17

"ใครบอกม๊าเรื่องนี้"

"ก็น้องซา.....อะ เอ่อออ ก็ม๊ารู้เองไม่ต้องมีใครบอกหรอก" ม๊ารีบพูดจนติดอ่างก่อนจะทำทีเป็นหันไปมองนอกรถ ผมรู้ว่าเมื่อกี๊ม๊ากำลังจะเอ่ยชื่อของคนที่บอกม๊าซึ่งก็ไม่ใช่ใครหรอกว่าที่ผู้ช่วยของผมไง หึ

ซายน์....

"ดูท่าอาแพรวของซายน์คงอยากจะได้ซายน์ไปเป็นลูกสะใภ้มากๆเลยนะคะ^^"

"แม่พูดอะไร ซายน์เขินนะคะ"

"จะมาเขินอะไรล่ะคะลูก ลูกเองก็ชอบตาพอสไม่ใช่เหรอ"

"แม่!!!" ฉันตกใจที่แม่รู้

"คิดว่าแม่ไม่รู้ดูไม่ออกเหรอจ๊ะหื้มมม" แม่ทำท่าทางล้อเลียนยิ้มใส่จนฉันเขินที่มีคนรู้ความลับของฉันที่ฉันไม่คิดว่ามีใครรู้แต่แม่รู้

".........."

"ถึงพอสจะอายุน้อยกว่าซายน์แม่ก็ไม่ติดนะลูกเพราะตาพอสน่ะดูมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าหนูอีก"

"แม่ว่าหนูไม่รู้จักโตเหรอคะ หนูน้อยใจนะ"

"แม่ไม่ได้ว่าแม่พูดความจริง"

"แม่อ่ะ"

"ตกลงลูกชอบตาพอสจริงๆใช่หรือเปล่า"

"เอ่อ..ก็...."

"หึ อ้ำๆอึ้งๆแบบนี้ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะลูกสาว แม่เข้าใจแล้ว ยังไงก็รีบทำคะแนนซะนะได้ไปทำงานใกล้ชิดกันขนาดนั้นลูกต้องทำให้ตาพอสหวั่นไหวให้ได้เข้าใจมั้ย สู้ๆนะคะลูกสาวแม่"

แม่ชูมือแล้วชูกำปั้นขึ้นมาสองข้างแล้วบอกให้ฉันสู้ สู้กับอะไรล่ะสู้กับตะวันงั้นเหรอ ฉันไม่อยากสู้หรอกถึงตะวันจะเคยคบกับน้องชายของฉันก็เถอะแต่ตอนนี้สองคนนั้นเลิกกันไปแล้วมันไม่ผิดอะไรเลยถ้าตะวันจะมาคบกับพอส

"เห้อออออ" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างคนที่รู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง

"ทำไมถอนหายใจอย่างนั้นล่ะลูกหื้มมม"

"แม่ก็รู้ไม่ใช่เหรอคะว่าตอนนี้พอสกับตะวันคบกันอยู่"

"รู้จ๊ะแต่แม่ไม่เชื่อว่าหนูตะวันจะรักตาพอส ตะวันน่ะรักน้องชายเรามาก สองคนนั้นแค่คบกันหลอกๆเพื่อให้ตาซันรู้สึกเจ็บปวด"

"แม่รู้ได้ยังไงคะ"

"ก็แม่คุยกับน้าต่ายแม่ของหนูตะวันมาแล้วไงจ๊ะถึงรู้ เพราะฉะนั้นลูกของแม่ไม่ต้องคิดมากหรือรู้สึกผิดเข้าใจไหมเพราะยังไงลูกเขยของแม่ก็ต้องเป็นตาพอสคนเดียวเท่านั้น ส่วนหนูตะวันน่ะไม่ว่าจะยังไงก็คือลูกสะใภ้สุดที่รักของแม่อยู่ดีแม่มั่นใจว่าตาซันต้องตามง้อหนูตะวันได้สำเร็จเพราะสองคนนี้รักกันมานานก็เหมือนลูกไงที่แอบรักตาพอสมาตั้งแต่เด็ก อืมเท่าที่จำได้ก็น่าจะตั้งแต่ตาพอสเกิดล่ะมั้ง 5555" แม่ฉันหัวเราะอย่างมีความสุขแต่ฉันนี่สิเขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว

"แม่อ่ะ อย่าแซวหนูสิ"