16

พอส....

"พอสลูกยังไงป้าก็ฝากพี่ซายน์เค้าด้วยนะถึงเค้าจะอายุมากกว่าพอสแต่ประสบการณ์การทำงานไม่มีไม่เหมือนพอสที่พอจบมาก็ทำงานเลยยังไงพอสก็ช่วยพี่เค้าหน่อยนะลูกแต่ถ้าลูกสาวของป้าดื้อมากๆก็ดุได้ป้าไม่ว่า^^"

"แม่คะ ซายน์ไม่เคยดื้อนะ"

"ไม่เคยดื้อน้อยน่ะสิ ลูกน่ะอายุมากกว่าพอสสองปีแต่นิสัยเด็กกว่าพอสเยอะเลย"

"พี่ฝนอย่าไปดุน้องซายน์เลยค่ะ น้องซายน์น่ารักจะตายไม่เคยดื้อเลย"

"แพรวก็นะชอบเข้าข้างยัยซายน์ตั้งแต่เด็กจนโต แบบนี้พี่ยกให้ไปเป็นลูกสาวจะเอาไหม"

"ไม่เอาค่ะ แพรวไม่อยากได้น้องซายน์ไปเป็นลูกสาวแพรวอยากได้น้องซายน์ไปเป็นลูกสะใภ้มากกว่า ถ้าพี่ฝนไม่ติดอะไร แพรวอยาก..."

"ม๊าครับ...เอ่อป้าฝนครับพอดีผู้จัดการโรงงานไลน์มาบอกว่าเครื่องจักรมีปัญหาตอนนี้ผมคงต้องพาม๊ากลับก่อน" ผมรู้ว่าม๊ากำลังจะพูดอะไรผมรีบตัดบทก่อนที่ม๊าของผมจะพูดอะไรมากไปกว่านี้

"จ๊ะ งั้นเอาเป็นว่าป้าจะให้ลูกสาวป้าไปเริ่มทำงานวันจันทร์นี้นะจ๊ะ^^" 

"ครับ" ผมรับคำป้าฝนอย่างจำใจและจำยอมเพราะเอาจริงๆแล้วผมไม่ได้อยากมีผู้ช่วยผมไม่ชอบความวุ่นวายผมชอบทำงานคนเดียวไม่ต้องมีคนมาคอยยุ่งไม่ต้องมีคนตามโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ช่วยที่ไม่มีประสบการณ์ความรู้อะไรเลยสักอย่างเกี่ยวกับการทำโรงงานผลิตวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างแม้ว่าซายน์จะจบตั้งปริญญาโทมาก็เถอะแต่ในเมื่อม๊าต้องการแบบนี้ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถึงแม้โรงงานนี้ป๊ากับม๊าเป็นชื่อของผมแล้วแต่ป๊ากับม๊าก็ยังต้องมาคอยช่วยดูแลอยู่ดีเพราะผมยังมือใหม่อยู่มาก

บนรถ...

"พอสทำไมพูดขัดม๊า ม๊ารู้นะว่าที่โรงงานไม่ได้มีปัญหาอะไร"

"ก็ผมไม่ชอบให้ม๊าไปพูดเหมือนกับว่าจะไปสู่ขอลูกสาวป้าฝน"

"ก็ใช่ไง ม๊ากำลังจะพูดแบบนั้น"

"แต่ผมไม่ได้รักไม่ได้ชอบซายน์นะครับ ผมมีคนรักมีแฟนอยู่แล้วม๊าก็รู้"

"แต่เท่าที่ม๊ารู้มา หนูตะวันกับซันเค้ายังรักกันและตอนนี้ตาซันก็กำลังจะพยายามง้อขอคืนดีกับหนูตะวันอยู่เพราะฉะนั้นม๊าคิดว่าพอสควรจะตัดใจจากหนูตะวันได้แล้ว"

"ใครบอกม๊าเรื่องนี้"

""""""""""""""""""""