15

"น้องซายน์ไม่เก่งพอที่จะทำอะไรใหญ่โตขนาดนั้นหรอก น้องซายน์อยากหาประสบการณ์อยากลองทำงานบบริษัทดูก่อนลองไปเป็นลูกน้องเค้าก่อนแต่พ่อกับแม่ของซายน์กลัวว่าซายน์จะไปเจอเจ้านายโรคจิตหื่นกามก็เลยยังไม่อยากให้ไปทำงานที่ไหน นี่น้องซาย์ก็เซ็งๆนะคะอยู่แต่บ้าน" นี่คือเรื่องจริงเพราะตั้งแต่ฉันเรียนจบโทกลับมาฉันยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนั่งๆนอนๆอยู่แต่กับบ้านเพราะพ่อกับแม่ไม่อยากให้ฉันไปเป็นลูกจ้างใครบอกว่าไม่ต้องทำอะไรพ่อกับแม่ก็เลี้ยงฉันได้แต่ฉันก็อยากลองทำอะไรดูบ้างไม่ใช่เรียนมาแล้วไม่ได้ใช้

"ที่โรงงานของอาขาดอยู่หนึ่งตำแหน่งพอดีเลยน้องซายน์สนใจมั้ยลูก"

"จริงเหรอคะ" ฉันถามอย่างตื่นเต้นแม้จะยังไม่รู้จะไปทำอะไร

"จริงสิจ๊ะ ถ้าน้องซายน์สนใจ อยากได้เงินเดือนเท่าไหร่ก็บอกอามาได้เลยนะอายินดีจ่าย^^"

"แล้วถ้าน้องซายน์ไปทำน้องซายน์จะไปทำตำแหน่งอะไรคะอาแพรว" เรื่องเงินเดือนฉันไม่สนใจหรอกแต่ฉันอยากรู้ว่าฉันจะได้ทำอะไรเพราะฉันเรียนจบบริหารมาอยากทำงานตามที่ตัวเองเรียนมาก็เท่านั้นเอง

"ก็ตำแหน่งผู้ช่วยของตาพอสไง น้องซายน์จบตั้งปริญญาโทอาคิดว่าน้องซายน์น่าจะเป็นผู้ช่วยที่ดีให้กับลูกชายอาได้มีอะไรก็ปรึกษากันอะไรแบบนี้"

"คะ??"

"ม๊า!!!"

"คือม๊าเห็นว่าพี่เค้าเรียนจบโทมาอาจจะช่วยพอสได้"

"แต่ผมไม่ต้องการผู้ช่วยผมทำของผมเองได้"

"ไม่ได้สิ"

"เอ่อ คือถ้าลูกชายของอาแพรวเค้าไม่ต้องการผู้ช่วยน้องซายน์ก็...."

"ต้องการสิทำไมจะไม่ต้องการ"

เวลาต่อมา...

"จริงเหรอจ๊ะน้องแพรว พี่ขอบใจเรามากเลยนะที่ชวนยัยซายน์ไปทำงานด้วยน่ะ ถ้าได้ทำกับตาพอสพี่ก็จะได้สบายใจ" ตอนนี้อาแพรวกำลังนั่งคุยกับแม่ของฉันที่บ้านของฉันเองค่ะเรื่องที่จะให้ฉันไปทำงานเป็นผู้ช่วยของพอสโดยมีพอสนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างๆไม่พูดไม่จาอะไร

"พี่ฝนไม่ต้องเป็นห่วงนะคะแพรวจะช่วยดูแลน้องซายน์อย่างดีเลย ส่วนค่าจ้างอยากเรียกเท่าไหร่ก็ว่ามาเลยค่ะแพรวยินดีจ่ายให้ขอแค่พี่ฝนยอมให้น้องซายน์ไปทำงานที่โรงงานของตาพอส"

"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้น้องแพรว น้องแพรวให้เงินเดือนน้องซายน์ตามเกณฑ์ของบริษัทนั่นแล่ะ ลูกสาวของพี่ก็ถือว่าเป็นพนักงานทั่วไปคนนึงไม่ต้องมีอภิสิทธิ์อะไรทั้งนั้นคนอื่นเค้าจะได้ไม่มาว่าเราทีหลัง" แม่ของฉันพูดถูกต้องทุกอย่างเพราะถ้าฉันต้องทำงานฉันก็ไม่อยากให้ใครมาว่าลับหลังว่าใช้เส้นสายเพื่อเข้าทำงานแถมยังได้เงินเดือนเยอะกว่าคนอื่นๆ

"ไม่ได้หรอกค่ะเพราะน้องซายน์จบตั้งปริญญาโทมาจากเมืองนอกยังไงค่าจ้างก็ต้องได้เยอะกว่าคนอื่นๆอยู่ดี เอางี้ดีกว่าแพรวจะให้เงินเดือนน้องซายน์เท่าตาพอสเลยดีมั้ยคะ^^"

"ห๊ะ!!!" แม่ฉันเองค่ะที่อุทานออกมาด้วยความตกใจรวมถึงฉันด้วยที่ตกใจไม่น้อยไปกว่าแม่

"อาแพรวคะคือว่า" คือว่าฉันรู้สึกเกรงใจน่ะถึงแม้จะรู้ว่าครอบครัวอาแพรวจะรวยมากๆพอๆกับครอบครัวของฉันก็เถอะแต่มันเยอะเกินไปฉันเป็นแค่ผู้ช่วยแต่ให้เงินเดือนเท่าเจ้าของของพอสมันดูยังไงๆอยู่ ฉันหันไปมองหน้าพอสที่เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตากดมือถือเล่นไม่ได้หือได้อืออะไรกับคำพูดของแม่ตัวเอง นี่เขาไม่คิดจะมีปฏิกริยาต่อต้านบ้างเหรอที่ฉันจะได้เงินเดือนเท่าเขาน่ะ

"ไม่มีแต่จ๊ะน้องซายน์ ถ้างั้นตกลงตามนี้นะคะพี่ฝน^^" 

(ไรท์...คุณแม่เปย์หนักมาก55555)