะเห็นชายหนุ่มยิ้มมุมปาก แล้วกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นราวกับตัวเธอไร้น้ำหนัก

“ไปกันได้แล้ว”

เสียงของเขาทรงอำนาจ ฝ่ามือหนากุมต้นแขนของเธออย่างอุกอาจ เมื่อเดินผ่านบริกรคนหนึ่ง ชายหนุ่มก็วางขวดเหล้าลงบนถาด ก่อนที่ประตูห้องจัดเลี้ยงจะเปิดออก และแสงไฟที่ส่องมาก็ทำให้เพียงขวัญตาพร่า...

นี่คงเป็นพิธีแต่งงานที่พิลึกน่าดู เพราะนอกจากจะไม่ยืนไหว้รับแขกหน้างานแล้ว เจ้าบ่าวยังเป็นคนพาเจ้าสาวเข้างานเอง ด้วยวิธีที่เรียกว่า ‘ลากแขนให้เดินตาม’ จนถึงบนเวทีที่สว่างไสวด้วยแสงไฟ

เพียงขวัญหอบหายใจด้วยความเหนื่อย กระทั่งเธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้วหลังจากพิธีกรดำเนินงานไปอย่างมืออาชีพ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตอบคำถามอะไรเลย เพราะพยัคฆ์เป็นคนตอบแทนเธอทุกคำถาม จนพิธีกรเริ่มเลิ่กลั่ก

“ทีนี้ผมจูบเจ้าสาวได้หรือยัง?”

คำถามของเขาทำให้แขกเหรื่อผู้ชายหลายคนผิวปาก พิธีกรเองก็ต้องตามน้ำ เพราะทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่บรีฟกันไว้เลย!

“ครับ! เจ้าบ่าวขอขนาดนี้ ทุกคนว่ายังไงกันคร้าบ”

“จูบเลย! จูบเลย!”

เพียงขวัญมองไปที่โต๊ะด้านหน้า บิดาของเธอถูกจัดให้นั่งอยู่รวม ๆ กับพนักงานบริษัทของพยัคฆ์ นับว่าเป็นการหยามหน้าอย่างที่สุด! แต่กิตติก็นั่งตัวลีบตามความต้องการของลูกเขย อย่างน้อยผ่านตรงนี้ไป พยัคฆ์ก็จะจ่ายเงินให้เขาระหว่างพิธีส่งตัวเข้าหอตามสัญญา

กิตติเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นลูกสาวหันมองมา เขารู้... เพียงขวัญไม่ใช่ผู้หญิงก๋ากั่น เธอไม่ต้องการจูบกับสามีโชว์ใคร ต่อให้เป็นงานแต่งงานก็เถอะ

แต่ยังไงก็ต้องถูกหมอนั่นทำมากกว่าจูบอยู่แล้ว

กิตติจึงได้แค่ไม่มอง เพราะไม่อยากเห็นสายตาตัดพ้อของเพียงขวัญที่เหมือนจะโยนความผิดให้เขา ทั้งที่กิตติคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่นิดเดียว!

เพียงขวัญเป็นลูก ก็ต้องตอบแทนบุญคุณของเขา ถูกแล้ว!

“งั้นผมจูบแล้วนะ”

สิ้นเสียงของพยัคฆ์ ไมโครโฟนก็ถูกส่งไปกระทบแผงอกของพิธีกรหนุ่ม จนเขาต้องใช้มือที่ถือกระดาษสคริปต์รับไมโครโฟนของเจ้าบ่าวไว้อีกอัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปหาเจ้าสาวแสนสวยของเขา ที่ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวของเธอน่ะ มันเกะกะสายตาของเขาฉิบหาย!