3

“ดีจังเลยค่ะ ธิดาจะได้มีเพื่อนบ้าน”

“คิดถึง” เขาวางมือบนศีรษะของเธอก่อนจะก้มหน้าลงมาหา แล้วบอกเธอเสียงนุ่มคนฟังตาโต ก่อนจะหน้าแดง ฟินน่ะสิ เขาบอกว่าคิดถึง

“อุ๊ย!” เขาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่

“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พี่โทร.ไปปลุกนะครับ เราออกมาวิ่งเหยาะๆ หรือเดินเร็วกันก่อน”

“น้องดายังไม่มีร้องเท้าวิ่งเลยค่ะ” เธอรีบบอก ลูบแก้มไปมาหลังจากโดนเขาหอม

“จริงด้วย พี่ลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท เอาอย่างงี้แล้วกัน พรุ่งนี้พี่พาไปซื้อชุดว่ายน้ำกับรองเท้าวิ่ง”

“น้องดาว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ”

“เดี๋ยวพี่สอนให้ครับ”

“ตอนเด็กๆ น้องดาเคยจมน้ำน่ะค่ะ” เธอบอกเขาเสียงกลัวๆ

“มีพี่อยู่ทั้งคนไม่ต้องกลัวอะไรหรอกครับ” เขาโยกศีรษะของเธอไปมา

“ขอบคุณนะคะ พี่ธีใจดีเสมอ”

“อยากให้พี่ช่วยเหลืออะไรก็บอกนะครับ”

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ”

“ไม่มีข้าวกินก็มาฝากท้องบ้านพี่ อยากให้สอนการบ้านก็มาหาพี่อยากให้นอนเป็นเพื่อนก็บอกได้นะครับ” เขาวางมือบนศีรษะโยกไปมาเบาๆ เธอกะพริบตาปริบๆ มองสบตาของเขาแล้วสะท้าน

“เอ่อ.... ค่ะ” เธอก้มงุดเขินอายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาเดินไปส่งเธอที่บ้าน นัดกันว่าพรุ่งนี้จะไปซื้อของด้วยกัน

รุ่งเช้าของวันใหม่...

ธีรภัทรมารับธิดาไปซื้อของข้างนอก คนน้ำหนักเกินมาตรฐานตื่นตั้งแต่เช้าเพราะนอนไม่หลับ เธอมองเสื้อผ้าในตู้แล้วหน้าเหี่ยว ไม่มีชุดสวยๆ ใส่ออกไปข้างนอกกับธีรภัทรเลย มองหุ่นอ้วนๆ ของตัวเองแล้วเครียด แขนขาใหญ่ พุงยื่น มีเหนียงที่คาง น่าเกลียดสุดๆ ไปเลย แถมผิวกายของเธอยังแตกลายอีก แม้จะอยู่ในร่มผ้าก็เถอะ

“เสร็จหรือยังครับ” เสียงเรียกของเขาทำให้เธอเร่งรีบแต่งตัว

ธิดารีบหยิบเสื้อผ้าชุดแรกที่เล็งเอาไว้มาสวมใส่ ในเวลานี้ต้องรีบเพราะไม่อยากให้คนที่รออยู่ด้านล่างคอยนาน เธอหมุนซ้ายหมุนขวา รวบผมให้เรียบร้อย ก่อนจะยิ้มสดใสให้กระจก เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง

ธีรภัทรอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนสบายๆ เขาแต่งตัวธรรมดาแต่ดูหล่อเท่อย่างที่สุด เธอยิ้มกว้างเมื่อเห็นเขายืนขึ้นเผยยิ้มต้อนรับเธอ

“ก่อนออกไปข้างนอก กินอะไรหรือยังครับ” เขาเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน เธอส่ายหน้าไปมา

“พี่ทำอาหารเช้ามาด้วยครับ” เขาบอกเธอ เดินไปด้านหลังครัวจัดอาหารเช้าลงจาน เขามองบ้านช่องของเธออย่างพึงพอใจ เด็กสาวมีความสะอาดสะอ้านเหมาะจะเป็นแม่ของลูก เขาไม่ชอบผู้หญิงสกปรก ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย บางคนแต่งตัวสวยแต่พอเห็นสภาพความเป็นอยู่แทบเบือนหน้าหนี

“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณ รีบกุลีกุจอไปช่วยเขาจัดอาหารเช้าใส่จานด้วย

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้นเขาก็พาเด็กสาวออกไปซื้อของตามที่นัดกันเอาไว้

“พี่ธีคะ ถามอะไรหน่อยสิคะ”

“ว่ามาสิครับ”

“คนเราจะมีเป้าหมายในชีวิต ต้องมีแรงบันดาลใจใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ”

“เวลาพี่ธีจะทำอะไรสักอย่าง จะต้องหาแรงบันดาลใจหรือเปล่าคะ”

“ก็ต้องมีนะครับ เช่นอยากมีบ้าน ก็ต้องขยันทำงานซื้อบ้าน น้องดาถามทำไมเหรอครับ”

“น้องดายังไม่มีแรงบันดาลใจที่จะลดน้ำหนักอย่างจริงจังเลยค่ะ” เธอปดคำโต จริงๆ อยากลดน้ำหนักเพราะอยากสวย อยากให้คู่หมั้นอย่างเขาภาคภูมิใจ

“แรงบันดาลใจของน้องดาคืออะไรพี่ไม่รู้ แต่ถ้าน้องดาลดน้ำหนักได้ พี่จะให้น้องดาขออะไรก็ได้จากพี่ 1 อย่าง ดีไหม”

“ว้าว! พี่ธีใจดีจังเลยค่ะ” เธอรีบพยักหน้ารับ

“น้องดามีแรงบันดาลใจแล้วค่ะ” เขาหันมายิ้ม ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปยังห้างสรรพสินค้าตรงหน้า

ธีรภัทรพาเธอมาซื้อรองเท้าวิ่ง ก่อนจะพาไปซื้อชุดว่ายน้ำ เธอมองชุดว่ายน้ำแล้วเขินเพราะอ้วน ใส่แล้วมันจะน่าเกลียดขนาดไหนนะ

ธิดายืนคิดไปคิดมาวนเวียนอยู่คนเดียว พนักงานของห้างก็เข้ามาแนะนำดิบดี เธอจึงลดความขัดเขินลงไปได้บ้าง ขณะที่ธีรภัทรเลือกหมวกและแว่นตาให้เธอ สุดท้ายเธอก็ได้ชุดว่ายน้ำมิดชิดมาสามชุด

“เดี๋ยววันนี้พี่ทำอาหารกลางวันให้กินนะครับ” เขาพาเธอไปซื้อกับข้าว เธอมองเขาเพลิน ธีรภัทรชอบทำอาหาร เธอเคยชิมอาหารฝีมือเขาออกบ่อย เมื่อหลายปีก่อน มันอร่อยมากๆ เชียวล่ะ

ธีรภัทรเป็นคนสุภาพเรียบร้อย ผู้ใหญ่ทุกคนรักและเอ็นดูเขามาก เขามีพี่ชายและน้องชายหลายคน ครอบครัวของเขานิสัยคล้ายๆ กัน ให้เกียรติคนอื่น เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ดูถูกคนที่ด้อยกว่า และที่สำคัญ ธีรภัทรเป็นคนใจเย็น พูดจาสุภาพและสะอาดสะอ้าน เขาเป็นคนใจดีและชอบช่วยเหลือคนอื่น