13

พอส.....

"กรี๊ดดดดด"

"เห้ยยยย!!!!"

"พอสนายทำไมทุเรศอย่านี้ ฮืออออ" ผมนี่ถึงกับพูดไม่ออก อะไรคือการมาว่าผมว่าผมทุเรศวะ

"ทุเรศอะไรนี่มันห้องน้ำในห้องนอนผมแล้วพี่เข้ามาทำไมใครอนุญาต!!!" ผมตวาดใส่คนที่ยืนหันหลังปิดตา

"ฮือออ ก็ ก็ อาแพรวให้ขึ้นมาตามลงไปกินขนมข้างล่างพี่เคาะห้องตั้งหลายทีแล้วนายก็เงียบพี่ก็เลยเปิดประตูเข้ามาดูแล้วไม่เจอพอเดินมาที่หน้าห้องน้ำพี่ก็เรียกอีกแต่นายก็ไม่หือไม่อือได้ยินแต่เสียงเพลงที่นายเปิดพี่ก็คิดว่านายอาจจะลื่นล้มในห้องน้ำก็เลยเปิดเข้ามาดูแต่....แต่ไม่คิดว่าจะเจอ....เจอ....ฮืออออ เจอหนอนชาเขียวตัวโต"

"ห๊ะ หนอนชาเขียวตัวโต!!!!" ผมอึ้งอีกรอบอะไรคือมาพูดว่าน้องชายของผมคือหน่อนชาเขียวตัวโต

"อื้อออ มะก่อนตอนนายเด็กๆพี่เคยอาบน้ำให้มันไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้ตอนนั้นมันยังเป็นหนอนตัวเล็กๆอยู่เลยอ่ะ แต่ตอนนี้ทำไมมันโตวัยจังเลยล่ะ" ผมแม่งไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดดีแล้วตอนนี้  

"เห้ออออ....ผมว่าพี่ออกไปได้ละผมจะได้อาบน้ำต่อ" ผมตัดบทเพราะตอนนี้ตัวผมยังเต็มไปด้วยสบู่โดยที่มีซายน์ยืนหันหลังอยู่ไม่ยอมไปไหน

"อื้อ อื้อ" ไม่ต้องให้บอกรอบสองตอนนี้ซายน์วิ่งออกไปจากห้องน้ำแล้ว ผมถอนหายใจโล่งอกก่อนจะก้มมองดูหนอนชาเขียว เอ้ย น้องชายตัวเองที่ไม่เคยมีใครได้เห็นตั้งแต่ผมรู้ความ

ซายน์...

ฉันวิ่งออกมาจากห้องนอนของพอสด้วยใจที่เต้นแรงเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจออะไรแบบนี้ ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เห็นของพอสเพราะตอนเด็กๆเราเล่นด้วยกันอาบน้ำด้วยกันแต่นั่นมันก็ตั้งสมัยไหนแล้วตอนนั้นของเขามันยังจิ๋วหลิวอยู่เลยแต่ตอนนี้มันเอ่อ...มันทั้งใหญ่ทั้งยาวมันน่ากินเอ้ยน่ากลัวมากๆ...แค่คิดฉันก็รู้สึกร้อนใบหน้าขึ้นมาซะงั้น โอ๊ยจะทำไงดีภาพมันติดตาฉันอยู่เลยสลัดยังไงก็ไม่หลุด 

"น้องซายน์ตามตาพอสให้อาแล้วใช่ไหม" ฉันเดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นก็เจออาแพรวกำลังนั่งจัดจานขนมจีบกุ้งที่เราเพิ่งช่วยกันทำเสร็จเมื่อครู่นี้ก่อนที่ฉันจะขึ้นไปตามพอส

"ค่ะตามแล้วค่ะ เดี๋ยวคงจะลงมาค่ะอาแพรว" ฉันรีบตอบอาแพรวก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแต่...

"ทำไมหน้าน้องซายน์แดงแบบนี้ล่ะลูก"

"""""""""""""""""