Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
8 จะไล่กลับเหรอ
“มีนาเก็บของมาแล้วจะไล่น้องกลับเหรอดล”
“เปล่าครับ ผมก็แค่ถามเพื่อความแน่ใจเท่านั้นเอง ถ้าเกิดมานอนเฝ้าแล้วกลางคืนกลัวผีขึ้นมาละครับ”
“มีนาใช่เด็กนะคะที่จะกลัวผี ถ้ามีจริงเมื่อคืนคุณดลก็น่าจะโดนผีหลอกไปแล้วค่ะ”
“วันนี้พี่ไม่เข้ามาแล้วนะว่าจะไปดูโรงงานแล้วเข้าไปประชุมที่โรงเรียน เดี๋ยวช่วงบ่ายจะให้คนเอาเอกสารมาให้”
“ครับพี่”
“มีนาพี่ไปก่อนนะ มีอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดเลย ถ้าเขาดื้อมากก็จัดการได้เลย”
“ค่ะ แล้วมีนาต้องไปเรียนทำแผลตอนไหนคะ”
“พี่ไม่แน่ใจเหมือนกัน มีนาลองไปถามที่เคาน์เตอร์พยาบาลข้างนะละกัน”
“ได้ค่ะ งั้นมีนาขอไปถามก่อนนะคะ”
พอมีนาออกไปแล้วดลฤดีก็เดินเข้ามาคุยกับน้องชาย
“ดล ไม่อึดอัดใช่ไหม ถ้ามีนาจะมาอยู่ด้วย”
“ไม่หรอกครับพี่ พี่มีอะไรหรือเปล่า”
“พี่ไม่อยากให้เรารังเกียจน้อง พี่อยากมีนาอยู่กับดลที่นี่แล้วถ้าออกจากโรงพยาบาลก็จะให้ตามไปดูแลอย่างน้อยก็จนกว่าจะเปิดเทอม”
“แม่เขาจะไม่ว่าเอาเหรอครับ”
“ไม่หรอก พี่คุยกับน้ามุกดาแล้ว ตอนนี้ที่บ้านของมีนา มีสามีของน้ามุกดาย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ก็เลยไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่”
“พี่กลัวว่าพ่อเลี้ยงจะทำอะไรมีนาใช่ไหมครับ”
“ก็ประมาณนั้น พี่คุยกับแม่แล้วว่าอยากจะให้มีนาไปอยู่ที่บ้านเรา ดลอย่าทำให้น้องรู้สึกอึดอัดนะ อย่างน้อยที่บ้านเราก็ปลอดภัยกว่า”
“ผมจะพยายามนะครับ แต่พี่ก็รู้ว่าผมขี้รำคาญและไม่ค่อยชอบให้ใครวุ่นวาย”
“พี่รู้ พี่ถึงบอกให้ดลใจเย็น อะไรที่ไม่ชอบก็บอกน้องไปตรงๆ อย่าเพิ่งดุ พี่เชื่อว่ามีนาเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย คงไม่ทำให้ดลอึดอัดมากหรอก”
“ครับพี่” นฤดลรับปากพี่สาวทั้งๆ ที่ไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าตัวเองจะอยู่กับมีนาได้นานแค่ไหน เขากับพี่สาวต้องหยุดคุยกันก่อนเพราะมีนาเดินกลับเข้ามาพอดี
“มีนา พยาบาลว่ายังไงบ้าง”
“เขาบอกให้มีนาไปเรียนตอนบ่ายค่ะ ช่วงเช้าเขาไม่ว่าง แล้วพยาบาลพิเศษไปไหนแล้วล่ะคะคุณดล”
“ฉันให้เขาออกไปรอข้างนอก”
“เขาจะโกรธมีนาไหมคะ ที่มาแย่งงานเขา”
“ไม่หรอก ฉันยังจ้างเขาเหมือนเดิม แต่ให้เขารอที่หน้าเคาน์เตอร์ถ้าอยากให้เขาช่วยก็แค่กดออด”
“อ๋อ” มีนาพยักหน้าเข้าใจ
พอดลฤดีกลับไปแล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ มีนาปอกผลไม้ใส่กล่องพลาสติกแช่ตู้เย็นไว้ จากนั้นก็กลับมานั่งเงียบ สายตามองระหว่างนฤดลกับมือถือสลับกันไปมา
“มีนา มาตรงนี้หน่อย”
“ค่ะ คุณดลมีอะไรจะใช้มีนาคะ” หญิงสาวรีบลุกมาหาเขาอย่างกระตือรือร้น
การได้อยู่กับเขาตามลำพังมันยากกว่าที่เธอคิดไว้มาก เธอทำตัวไม่ถูก กลัวจะทำให้เขารำคาญ ถ้าเขาไม่พอใจแล้วไล่เธอกลับก็คงไม่ดีแน่ๆ
“นั่งลงก่อน”
“ค่ะ”
“พี่ฤดีบอกว่าเธอจะมาดูแลฉันจนกว่าจะเปิดเทอมใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ปกติแล้วปิดเทอมที่ผ่านมาเธอทำอะไรบ้าง”
“ก็ช่วยแม่ขายของที่ร้านค่ะ”
“มาดูแลฉันแบบนี้แล้วตอนนี้ใครช่วยแม่ล่ะ”
“น้าศักดิ์ค่ะ”
“ขยายความหน่อยได้ไหม น้าศักดิ์เป็นใครมาจากไหน” แม้จะรู้จากพี่สาวมาบ้างแต่เขาก็อยากฟังจากปากของเจ้าตัวอีกครั้ง
“เรื่องมันยาวนะคะ”
