14

"เอ่อ คือว่าซายน์ร้อนน่ะค่ะอาแพรว" ฉันโกหกออกไปเพราะจะให้ฉันตอบตามความจริงว่าที่ฉันเป็นแบบนี้เพราะไปเจอหนอนชาเขียวมาก็คงจะไม่ดี

"อ้าวเหรอลูก มามานั่งพักก่อนเดินขึ้นเดินลงคงจะเหนื่อยโทษทีนะจ๊ะบันไดบ้านอามันสูงไปหน่อย^^" คืออยากจะบอกว่าบ้านอาแพรวน่ะใหญ่โตพอๆกับบ้านฉันมีด้วยกันสามชั้นชั้นที่พอสอยู่อยู่ชั้นสามอาแพรวคงคิดว่าฉันคงจะเหนื่อยที่ต้องเดินขึ้นเดินลงแต่จริงๆแล้วไม่ใช่สาเหตุนี้หรอกที่ทำให้ฉันหน้าแดง  

ฉันเดินไปนั่งข้างอาแพรวสักพักพอสก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงลงมาเขาสวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงวอมสีดำเหมือนที่เขาชอบใส่เวลาอยู่บ้านผมของเขาที่ยังเปียกเพราะเพิ่งสระผมมาใบหน้าที่เรียบเฉยไม่ค่อยแสดงอาการหรืออารมณ์ใดๆทำให้เขาดูน่ามองน่าสนใจและน่าค้นหาในสายตาของฉันเขาหล่อมากเลยนะ คือจะบอกว่าพอสน่ะหล่อมาตั้งแต่เด็กเลยก็ว่าได้ ฉันจำสมัยที่เราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันฉันเห็นสาวๆเข้าหาเขาเยอะแต่เขาไม่สนใจใครเลยไม่เคยพูดหรือให้ความหวังกับใครเพราะเขามีคนที่สนใจอยู่แล้วนั่นก็คือตะวันเพื่อนสนิทของเขานั่นเอง

  ฉันมองเขาตั้งแต่เดินลงมาจนกระทั่งเขาเดินมาในห้องนั่งเล่นที่มีฉันกับอาแพรวนั่งอยู่แล้วสายตาของฉันก็ดันไปจ้องตรงส่วนนั้นโดยไม่รู้ตัว คือมันอยู่ในระดับสายตาของฉันพอดีฉันก็เลยมองอย่างไม่ตั้งใจ

"มองอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจ

"เปล่าไม่ได้มอง" ฉันรีบส่ายหน้าพร้อมปฏิเสธแล้วหันไปหาอาแพรวทันที หลังจากนั้นเราสามคนก็นั่งทานขนมจีบด้วยกันสามคน ฉันลอบมองหน้าพอสตอนที่เขาเผลอแล้วก็แอบยิ้มคนเดียว นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้มองหน้าเขาแบบใกล้ชิดแบบนี้

"น้องซายน์เรียนจบกลับมาคิดจะทำธุรกิจอะไรไหมลูก" อาแพรวที่คงเห็นว่าเราเงียบกันมากก็เลยหันมาถามฉัน

"อ่อ ยังไม่รู้เลยค่ะอาแพรว"

"แล้วน้องซายน์เรียนด้านไหนมาล่ะลูก"

"น้องซายน์เรียนบริหารการจัดการมาน่ะค่ะ"

"เหรอลูก ดีจัง ว่าแต่น้องซายน์คิดหรือยังว่าทำอะไร หรืออยากจะมีธุรกิจเป็นของตัวเอง"