9

ซายน์...

"พอสยกของไปไว้ในครัวให้ม๊าทีนะลูก"

"ครับ" ฉันเดินเข้ามาในบ้านของพอสที่ไม่ได้มานานหลายปี ก็ตั้งแต่ที่ที่ฉันรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับพอสฉันก็ไม่กล้ามาอีก คือเหมือนกับว่าตอนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรฉันจะมาที่นี่บ่อยมาก ถ้าถามว่าฉันรู้ตัวตอนไหนว่ารู้สึกกับพอสเกินคำว่าพี่น้องก็น่าจะตั้งแต่ตอนที่ฉันอยู่มอหนึ่งแล้วพอสอยู่ปอห้า ซึ่งก็ผ่านมาเกือบจะสิบปีแล้ว ฉันยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีครั้งแรกฉันรู้ใจตัวเอง

"พี่ให้น้องซายน์นะครับ" ฉันยืนอึ้งกับช่อดอกไม่ช่อใหญ่ที่ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับจากพี่ประธานนักเรียนที่เป็นที่หมายปองของรุ่นพี่รุ่นน้องในโรงเรียนเพราะเขาเป็นทั้งประธานนักเรียนเป็นทั้งนักกีฬาประจำโรงเรียนอีก พี่เขาฮอดมากและตอนนี้เขากำลังเอาดอกไม้มาให้ฉันซึ่่งวันนี้คือวันที่14กุมภา วันวาเลนไทน์

"เอ่อพี่ให้ซายน์ทำไมคะ" ฉันถามอย่างงงๆเพราะฉันกับพี่เขาเราไม่เคยพูดคุยกันมาก่อนฉันรู้จักก็แค่ผิวเผิน

"ก็พี่ชอบน้องซายน์ไง พี่อยากจีบน้อง"

"เอ่อคือว่าซายน์" ฉันอึ้งรอบสองจนพูดไม่ถูกเมื่อพี่เขาบอกว่าชอบฉันซึ่งๆ หน้าโดยที่ฉันไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อนว่าจะโดนสารภาพรักกลางโรงเรียนแบบนี้

"พี่ไม่เร่งเอาคำตอบหรอกนะ แต่พี่อยากจะบอกว่าพี่ชอบน้องจริงๆ อยากขอน้องเป็นแฟน"

"............."   จากนั้นพี่มอหกคนนั้นก็เดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่กับที่ ดีที่ตอนนี้นักเรียนคนอื่นๆไปเข้าแถวกันเกือบหมดแล้ว ฉันคิดอยู่ว่าจะทำยังไงกับดอกไม่ช่อนี้ก่อนจะตัดสินใจจะเอาไปไว้บนห้องเรียนก่อนแล้วค่อยไปเข้าแถวเพราะถ้าให้ฉันถือไปเข้าแถวด้วยคงถูกมองแล้วถูกหมั่นไส้เพราะไม่มีใครได้ดอกไม่ช่อใหญ่ขนาดนี้เท่าฉันอีกแล้ว เพราะเท่าที่ฉันเห็นที่ได้ๆกันแค่คนละดอกสองดอกแต่ของฉันมาเป็นช่อเบ้อเริ่ม

""""""""""""""""""""""