ตอนที่ 3

หญิงสาวร้องไห้ไม่ต่างจากเด็กๆ หล่อนร้องเรียกชื่อสามีทั้งสะอื้น

“โอ๋… อย่าร้องไห้นะ”

ภาพน่าสงสารที่เห็น ทำให้รุตย์ต้องเดินเข้ามาใกล้ เอามือแตะไหล่ปลอบโยน ก่อนที่หญิงสาวจะโผเข้ากอดร่างกำยำของพ่อผัวเอาไว้แน่น

“หนูต้องนอนพักนะ… พ่อจะพาไปนอนนะจ๊ะคนดี”

รุตย์พยายามจะโอบไหล่ ประคองหญิงสาวเข้าไปในห้อง แต่ปลายเท้าของหล่อนที่ไม่ยอมขยับจากพื้น ราวกับมีกาวเหนียวติดเอาไว้ ทำให้รุตย์ตัดสินใจทำบางอย่าง

“งั้นพ่อคงต้องอุ้ม… ”

พ่อผัวยอบกายลงช้อนร่างเซ็กซี่ของสะใภ้ขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน พาหล่อนมานอนลงบนเตียงนอน ซึ่งใบเฟิร์นก็ยอมตามอย่างว่าง่าย

“นอนนะจ๊ะคนดี… หลับให้สบาย ไม่ต้องกังวลอะไรนะ… หลับนะ… พ่อจะอยู่ไม่ไกล”

รุตย์เอื้อมมือมาลูบศีรษะ สบตากับดวงตาแสนหวานที่มีหยาดน้ำตาขังคลอวิบวับ

“หลับนะจ๊ะ… คนดี… ”

เสียงทุ้มนุ่มอบอุ่น แววตาห่วงใย รุตย์คว้าผ้ามาห่มให้สะใภ้ ปรับแอร์ไว้ที่ยี่สิบห้าองศาด้วยกลัวว่าหล่อนจะหนาวเกินไป จากนั้นก็ก้าวออกมา

เมื่อออกมาอยู่นอกห้อง…

รุตย์ถอนใจเฮือก คว้าเบียร์ในตู้เย็นมาเปิดดื่มดับความเครียดและอารมณ์บางอย่างที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด

รุตย์เริ่มหนักใจ…

ไม่รู้ว่าตัวเองจะรับมือกับอาการป่วยแปลกๆ ของสะใภ้คนนี้ได้นานแค่ไหน

รุตย์ยกเบียร์กระป๋องที่สามขึ้นดื่มดับอารมณ์บางอย่างที่ก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด…

หรือเขาคิด?

รุตย์ถามตัวเองด้วยประโยคที่หาคำตอบไม่ได้… หรือไม่เขาก็รู้คำตอบชัดเจน… เพียงแต่ไม่ยอมรับความจริงซึ่งเป็นสิ่งน่าอาย ว่าสะใภ้คนนี้น่าเอาเหลือเกิน

“นี่เราบ้าไปแล้วหรือนี่… ไม่ได้นะ… เราจะรู้สึกแบบนี้ไม่ได้นะ”

ใช่… รุตย์รู้สึกมีอารมณ์กับสะใภ้

เขารู้สึกได้ชัดเจนก็ตอนที่เอื้อมมือมาโอบไหล่แล้วหล่อนโผเข้ามากอดเขาแน่น สองเต้าคัพอีอวบใหญ่เบียดกับอกเขา ร่างนุ่มนิ่มอวบอัด ทุกสรรพางค์หนั่นแน่นไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวที่เบียดเคล้าเข้ามา ทำเอาใจเต้น ลำเอ็นคัดแข็งแทงตุงขึ้นมาที่เป้าจนเขาจำต้องถอยหนี รีบอุ้มร่างของหล่อนแล้วพามานอนในห้อง

แข็ง… แข็งมาก

รุตย์พึมพำอยู่ในใจ กับความรู้สึกบางอย่างที่ตัวเองรับรู้ได้เพียงผู้เดียว

ก็จะอะไรเสียอีก ถ้าไม่ใช่ลำเอ็นที่กำลังคัดแข็งเป็นลำจนปวดหนึบ ทำให้ต้องรีบคว้าหมอนที่วางอยู่บนโซฟามาวางลงบนตัก ด้วยกลัวว่าคนที่นอนอยู่ในห้องอาจจะเดินออกมาเห็นภาพของลำเอ็นแทงตุงขึ้นมาจากเป้ากางเกงจนเป็นภาพที่น่าเกลียด

รุตย์ยอมรับว่าเป็นคนเซ็กส์จัด ผู้หญิงที่มีหุ่นทรงอย่างสะใภ้คนนี้นี่แหละสเปคของเขา

แม้อายุจะมากขึ้น แต่อารมณ์ความต้องการทางเพศเขานั้นไม่เคยลดน้อยลงเลยสักนิด และในทางตรงกันข้าม… ดูเหมือนว่าจะมีความต้องการที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนสวนทางกับอายุ

ด้วยเหตุผลนี้เอง…

ที่ไม่อยากให้ใบเฟิร์นมาอยู่ใกล้ เพราะรุตย์รู้ตัวดีว่าเขาเป็นคนเซ็กส์จัด รู้ว่าตัวเองเหมือนไฟ

และสะใภ้แสนสวยคนนี้ก็มีประกายความเร่าร้อนบางอย่างที่วูบไหวอยู่เบื้องหลังดวงตาเจ้าชู้จนเขารู้สึกได้

รุตย์ไม่อยากให้สะใภ้ต้องกลายมาเป็นน้ำมัน เพราะรู้ว่าถ้าหากอยู่ใกล้ไฟอย่างเขา… หล่อนจะยิ่งอันตราย ไม่แคล้วคงมอดไหม้ไปด้วยกัน

บนโซฟาหน้าจอทีวี…

ตาของรุตย์จับจ้องอยู่ที่จอทีวีก็จริง แต่จิตใจกลับล่องลอยไปไกล เอาแต่นั่งครุ่นคิดด้วยความกังวลใจ… เขาจะต้องควบคุมตัวเองให้ได้ ในระหว่างที่ต้องอยู่ร่วมบ้านกับสะใภ้สองต่อสองไปอีกหลายวัน

นั่งครุ่นคิดต่อมาได้อีกไม่นาน จู่ๆ เสียงเรียกของสะใภ้ที่แว่วออกมาจากในห้อง… ก็ทำให้พ่อผัวต้องรีบเดินเข้ามาดู “พี่เอิร์ทจ๋า… พี่เอิร์ท… ”

ใบเฟิร์นตื่นแล้ว หล่อนร้องเรียกหาสามี ขณะที่อยู่ในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวกระโจมอก นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งตั้งอยู่ปลายเตียงติดกับตู้เสื้อผ้า

“พี่เอิร์ท… มาแล้วหรือจ๊ะ… ทำอะไรอยู่จ๊ะ… ”

หล่อนหันมาจ้องร่างสูงใหญ่ของรุตย์ที่เดินเข้ามาในห้อง

“นี่พ่อเองนะ… พ่อรุตย์… ”

เอาแล้วสิ ดูเหมือนว่าอาการป่วยของสะใภ้จะกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว

“พี่เอิร์ทพูดถึงใครจ๊ะ… เฟิร์นไม่เห็นรู้จัก”

หล่อนขมวดคิ้ว