“เธอก็เห็นว่าฉันมีเวลาว่างทั้งวัน เพราะฉะนั้นอยากเล่าอะไรก็เล่ามาเลย”
“คุณดลจะไม่รำคาญใช่ไหม”
“ถ้าฉันรำคาญฉันจะบอก โอเคไหม”
“โอเคค่ะ”
มีนาเล่าให้ชายหนุ่มฟังว่าตอนนี้ที่บ้านนอกจากจะมีเธอกับมารดาแล้วยังมีกิตติศักดิ์หรือน้าศักดิ์เข้ามาอยู่ด้วย ทำให้หญิงสาวค่อนข้างอึดอัดเพราะเขาเคยเมาแล้วเขาไปในห้องของเธอ อีกทั้งยังชอบมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ เวลาที่เธอสวมกางเกงขาสั้น เรื่องนี้มีนาก็ย้ำกับชายหนุ่มว่าห้ามบอกใครโดยเฉพาะมารดาเพราะถ้ามารดาเธอรู้ก็อาจจะไล่เขาออกไปจากบ้าน
“เขายังไม่ได้ทำอะไรใช่ไหม” นฤดลถามด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะ เขาอาจจะแค่เมา และมีนาก็คงคิดมากไปเอง”
“เธอไม่ชอบเขา แต่ก็ไม่อยากให้เขาออกไปจากบ้านใช่ไหม”
“ค่ะ มีนาแค่ไม่ชอบ แต่ไม่ถึงกับเกลียดค่ะ เขาดีกับแม่นะคะ ตอนเช้าก็ตื่นตั้งแต่สี่ไปช่วยแม่ซื้อของในตลาด กลางวันก็ช่วยแม่ขายของ ล้างจาน เขาไม่เกี่ยงงานเลยค่ะ เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่แม่ยอมเปิดใจ มีนาเห็นแม่มีความสุขก็เลยไม่ได้บอกเรื่องนี้กับแม่”
“นี่เป็นเหตุผลที่เธออยากมาดูฉันหรือเปล่า เพราะจะได้ไม่ต้องอยู่ที่บ้าน”
“ไม่ใช่นะคะ มีนาอยากมาดูแลคุณดลจริงๆ นะคะ ไม่ได้คิดว่าจะต้องมานอนที่นี่”
“แต่เธอก็เก็บของมาแล้ว”
“ค่ะมีมาเตรียมของมาสามวันก่อน ถ้าคุณดลยังไม่ได้กลับบ้านเร็วๆ นี้มีนาก็ไปเอาของที่บ้านมาเพิ่ม”
“ฉันไม่ทำให้เธอลำบากใช่ไหม”
“ไม่เลยค่ะ อยู่ที่นี่สบายกว่าอยู่ที่บ้านอีกค่ะ แอร์ก็เย็นกว่าที่ห้องของมีนาตั้งเยอะ แบบนี้ให้อยู่ตลอดเลยก็ยังได้ค่ะ”
“เธอพูดเหมือนกับฉันจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดอย่างนั้นแหละ หรือไม่อยากให้ฉันหาย”
“เปล่านะคะ มีนาไม่ได้คิดแบบนั้นก็แค่เปรียบเทียบเองค่ะว่าอยู่ที่นี่มีนาสบาย ไม่ได้ลำบากอะไรแล้วก็เต็มใจที่จะดูแลคุณดลนะคะ”
“งั้นก็ดี เดี๋ยวฉันจะนอนพักนะ เธออยากออกไปเดินเล่นหรือไปหาอะไรกินก็ได้นะ”
“งั้นมีนาขอลงไปซื้อขนมนะคะ คุณดลจะฝากเอาอะไรไหม หมอห้ามกินอะไรหรือเปล่า”
“เอากาแฟมาให้ได้ไหม”
“กินได้เหรอคะ แล้วถ้ากินกาแฟคุณดลจะได้นอนพักไหม จะนอนไม่หลับหรือเปล่า”
“ถ้าไม่ได้กินกาแฟฉันจะปวดหัว แต่กินไม่เยอะหรอกน่าแค่พอจิบๆ เอง”
“ก็ได้ค่ะ คุณดลกินกาแฟแบบไหน”
“อเมริกาโน่เย็น”
“ได้ค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายของตนเองที่วางอยู่บนโซฟา
“มีนา เดี๋ยว”
“จะเอาอะไรเพิ่มคะ”
“เปิดลิ้นชักที่หัวเตียงให้หน่อย”
“ได้ค่ะ”
“เอาเงินในกระเป๋าไปซื้อนะ”
“คุณดลค่ะ แค่กาแฟเองมีนาเลี้ยงได้”
“ก็รู้ว่าแค่กาแฟ แต่ฉันไม่อยากเอาเปรียบเธอหรอกนะ อันที่จริงฉันควรให้ค่าจ้างเธอด้วยซ้ำที่มาดูแล”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณดลจ่ายค่าพยาบาลไปแล้ว และมีนาก็อาสามาเอง”
“เอาเงินในกระเป๋าไปสามพัน เอาไว้ซื้ออะไรกินช่วงที่อยู่ที่นี่ ถ้าไม่พอก็มาเอาเพิ่ม”
“เยอะจังค่ะ มีนากินหมดนั่นคงได้อ้วนกันพอดี”
“ฉันว่ากินอีกหลายพันเลยแหละกว่าเธอจะอ้วน เอาล่ะ อย่าพูดมากเลยรีบไปได้แล้ว”
“มีนาเอาไปสามพันตามที่คุณดลบอกนะคะ แต่มีนาจะจดไว้ว่าซื้ออะไรไปบ้าง”
“แล้วแต่เธอเลย” นฤดลไม่ห้ามเพราะดูแล้วมีนาก็คงไม่ยอมอะไรง่ายๆ เหมือนกัน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
